Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στην Τύνιδα

Μια παγκόσμια συνάντηση στη χώρα της άνοιξης των γιασεμιών

Η διεξαγωγή του 13ου Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ στην Τυνησία μετέτρεψε σε πόλο έλξης για αγωνιστές της αριστεράς, του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, της Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής και ολόκληρου του κόσμου, ένα θεσμό ο οποίος έχει χάσει τα τελευταία χρόνια την παλιά του αίγλη – μαζί με την εξάντληση της δυναμικής των κεντροαριστερών κυβερνήσεων που ο ίδιος εξέθρεψε στη Λατινική Αμερική κυρίαρχα.

Δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές από όλο το φάσμα της αριστεράς -και όχι μόνο- συνέρρευσαν στην Τύνιδα, σε μια πόλη το κέντρο της οποίας κοσμεί ακόμα το κατεστραμμένο μέγαρο του πρώην κυβερνώντος κόμματος RCD του Μπεν Αλί το οποίο πυρπολήθηκε κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Τα σημάδια της επανάστασης που ανέτρεψαν στις 14 Γενάρη του 2011 μια δικτατορία 23 ετών είναι ζωντανά μέσα στην πόλη όχι μόνο μέσα από τα γκράφιτι στους τοίχους ή στον τρόμο του καθεστώτος απέναντι στο λαό που υψώνει αγκαθωτά συρματοπλέγματα γύρω από κυβερνητικά κτίρια στο κέντρο της Τύνιδας. Η επανάσταση είναι ζωντανή στις συζητήσεις του λαού, η ίδια η λέξη “επανάσταση” είναι ενταγμένη στο καθημερινό λεξιλόγιο -αν και η ντόπια αριστερά στην πλειοψηφία της επιμένει να την υποτιμά μη αναγνωρίζοντάς την σαν γνήσια (sic) επανάσταση. Μπορούμε να θυμηθούμε τον Λένιν και τη φράση του «όποιος περιμένει μια “καθαρούτσικη” κοινωνική επανάσταση δε θα την ζήσει ποτέ του» ή απλώς να δούμε ένα λαό διψασμένο για πολιτική που αναζητά το επόμενο βήμα της επανάστασής του σε μια χώρα που τα βιβλία είναι είδος πολυτελείας και η πρόσβαση στο μαρξισμό και την επαναστατική θεωρία παραμένει εξαιρετικά δύσκολη.

Την έναρξη του παγκόσμιου κοινωνικού φόρουμ εγκαινίασε μια μεγάλη διαδήλωση δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών το μεσημέρι της Τρίτης 26 Απρίλη που ξεκίνησε από το κέντρο της πόλης μπροστά στο κτίριο του υπουργείου εσωτερικών, στα υπόγεια του οποίου διενεργούνταν άλλοτε τα βασανιστήρια της αστυνομίας του Μπεν Αλί. Η διαδήλωση διέσχισε τη λεωφόρο Mohamed V για να φθάσει στο στάδιο Μένζα όπου έγινε το άνοιγμα του φόρουμ με ομιλίες και συνθήματα στα αραβικά, τα γαλλικά, τα ισπανικά και τα αγγλικά.

Οι εργασίες του Φόρουμ έλαβαν χώρα στο πανεπιστημιακό κάμπους Ελ Μανάρ. Η είσοδος των 30 ευρώ ήταν ιδιαίτερα τσουχτερή για τους ξένους επισκέπτες όπως και το αντίτιμο για τη διοργάνωση οποιουδήποτε σεμιναρίου (300-400 ευρώ) σε ένα φόρουμ όπου η χορηγία του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, ιδιαίτερα του γερμανικού και του γαλλικού ιμπεριαλισμού, έδωσε (μέσω διαφόρων μη κυβερνητικών οργανώσεων όπως το ίδρυμα Έμπερτ που συνδέεται με το SPD της Γερμανίας ή η CRID από τη Γαλλία) έναν ιδιαίτερα παχυλό προϋπολογισμό ύψους περίπου 3 εκατομμυρίων ευρώ. Παρά το κλίμα ζωντάνιας και μαχητικότητας που χάρισαν οι νεολαίοι ιδιαίτερα από την Τυνησία και την Αίγυπτο, στο Φόρουμ δεν έλειψαν τα σκάνδαλα διαφθοράς της οργανωτικής επιτροπής, με πιο κραυγαλέο το γεγονός ότι οι 20-25 τυνηζιάνοι εργαζόμενοι του φόρουμ να δουλεύουν «μαύρα» χωρίς συμβόλαια και με καθυστέρηση πληρωμής των δεδουλευμένων τους. Πέρα όμως από τα μελανά σημεία όπως η διαφθορά και το δημοκρατικιστική διακήρυξη στο τέλος του φόρουμ, τον τόνο έδωσαν τα πάνελ για την αραβική άνοιξη και φυσικά οι συζητήσεις για το θέμα της κοσμικότητας και της θέσης της γυναίκας, ζητήματα που καίνε στον αραβικό κόσμο.

Το ΕΕΚ παρενέβη μαζί με τους τούρκους συντρόφους του DIP με σταντ του RedMed στη Νομική Σχολή. Το RedMed αποτελεί ένα διαδικτυακό χώρο (www.redmed.org) και μια πρωτοβουλία των μεσογειακών τμημάτων της Συντονιστικής Επιτροπής για την Επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς (ΣΕΤΔ) για τη ανάπτυξη της επικοινωνίας και των πολιτικών σχέσεων ανάμεσα στους επαναστάτες και τα επαναστατικά κινήματα της Μεσογείου, του επίκεντρου αυτής της φάσης της παγκόσμιας επανάστασης. Ιδιαίτερη σημασία είχε για εμάς και η παρέμβασή μας στο σεμινάριο που διοργανώθηκε από το Λαϊκό Πανεπιστήμιο με συντρόφους από την Τυνησία και την ανατολική Ευρώπη (Πολωνία) με θέμα «Οι περιφερειακές χώρες του καπιταλισμού: Ανατολική Ευρώπη – Αφρική, διαφορές, κοινές μάχες; Έξοδος από τη νεοαποικιοκρατία και οικοδόμηση ενός νέου κινήματος των αδέσμευτων». Παρουσιάζοντας την κατάσταση στην Ελλάδα και τις επαναστατικές ευκαιρίες που δημιουργεί η ενδόρρηξη της Ευρωζώνης τονίσαμε πως «δεν μπορεί να υπάρχει σήμερα κανένα κίνημα των αδεσμεύτων, αλλά πρέπει να δεσμευτούμε με την πάλη για την παγκόσμια επανάσταση».

Οι εργασίες του φόρουμ ολοκληρώθηκαν με μια μεγαλειώδη πορεία από το αρχηγείο της UGTT (Γενικής Ένωσης Τυνήσιων Εργατών) με κεντρικό αίτημα την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Η πορεία κατέληξε στην πρεσβεία της Παλαιστίνης με χιλιάδες νέους να μπαίνουν μέσα στην πρεσβεία φωνάζοντας συνθήματα. Το κλίμα της πορείας θύμιζε ξανά πως βρισκόμαστε στη χώρα του Μοχάμεντ Μπουαζίζι, του πρώτου μάρτυρα της αραβικής άνοιξης από το Σιντί Μπουζίντ.

Εξαιρετικά θετική ανταπόκριση συναντήσαμε από τον κόσμο μοιράζοντας στα γαλλικά την κοινή ανακοίνωση του ΕΕΚ, του DIP και του PCL (δηλαδή του ελληνικού, του τουρκικού και του ιταλικού τμήματος της ΣΕΤΔ αντίστοιχα) για τη δολοφονία του Σοκρί Μπελαΐντ με τίτλο «Η τυνηζιάνικη επανάσταση θα εκδικηθεί για τη δολοφονία του Σοκρί Μπελαΐντ». Η δολοφονία του Σοκρί Μπελαΐντ στις 6 Φλεβάρη, ηγέτη του Λαϊκού Μετώπου και γενικού γραμματέα ενός από τα μεγαλύτερα κόμματα της τυνηζιάνικης αριστεράς του ενοποιημένου κόμματος των Πατριωτών Δημοκρατών, ενέτεινε την κρίση εξουσίας και οδήγησε ξανά στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες οργισμένων μαζών με αποτέλεσμα την πτώση της κυβέρνησης Τζεμπάλι και τη διαδοχή της από μεταβατική κυβέρνηση υπό τον πρώην υπουργό εσωτερικών Αλί Λαραγέντ, επίσης μέγα πολέμιο του Μπελαΐντ. Η οργή του λαού για τη δολοφονία του Μπελαΐντ δεν έχει κοπάσει και τα συνθήματα σε κάθε διαδήλωση κατηγορούν ανοιχτά τον Γκανούσι, πρόεδρο του ισλαμιστικού κόμματος Νάχντα – επικεφαλής της τρικομματικής κυβέρνησης, σαν υπεύθυνο μιας δολοφονίας που έχει ξεκάθαρα κρατικό άρωμα.

Σε ένα αποσταθεροποιημένο πολιτικό τοπίο καλείται να βαδίσει η νέα μεταβατική κυβέρνηση η οποία καλείται να επιβάλει μέτρα λιτότητας σε ένα λαό που ζει ήδη σε άθλιες συνθήκες καθώς διαπραγματεύεται αυτές τις μέρες ένα δάνειο ύψους 1,8 δις ευρώ με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (αντίστοιχο δάνειο διαπραγματεύεται και η Aίγυπτος).

Οι επαφές μας με την τυνηζιάνικη αριστερά και ιδιαίτερα με το επαναστατικό κίνημα της τυνηζιάνικης νεολαίας μάς κάνει αισιόδοξους για την επόμενη ημέρα της επανάστασης στην περιοχή, αλλά και θέτει επιτακτικά την ανάγκη να αναπτύξουμε την επαφή μας μαζί τους για τη νίκη του κοινού μας σκοπού. Θα επανέλθουμε.