Αναφερόμενη στα αποτελέσματα του Β’ γύρου των δημοτικών εκλογών στο Ίλιον, η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΙΛΙΟΥ σημειώνει:
Ο βασιλιάς “πέθανε”, ζήτω η … “βασίλισσα”. Με την παραλλαγή της γνωστής φράσης που συνοδεύει τη βασιλική διαδοχή, θα μπορούσε κανείς (αν και όχι πάντως η Αριστερή Κίνηση που κάλεσε σε άκυρο – αποχή στις 15 Οκτωβρίου) αρχικά να υποδεχθεί τα αποτελέσματα του β’ γύρου των δημοτικών εκλογών στο Ίλιον.
Ο Νίκος Ζενέτος μετά από 18 χρόνια δήμαρχος της πόλης (διάδοχος του Βασίλη Κουκουβίνου και της παράταξής του που ήταν δήμαρχος από το 1982-83 μέχρι το 2002) ηττήθηκε από την πρώην αντιδήμαρχο του (επί των Οικονομικών) Ανδριάννα Αλεβίζου – Κουκουβίνου (σύζυγο του υιού του Βασίλη Κουκουβίνου, Δημήτρη).
Η Αλεβίζου – Κουκουβίνου έλαβε ποσοστό 58% (έναντι 32% στον α΄ γύρο) έναντι 42% που έλαβε ο Ζενέτος (έναντι 40% στον α’ γύρο).
Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Έχουμε μια απλή “διαδοχή” στο Ίλιον, τη συνέχιση της κυριαρχίας του ίδιου “μπλοκ” που διοικεί το δήμο από το 1982 αλλά με άλλο προσωπείο ή μια πραγματική “Νέα αρχή για το Ίλιον” (όπως λέγεται η παράταξη της Αλεβίζου – Κουκουβίνου);
Καταρχάς, πίσω από το σαφές προβάδισμα της Αλεβίζου – Κουκουβίνου έναντι του Ζενέτου βρίσκεται ένα τριπλό εκλογικό αρνητικο ρεκόρ μεταπολιτευτικά για τα δεδομένα του Ιλίου:
1. Είναι η πρώτη φορά που εκλέγεται δήμαρχος που ψήφισαν τόσοι λίγοι δημότες της πόλης (μόλις 10.561!) εκ των 55.000 ψηφοφόρων (και πάνω από 100.000 κατοίκων!). Δηλαδή ψηφίστηκε από 1 στους 5 δημότες.
2. Είναι η πρώτη φορά που εκλέγεται δήμαρχος με συμμετοχή μόλις 34% στις κάλπες. Δηλαδή η αποχή έφτασε στο ποσοστό ρεκόρ για β΄γύρο εκλογών στο Ίλιον (66%). Παρόλα αυτά χάρη στον καλπονοθευτικό νόμο Βορίδη η Αλεβίζου -Κουκουβίνου θα λάβει τα… 3/5 των εδρών του νέου δημοτικού συμβουλίου δηλαδή τις 21 από τις 35 έδρες!
3. Είναι για πρώτη φορά που εκλέγεται δήμαρχος στο Ίλιον που δεν είχε καμία ανοιχτή κομματική υποστήριξη και δεν δεσμεύεται ουσιαστικά από κανένα πολιτικό πρόγραμμα.
Αν και η Αλεβίζου-Κουκουβίνου προέρχεται από την ΠΑΣΟΚογενή παράταξη του Ζενέτου – πατέρα Κουκουβίνου, δεν έλαβε δημόσια τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ στον α΄γύρο, ενώ μόνο στον β΄ γύρο έλαβε την δημόσια στήριξη της δημοτικής παράταξης του…. ΣΥΡΙΖΑ, της “Αλληλέγγυας Πόλης” (η οποία έλαβε στον α΄ γύρο ποσοστό σχεδόν 12% έναντι 14% το 2019).
Αντίθετα, η επίσης Πασοκογενής αλλά χωρίς δημόσια στήριξη από το ΠΑΣΟΚ παράταξη Ζενέτου, παρά τη συμμετοχή της δεξιάς παράταξης Κακούρη (ΝΔ) στο ψηφοδέλτιό της και παρά το γεγονός ότι η ΝΔ αναδείχτηκε στις πρόσφατες εκλογές πρώτο κόμμα στο Ίλιον, καταποντίστηκε.
Η εκλογική αποτυχία της Συμμαχίας Ζενέτου – Κακούρη αποτελεί ράπισμα του λαού στην αντιδραστική συμμαχία του Ζενέτου με την δεξιά και είναι χωρίς αμφιβολία ένα θετικό γεγονός.
Ωστόσο, δεν αποτελεί κάποια “ανάσα” για το λαό της πόλης, η νίκη της Αλεβίζου -Κουκουβίνου.
Το πρόγραμμα της παράταξής της -πρόγραμμα κρίσης της αστικής εξουσίας- δεν διέφερε σε τίποτα από εκείνο της παράταξης Ζενέτου στην οποία ανήκε μέχρι πρότινος και η ομάδα και μετέπειτα παράταξη Αλεβίζου-Κουκουβίνου, ενώ η ίδια ήταν αντιδήμαρχος οικονομικών επί της τελευταίας δημαρχίας Ζενέτου, αλλά και στο συνδυασμό της συμμετείχαν και τοπικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας.
Η στήριξη της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ (“Αλληλέγγυα Πόλη”) προς την παράταξη Αλεβίζου- Κουκουβίνου στον β’ γύρο στη βάση συμφωνίας των δύο στο… πρόγραμμα της “Αλληλέγγυας Πόλης” δεν αποτελεί κανενός είδους “προοδευτική” αναβάπτιση της Αλεβίζου-Κουκουβίνου !
Θυμίζουμε πως αρχικά είχε ανακοινωθεί κοινή κάθοδος της “Αλληλέγγυας Πόλης” και της ομάδας Κουκουβινου, η οποία όμως στη συνέχεια ναυάγησε χωρίς ποτέ να εξηγηθούν δημοσίως από καμία πλευρά οι λόγοι…
Ηταν “προσωπικές” ή πολιτικές – προγραμματικές οι αιτίες του πρόωρου “διαζυγίου”; Δεν είναι “παράδοξο”, έτσι, ότι η παράταξη Αλεβίζου-Κουκουβίνου “δέχθηκε” εν μια νυκτί το “προοδευτικό” πρόγραμμα της “Αλληλέγγυας Πόλης” ενώ λίγους μόλις πριν τα “σπάσανε” οι δυο παρατάξεις;
Επίσης από πού πιστεύει πως μπορεί να αντλεί αξιοπιστία η “Αλληλέγγυα Πόλη” και θεωρεί πως “επιβάλλει” το πρόγραμμά της στην παράταξη της Αλεβίζου-Κουκουβίνου την ώρα που στηρίζεται στο κόμμα του Κασσελάκη που (κατά δήλωσή του μπροστά στους βιομήχανους της χώρας) “δεν δαιμονοποιεί το κεφάλαιο”, και πιο πριν του “κωλοτούμπα” Τσίπρα; Εμείς λέμε: Από πουθενά!
Με άλλα λόγια, η νέα δήμαρχος δεν έχει μόνο εκλεγεί από μια ισχνή μειοψηφία του λαού της πόλης αλλά στην πραγματικότητα έχει εκλεγεί χωρίς… πρόγραμμα. Αυτό δεν θα “μεταφραστεί” σε κάποιον “αυτοσχεδιασμό” λίγο δεξιά και λίγο “αριστερά”, ούτε απλά στη συνέχιση της ήδη “γνωστής” πολιτικής, της πολιτικής Ζενέτου, δηλαδή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, της Ε.Ε. και των αφεντικών, αλλά σε ακόμη χειρότερες μέρες που επιβάλλουν οι συνθήκες μιας νέας πρωτοφανούς επίθεσής τους λόγω εμβάθυνσης της κρίσης του συστήματός τους.
Παράλληλα, έχει ξεκινήσει μία απεχθής, ξένη και εχθρική προς τα συμφέροντα του λαού αυτής της πόλης, πελατειακή φαγωμάρα μεταξύ της απερχόμενης διοίκησης Ζενέτου και της νέας διοίκησης (Αλεβίζου-Κουκουβίνου) για τη διαδοχή σε διάφορα “πόστα” του δήμου.
Από αυτήν την άποψη, σίγουρα ο “βασιλιάς” Ζενέτος μπορεί να “πέθανε” πολιτικά, αλλά καμία πραγματική διάδοχος “βασίλισσα” δεν αναρριχήθηκε στη δημοτική εξουσία του Ιλίου.
Και αυτό γιατί η νέα “βασίλισσα” του δήμου, αν και πιστεύει στο θεσμό της “βασιλείας” (δηλαδή στο υφιστάμενο μαζικά απαξιωμένο σύστημα τοπικής αυτοδιοίκησης – όργανο της κεντρικής αστικής εξουσίας ενάντια στο λαό), έχει κληρονομήσει ένα “βασίλειο” που 2 στους 3 πολίτες του δεν πήγε καν στην κάλπη του β΄γύρου (και από αυτούς την ψήφισαν λίγο πάνω από τους μισούς) ενώ το ίδιο το “βασίλειο” καταρρέει υπό το βάρος της κρίσης.
Αυτό σημαίνει πως ο αγώνας της Αριστερής Κίνησης Ιλίου (ΑΡΚΙ) για την ανατροπή του υφιστάμενου αντιλαϊκού καθεστώτος στο δήμο που απλά άλλαξε προσωπείο και πρόσωπο στο β’ γύρο των εκλογών της 15ης Οκτωβρίου γίνεται ακόμη πιο επίκαιρος και αναγκαίος από ό,τι ήταν την 8η Οκτωβρίου.
Σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορούμε παρά την εκλογική άνοδο μίας επαναστατικής δημοτικής κίνησης σαν την ΑΡΚΙ (από 1,73% το 2019 στο 2,78% το 2023) να την αντιμετωπίζουμε σαν ένα σημαντικό, αλλά μικρό βήμα μάχης για όλο το λαό της περιοχής προς την παραπάνω κατεύθυνση από καλύτερη θέση. Σε καμία περίπτωση δεν χωράει σε κανέναν αριστερό σχηματισμό οποιαδήποτε… “αυταρέσκεια” από μία εκλογική άνοδό του (π.χ. η Λαϊκή Συσπείρωση-ΚΚΕ έλαβε μεν φέτος ποσοστό λίγο ψηλότερο από εκείνο του 2019 αλλά χαμηλότερο από εκείνο του 2002, του 2006 ή του 2010) καθώς δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της ταξικής μάχης που έχουμε μπροστά μας και στο χάσμα μεταξύ μαζών και του αστικού πολιτικού συστήματος εξουσίας.
Η πάλη για ένα δήμο στα χέρια και προς όφελος των εργαζομένων στη βάση λαϊκών συνελεύσεων γειτονιάς πέρα και ενάντια από τη σαπισμένη και μαζικά απαξιωμένη κοινοβουλευτικού τύπου δημοτική αστική “δημοκρατία” των μνημονίων, των πολέμων και της φτώχειας είναι όσο ποτέ επείγουσα και προϋποθέτει την μετατροπή της εκλογικής αποχής σε συμμετοχή σε αγώνες και δομές αυτοοργάνωσης των μαζών για τις ερχόμενες αναμετρήσεις.
Σε αυτή τη βάση, καλούμε κάθε δημότη και κάθε φίλο στην ανοιχτή συνέλευση της Αριστερής Κίνησης Ιλίου (ΑΡΚΙ) για να συζητήσουμε τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών, την πολιτική κατάσταση και τα μέτωπα πάλης της επόμενης μέρας στο δήμο, στην παιδεία, την υγεία, την εργασία, στις λαϊκές ελευθερίες ενάντια στο κράτος και τους φασίστες. Η συνέλευση της ΑΡΚΙ θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 12 Νοεμβρίου, ώρα 11 π.μ., στο Πολιτιστικό Κέντρο Ιλίου “Μελίνα Μερκούρη” στην αίθουσα του Καλλιτεχνικού Καφενείου (Αγίου Φανουρίου 99, Ίλιον).
Ίλιον, 26/10/2023
