Απόφαση της Συνδιάσκεψης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση
Να μην περάσει ο εκβαρβαρισμός της εκπαίδευσης
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑ – ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας καλεί τη σπουδάζουσα νεολαία σε ασυμβίβαστο αγώνα ενάντια στη διάλυση της δημόσιας μετα-δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που οδηγεί το νέο πακέτο μέτρων του Υπ. Παιδείας και της κυβέρνησης της Τρόικα και του Συνδέσμου Επιχειρηματιών και Βιομηχάνων.
Απόφαση της Συνδιάσκεψης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση
Να μην περάσει ο εκβαρβαρισμός της εκπαίδευσης
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑ – ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας καλεί τη σπουδάζουσα νεολαία σε ασυμβίβαστο αγώνα ενάντια στη διάλυση της δημόσιας μετα-δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που οδηγεί το νέο πακέτο μέτρων του Υπ. Παιδείας και της κυβέρνησης της Τρόικα και του Συνδέσμου Επιχειρηματιών και Βιομηχάνων.
Καλούμε ταυτόχρονα τους σπουδαστές αυτής της χώρας να ενώσουν τη φωνή και τη δράση τους με τους σπουδαστές της Βρετανίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας και όλης της Ευρώπης ενάντια στο συντονισμένο πόλεμο του ευρωπαϊκού κεφαλαίου ενάντια στη δημόσια εκπαίδευση.
Μαζί με το ευρωπαϊκό προλεταριάτο που δοκιμάζεται από τις μαζικές απολύσεις, την ελαστικοποίηση της εργασίας και τη μείωση των μισθών του πρέπει να παλέψουμε για να μην περάσουν τα μέτρα εκβαρβαρισμού της κοινωνίας, να ανατρέψουμε τις αστικές κυβερνήσεις και την ιμπεριαλιστική ΕΕ για τις ενωμένες σοσιαλιστικές πολιτείες της Ευρώπης των κυρίαρχων εργατικών συμβουλίων!
Δεν θα πληρώσουμε εμείς την καπιταλιστική χρεοκοπία-Δεν θα περάσουν τα μέτρα Διαμαντοπούλου
Η παραπέρα ιδιωτικοποίηση εκπαίδευσης είναι αναπόσπαστο μέρος της όλης διαδικασίας διάλυσης κάθε δημόσιας κοινωνικής παροχής που παίρνει κατεπείγοντα χαρακτήρα λόγω της διαλυτικής οικονομικής κρίσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μία μετά την άλλη οι χώρες της της Ε.Ε.. οδηγούνται στο δρόμο της Ελλάδας δηλαδή της “ελεγχόμενης χρεοκοπίας” καθώς είναι αδύνατο να αντισταθούν στο κύμα της καπιταλιστικής χρεοκοπίας που απλώνεται από τη μια άκρη του πλανήτη στην άλλη με ραγδαίους πλέον ρυθμούς. Τα γιγάντια Κρατικά πακέτα στήριξης των τραπεζών εκτίναξαν τα χρέη των κρατών, δεν έσωσαν τις τράπεζες και συν τοις άλλοις έχουν οδηγήσει σε μια διεθνή νομισματική και εμπορική διένεξη με καταστρεπτικές συνέπειες για τις όλες τις οικονομίες και προπαντός για τους λαούς.
Με τη δραματική μείωση των δημοσιών δαπανών για την εκπαίδευση και την ταυτόχρονη ολοένα και μεγαλύτερη εκχώρηση τομέων της δημόσιας εκπαίδευσης στην ιδιωτική – καπιταλιστική πρωτοβουλία επιχειρούν οι αστικές κυβερνήσεις να πληρώσουν τα γιγάντια κρατικά χρέη που οι ίδιες δημιούργησαν και να προσφέρουν ένα πάμφθηνο και ευέλικτο δυναμικό προς εκμετάλλευση στις επιχειρήσεις.
Ο νέος νόμος πλαίσιο που ετοιμάζεται να περάσει η ελληνική κυβέρνηση αποτελεί ένα μηχανισμό υπαγωγής των ΑΕΙ-ΤΕΙ στις τοπικές κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις και διαμέσου αυτής στην πλήρη προσαρμογή τους στις απαιτήσεις αντιμετώπισης της χρεοκοπίας και των δύο νέων συνεταίρων του Κράτους στην εκπαίδευσης. Κινητήρια δύναμη αυτής της μερικής, αλλά κατεπείγουσας, μεταβίβασης εξουσιών από το Κράτος στις τοπικές κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις είναι η οικονομική χρεοκοπία του ίδιου του αστικού Κράτους στην Ελλάδα.
Βασικός μοχλός είναι η εξατομίκευση των όρων χρηματοδότησης (Ατομική Κάρτα Φοιτητή) και σπουδών (Ατομικός Λογαριασμός Προσόντων).
Η υποβάθμιση των δημόσιων ανώτατων ιδρυμάτων είναι ο βασικότερος όρος για το άνοιγμα της ελληνικής “αγοράς παιδείας” , ενώ ο δεύτερος όρος είναι η ανάπτυξη του αμιγώς ιδιωτικού πόλου της εκπαίδευσης δηλαδή των κολεγίων και των ΚΕΣ. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση ωθεί η σύσταση του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων που αποτελεί το πρώτο κοινό χώρο της μετα-δευτεροβάθμιας / τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δημόσιας και ιδιωτικής. Στόχος της “αγοράς παιδείας” είναι η διαμόρφωση ενός πλέγματος “Δια βίου Μάθησης” δηλαδή ατομικής περιπλάνησης σε ένα super market πώλησης εκπαιδευτικών υπηρεσιών μίας χρήσης.
Καμία διέξοδο στην κρίση από εκείνους που τη δημιούργησαν
Ωστόσο η ίδια η κρίση που οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης είναι που εμποδίζει την πλέρια ανάπτυξη της ιδιωτικής εκπαίδευσης και την αντιμετώπιση του βασικού προβλήματος των αποφοίτων της: τη μαζική Ανεργία.
Μπορεί η η εξατομίκευση της χρηματοδότησης και της συλλογής πιστωτικών εκπαιδευτικών μονάδων να αποτελεί απόπειρα προσαρμογής του σπουδαστή στην εξατομίκευση των συμβάσεων εργασίας που προωθείται ταυτόχρονα από την κυβέρνηση της τρόικα και του ΣΕΒ, αλλά η ίδια η εξατομίκευση του εργαζομένου σε συνθήκες μαζικής ανεργίας και καθίζησης των μισθών κάνει αδύνατη την επιβίωση του σ’ αυτό το πλέγμα δια βίου μάθησης.
Αυτό θα οδηγήσει σε συρρίκνωση του παραπάνω πλέγματος και της αγοράς παιδείας που βασίζεται σ’ αυτό μαζί και των δυνατοτήτων ένταξης στην αγορά εργασίας της νέας αλλά και παλιότερης γενιάς των αποφοίτων.
Μ’ άλλα λόγια κάθε βήμα προσαρμογής της εκπαίδευσης στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας στα πλαίσια ενός συστήματος σε παρακμή και κρίση θα οδηγεί σε παραπέρα διάλυση της εκπαίδευσης και σε παραπέρα αύξηση της ανεργίας, αλλά και της προσωρινής απασχόλησης.
Η ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που προωθεί ταυτόχρονα η κυβέρνηση βάσει του Μνημονίου της με την τρόικα θα εκτινάξει το ποσοστό της προσωρινής απασχόλησης από το 11% που είναι σήμερα στο 17% μέχρι το 2013, την ίδια στιγμή που η επίσημης ανεργία θα υπερβαίνει το 15%.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση Παπανδρέου ζητά από μια εργατική τάξη που το πάνω από το το 1/3 της είναι άνεργο – ημιπασχολήσιμο και τα άλλα 2/3 βλέπουν τις αποδοχές τους να μειώνονται κατά 20 και πλέον τοις εκατό να ξεπληρώσουν ένα εξωτερικό χρέος που το 2011 θα ξεπεράσει το 150% του παραγόμενου προϊόντος.
Από τη μια μεριά η εκτίναξη του εξωτερικού χρέους του αστικού Κράτους και από την άλλη η καθίζηση του βασικού όρου αποπληρωμής του δηλαδή της απασχόλησης -όπως φαίνεται από την παράλληλη εκτίναξη της ανεργίας- συνιστούν την πιο τρανταχτή απόδειξη της ιστορικής παρακμής του καπιταλισμού.
Μαζί του χρεοκοπούν και όλα τα καπιταλιστικά μέσα αντιμετώπισης αυτής της παρακμής: Η παροχή φθηνού χρήματος διαμέσου της απελευθέρωσης κίνησης του χρηματιστικού κεφαλαίου που επετεύχθη την τελευταία εικοσαετία έχει τελειώσει, ενώ το Κράτος όχι μόνο απέτυχε να διασώσει συνολικά την οικονομία, διασώζοντας τους βασικούς “φορείς” του χρηματιστικού κεφαλαίου -τις Τράπεζες0, αλλά το ίδιο χρεοκοπεί μεταβιβάζοντας συνολικά την καπιταλιστική χρεοκοπία στις πλάτες του λαού.
Τσακίστε το κράτος των καπιταλιστών – Έξω το ΔΝΤ και η ΕΕ!
Το Κράτος δεν έχει αναδειχτεί μόνο σαν το τελευταίο πολιτικό καταφύγιο των καπιταλιστών, αλλά και σε στην πυριτιδαποθήκη των κοινωνικών αντιφάσεων που εκρήγνυνται η μία μετά την άλλη.
Μια από αυτές είναι και η ιδιαίτερη -κοινωνική- αντίφαση που στεγάζεται στα ιδρύματα της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα έχει παραδοσιακά εκρηκτικό χαρακτήρα.
Η ελληνική δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση αφού απέτυχε να αποτελέσει ένα κανονικό μεσολαβητή μεταξύ γνώσης και παραγωγής (μεταρρύθμιση Πανούτσου-Παπανδρέου), απέτυχε στη συνέχεια να γίνει σύνδεσμος μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης (μεταρρύθμιση Αρσένη-Σημίτη).
Η πρώτη μαζικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη δεκαετία του ’60 σε συνθήκες της τελευταίας περιόδου εκβιομηχάνισης της χώρας αλλά και ακραίου μετεφυλιοπολεμικού πολιτικού αυταρχισμού (απριλιανή δικτατορία ’67-’73) αποτέλεσε μία από τις συνισταμένες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Η απόπειρα αναχαίτισης του ριζοσπαστισμού που γέννησε το Πολυτεχνείου και η μετέπειτα πτώση της χούντας περιελάμβανε την απορρόφηση αυτού του δυναμικού στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, καθώς και στις εξαρτημένες από αυτόν οικονομικές δραστηριότητες.
Η δεύτερη μαζικοποίηση του πανεπιστημίου και ΤΕΙ που ήλθε τη δεκαετία του ’80 ήλθε ως συνέπεια της παραπάνω απορρόφησης από την πλευρά, όμως, της εκπαίδευσης η μαζικοποίηση της οποίας ερχόταν πλέον σε αντίθεση με τη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης συνέπεια της μετά ’90 κρίσης.
Η απόπειρα προσαρμογής της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε μια ολοένα και πιο εκτεταμένη “μετα-βιομηχανική” οικονομία υπηρεσιών, χωρίς να αρθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της οδήγησε στη χρεοκοπία των πανεπιστημίων και ΤΕΙ και στο Κίνημα των φοιτητικών Καταλήψεων του 2006-7.
Το κίνημα αυτό κατόρθωσε να αποτρέψει την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και μ’ αυτόν τρόπο τη διάνοιξη του δρόμου για την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Ο θετικός για το σπουδαστικό κίνημα συσχετισμός δύναμης έχει αναχαιτίσει ως τώρα την πλατιά εφαρμογή του νόμου-πλαισίου που κατάφερε παρόλα αυτά να ψηφίσει η Νέα Δημοκρατία.
Στο δρόμο του Δεκέμβρη – για την εργατική εξουσία και τη διαρκή επανάσταση!
Για να ανατρέψει το δημόσιο χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η νέα κυβέρνηση πρέπει να ανατρέψει αυτό το συσχετισμό μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.
Η προσπάθεια της Α. Διαμαντοπούλου, να ανασυστήσει -αμέσως μετά την τοποθέτηση της στην υπουργική καρέκλα- την ΕΦΕΕ και λίγο αργότερα να περιορίσει ασφυκτικά το άσυλο απέτυχε. Μ’ άλλα λόγια, απέτυχε η απόπειρα δημιουργίας ενός “αξιόπιστου” για την αστική εξουσία πολιτικού εκπρόσωπου του σπουδαστικού κινήματος και συνομιλητή με το Υπ. Παιδείας αλλά και η διευκόλυνση αστυνομικής καταστολής κάθε μη θεσμικά κατοχυρωμένη δράση του σπουδαστικού και ευρύτερα εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Ειδικά η άμεση δυνατότητα του Κράτους να παραβιάσει το άσυλο έχει αποκτήσει γιγάντια σημασία μετά την επαναστατική λαϊκή εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, κατά την οποία μια σειρά πανεπιστημιακοί χώροι -κυρίως της Αθήνας- χρησιμοποιήθηκαν σαν κέντρα οργάνωσης και δράσης της εξεγερμένης νεολαίας και των άλλων πρωτοπόρων εργαζομένων και ανέργων.
Παρότι οι πανεπιστημιακοί χώροι υπήρξαν κέντρα της εξέγερσης και μετέπειτα επίκεντρα του κρατικού “Αντι-Δεκέμβρη” , δεν υπήρξαν κέντρα δράσης του ίδιου του σπουδαστικού κινήματος κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη.
Η συμμετοχή του “οργανωμένου” σπουδαστικού κινήματος, δηλαδή των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων, στην δεκεμβριανή εξέγερση ήταν εξαιρετικά περιορισμένη.
Με εξαίρεση τη σταλινική Πανσπουδαστική που κατήγγειλε εξαρχής την εξέγερση ως έργο των “κουκουλοφόρων” και της CIA, το μεγαλύτερο κομμάτι της υπόλοιπης “αριστεράς” (εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ), μετά τα μέσα της πρώτης εβδομάδας αποσύρθηκε προς άλλους κοινοβουλευτικές δρόμους. Ο ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο πρόσκειται η Αριστερή Ενότητα κάλεσε την τότε κυβέρνηση να παραιτηθεί και να προκηρυχθούν εκλογές, ενώ οι δυνάμεις που μετέπειτα συγκρότησαν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κυριαρχούν στην ΕΑΑΚ προέταξαν την κατάκτηση της “ενότητας της αντικαπιταλιστικής αριστεράς” στις ανάγκες ανάπτυξης της εξέγερσης μέχρις εσχάτων.
Σ’ αυτόν τον δρόμο θέλει να βαδίσει η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας, της οργάνωσης μιας εργατικής εξέγερσης που θα ανατρέψει στους δρόμους την κυβέρνηση Παπανδρέου και μαζί της το Μνημόνιο και την κηδεμονία της τρόικα και θα ανοίξει το δρόμο στη σοσιαλιστική επανάσταση και την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας στα συντρίμμια του αστικού κράτους και μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.
Μόνο η εργατική εξουσία μπορεί να επιβάλλει τα αναγκαία για τη σωτηρία του λαού μέτρα: τη μονομερή κατάργηση του εξωτερικού χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και όλων των βασικών πυλών της οικονομίας χωρίς αποζημίωση κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση.
Το σπουδαστικό κίνημα δεν μπορεί να πετύχει τους στόχους του για να μην περάσουν τα μέτρα Διαμαντοπούλου, για μια πραγματικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, χωρίς ταξικούς ή άλλους φραγμούς και μόνιμη και αξιοπρεπή εργασία, χωρίς την ένταξη σε ένα γενικότερο πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης που θα είναι αυτοργανωμένο, ανεξάρτητο από την ξεπουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και αντίθετο σε κάθε σενάριο προσαρμογής στην καπιταλιστική χρεοκοπία.
Αυτή η “ένταξη” δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ανάπτυξη μιας επαναστατικής μαρξιστικής οργάνωσης νεολαίας που θα δώσει νέα ηγεσία στο σπουδαστικό κίνημα. Υπό αυτό το πρίσμα, η συνδιάσκεψη της ΟΕΝ αποφασίζει την αναβάθμιση της ανεξάρτητης παρέμβασης της στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, τόσο μέσα στα σχήματα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης όσο και γενικότερα στους συγκεκριμένους κοινωνικούς χώρους, τη σύνδεση της σπουδαστικής πάλης με την εργατική επαναστατική πάλη στην Ελλάδα με πρώτο άμεσο καθήκον την οργάνωση μιας γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας για να τσακίσουμε την κυβέρνηση, το Μνημόνιο και τη διεθνή κηδεμονία της τρόικα και ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία και τον κομμουνισμό!
Καλούμε τα πιο πρωτοπόρα κομμάτια των σπουδαστών να ενταχθούν στις γραμμές της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας-στην νεολαιίστικη οργάνωση της διαρκούς επανάστασης!
