9 χρόνια από τον Δεκέμβρη της Φωτιάς
Το καθεστώς των δολοφόνων του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου είναι βαθιά σαπισμένο και επικίνδυνο. Το αστικό πολιτικό σύστημα είναι ανεπανόρθωτα διαλυμένο. Από το 2008 έχουν πέσει τέσσερις καπιταλιστικές Κυβερνήσεις και τώρα, είμαστε αντιμέτωποι με την καπιταλιστική Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το βασικό Κόμμα της οποίας υποσχέθηκε «συνέχεια του κράτους» και «έντιμους συμβιβασμούς» με το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο ήδη από το 2012, χρίζοντας για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πολιτικό προϊστάμενο των δολοφόνων του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, τότε υπουργό εσωτερικών, τον ακραιφνή δεξιό «Πάκη».
Οι καπιταλιστικές Κυβερνήσεις αλλάζουν, το αστικό κράτος, όμως, παραμένει – σε βαθιά οικονομική και πολιτική σήψη. Οι «από πάνω» δεν έχουν συντρίψει ή ελέγξει τους «από κάτω» και οι από κάτω δεν έχουν ακόμα ανατρέψει τους από πάνω. Ωστόσο οι πολιτικές συγκρούσεις που έχουν ξεσπάσει τα τελευταία χρόνια της κρίσης, συγκρούσεις ανάμεσα στην αστική τάξη και τις λαϊκές μάζες, οδεύουν σε ένα νέο επίπεδο κλιμάκωσης.
Ο εγχώριος καπιταλισμός, ένας αμετάκλητα σπασμένος κρίκος στην κομμένη καπιταλιστική αλυσίδα, όχι μόνο δεν δείχνει σημάδια μιας εξόδου από την παγκόσμια κρίση στην οποία έχει βουλιάξει τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά αντίθετα, έχει γίνει το σημείο που διασταυρώνονται οι καταστροφικές τάσεις που χαρακτηρίζουν και καθορίζουν τον παγκόσμιο καπιταλισμό στην εποχή της προχωρημένης παρακμής του. Δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμά της, ο καθοριστικός παράγοντας της επικείμενης στροφής στην παγκόσμια κρίση είναι η ανάγκη του αμερικάνικου κεφαλαίου, δια μέσου της κεντρικής του τράπεζας FED, να διακόψει κάθε γραμμή παροχής ρευστότητας στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η πολιτική των ιμπεριαλιστικών αρχουσών τάξεων, αποφασίστηκε το Νοέμβρη του 2008, στην συνάντηση των G20 αμέσως μετά την κατακλυσμιαία κατάρρευση της Lehman Brothers, της αμερικάνικης τράπεζας – κολοσσού, τον Σεπτέμβρη του 2008. Στα χρόνια που ακολούθησαν, κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και με μια καθυστέρηση της Ε.Ε, στήριξαν την επιβίωση του συστήματος, δανείζοντας με μηδενικά και αρνητικά επιτόκια τυπωμένο χρήμα και αγοράζοντας τα σκουπιδο-ομόλογα των τραπεζών και των κυβερνήσεων. Τώρα είναι αντιμέτωποι με τις συνέπειες της πολιτικής τους, όντας αναγκασμένοι να ανατρέψουν αυτήν τη μη-βιώσιμη για το ίδιο το σύστημα βάση, με την οποία επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν την ενδόρηξη της παγκοσμιοποίησης του χρηματιστικού κεφαλαίου το 2007-2008. Μέχρι τώρα, κάθε απόπειρα να αποσύρουν ή να μετριάσουν την παροχή βοήθειας στον μεγάλο ασθενή, τον καπιταλισμό, οδήγησε σε μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη του ορίζοντα.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη έκφρασε με έναν πρωτόλειο τρόπο, τις επαναστατικές συνέπειες της παγκόσμιας καπιταλιστικής χρεοκοπίας του 2007-2008, σε μία χώρα τότε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, με ένα πολιτικό σύστημα βαθιά διεφθαρμένο, με μια δεξιά Κυβέρνηση ανεργίας και καταστολής μισητής από το λαό. Προάγγελος της εξέγερσης του Δεκέμβρη ήταν η φοιτητική εξέγερση του 2006-2007. Πάνω από όλα όμως η εξέγερση του Δεκέμβρη αποτέλεσε ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός για την Ελλάδα γιατί ήταν «η πρώτη πολιτική έκρηξη της παγκόσμιας κρίσης», κατά τη γνωστή δήλωση του τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Στρως-Καν.
Η κοινωνική εξέγερση ανάγκασε τον Καραμανλή να συγκαλέσει το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών για να κηρύξει μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Απέτυχε.
Κινητήρια δύναμη της εξέγερσης ήταν η προλεταριακή νεολαία χωρίς μέλλον και με ένα άθλιο παρόν μέσα στο σύστημα. Επί ένα μήνα, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη, στις μικρές και μεγάλες πόλεις της χώρας, μεγάλα πλήθη νεολαίας, κυρίως μαθητών και μαθητριών αλλά και ανέργων και ελαστικά εργαζόμενων προλετάριων και προλεταρισσών, μεταναστών και μεταναστριών συμπεριλαμβανομένων, οργάνωσαν διαδηλώσεις σύγκρουσης με την αστυνομία, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και τράπεζες, καταλήψεις κρατικών-κυβερνητικών κτηρίων, ΜΜΕ και πολιτιστικών οργανισμών και φυσικά σχολείων και σχολών.
Η αλλαγή στη συνείδηση και το θυμικό των μαζών πρέπει να αναζητηθεί στους αντικειμενικούς υλικούς όρους της κρίσης, όπως αυτοί διαμεσολαβήθηκαν από το σοκ του εν ψυχρώ πυροβολισμού στα Εξάρχεια μέσα στο πλήθος από τον μπάτσο Κορκονέα και τον συνάδελφό του Σαραλιώτη, με αποτέλεσμα την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου οδήγησε σε μια επιτέλεση της διαδικσίας του πένθους μέσα από την εξέγερση ενάντια στους ενόχους της δολοφονίας, αναβιώνοντας όλα τα άλυτα και εκρηκτικά προβλήματα της εκμεταλλευόμενης και καταπιεσμένης νεολαίας ανάγοντάς τα στο βασικό: το ζήτημα της εξουσίας. Όλο το παρελθόν της επαναστατικής παράδοσης των καταπιεσμένων σε αυτή τη χώρα και κυρίως τα Δεκεμβριανά του 1944 και το Πολυτεχνείο του 1973, επανήλθε βίαια στο προσκήνιο της σύγκρουσης, μέσα στο ριζικά αλλαγμένο κοινωνικό τοπίο της μητροπολιτικής Αθήνας, κάτι που συμπυκνώθηκε στο σύνθημα που εμφανίστηκε τότε στους τοίχους της Αθήνας: ΒΑΡΚΙΖΑ ΤΕΛΟΣ!
Στους δρόμους του Δεκέμβρη το 2008, δεν οργανώθηκαν μόνο οι κρίσιμες πορείες και συνελεύσεις στην κατάληψη της Νομικής, του Πολυτεχνείου και της ΑΣΟΕΕ, στην αντιγραφειοκρατική εργατική κατάληψη της ΓΣΕΕ και αργότερα της ΕΣΗΕΑ αλλά έγινε και ο εμπρησμός του Χριστουγεννιάτικου δέντρου στο Σύνταγμα, οι παρεμβάσεις στα θέατρα και η γεμάτη έμπνευση κατάληψη της Λυρικής Σκηνής στην Ακαδημίας στα τέλη του Γενάρη. Στην τελευταία, την πρωτοβουλία για την οποία πήραν τα Εξεγερμένα Μπαλέτα, πήραμε μια σύντομη (διάρκειας μίας εβδομάδας μόνο), αλλά εξαιρετικά δυνατή γεύση του πλούτου των αναζητήσεων που υπήρχαν στην εξέγερση. Το ΕΕΚ, συμμετείχε στην κατάληψη, την αφιερωμένη στην χτυπημένη από τα αφεντικά Βουλγάρα εργάτρια Κωνσταντίνα Κούνεβα και ο γραμματέας του Κόμματος σύντροφος Σάββας Μιχαήλ, ήταν ο ομιλητής στην εκδήλωση με θέμα Φιλοσοφία, Τέχνη και Επανάσταση, σε μια ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα παρουσία εκατοντάδων ανθρώπων. Αυτό για το οποίο η νεολαία βγήκε στους δρόμους το Δεκέμβρη ήταν η ίδια η Ζωή. Μια αλλαγμένη ζωή σε έναν νέο κόσμο, χωρίς καπιταλιστές, γραφειοκράτες και φασίστες.
Ένα βαθύ ρήγμα προκλήθηκε μέσα στην αριστερά με την εξέγερση του Δεκέμβρη και την παγκόσμια κρίση που την πυροδότησε. Πέρα από την άθλια και ανοιχτά αντιεξεγερτική γραμμή του ΚΚΕ (η οποία ανάγκασε πολλά μέλη των οργανώσεών του να την παραβιάσουν κατεβαίνοντας στους δρόμους) και τις εγγυήσεις νομιμοφροσύνης του ΣΥΡΙΖΑ με τις επισκέψεις του Αλαβάνου στην ΓΑΔΑ, πολλές οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς τήρησαν την πολιτική της εγκατάλειψης των δρόμων και των καταλήψεων, για να κινηθούν προς μια αναζήτηση πλατιών εκλογικών μετώπων, με αποτέλεσμα την ίδρυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αντίθετα οι αναρχικοί κινήθηκαν με έναν ακτιβισμό ανεπαρκή για τις ανάγκες της ταξικής αυτής σύγκρουσης.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη, διεθνής στο χαρακτήρα και τη δυναμική της, αποτελεί έναν προπομπό του κύματος των επαναστάσεων που σάρωσαν τις δικτατορίες δεκαετιών, ιδιαίτερα της Τυνησίας και της Αιγύπτου, στην Αραβική Άνοιξη του 2010-2012. Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα στο πλαίσιο της διεθνούς θεωρητικής δουλειάς της Συντονιστικής Επιτροπής για την Επανίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς (CRFI), ανέλυσε μαρξιστικά την κρίση του καπιταλισμού και προετοιμάστηκε ήδη από τον Ιούλη του 2007, στη Δεύτερη Μαρξιστική Διεθνιστική Κατασκήνωσή του και λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβρη του 2007 στο 10ο Συνέδριό του, για τον επαναστατικό χαρακτήρα της κρίσης. Σε αυτή τη βάση πάλεψε με την διεθνιστική επαναστατική πολιτική, για την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, την κοινωνική επανάσταση για την εργατική εξουσία, μέσα στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Αυτός ήταν ο λόγος που έγινε στόχος των επιθέσεων του ταξικού εχθρού και του αστυνομικού κράτους του, στη διαδήλωση του Δεκέμβρη του 2009, όπου οι μηχανές της ομάδας ΔΕΛΤΑ διεμβολίζοντας το μπλοκ του Κόμματος οδήγησαν στο βαρύ τραυματισμό της συντρόφισσας Αγγελικής Κουτσουμπού, στελέχους του ΕΕΚ από τα χρόνια της χούντας και άλλων συντρόφων και σε συλλήψεις πολλών ακόμα συντρόφων. Η αστυνομική επίθεση του 2009, οργανωμένη από τον Χρυσοχοΐδη της Κυβέρνησης Παπανδρέου, σε πλήρη γνώση και με την συνεργασία των αμερικάνικων ιμπεριαλιστικών αρχών στην Ελλάδα, αποτελούσε μέρος της αντιμετώπισης του «κράχ στην ασφάλεια», το οποίο συνδυάζονταν με το «κραχ στην οικονομία», όπως χαρακτήριζαν οι τότε Κυβερνώντες την εκρηκτική κατάσταση της κρίσης εξουσίας της αστικής τάξης και την οικονομική κρίση στην χρεοκοπημένη καπιταλιστική Ελλάδα.
Η ταξική αναμέτρηση και η επανάσταση είναι μπροστά. Εννιά χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του Δεκέμβρη, μέσα στις συνθήκες της πολιτικής σήψης και της κρίσης εξουσίας, της ελαστικής σκλαβιάς και της καταστολής, παλεύουμε για την ανατροπή της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για μια επαναστατική διέξοδο από την κρίση και το σύστημα που την προκαλεί. Οι διαδηλώσεις για τα 9 χρόνια της εξέγερσης του Δεκέμβρη αποτελούν ένα κρίσιμο σταθμό σε αυτόν τον αγώνα. Συγχρόνως, το ερώτημα που έθεσε ο Δεκέμβρης της φωτιάς πρέπει να συζητηθεί, και να βγουν μαθήματα για το νέο, νικηφόρο Δεκέμβρη της κοινωνικής επανάστασης.
Ερνέστο Α.
