«Ορόσημο» για την πορεία εξέλιξης της ανεργίας μετά το ξέσπασμα της κορωνο-κρίσης είναι η 15η Ιουνίου. Και αυτό γιατί τότε λήγει η προθεσμία απαγόρευσης των απολύσεων στις επιχειρήσεις οι οποίες έθεσαν σε αναστολή το προσωπικό τους έως τις 30 Απριλίου.
Υπενθυμίζεται πως όποια πληττόμενη επιχείρηση χρησιμοποίησε αυτό το μέτρο ακόμα και για έναν εργαζόμενό της, είναι υποχρεωμένη να μην απολύσει κανέναν εργαζόμενό της 45 μέρες μετά τη λήξη αυτής της αναστολής.
Ωστόσο, μετά από 45 μέρες από την 30η Απριλίου –δηλαδή από την επομένη της 15ης Ιουνίου- μπορεί να προβεί σε απολύσεις.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου του Υπουργείου Εργασίας περίπου 870.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα (σχεδόν 1 στους 2 ) τέθηκαν σε αναστολή έως τις 30 Απριλίου. Όποιοι εξ αυτών δεν τέθηκαν σε αναστολή ξανά το Μάιο, κινδυνεύουν με απόλυση μετά τις 15 Ιουνίου.
Όσοι ξαναμπήκαν σε αναστολή Μάιο, είναι «διασφαλισμένοι» από τον κίνδυνο της απόλυσης, για 45 μέρες μετά τη λήξη της, δηλαδή έως 15 Ιουλίου.
Από εκεί και πέρα, όμως, θα βρίσκονται στο «έλεος» του αφεντικού τους. Παράταση «ζωής» μπορεί να έχουν μόνο οι εργαζόμενοι στην εστίαση, τον τουρισμό, τον αθλητισμό και τον πολιτισμό.
Και αυτό γιατί στους κλάδους αυτούς –και σε κανέναν άλλο κλάδο (π.χ. εμπορίου, βιομηχανίας)- η κυβέρνηση έδωσε παράταση 2 ακόμα μηνών στη δυνατότητα αναστολής συμβάσεων και έτσι είσπραξης αποζημίωσης ύψους έως 534 ευρώ.
Παράλληλα, το κράτος θα συνεχίσει να καλύπτει τις εισφορές των υπό αναστολή εργαζομένων. Ωστόσο, η κυβέρνηση μείωσε το χρόνο ισχύος της ρήτρας απόλυσης για όσους βγουν σε αναστολή από εδώ και πέρα. Έτσι όποια επιχείρηση βγάλει σε αναστολή εργαζομένους έως 30 Ιουνίου, δεν μπορεί να απολύσει κανέναν έως 30 Ιουλίου.
Όποια επιχείρηση βγάλει σε αναστολή εργαζομένους έως 30 Ιουλίου, δεν μπορεί να απολύσει κανέναν έως 30 Αυγούστου.
Μ’ άλλα λόγια, το ανώτερο όριο μη απόλυσης για τις επιχειρήσεις εστίασης, τουρισμού κ.λπ. που θα βγάλουν σε αναστολή εργαζομένούς τους έως τις 30 Ιουλίου είναι η 30η Αυγούστου.
Από την 1η Σεπτεμβρίου, όλες πλέον οι επιχειρήσεις (δηλαδή όχι μόνο οι εμπορικές, βιομηχανικές που θα έχουν «απαλλαγεί» από 15 Ιουλίου το αργότερο από τη ρήτρα μη απόλυσης, αλλά και οι τουριστικές, επισιτιστικές κ.λπ.) θα έχουν επανέλθει στην «κανονικότητα», δηλαδή θα μπορούν να απολύσουν ελεύθερα. Μόνη, αλλά βραχυχρόνια «εξαίρεση» θα ισχύει για όσους εργαζομένους ενταχθούν στο νέο μηχανισμό «Συν-Εργασία» https://www.neaprooptiki.gr/syn-ergasia-to-anotero-stadio-toy/ από τις 15 Ιουνίου.
Αυτοί θα είναι «προστατευμένοι» από την απόλυση έως τις 15 Οκτωβρίου. Το αντίτιμο το οποίο θα πληρώσουν είναι η μείωση του μισθού τους κατά έως 50%, ενώ θα λαμβάνουν από το κράτος το 60% της μείωσης αυτής, οι δε εργοδότες θα πληρώνουν τις εισφορές οι οποίες θα αντιστοιχούν στο μισθό προ της μείωσης. Όσοι εργαζόμενοι δεν ενταχθούν στη «συν-εργασία», δεν θα είναι «προστατευμένοι» και συνεπώς μπορούν (ιδίως μετά τις 15 Ιουνίου) να πάρουν το δρόμο της απόλυσης.
Την ίδια ώρα, που η κυβέρνηση απελευθερώνει σταδιακά τις απολύσεις και επιδοτεί τις μειώσεις μισθών (μέσω του μηχανισμού «συν-εργασίας») , ενθαρρύνει ανοιχτά τη μερική απασχόληση. Ο λόγος για το (νέο) πρόγραμμα κρατικής επιδότησης των εισφορών για όσες επιχειρήσεις προσλάβουν εποχικούς μερικώς απασχολούμενους από την 1η Ιουνίου έως την 30η Σεπτεμβρίου.
Με άλλα λόγια, το κράτος θα χαρίσει (ναι, θα χαρίσει!) τις εισφορές σε όσους εργοδότες προσλάβουν και μάλιστα προσωρινά εργαζομένους με συμβάσεις μερικής απασχόλησης. Και αυτό παρά το γεγονός ότι τα ταμεία των ασφαλιστικών φορέων https://www.neaprooptiki.gr/spasane-ton-koympara-ton-tameion-gia-n/ αδειάζουν μήνα – το μήνα.
Συνοπτικά, το «μίγμα» της πολιτικής της κυβέρνησης στο εργασιακό – ασφαλιστικό πεδίο κατά την «επόμενη μέρα» της πανδημίας διαμορφώνεται ως εξής :
· Σε ό,τι αφορά τις απολύσεις, σταδιακά λήγουν οι προθεσμίες απαγόρευσης για όσους βγήκαν σε αναστολή έως και τον Μάιο, ενώ η κυβέρνηση καθιστά πιο βραχύβιες (30 αντί για 45 μέρες ) τις προθεσμίες απαγόρευσης για όσους βγουν σε αναστολή τον Ιούνιο –Ιούλιο και σε όσους μπουν στη «συν-εργασία» (η προστασία κρατά μόνο όσο και η επιδότηση). Παράλληλα, μειώνει το πλήθος όσων εργαζομένων μπορούν να «τύχουν» αυτής της αποζημίωσης.
· Aναφορικά με τις αμοιβές, το κράτος προωθεί τη μείωση του πλήθους όσων δικαιούνται αποζημίωσης (λόγω αναστολής), ενώ ενθαρρύνει τη μείωση για όσους επανέλθουν στη δουλειά (μέσω της επιδότησής της μέσω της «συν-εργασίας»).
· Σε ό,τι αφορά τις συμβάσεις, η κυβέρνηση προωθεί ξεδιάντροπα τις συμβάσεις προσωρινής μερικής απασχόλησης, επιδοτώντας τις εργοδοτικές εισφορές.
Αυτό σημαίνει πως, το επόμενο 2μηνο, το κράτος θα διατηρήσει σε γενικές γραμμές τον ρυθμιστικό ρόλο τον οποίο ανέλαβε στη μισθοδοσία του ιδιωτικού τομέα το περασμένο 3μηνο https://www.neaprooptiki.gr/syn-ergasia-to-anotero-stadio-toy/ (καθώς συνεχίζει την καταβολή αποζημιώσεων αν και σε λιγότερους δικαιούχους, ενώ επιδοτεί και τη μείωση των μισθών μέσω της «συν-εργασίας»), ενώ παράλληλα αφήνει μήνα – το μήνα ολοένα και πιο ελεύθερες τις απολύσεις και προωθεί ανοιχτά πλέον την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, μέσω της απευθείας πριμοδότησης της επέλασης της ελαστικής εργασίας, τινάζοντας στον «αέρα» τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων.
Έτσι πέφτει και το τελευταίο «φύλλο συκής» της κυβέρνησης περί «προστασίας των εργαζομένων». Η πολιτική της κυβέρνησης την «επόμενη μέρα» της πανδημίας συνοψίζεται στο εξής τρίπτυχο: Ελεύθερες απολύσεις, μαζική μερική απασχόληση, χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων.
Απέναντι σ’ αυτό πρέπει να παλέψουμε για απαγόρευση απολύσεων, για μόνιμη πλήρη απασχόληση για όλους τους εργαζομένους, άμεση αναγκαστική είσπραξη των οφειλών (προ και μετά της κορονο-κρίσης) των εργοδοτών. Η πάλη για αυτά τα αιτήματα είναι αξεδιάλυτα δεμένη με την πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη η οποία έχει εντελώς αντίθετη ταξική κατεύθυνση, αλλά και του κράτους το οποίο όσο ποτέ δείχνει το αστικό χαρακτήρα του, καθώς αφού επιχείρησε να «διασώσει» τις ελληνικές επιχειρήσεις από τη χρεοκοπία με πακτωλό δημόσιου χρήματος https://www.neaprooptiki.gr/choris-oroys-etairos-to-kratos-se-ypo-p/, τώρα τους δίνει την «άδεια» να προβούν σε όποια αντιδραστική αλλαγή επιθυμούν σε βάρος των εργασιακών σχέσεων, ενώ την ίδια ώρα αυτό οδεύει σε μία κατάσταση ακόμα βαθύτερη χρεοκοπίας την οποία θα πληρώσει και πάλι ο λαός με νέες μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα…
Δ.Κ.
