Τρόικα – κυβέρνηση Σαμαρά, Τσακίζουν το βιός χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων

Τρόικα – κυβέρνηση Σαμαρά, Τσακίζουν το βιός χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων

ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΕΝΑ … ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ  ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ

 

Αποφασισμένη να απολύσει σχεδόν 25.000 δημοσίους υπαλλήλους έως το 2014 και, έτσι, να ανοίξει το δρόμο στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο, στην παραχώρηση των τομέων που το Κράτος «εγκαταλείπει» σε ιδιώτες εργολάβους και στην υποβάθμιση κάθε προνοιακής παροχής, εμφανίζεται η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.

Βάζοντας μπροστά -πέρα από τον δοκιμασμένο υπάλληλο της Τρόικας και υπουργό Οικονομικών, Στουρνάρα- έναν ακροδεξιό κολλητό του, τον Μιχελάκη ως υπουργό Εσωτερικών και έναν ακραιφνή νεοφιλελεύθερο, τον Μητσοτάκη ως υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ο Σαμαράς προχωρά στο διαμελισμό του Δημοσίου (πλην Αστυνομίας και Ενόπλων Δυνάμεων, φυσικά…).

Κόντρα σε όσα λέει η άθλια κυβερνητική και αστική μιντιακή προπαγάνδα, πέραν από τους απολυμένους του δημοσίου, θύματα αυτού του διαμελισμού θα είναι όλοι οι  εργαζόμενοι και άνεργοι του «ιδιωτικού» τομέα της οικονομίας και όλοι οι εναπομείναντες δημόσιοι υπάλληλοι. Και αυτό γιατί:

Πρώτα απ΄ όλα, χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι θα χάσουν άμεσα τη δουλειά τους, πυκνώνοντας τις ουρές των ανέργων, αυξάνοντας τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων και εντείνοντας την κοινωνική απελπισία που φέρνει η ήδη ανεξέλεγκτα μεγάλη ανεργία σ’ αυτή τη χώρα.

Στο απυρόβλητο αυτού του διαμελισμού δεν θα βρεθούν, όμως, όσοι δημόσιοι υπάλληλοι παραμείνουν στις θέσεις τους καθώς θα βρίσκονται διαρκώς υπό την πίεση ενός τεράστιου όγκου δουλειάς, μιας σκληρής επιτήρησης από τον κάθε προϊστάμενο – γκαουλάιτερ του Στουρνάρα και, προπαντός, υπό την απειλή της απόλυσης.

Προπαντός ολόκληρη η εργατική τάξη θα πληρώσει ακριβά την καταστροφική υποβάθμιση που θα φέρει στη δημόσια υγεία, ασφάλιση, υγεία, παιδεία κλπ. η ερήμωση και ιδιωτικοποίηση ολόκληρων τομέων που κάλυπτε έως τώρα το δημόσιο. Ένα μεγάλο κομμάτι των υπηρεσιών που παρέχει το δημόσιο θα δοθεί βορά στην κερδοσκοπική «ιδιωτική πρωτοβουλία». Απολύοντας τους σχολικούς φύλακες, για παράδειγμα, θα μισθώσουν αργότερα εταιρείες security δίνοντας τα μισά λεφτά στους σεκιουριτάδες από όσα στους σχολικούς φύλακες. Απολύοντας εκπαιδευτικούς διαφόρων ειδικοτήτων από τα τεχνικά Λύκεια, στέλνουν τους μαθητές στα ακριβά ιδιωτικά ΙΕΚ. Αρκεί να μάθει κανείς πως οι  -γνωστοί για τις … ικανότητες φύλαξης που έχουν- σεκιουριτάδες πληρώνονται συνήθως με έξι μήνες καθυστέρηση ή πως πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι ένα πολύ γνωστό ΙΕΚ «έφαγε» τις ασφαλιστικές εισφορές των εκπαιδευτικών του, για να καταλάβει πόσο «ποιοτικές» υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει ο «ιδιωτικός» τομέας…

 

«Φταίει» το Δημόσιο για το χάλι του Ιδιωτικού τομέα;

 

Η τρόικα και η κυβέρνηση των υποτακτικών της ισχυρίζεται πως για όλα τα κακά αυτής της χώρας ευθύνεται το Δημόσιο γενικά και οι δημόσιοι υπάλληλοι ειδικότερα. Μήπως, όμως, ο «ιδιωτικός τομέας» της οικονομίας έχει αφεθεί στην ησυχία του από την Τρόικα;

Από πού προέκυψαν οι 700.000 περισσότεροι άνεργοι μέσα τρία χρόνια αν όχι από τις μαζικές απολύσεις και από το «πάγωμα» των προσλήψεων από πλευράς ιδιωτικών επιχειρήσεων ; Σε ποιον «τομέα» μειώθηκε ο κατώτατος μισθός κατά 22-32% πριν ενάμισι χρόνο; Σε ποιον «τομέα» επεκτάθηκαν δραματικά οι επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, ρίχνοντας κατά 20-30% τους μισθούς; Σε ποιον «τομέα» καταργήθηκε η μετενέργεια των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η μονομερής προσφυγή στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας; Σε ποιον τομέα παραβιάζονται ωράρια και πάνε… σύννεφο οι συμβάσεις μερικής απασχόλησης ; Για όλα αυτά, «φταίνε» οι δήθεν υπεράριθμοι, ακριβοπληρωμένοι και τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι της χώρας; Ποιος μπορεί στ’ αλήθεια, να το πιστέψει αυτό.

Αν οι κρατικές δαπάνες ξεπέρασαν τα φορολογικά έσοδα, οδηγώντας έτσι σε ένα τεράστιο έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό (σ.σ. δημοσιονομικό έλλειμμα) και, έπειτα, σε ένα μεγάλο δανεισμό του κράτους και σε ένα ακόμα μεγαλύτερο κρατικό χρέος δεν φταίνε… οι ίδιες οι δήθεν υψηλές δαπάνες αλλά τα χαμηλά κρατικά έσοδα. Δηλαδή, ήταν τα φορολογικά έσοδα εκείνα που είχαν αρχίσει να καταρρέουν πριν το Μνημόνιο και καταποντίστηκαν πλήρως από τότε που ξεκίνησε η εφαρμογή του, εκείνα τα καταλυτικά στοιχεία που οδήγησαν στο μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα. Μήπως δεν πλήρωναν και δεν πληρώνουν ως επί το πλείστον οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι στο δημόσιο και ιδιωτικό «τομέα» τους φόρους τους; Φυσικά πλήρωναν και συνεχίζουν, όσο μπορούν ακόμα, να πληρώνουν. Ήταν η φορολογική ασυλία που είχε δοθεί άμεσα (πχ μέσω χαμηλών φορολογικών συντελεστών) ή άμεσα (φοροδιαφυγή και φορο-αποφυγή) στους καπιταλιστές από το ίδιοτο δικό τους και όχι «δικό μας» ή των δημοσίων υπαλλήλων Κράτος εκείνη που ευθύνεται κατά πρώτο λόγο για την κατάρρευση των εσόδων, το υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα και χρέος.

Ήταν, επίσης, το ίδιο αυτό αστικό και όχι «δημοσιοϋπαλληλικό» Κράτος που ενθάρρυνε τους καπιταλιστές να προβαίνουν σε φθηνό δανεισμό από τις τράπεζες και εκείνες από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να «επενδύουν» πολύ λίγο στην παραγωγή και μάλιστα σε εκείνη που πραγματοποιούνταν εκτός Ελλάδας (πχ Βαλκάνια), περισσότερο στις αεριτζίδικες υπηρεσίες και ακόμα περισσότερο στα διάφορα χρηματιστικά παράγωγα που έδιναν υψηλές αποδόσεις χωρίς… κόπο. Αυτή η αντεστραμμένη «πυραμίδα» έχει πλέον καταρρεύσει και τη «διάσωση» των τραπεζών έχει αναλάβει πάλι το αστικό Κράτος μεταβιβάζοντας τις ζημιές των καπιταλιστών πάνω στις πλάτες του λαού, μαζί και των δημοσίων υπαλλήλων. Τα χρήματα με τα οποία έχουν υποστηριχθεί οι τράπεζες από τους Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς «διάσωσης» από το 2008 έως τώρα θα έφθαναν για να πληρωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι για… επτά χρόνια!!!

Απ’ αυτήν την άποψη, οι εργαζόμενοι, άνεργοι και συνταξιούχοι εργάτες πρέπει να παλέψουν ενάντια στις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Πρέπει, ταυτόχρονα, να γίνει σαφές πως δεν  μπορούμε, ούτε θα πρέπει να υποστηρίξουμε καμία επιστροφή στο παλιό καθεστώς του Δημοσίου, στον παλιό τρόπο ύπαρξης του αστικού Κράτους. Κάθε κοινωνική κατάκτηση που συνδέθηκε με αυτό μπορεί να διαφυλαχθεί, να αποκατασταθεί στην ουσία της και διευρυνθεί, μόνο από ένα εργατικό «κράτος», μόνο από την εξουσία των ίδιων των εργατών και από τη διαρκή επαναστατική τους κινητοποίηση για την απαλλοτρίωση του κεφαλαίου και το σοσιαλισμό.

Δ.Κ.

 

 

 

Νέα Προοπτική τεύχος#553# Σάββατο 20 Ιουλίου 2013