Αποφάσεις του (ιδρυτικού) Βαλκανικού Κομμουνιστικού Συνεδρίου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ

Πριν λίγους μήνες, τιμώντας τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (ΒΚΟ), είχαμε αναδημοσιεύσει το Μανιφέστο της (βλέπε μικρογραφία του βουλγάρικου κειμένου) που προέκυψε μετά την διάσκεψη του Ιανουαρίου του 1920, των βαλκανικών κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων –μαζί και του ελληνικού– όπως μεταφράστηκε στα Ελληνικά από το blog Our Balknans (βλ. https://www.neaprooptiki.gr/to-idrytiko-ntokoymento-tis-valkanik/)

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα αυτό, αναδημοσιεύουμε το ιδρυτικό ντοκουμέντο της ΒΚΟ και την δήλωση ένταξής της στην Κομμουνιστική Διεθνή.

Πρόκειται για ένα βαρυσήμαντο, όσο και δυσεύρετο κείμενο. Είχε δημοσιευθεί στα Ελληνικά στις 26 Ιανουαρίου 1920 στην εβδομαδιαία εφημερίδα Εργατικός Αγών,(βλέπε μικρογραφία της εφημερίδας που επισυνάπτεται εδώ) που εκείνη την εποχή ήταν το επίσημο όργανο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας, πριν ακόμη αντικατασταθεί από τον ημερήσιο Ριζοσπάστη.

Αλλά ήταν ένα εν πολλοίς άγνωστο κείμενο όπως και όλα τα κείμενα της ΒΚΟ που η σταλινική στροφή στις εθνοκεντρικές πολιτικές των ΚΚ και της Κομιντέρν, ως αποτέλεσμα της Λαϊκομετωπικής πολιτικής και του «σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα», την οδήγησε σε μαρασμό και διάλυση στη δεκαετία του 30.

Στην τωρινή του μορφή, μεταφράστηκε εκ νέου, από το βιβλίο του L.S.Stavrianos «Balkan Federation, A History of the Movement Toward Balkan Unity in Modern Times» Ed. Smith College Studies in History, 1942 από την Επαναστατική Μαρξιστική Επιθεώρηση, δηλαδή το θεωρητικό περιοδικό της ΕΔΕ-Τροτσκιστές (προδρόμου σχήματος του ΕΕΚ), στο τεύχος Μαΐου 1978 με την ευκαιρία των 60 χρόνων από την ίδρυση του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα.

Με την ιδρυτική διακήρυξή της η ΒΚΟ δηλώνει πως αποτελεί την συνέχεια της Βαλκανικής Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας που ιδρύθηκε το 1909 από το Ρουμάνικο Σοσιαλιστικό Κόμμα υπό τον Ρακόφσκι (βλ. φωτογραφία) και τον Ντομπρουτσεάνου Γκερέα, τους Βούλγαρους «Στενούς» Σοσιαλιστές υπό τον Μπλαγκόεφ και τους Σέρβους Σοσιαλιστές του Τούτσοβιτς (βλ. φωτογραφία). Στα τρία βαλκανικά κόμματα που ιδρύουν την Ομοσπονδία, αργότερα θα προστεθεί και το νεαρό Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα που θα προκύψει από την πάλη της Φεντερασιόν και άλλων μικρών σοσιαλιστικών ομάδων.

Η Βαλκανική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία αν και ιδρύθηκε με την σύμφωνη γνώμη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς σύντομα ήρθε σε ρήξη μαζί της, εξαιτίας της σοσιαλπατριωτικής πολιτικής της Διεθνούς, που αποπροσανατόλιζε και τα Βαλκανικά σοσιαλιστικά κόμματα. Αυτή η ρήξη, είχε αρχίσει να φαίνεται ήδη πριν τον Α παγκόσμιο πόλεμο με την κριτική του Ρακόφσκι προς την κυριαρχούσα αντίληψη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, περί «διατήρησης» του status quo της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την δριμεία κριτική του Τούτσοβιτς κατά της σοσιαλπατριωτικής Αυστριακής Σοσιαλδημοκρατίας που στήριζε τις ιμπεριαλιστικές διεκδικήσεις της αυτοκρατορίας των Αψβούργων στα Βαλκάνια και την σύμπλευση των Βούλγαρων «Στενών» με τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους.

Μέσα από μια θυελλώδη αντιπαράθεση στο ιστορικό πλαίσιο των Βαλκανικών πολέμων, του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, της Ρωσικής επανάστασης του 1917, του ευρύτερου επαναστατικού κινήματος σε όλη την Ευρώπη και της ίδρυσης το 1919 της νέας διεθνούς, τα τέσσερα αυτά Βαλκανικά κόμματα θα συσπειρώσουν τα πρωτοπόρα κομμουνιστικά στοιχεία. Μέσα από μια έντονη ιδεολογική και πολιτική πάλη που θα δημιουργήσει διάσπαση με ρεφορμιστές και σοσιαλπατριώτες θα συμπλεύσουν στη βάση ενός διεθνιστικού επαναστατικού κομμουνιστικού προτάγματος. Με το ξέσπασμα της Οκτωβριανής επανάστασης η Βαλκανική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία -ήδη προσανατολισμένη από τον πόλεμο στις συζητήσεις με το ευρύτερο διεθνιστικό και αντιπολεμικό ρεύμα στο Τσίμερβαλντ και στο Κίενταλ– θα προσανατολιστεί προς την νέα διεθνή, την Κομμουνιστική.

Ο ίδιος ο Κριστιάν Ρακόφσκι λίγους μήνες πριν το ιδρυτικό συνέδριο της ΒΚΟ, είχε βρεθεί στην Μόσχα τον Μάρτιο του 1919 και είχε εκπροσωπήσει την Βαλκανική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία ως μέλος της Εκτελεστικής της Επιτροπής στο πρώτο ιδρυτικό συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Σε αυτό συμμετέχει και με την ιδιότητα του μέλους του προεδρείου της ομάδας των διεθνιστών του Τσίμερβαλντ που δηλώνουν ενώπιον του συνεδρίου την διάλυση της συσπείρωσης αυτής, καθώς εξάντλησε τον ιστορικό της ρόλο και την προσχώρηση στη νέα διεθνή.

Παράλληλα ο Ρακόφσκι εκπροσωπεί και το Ρουμάνικο Σοσιαλιστικό Κόμμα που βρίσκεται σε συνεργασία με τους Βούλγαρους «Στενούς» Σοσιαλιστές, στη δημιουργία ενός -άτυπου ακόμη- συντονιστικού της επερχόμενης Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας. Μαζί τους θα συντονιστεί και η νεοσυσταθείσα ομοσπονδία Νοτιοσλαβικών Κομμουνιστικών Κομμάτων που συμμετέχει στο συνέδριο της Μόσχας με συμβουλευτική ψήφο ενώ λίγο αργότερα θα ιδρύσει το ΚΚ Γιουγκοσλαβίας. (για την συμμετοχή των Βαλκάνιων επαναστατών στο ιδρυτικό συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς βλέπε «Τρίτη Διεθνής: τα τέσσερα πρώτα συνέδρια», Αθήνα 2007, εκδ. Εργατική Πάλη).

Στις τρεις αυτές οργανώσεις, μετά το συνέδριο της Μόσχας θα προστεθεί και η ελληνική του ΣΕΚΕ πριν ακόμη ξεκαθαρίσει όμως αυτό καλά-καλά τις γραμμές του, μέσα από μια αντιπαράθεση ανάμεσα σε κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες και κεντριστές που ερίζουν και για τον προσανατολισμό τους στην Τρίτη Διεθνή και την Βαλκανική Ομοσπονδία. Τέλος, λίγους μήνες αργότερα στις τάξεις τους θα προστεθεί και το ΚΚ Τουρκίας που θα ιδρυθεί το φθινόπωρο του 1920. Η νέα Ομοσπονδία, η Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία είναι πλέον γεγονός.
Γ.Χ

(Σόφια, Γενάρης 1920)

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Ο παγκόσμιος πόλεμος κάθε άλλο παρά είχε σαν αποτέλεσμα την εθνική ενότητα των βαλκανικών εθνών και την απελευθέρωσή τους. Κάθε άλλο παρά έλυσε τα εθνικά τους προβλήματα και εξαφάνισε την αιτία του αμοιβαίου τους μίσους. Αντίθετα τα άφησε εξαντλημένα οικονομικά, ολοκληρωτικά χρεοκοπημένα και πολιτικά υποταγμένα στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Αντάντ, κάτω από συνθήκες που περιέχουν νέες πηγές μίσους και νέους πολέμους. Έχει γίνει φανερό σε όλους τους λαούς των Βαλκανίων ότι αντί να έχουν πετύχει, σαν αποτέλεσμα των πολέμων, την εθνική ενότητα που τους υποσχέθηκε η κυρίαρχη μπουρζουαζία, έχουν φτάσει στο χάσιμο της ανεξαρτησίας τους, σε μια κατάσταση πολιτικής σκλαβιάς και πείνας και τεράστιων αναγκών ανάμεσα στις εργαζόμενες μάζες.

Ολοκληρωτικά κατεστραμμένα, καμένα με τεράστια χρέη και φόρους, οικονομικά και πολιτικά εξαρτώμενα από την ιμπεριαλιστική Αντάντ και έχοντας γίνει ένα είδος αποικιών της Αντάντ, τα βαλκανικά κράτη είναι ανίκανα να ορθώσουν από μόνα τους την οικονομική ζωή μέσα στα εδαφικά τους όρια και ακόμα περισσότερο είναι ανίκανα να βελτιώσουν τις φοβερές συνθήκες των εργατικών και ακτημόνων μαζών. Τα τεράστια πολεμικά χρέη που καταπιέζουν τα βαλκανικά έθνη, τους έχουν ρουφήξει το ζωογόνο αίμα για όφελος των ευρωπαίων τραπεζιτών και εμποδίζουν την οικονομική τους ανάπτυξη. Τα έθνη που ζητούν βοήθεια από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις θα στερηθούν την ελεύθερη οικονομική ανάπτυξη, θα αναγκαστούν να εξάγουν τις πρώτες ύλες τους σε αυτές τις αυτοκρατορίες και να εισάγουν βιομηχανικά αγαθά.

Μόνο η Κοινωνική Επανάσταση θα εξασφαλίσει στα μικρά έθνη ελεύθερη ύπαρξη και ανεξάρτητη ανάπτυξη. Θα τους απαλλάξει από τα τεράστια κρατικά χρέη, θα απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις όλων των χωρών, σώζοντάς τα από τους περιορισμούς των κρατικών συνόρων και θα ανοίξει μια διέξοδο στον ανοικτό χώρο ενώνοντας τα έθνη σε μια οικονομική ενότητα.

Η απελευθέρωση των βαλκανικών εθνών από την πολιτική, χρηματική και οικονομική κυριαρχία της ιμπεριαλιστικής Αντάντ, η εθνική τους ελευθερία και ενότητα, η δημιουργία των αναγκαίων συνθηκών για την ανάπτυξη των παραγωγικών τους δυνάμεων, όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν μόνο αν ενωθούν και σχηματίσουν μια Βαλκανική Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία.

Το Συνέδριο της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας δηλώνει κατά συνέπεια ότι τίποτε εκτός από την προλεταριακή επανάσταση και τη δικτατορία του προλεταριάτου, που θα οργανώσει τα συμβούλια των Εργατών, Στρατιωτών και βουλευτών του Κόκκινου Στρατού, δεν θα απελευθερώσει τα βαλκανικά έθνη από την καταπίεση και δεν θα τους δημιουργήσει τη δυνατότητα της ανεξαρτησίας, ενώνοντάς τα όλα σε μια Βαλκανική Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία.

Το Συνέδριο επομένως καλεί το προλεταριάτο και τη φτωχολογιά των βαλκανικών πόλεων και χωριών, παροτρύνοντάς τους να ενωθούν κάτω από την κόκκινη σημαία του Κομμουνισμού και να δημιουργήσουν ισχυρές επαναστατικές οργανώσεις. Τους καλεί να προετοιμαστούν και να εξοπλιστούν με δύναμη, με επαναστατικό πνεύμα και πειθαρχία, γιατί η αντικειμενική ανάπτυξη των συνθηκών της ζωής τους έχει αναθέσει μια μεγάλη ιστορική αποστολή. Η απόλυτη απελευθέρωση από κάθε καταπίεση, η ειρήνη και η ευημερία για τα κατεστραμμένα και σκλαβωμένα βαλκανικά έθνη που έχουν χύσει τόσο αίμα, εξαρτάται από το πώς θα εκπληρώσουν αυτή τη μεγάλη αποστολή.

Το Συνέδριο βάζει σαν καθήκον των Βαλκανικών Κομμουνιστικών και Σοσιαλιστικών Κομμάτων να εκπαιδεύσουν τις προλεταριακές και ακτήμονες μάζες σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό (μαρξιστικό) πνεύμα, για να τους κάνουν να συνειδητοποιήσουν τα ιστορικά τους προβλήματα και το μεγάλο στόχο του προλεταριακού απελευθερωτικού κινήματος και να τους ενώσουν σε μαζικές οργανώσεις για να παλέψουν για τη νίκη της μεγάλης παγκόσμιας Κομμουνιστικής Επανάστασης.

Το Συνέδριο της Βαλκανικής Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας, που αποτελείται από το Βουλγαρικό Κομμουνιστικό Κόμμα («Στενοί Σοσιαλιστές»), το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (Κομμουνιστές) της Γιουγκοσλαβίας, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα της Ελλάδας και το Ρουμανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, με τη συμμετοχή των αντιπροσώπων όλων των προαναφερόμενων κομμάτων, συζήτησε στη συνεδρίαση της 15 Γενάρη 1920, στη Σόφια το ζήτημα του δεσμού της Βαλκανικής Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας με την Τρίτη Κομμουνιστική Διεθνή και κατέληξε στα ακόλουθα συμπεράσματα:

Η διεθνής επαναστατική κατάσταση σε ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρώπη που οφείλεται στα 5 χρόνια του παγκόσμιου πολέμου και την ασυμβίβαστη ταξική αντίθεση που δημιουργήθηκε από αυτόν τον πόλεμο στη μοντέρνα καπιταλιστική κοινωνία, έχει δημιουργήσει μια νέα επαναστατική εποχή που σπρώχνει με μια ακαταμάχητη δύναμη το προλεταριάτο όλων των καπιταλιστικών χωρών να καταλάβει την πολιτική εξουσία. Αναπόφευκτα λοιπόν προλεταριακές Σοσιαλιστικές Επαναστάσεις πρέπει να αναμένονται στις αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν ήδη μπει στα πρώτα στάδια αυτής της επανάστασης.

Σε μια τέτοια επαναστατική εποχή και με δοσμένη μια τέτοια διεθνή επαναστατική κατάσταση, τα Βαλκανικά Κομμουνιστικά και Σοσιαλιστικά Κόμματα θεωρούν ότι ένα από τα κύρια προβλήματά τους είναι να συνδυάσουν τη δράση τους και χρησιμοποιώντας την επιρροή τους στις λαϊκές μάζες των Βαλκανίων, να δώσουν κάθε δυνατή βοήθεια στη Ρωσική Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία στην επερχόμενη προλεταριακή Σοσιαλιστική Επανάσταση στην Ευρώπη και να παραλύσουν έτσι τις αντεπαναστατικές δυνάμεις που κινούνται ενάντιά της από τα Βαλκάνια ή μέσα από τα Βαλκάνια. *

Η κατάσταση που δημιουργήθηκε στα Βαλκανικά Έθνη από τον πόλεμο και που είχε σαν αποτέλεσμα τις πιο βαθιές αλλαγές στην οικονομική ζωή, σημαδεύεται από τη μια μεριά από μια κολοσσιαία μονοπώληση των μέσων παραγωγής και ανταλλαγής και μια ασυμβίβαστη ταξική αντίθεση και από την άλλη μεριά από οικονομική καταστροφή, πείνα, και μοιραία εξάντληση των εργατικών μαζών. Τα βαλκανικά αστικά κόμματα είναι ανίκανα να αντιμετωπίσουν την παρούσα κατάσταση και να ικανοποιήσουν τις τεράστιες ανάγκες και επιθυμίες των εργατικών μαζών.

Μπροστά σε αυτές τις συνθήκες τα βαλκανικά κράτη αντιμετωπίζουν οικονομική χρεοκοπία σαν αποτέλεσμα του πολέμου, του αβάσταχτου βάρους των τεράστιων κρατικών χρεών και των βαριών οικονομικών υποχρεώσεων που τους έχουν επιβληθεί από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Αντάντ. Χωρισμένα, εχθρικά αναμεταξύ τους και υποταγμένα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Αντάντ, τα βαλκανικά κράτη είναι ανίκανα να ανορθώσουν την οικονομική τους ζωή μέσα στα εδαφικά τους όρια και σε μια καπιταλιστική βάση χωρίς τη βοήθεια του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Αλλά ακόμα και αν το Ευρωπαϊκό κεφάλαιο μπορούσε να τους εξασφαλίσει αυτή η βοήθεια, θα εμπόδιζε την οικονομική ανάπτυξη των Βαλκανίων. Επιπλέον, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο θα βυθιστεί στο άμεσο μέλλον κάτω από τα χτυπήματα της επερχόμενης Κοινωνικής Επανάστασης στην Ευρώπη.

Πρέπει να προστεθούν ακόμα η έλλειψη χώρου, η περιπλοκότητα των άλυτων εθνικών προβλημάτων και οι αντιδραστικές, αυθαίρετες μορφές διακυβέρνησης που εφαρμόζει η μπουρζουαζία στα Βαλκάνια. Όλα αυτά οδηγούν σε πολύ σκληρές συνθήκες χωρίς δυνατή έκβαση για τα Βαλκανικά έθνη, αν ληφθεί υπόψη ο χωρισμός τους και οι σημερινές καπιταλιστικές σχέσεις. Είναι ανίκανα να ενωθούν και να δημιουργήσουν μια ομοσπονδία των βαλκανικών κρατών κάτω από την κυριαρχία της εθνικής τους μπουρζουαζίας εξαιτίας του πείσματος και της μεγαλομανίας της μπουρζουαζίας και εξαιτίας των εμποδίων που σε αυτή την περίπτωση θα δημιουργηθούν από τις δυναστείες, το δεσποτισμό και το μιλιταρισμό.

Όλες αυτές οι συνθήκες, που θα δημιουργήσουν μια τέτοια κατάσταση στα βαλκανικά κράτη, καθώς και η ανάπτυξη του Κομμουνιστικού κινήματος και το γεγονός των προλεταριακών Επαναστάσεων στην Ευρώπη, θα αναγκάσουν τα Βαλκανικά Κομμουνιστικά και Σοσιαλιστικά κόμματα να καταλάβουν την πολιτική εξουσία, να εγκαθιδρύσουν τη δικτατορία του προλεταριάτου και των ακτημόνων μαζών που θα βασίζεται στα Συμβούλια των Εργατών, Αγροτών και Στρατιωτών και να ιδρύσουν τη Βαλκανική Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία.

Η νίκη της Προλεταριακής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και η μετατροπή της μοντέρνας καπιταλιστικής κοινωνίας στον Κομμουνισμό που θα βασίζεται σε σοσιαλιστικές αρχές, θα επιτευχθεί πιο γρήγορα και με λιγότερα θύματα από τη μεριά του προλεταριάτου, ανάλογα με το θάρρος και την πλήρη κατανόηση της αναγκαιότητάς του που θα φανεί με την πραγματοποίηση της δικτατορίας του προλεταριάτου που θα βασίζεται στα Συμβούλια των Εργατών, Αγροτών και Στρατιωτών. Και ανάλογα με την αμοιβαία βοήθεια που θα προσφέρουν οι προλετάριοι όλων των χωρών μεταξύ τους στην επαναστατική τους δράση καθώς θα ενώνουν τους επαναστατικούς εθνικούς αγώνες τους με τον παγκόσμιο διεθνή επαναστατικό απελευθερωτικό αγώνα, υποτάσσοντας το δικό τους ιδιαίτερο ζήτημα στα συμφέροντα της νίκης της Διεθνούς Προλεταριακής Επανάστασης.

Μπροστά στην πραγματοποίηση αυτών των σημαντικών καθηκόντων, τα Βαλκανικά Κομμουνιστικά και Σοσιαλιστικά κόμματα θεωρούν αναγκαίο να εγκαθιδρύσουν στενές σχέσεις μεταξύ τους, για να συνδυάζουν τις πράξεις τους και τον αγώνα τους με τη δραστηριότητα αυτών των προλεταριακών κομμάτων που παλεύουν για την Προλεταριακή Επανάσταση σαν τον άμεσο στόχο τους και αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα του αμείλικτου ταξικού πολέμου για τη νίκη της Επανάστασης, καθώς και για τη δικτατορία του προλεταριάτου που εκφράζεται στα Συμβούλια των Εργατών, Αγροτών και Στρατιωτών.

Η Κομμουνιστική Διεθνής που ιδρύθηκε στη Μόσχα το Μάρτη του 1919, έχει βάλει σαν στόχο της: α) να απελευθερώσει το εργατικό κίνημα από τα στοιχεία του οπορτουνισμού και του σοσιαλπατριωτισμού που προκάλεσαν τη χρεοκοπία της Δεύτερης Διεθνούς το 1914 και είναι αντίθετα στην επαναστατική πάλη του προλεταριάτου, β) να ενώσει τις δυνάμεις όλων των πραγματικά επαναστατικών κομμάτων του παγκόσμιου προλεταριάτου, βάζοντας στην πράξη τις αρχές και τις μεθόδους του επαναστατικού αμείλικτου ταξικού αγώνα και την προλεταριακή δικτατορία με τη μορφή των Συμβουλίων των Εργατών, Αγροτών και Στρατιωτών και γ) να εξασφαλίσει και να επιταχύνει με αυτό τον τρόπο τη νίκη της Παγκόσμιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Έχοντας υπόψη όλα αυτά το Συνέδριο αποφασίζει:

Η Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία, που αποτελείται από τα Κομμουνιστικά και Σοσιαλιστικά κόμματα της Βουλγαρίας, της Σερβίας, της Ελλάδας και της Ρουμανίας μπαίνει στην Κομμουνιστική Διεθνή και δημιουργεί το βαλκανικό της τμήμα και δέχεται τις αρχές και τις μεθόδους του επαναστατικού ταξικού αγώνα και την προλεταριακή δικτατορία που βασίζεται στα Συμβούλια των Εργατών, Αγροτών και Στρατιωτών
Η Βαλκανική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία, όπως ονομαζόταν μέχρι τώρα η ένωση των Βαλκανικών Κομμουνιστικών και Σοσιαλιστικών Κομμάτων, θα ονομάζεται από τώρα «Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία».

***

* σημείωση της Νέας Προοπτικής: Η αναφορά σε επιθέσεις «από» ή «μέσα από» τα Βαλκάνια, γίνεται τόσο για την στρατιωτική πίεση που δέχεται η Σοβιετική Ουκρανία από την Ρουμανία και την Γερμανία μέσα από το Ρουμανικό έδαφος, αλλά και την απόβαση των Γαλλικών και Ελληνικών στρατευμάτων στην Οδησσό που ήρθαν από την Θεσσαλονίκη. Επίσης αναφέρεται στις εχθρικές στρατιωτικές ενέργειες από τον στρατό των Ουκρανών εθνικιστών του Πετλιούρα εξοπλισμένων από τους Γερμανούς που έκαναν τακτικές επιδρομές διασχίζοντας τον Δνείστερο μέσα από τα Ρουμάνικα εδάφη. Επιπλέον στην Ρουμανία, την Βουλγαρία και την Γιουγκοσλαβία είναι που θα βρουν καταφύγιο τα υπολείμματα των αντεπαναστατικών λευκών στρατευμάτων υπό τον Βράγγελ και θα επιχειρήσουν από εκεί ανεπιτυχώς να ανασυγκροτηθούν για να εισβάλλον ξανά στην Σοβιετική Ουκρανία.

ΠΗΓΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ: