“Κάτω η Χούντα – Όλοι στη Διαδήλωση της 21 Απρίλη”
του Θόδωρου Κουτσουμπού
Σήμερα συμπληρώνονται 56 χρόνια από το χουντικό πραξικόπημα της 21 Απριλίου 1967. Από το μηνιάτικο θεωρητικό-πολιτικό περιοδικό της ΕΔΕ (Εργατική Διεθνιστική Ένωση – ΕΔΕ, πρόδρομο σχήμα του ΕΕΚ) Πρωτοπορία, τεύχος 37, Απρίλης 1973, που κυκλοφορούσε παράνομα κάτω από το καθεστώς της δικτατορίας, δημοσιεύουμε την προκήρυξη της ΕΔΕ που καλούσε σε διαδήλωση στις 21 Απριλίου εκείνου του χρόνου.
Την άνοιξη του 1973, το δικτατορικό καθεστώς σαφώς έδυε. Στο μαζικό κίνημα, η κατάληψη της Νομικής, από τους φοιτητές τον Φεβρουάριο, προμήνυε την ανάπτυξη ενός εκρηκτικού αντιδικτατορικού κινήματος. Η αναπτυσσόμενη κρίση του καπιταλισμού παγκόσμια, αποσάθρωνε την Ελλάδα της χούντας και φόρτιζε με νέα εκρηκτικά φορτία την κοινωνία, προμηνύοντας την εξέγερση.
Τον Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς η κατάληψη – εξέγερση του Πολυτεχνείου ξεθεμελίωσε την κυριαρχία της στρατιωτικής χούντας. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, κόκκινο πανί για το φοιτητικό κίνημα και για τον λαό, θα ανατραπεί από τον Ιωαννίδη. Ο βασανιστής “σκύλος της ΕΣΑ”, παρά τα ακόμη πιο σκληρά βασανιστήρια, δεν θα μπορέσει να κρατηθεί στην εξουσία. Θα ανατραπεί τον Ιούλιο του 1974, μέσα και από τις περιπλοκές της χουντικής προδοσίας της Κύπρου.
Τον Απρίλη του 1973, το φοιτητικό κίνημα ετοίμαζε διαδήλωση στα Προπύλαια. Παρά την αστυνομική τρομοκρατία, το κλίμα του τρόμου έσπαγε μπροστά στην αυξανόμενη αντίσταση και το θάρρος του κινήματος.
Ολόκληρη η προκήρυξη της ΕΔΕ στην πρώτη σελίδα της Πρωτοπορίας:
KATΩ Η ΧΟΥΝΤΑ – ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΙΣ 21 ΑΠΡΙΛΗ
Η διχτατορία που επιβλήθηκε πριν έξι χρόνια δεν ήταν μια απροσδόκητη πρωτοβουλία του Παπαδόπουλου και της κλίκας του. Ήταν κάτι περισσότερο : Η αστική τάξη κάτω από το βάρος της κοινωνικής και οικονομική κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος δεν μπορούσε να κυβερνά πια κοινοβουλευτικά, ακόμη και με κείνο το ψευτοκοινοβούλιο. Ήταν οι μεγάλοι αγώνες της εργατικής τάξης και των άλλων καταπιεζομένων που, με κορύφωση τα Ιουλιανά το 1965, έριχναν την κυρίαρχη τάξη στη σύγχυση και την αδυναμία να κυβερνά κοινοβουλευτικά. Η αστική τάξη κυοφορούσε τη δικτατορία. Μοναδική προοδευτική λύση τότε, ήταν να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία ανατρέποντας τον καπιταλισμό. Η σταλινική ηγεσία, το ΚΚΕ-ΕΔΑ, αντί να στηριχτεί πάνω στις εξεγερμένες εργαζόμενες μάζες, να συντρίψει τα δικτατορικά σχέδια των μονοπωλίων και να πάρει την εξουσία, πριμοδοτούσε το κόμμα των μονοπωλίων, την ΕΚ [Ένωση Κέντρου] και τον γνωστό αντικομμουνιστή Παπαντρέου [τον Γεώργιο Παπανδρέου] και γινόταν ουρά τους.
Με την πολιτική τους οι σταλινικοί είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για την επιβολή [της] δικτατορίας. Θέλουν να λένε ότι ο Παπαντρέου τους εξαπάτησε. Όμως αυτό δεν είναι δικαιολογία. Ο Παπαντρέου ήξερε βέβαια ότι προετοιμάζεται δικτατορία, όμως έκανε τη δουλειά του, για το συμφέρον της τάξης του. Οι σταλινικοί εμπόδισαν τους εργάτες και τη νεολαία να αντιταχτούν επαναστατικά στα σχέδια των διχτατόρων.
Οι “ηγέτες” εξηγούσαν στους Λαμπράκηδες την παραμονή του πραξικοπήματος γιατί δεν θα γίνει δικτατορία και στην “Αυγή” της 21ης Απρίλη [1967] που κατασχέθηκε, είχαν πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο γιατί δεν μπορεί να γίνει δικτατορία. Με τέτοιους ηγέτες η χούντα επικράτησε ανενόχλητη κι επί 6 χρόνια εξαπολύει συνεχή επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, αφαιρώντας κάθε κάθε καταχτημένο δικαίωμα.
Για να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση που ξεσκίζει τον ιμπεριαλισμό παγκόσμια, οι καπιταλιστές και τα όργανά τους, η δικτατορία, προσπαθούν να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης τους πάνω στους εργάτες. Γι’ αυτό αφαίρεσαν το δικαίωμα της εργατικής τάξης να οργανώνεται σε πολιτικά κόμματα και συνδικάτα και κατάργησαν την ελευθεροτυπία.
Η εργατική τάξη είναι υποχρεωμένη να ξανακατακτήσει με την πάλη της αυτά τα δικαιώματα ανατρέποντας τη δικτατορία.
Η χούντα έχει πάρει μέτρα αντιπληθωριστικά, ειδικά τέλη στις οικοδομήσεις, περικοπές δημοσίων δαπανών, περικοπές δανείων, ΦΚΕ κ.λπ. για να ρίξει ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης σε ανεργία, σταματώντας τις οικοδομήσεις και τα δημόσια έργα και εξαναγκάζοντας να κλείσουν χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις, ενώ παράλληλα με τον πληθωρισμό εκμηδενίζει τους μισθούς. Ήδη με την τεράστια άνοδο των τιμών τα μεροκάματα έχουν χάσει πάνω από το μισό της αξίας τους.
Η ανατροπή της χούντας είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τους εργαζόμενους.
Επιτακτικό αίτημα των εργαζομένων είναι το ΚΚΕ που επηρεάζει πλατιά στρώματα εργαζομένων να παλέψει :
Για κινητοποίηση των εργατών προς την κατεύθυνση της Γενικής Απεργίας για την ανατροπή της χούντας.
Για Συνταχτική Συνέλευση που θα καθιερώσει Αβασίλευτη Δημοκρατία και θα πάρει μια σειρά κοινωνικά και οικονομικά μέτρα, για την εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση κάτω από εργατικό έλεγχο όλων των τραπεζών, μεγάλων βιομηχανιών, μεγάλων εμπορικών, μεγάλων αγροκτημάτων, μοναστηριακής περιουσίας, των συγκοινωνιών ξηράς θάλασσας και αέρα.
Για την εθνικοποίηση της παιδείας, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της συνταξιοδότησης.
Για τον αφοπλισμό της αστυνομίας, του μόνιμου στρατού και των παρακρατικών ομάδων /ΤΕΑ κλπ./ και εξοπλισμό εργατικής πολιτοφυλακής που θα προστατεύσει τις κατακτήσεις των εργαζομένων.
Η ΕΔΕ καλεί το ΚΚΕ :
Να κόψει τις σχέσεις με τα κόμματα και τις οργανώσεις της αστικής τάξης και να κινητοποιήσει τους εργαζόμενους ενάντια στην αστική τάξη.
ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Έξω απ’ τη σοσιαλιστική δημοκρατία δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για την εργατική τάξη. Καμμιά αστική δημοκρατία δεν μπορεί να σταθεί. Όχι μόνο η ελληνική χούντα αλλά όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις “δημοκρατικές” και μη έχουν βάλει στόχο τους να τσακίσουν την εργατική τάξη σε κάθε χώρα.
Αν το ΚΚΕ πάλευε, η ΕΔΕ θα το υποστήριζε. Όμως η ιστορία 40 χρόνων δείχνει ότι μοναδική εγγύηση είναι η οικοδόμηση νέου επαναστατικού κόμματος. Η στελέχωση της ΕΔΕ είναι η μοναδική εγγύηση για τη νίκη των εργαζομένων ενάντια στη δικτατορία.
Η ΕΔΕ καλεί τους εργάτες, τους φοιτητές κι όλους τους εργαζόμενους σε κοινή διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας το Σάββατο 21 του Απρίλη.
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ – ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ.
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ (ΕΔΕ) – Ελλην. Τμήμα της Δ.Ε. της 4ης Διεθνούς
