4ο Συνέδριο του DIP– Toυρκία
Aγώνας για την ήττα του Ιμπεριαλισμού και του Δεσποτισμού
2017 «Χρονιά της Οκτωβριανής Επανάστασης»
18 Μαρτίου 2017
Το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα πραγματοποίησε το 4ο Συνέδριό του και ανανέωσε το στόχο του για την ανάπτυξη των δυνάμεών του μέσα στην καρδιά της εργατικής τάξης, προκειμένου να νικηθεί ο Ιμπεριαλισμός και ο Δεσποτισμός που δομείται στην Τουρκία.
Το Συνέδριο ξεκίνησε με εκδήλωση μνήμης για τους συντρόφους Ατλέν Γιλντιρίμ -μέλος της Κεντρικής Επιτροπής- και Σεβντά Αλγιακούτ -μια πρωτοπόρα επαναστάτρια εργάτρια σε εργοστάσιο- που πρόσφατα χάθηκαν. Στη διάρκεια του Συνεδρίου διαβάστηκαν επαναστατικά μηνύματα από τα τμήματα της CRFI, το EEK (Ελλάδα), PO (Αργεντινή), PCL (Ιταλία) και MTL (Φινλανδία), καθώς κι ένα μήνυμα αλληλεγγύης από την AMO (Ένωση Μαρξιστικών Οργανώσεων) και το RPK (Ρωσικό Κόμμα Κομμουνιστών) από τη Ρωσία.
Το Συνέδριο ανακήρυξε τη χρονιά 2017, «Χρονιά της Οκτωβριανής Επανάστασης» τιμώντας την 100ή επέτειο του μεγάλου άλματος που ξεκίνησε την εποχή των προλεταριακών επαναστάσεων.
Το 2017 είναι επίσης η 100ή επέτειος της κακόφημης Διακήρυξης Μπάλφουρ που σηματοδοτεί την περαιτέρω υποδούλωση του παλαιστινιακού λαού. Tο DIP εκφράζει τη βούλησή του για πάλη για την πλήρη καταστροφή του σιωνιστικού κράτους και την ίδρυση ενός ενιαίου κράτους για Άραβες και Εβραίους. (Τα κείμενα των δύο ψηφισμάτων παρατίθενται παρακάτω ως παραρτήματα.)
Τρίτη μεγάλη ύφεση, τρίτος παγκόσμιος πόλεμος και το τρίτο κύμα της παγκόσμιας επανάστασης
Βασιζόμενο στην ανάλυση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, τον πόλεμο και την επαναστατική δυναμική συνολικά, το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα τονίζει στις αποφάσεις του Συνεδρίου του ότι το μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στην ήττα του Ιμπεριαλισμού, στην Επανάσταση και στο Σοσιαλισμό κι όχι στις λεγόμενες δημοκρατικές αξίες του ιμπεριαλιστικού κόσμου, στα εθνικιστικά αδιέξοδα ή στις ρεφορμιστικές ουτοπίες.
Το DIP είχε ήδη διαπιστώσει ότι η οικονομική κατάρρευση που άρχισε το 2008 ήταν ένα παράγωγο και η απαρχή μιας οικονομικής ύφεσης. Το άμεσο αποτέλεσμα του χαρακτηρισμού της κατάστασης ως ύφεση δείχνει την έλλειψη ικανότητας του καπιταλισμού ως σύστημα και ως όλο να ελέγξει τις δυναμικές που οδηγούν σε βαθιές κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές. Ο ρατσισμός και ο φασισμός που βρίσκονται σε άνοδο στην Αμερική, την Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου, καθώς και οι επαναστατικοί αγώνες και εξεγέρσεις των λαών, θα πρέπει να θεωρηθούν ως ένα παράγωγο της ύφεσης. Αυτό σημαίνει ότι η επαναστατική δυναμική βρίσκεται διαλεκτικά στον αντίθετο πόλο από την κρίση, τον πόλεμο και τις αντιδραστικές δυνάμεις κάθε απόχρωσης που αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς.
Το Συνέδριο έκανε σαφές ότι ο πρόλογος ενός πιθανού Παγκοσμίου Πολέμου θα μπορούσε να είναι ένας πόλεμος στη Μέση Ανατολή και προτείνει την πάλη ενάντια στον Ιμπεριαλισμό και στο σουνιτικό-σιιτικό σεχταρισμό αντί για την αναποτελεσματική ειρηνιστική απαίτηση κατά ενός τέτοιου πολέμου. Το ψήφισμα επισημαίνει επίσης το λάθος της εξίσωσης των αστικών καθεστώτων της Ρωσίας και της Κίνας με τις ΗΠΑ και τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό. Είναι απαραίτητη μια αδιάλλακτη πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που καταβάλλουν μια μεγάλη και συνεχή προσπάθεια για να περικυκλώσουν και να απομονώσουν τη Ρωσία και την Κίνα, χωρίς να δίνεται οποιαδήποτε προοδευτικότητα στις καπιταλιστικές εθνικές ηγεσίες των χωρών αυτών. Το 4ο Συνέδριο εισήγαγε επίσης μια παρόμοια προσέγγιση για τη Συρία και τόνισε τη σημασία της πάλης ενάντια στον Ιμπεριαλισμό, το Σιωνισμό και το σεχταρισμό, χωρίς να στηρίζει πολιτικά το καθεστώς Άσαντ.
Αφυπνίστε την εργατική τάξη ενάντια στο Δεσποτισμό!
Όσον αφορά την Τουρκία, το Συνέδριο επανέλαβε την απόφαση που λήφθηκε στο 3ο Συνέδριο του 2015 για την εμφύτευση του κόμματος μέσα στην εργατική τάξη, ιδιαίτερα στα εργοστάσια, τα ναυπηγεία, τα ορυχεία κ.λπ., περαιτέρω εμβάθυνση αυτού του προσανατολισμού και τον καθορισμό νέων στόχων υπό το φως των επιτευγμάτων που υπάρχουν ήδη όσον αφορά την καθιέρωση πυρήνων πρωτοπόρων εργατών σε μια σειρά από εργασιακούς χώρους και ένα δίκτυο εργατικών ομάδων σε ορισμένες πόλεις. Το DIP, τονίστηκε, θα συνεχίσει να έχει στις οργανωτικές προτεραιότητές του τη δημιουργία και εδραίωση ομάδωνμε εργατική παρουσία, αποτελώντας έτσι εργατικό κόμμα, όχι μόνο στο πρόγραμμα, την ιδεολογία και το συνολικό του προσανατολισμό, αλλά κι από την άποψη της ταξικής σύνθεσης και της καθημερινής πρακτικής του επίσης.
Το 4ο Συνέδριο συνδέει αυτόν τον προσανατολισμό με τη γραμμή που θα ακολουθήσει κατά την προσεχή περίοδο. H πολιτική απόφαση για την Τουρκία ασχολήθηκε με μια ευρεία αξιολόγηση της συνολικής κατάστασης στη χώρα, τονίζοντας τα θετικά στοιχεία καθώς και τις αδυναμίες του μαζικού κινήματος, χωρίς καμία παραχώρηση στην απαισιοδοξία που είναι της μόδας στις τάξεις της υπόλοιπης αριστεράς. Επισήμανε περαιτέρω τις κραυγαλέες αντιφάσεις στο εσωτερικό της δομής της εξουσίας στη χώρα και τη θεμελιώδη απομόνωση που υπέστη η κυβέρνηση του ΑΚΡ σε διεθνές επίπεδο.
Σημειώνοντας τα πολύπλευρα συμπτώματα της συμμετοχής, ή τουλάχιστον της εκκωφαντικής σιωπής των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, παίρνοντας πρώτες τις Ηνωμένες Πολιτείες, στη διάρκεια της αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος της 15 Ιουλίου 2016, το Συνέδριο αποφάσισε να κάνει τον αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό ένα σημαντικό στοιχείο της πολιτικής του DIP στην προσεχή περίοδο, όχι μόνο λόγω των διεθνών εξελίξεων, αλλά και σε σχέση με τις εγχώριες εξελίξεις.
Για το Παγκόσμιο Κόμμα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης
Υπό αυτή την έννοια, το Συνέδριο τονίζει τη ζωτική σημασία της επανίδρυσης της Τέταρτης Διεθνούς ως παγκόσμιο Κόμμα και θέτει ως επιτακτικό καθήκον την επίλυση της κρίσης της διεθνούς ηγεσίας του προλεταριάτου. Και σ’ αυτή την προοπτική, το DIP ενέκρινε επίσης την πάλη για την έξοδο της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, καθώς και το κλείσιμο των ιμπεριαλιστικών βάσεων ξεκινώντας με τη βάση του Ιντζιρλίκ που χρησιμοποιείται ως αρχηγείο της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Μέση Ανατολή. Το DIP βλέπει αυτή την αντιιμπεριαλιστική δράση ως ζωτικό μέρος της πάλης για την παγκόσμια Επανάσταση. Ως επαναστάτες Μαρξιστές, τα μέλη του DIP βλέπουν κάθε κίνηση που αποδυναμώνει τον Ιμπεριαλισμό ως συμβολή στους επαναστατικούς αγώνες τόσο εντός της περιοχής, όσο και σε άλλα μέρη του κόσμου.
Παράρτημα 1: Η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 είναι Εκατό Ετών!
Η σύγχρονη εποχή έχει επιφέρει στην ανθρωπότητα, με τη Βιομηχανική Επανάσταση του τέλους του 18ου αιώνα, ένα γιγάντιο άλμα στους τομείς της επιστήμης, της τεχνολογίας και των παραγωγικών δυνάμεων. Αλλά η κοινωνικοοικονομική δομή που παρείχε αυτό το άλμα, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, έκανε ταυτόχρονα την ανεργία, την εξαθλίωση, την εκμετάλλευση και τον πόλεμο αναπόφευκτα γεγονότα της ζωής. Η Οκτωβριανή Επανάσταση, θέτοντας τέλος στην καπιταλιστική κοινωνική τάξη, έφερε ενώπιον της ανθρωπότητας, για πρώτη φορά στην ιστορία, μια κοινωνική τάξη όπου οι εργάτες κι οι βιοπαλαιστές θα καταλάμβαναν πραγματικά την εξουσία και όπου οι τάξεις θα εξαφανίζονταν με την πάροδο του χρόνου.
Το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DIP) είναι ένα Κόμμα που βρίσκει την προοπτική του για την ιστορία, την επαλήθευση του μαρξιστικού προγράμματος και της θεωρίας και τη δική του προγραμματική κατεύθυνση, στρατηγική και τακτική σ’ αυτήν την ιστορική πηγή. Το DIP είναι ένα κόμμα που παλεύει για να σώσει το μέλλον της ανθρωπότητας σε αυτήν τη γεωγραφική θέση, στη Μέση Ανατολή και στον κόσμο, βαδίζοντας στο δρόμο των εργατών και των μαζών των αγροτών, των σοβιέτ (συμβουλίων) τους, του κύριου πολιτικού μηχανισμού του προλεταριάτου -του Μπολσεβίκικου Κόμματος- και των πολιτικών του ηγετών στην Οκτωβριανή Επανάσταση, του Λένιν και του Τρότσκι.
Το DIP ανακηρύσσει το 2017 χρονιά της Οκτωβριανής Επανάστασης. Το DIP θα διατηρήσει το ζήτημα στην ημερήσια διάταξη του κομματικού τύπου, θα εκπαιδεύσει το Κόμμα στο πνεύμα του Οκτώβρη, και θα προσπαθήσει να θέσει στις ευρείες μάζες την ιστορική σημασία της Οκτωβριανής Επανάστασης μέσα από ανοικτές συναντήσεις και άλλους τρόπους.
Πάνω απ’ όλα, το DIP θα εξηγήσει σε όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους της τουρκικής εργατικής τάξης ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση δεν είναι μια ρωσική εθνική Επανάσταση, αλλά το μεγαλύτερο επίτευγμα στο δρόμο για τη χειραφέτηση του προλεταριάτου, η μόνη δύναμη που μπορεί να είναι ο φορέας της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας από την εκμετάλλευση, τη δυστυχία και τον πόλεμο στη σύγχρονη εποχή. Το DIP θα υπογραμμίσει ότι οι αγώνες που κατέστησαν δυνατή την απελευθέρωση όλων των καταπιεσμένων λαών από την ιμπεριαλιστική κυριαρχία, όπως ο Εθνικός Αγώνας του 1919-1923 στην Τουρκία, κατάφεραν τις επιτυχίες τους αντλώντας δύναμη από την Οκτωβριανή Επανάσταση και το προϊόν της, το σοβιετικό κράτος. Το DIP θα τονίσει ότι στη διάρκεια του 20ού αιώνα, εργάτες και αγρότες άλλων χωρών (Κίνα, Ανατολική Ευρώπη, Κούβα, Βιετνάμ, κ.λπ.) έβαλαν τέλος στην κυριαρχία του καπιταλισμού βαδίζοντας στα χνάρια της Οκτωβριανής Επανάστασης. Εν ολίγοις, το DIP θα αποδείξει ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση οδήγησε στη διάρκεια του 20ού αιώνα ολόκληρο τον κόσμο σε μια ευνοϊκή τροχιά, καταρχάς στους όρους της ύπαρξής του προλεταριάτου. Κάνοντάς το αυτό, το DIP ειδικότερα, θα τονίσει ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση φέρει μια ουσία που ούτε ανήκει ούτε ταιριάζει μοναδικά στη χώρα όπου βρήκε την πρώτη της βάση ή στις άλλες χώρες που ακολούθησαν, ή στις κοινωνικές, θρησκευτικές και εθνοτικές δομές και πολιτισμούς των χωρών αυτών, αλλά ότι τόσο η Οκτωβριανή Επανάσταση όσο και ο Μαρξισμός, ο οδηγός της, είναι τουρκικοί και κουρδικοί όσο είναι ρωσικοί, αραβικοί και ιρανικοί, όσο είναι κινεζικοί, βιετναμέζικοι ή κουβανικοί.
Ομοίως, το DIP θα εξηγήσει ότι η διάλυση του σοβιετικού κράτους, ενός κράτους που είναι το προϊόν της Οκτωβριανής Επανάστασης, είναι μια εξέλιξη σε βάρος της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων του κόσμου. Τέλος, το DIP θα επιμένει ότι μια τέτοια αποσύνθεση δεν ήταν αναπόφευκτη, ότι η γραφειοκρατία που άνοιξε το δρόμο στην κατάρρευση του σοβιετικού κράτους ήταν ένα προϊόν των ειδικών συνθηκών του Σοσιαλισμού του 20ού αιώνα, και ότι στο μέλλον ένας Σοσιαλισμός όπου η γραφειοκρατία δεν θ’ ασκεί εξουσία πάνω στην εργατική τάξη, και μια εναλλακτική στον καπιταλισμό νέα κοινωνία είναι δυνατή.
Κάνοντάς το αυτό, το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα θα έχει υπηρετήσει το ιστορικό του καθήκον, το έργο της επανένωσης της εργατικής τάξης της περιοχής και του κόσμου με την παράδοση της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Παράρτημα 2: Αγώνας για μια κοσμική, δημοκρατική, σοσιαλιστική Παλαιστίνη στην 100ή επέτειο της Διακήρυξης Μπάλφουρ!
Το έτος 2017 είναι η 100ή επέτειος από την έναρξη της υποδούλωσης του παλαιστινιακού λαού, πρώτα από το βρετανικό Ιμπεριαλισμό και στη συνέχεια από το Σιωνισμό και αυτό ύστερα από την πολύχρονη τροφοδοσία των Oθωμανών με τους φόρους. Στις 2 Νοεμβρίου 1917 ο Υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας εκείνη την εποχή, με την κακόφημη Διακήρυξη Μπάλφουρ να παίρνει το όνομά του, υποσχέθηκε στους Σιωνιστές «ένα εθνικό σπίτι στην Παλαιστίνη». Οι Σιωνιστές, οι οποίοι αγόρασαν σταδιακά τα εδάφη της Παλαιστίνης, που έμεναν από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι το 1948 υπό βρετανική εντολή, ίδρυσαν το κράτος του Ισραήλ εκείνη τη χρονιά εκδιώκοντας τον παλαιστινιακό λαό από τη γη όπου είχε ζήσει για χιλιάδες χρόνια και διεύρυναν την επικράτεια του νεοσύστατου κράτους του Ισραήλ μέσω πολέμων, καταδικάζοντας έτσι τον παλαιστινιακό λαό στη δουλεία. Εκατό χρόνια μετά τη διακήρυξη Μπάλφουρ, η Παλαιστίνη εξακολουθεί να ζει κάτω από το ζυγό ενός παράνομου, ρατσιστικού, φονταμενταλιστικού, σε στιλ απαρτχάιντ, αποικιοκρατικού κράτους.
Το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DIP) θεωρεί την υποδούλωση της Παλαιστίνης ως τη χειρότερη θηριωδία στην οποία μπορεί να υπόκειται ένας λαός. Επιπλέον, το ζήτημα της Παλαιστίνης είναι η γυμνή έκφραση της εγκατεστημένης από τον Ιμπεριαλισμό καταπίεσης στη νοτιοδυτική Ασία και τη Βόρεια Αφρική, η οποία κατοικείται κατά πλειοψηφία από Μουσουλμάνους. Το παράνομο σιωνιστικό κράτος, παρά τα δικά του ξεχωριστά συμφέροντα, δεν είναι παρά μια σφήνα μπηγμένη από τον ιμπεριαλισμό στο στήθος της γης που ονομάζεται «Μέση Ανατολή». Εν τέλει, για το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα, η Παλαιστίνη είναι από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα των αποτυχημένων ονειροπολημάτων της απελευθέρωσης από την εθνική καταπίεση μέσω της συνεργασίας με τον Ιμπεριαλισμό. Οι Άραβες συνεργάτες, ενώ μετέφεραν τις θεμιτές επιδιώξεις του αραβικού λαού για εθνική απελευθέρωση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στο επίπεδο της στρατιωτικής συμμαχίας με τον ιμπεριαλισμό στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, υπόσχονταν ελευθερία στον παλαιστινιακό λαό. Εκατό χρόνια μετά, η Παλαιστίνη είναι ακόμα μια αποικία!
Στην 100ή επέτειο από τη Διακήρυξη Μπάλφουρ, το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα θα κάνει ό,τι μπορεί για να προωθήσει το αίτημα του παλαιστινιακού λαού για απελευθέρωση στην ημερήσια διάταξη της Τουρκίας· για να εξηγήσει την αλήθεια ότι το κράτος του Ισραήλ είναι μια παράνομη πολιτική οντότητα· για να εκθέσει τη συμμαχία μεταξύ της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και του Ισραήλ, για να φέρει την Τουρκία ενάντια στο Σιωνισμό και τον Ιμπεριαλισμό· για να καταστήσει σαφές ότι η παλαιστινιακή υπόθεση μπορεί να επιλυθεί μόνο στη βάση μιας κοσμικής, δημοκρατικής Παλαιστίνης στο ιστορικό έδαφος της Παλαιστίνης, ένα κράτος που θα είναι μέλος της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας της Μέσης Ανατολής – όχι δεσμευμένης σε ένα [Νέο] Οθωμανικό ξένο κέντρο στη βάση της εκμετάλλευσης του πλούτου της, ούτε μέσα από μια «λύση δύο κρατών» αποδεκτή από τη δωσίλογη Παλαιστινιακή Αρχή.
Το DIP θα επιδιώξει επίσης να συμμετάσχει σε διάφορες διεθνείς πλατφόρμες με όλες τις δυνάμεις που παλεύουν στην προοπτική μιας πραγματικής απελευθέρωσης στην Παλαιστίνη, πρωτίστως με τις σοσιαλιστικές οργανώσεις του παλαιστινιακού λαού μεταξύ αυτών. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, το DIP θα συνεχίσει επίσης έντονα τις προσπάθειες που έχει αναλάβει εδώ και πολλά χρόνια στους κόλπους του BDS στην Τουρκία (το Κίνημα Μποϊκοτάζ [Boycott], Εκποίηση [Divestment] Κυρώσεις [Sanctions]).
Μετάφραση Γιαν. Σιμ.
