Για την Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, 8 Μαρτίου, το ΕΕΚ εξέδωσε την παρακάτω προκήρυξη και καλεί ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ, τις γυναίκες, τα ΛΟΑΤΚΙΑ+, τις προσφύγισσες σε συμμετοχή στις δράσεις της ημέρας και στην ταξική συσπείρωση για το τσάκισμα της πατριαρχίας και του καπιταλισμού. Η προκήρυξη ολόκληρη:
Η 8 του Μάρτη είναι ημέρα-σύμβολο των αγώνων ενάντια σε μία βαθιά ριζωμένη πατριαρχία, ημέρα μνήμης για τους αγώνες των γυναικών ανά τον κόσμο. Των αγώνων των εργατριών υφαντουργίας που το 1857 στη Νέα Υόρκη διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους και αντιμετωπίστηκαν με τις σφαίρες και τη βαρβαρότητα της αστυνομίας. Των αγώνων των γυναικών της Πετρούπολης που στις 23 Φεβρουαρίου 1917 με το παλιό ημερολόγιο -8 Μαρτίου με το νέο- έδωσαν το έναυσμα για την μεγάλη Ρωσική Επανάσταση, την ανατροπή της τσαρικής απολυταρχίας, το σταμάτημα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τη νίκη του κόκκινου Οκτώβρη.
Πολύ πριν ο ΟΗΕ ανακηρύξει, το 1977, την 8 Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, τα εργατικά σοσιαλιστικά κόμματα είχαν ορίσει την ημέρα αυτή, με πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν το 1910 στη Δεύτερη Διεθνή Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών ως Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας.
Ο αγώνας ενάντια στην έμφυλη βία, ενάντια στη διπλή καταπίεση και εκμετάλλευση της γυναίκας, δεν μπορεί να περιορίζεται σε φιέστες αλλά πρέπει να στέκεται καθημερινά και μαχητικά στο πεδίο του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Η παράλληλη πορεία της πατριαρχίας και του καπιταλισμού ορίζουν το πλαίσιο καταπίεσης αιώνες τώρα και οι επίσημοι και θεσμικοί συμβολισμοί όχι μόνο δεν δίνουν τέλος σε αυτήν την πραγματικότητα, αλλά την συγκαλύπτουν, την εξωραΐζουν και την διαιωνίζουν.
Η 8 Μάρτη του 2021 βρίσκει τις γυναίκες και πάλι μαχόμενες αποδεικνύοντας πως η Πατριαρχία αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι του Καπιταλισμού θεμελιώνει διαχρονικά μία κουλτούρα έμφυλων ανισοτήτων, στερεοτύπων και σχέσεων εξουσίας.
Βρίσκει τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή των μαχόμενων υγειονομικών να προσπαθούν με λειψά μέσα να διαχειριστούν την πανδημία του Covid -19. Γυναίκες γιατροί, νοσηλεύτριες και εργαζόμενες στο ΕΣΥ δίνουν καθημερινό αγώνα ώστε να περιθάλψουν και να ανακουφίσουν ασθενείς ξεπερνώντας όλες τις ελλείψεις και εγκληματικές ανεπάρκειες του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Αλλά και γυναίκες αθλήτριες, ηθοποιούς στην πρώτη γραμμή και πάλι μαχόμενες ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού, στη σεξουαλική και συναισθηματική βία στους χώρους εργασίας. Γυναίκες που φροντίζουν και απαιτούν να ανοίξει επιτέλους ο ασκός του Αιόλου, να ανοίξουν τα στόματα και να πάψει ο φόβος και η ενοχή.
Αλλά και να ξεκαθαρίσουν ότι Ποτέ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ και κανέν@ δεν είναι μόν@.
Ο αγώνας για το τσάκισμα της πατριαρχίας και του καπιταλισμού είναι πλέον πιο επίκαιρος και αναγκαίος από ποτέ και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της μάχης ενάντια στο εξουσιαστικό μοντέλο που αναπαράγουν και την ίδια στιγμή μονόδρομος για την πανανθρώπινη χειραφέτηση.
Ενάντια στο ανδροκρατικό καθεστώς της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας σε βαθιά κρίση και παρακμή, την “ηγεμονικη αρρενωποτητα” και την τοξική εξουσία της, ενάντια στη θανατοπολιτική των κυβερνώντων στην αντιμετώπιση του κορονοϊού, τη μεγέθυνση της φτώχειας και ανεργίας, την επιβολή της αναξιοπρέπειας, του θανάτου και εξόντωσης φυλακισμένων ανθρώπων όπως αυτές τις μέρες του Δημήτρη Κουφοντίνα, ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ, οι γυναίκες, τα ΛΟΑΤΚΙΑ+, οι προσφύγισσες και οι μετανάστριες πρέπει να συσπειρωθούμε ταξικά και από τα κάτω.
Η γυναικεία χειραφέτηση ήταν, είναι και θα είναι αναπαλλοτρίωτο και αναφαίρετο κομμάτι ενός καθολικού παγκόσμιου ταξικού αγώνα για την κοινωνική και έμφυλη χειραφέτηση, για την κατάργηση των ταξικών διακρίσεων και ανισοτήτων με την παγκόσμια επανάσταση και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
Μάρτιος 2021
