Bόλος ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΙΑΔΗΣ: Οι νεκροί μας απαιτούν δικαιοσύνη

Ο Χρήστος Ανεστιάδης πνίγηκε το βράδυ της 4 Δεκέμβρη 2014, λίγο πριν σχολάσει, στο εργοστάσιο της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ του Μάνεση, στο Βελεστίνο (Β’ ΒΙΠΕ Βόλου). Μετά από απελπισμένα τηλέφωνα της συζύγου του (εργάτρια η ίδια σε άλλο εργοστάσιο της περιοχής με δυο ανήλικα παιδιά), καθώς δεν επέστρεψε έγκαιρα από τη δουλειά του, άρχισε η αναζήτησή του από συναδέλφους του με αποτέλεσμα ο 49χρονος εργάτης να βρεθεί νεκρός σε υπόγεια δεξαμενή-τάφο.

Η δίκη κατά του διευθυντή του εργοστασίου με τις κατηγορίες ανθρωποκτονία από αμέλεια και παράβαση της εργατικής νομοθεσίας άρχισε στις 16/3/18 στο Τριμελές Πλημμελειοδικείου Βόλου και ολοκληρώθηκε στις 3/5/18. Μετά από πέντε συνεδριάσεις, την κατάθεση πολλών μαρτύρων, το δικαστήριο αποφάσισε την πλήρη αθώωση της εργοδοσίας, καθώς, σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, ο θάνατος του Χρήστου Ανεστιάδη οφειλόταν σε καρδιακό νόσημα που προηγήθηκε του πνιγμού του στην υπόγεια δεξαμενή ψύξης του εργοστασίου.

Βέβαια, όπως είναι γνωστό, ένας νεκρός δεν πεθαίνει από πνιγμό.

Πρόκειται για δικαστική πλάνη ή για το χρονικό μιας προαναγγελθείσας απόφασης;

Δυο ημέρες μετά τον θάνατο του Χρήστου Ανεστιάδη, οι πληροφορίες που διοχετεύτηκαν σε τοπικές εφημερίδες , βεβαίωναν κατηγορηματικά, πολύ πριν εκδοθεί οποιοδήποτε ιατροδικαστικό πόρισμα, ότι: “Σύμφωνα με πληροφορίες ο θάνατος του 49χρονου προήλθε από παθολογικά αίτια. Αυτό το συμπέρασμα βγήκε από τον ιατροδικαστή της Θεσσαλονίκης όπου μεταφέρθηκε η σορός του και αποκλείσθηκε η πιθανότητα πνιγμού. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι κάτι συνέβη πριν πέσει στη δεξαμενή και αυτό θα φανεί κατά την ιστολογική εξέταση της οποίας τα αποτελέσματα θα γίνουν γνωστά τις επόμενες εβδομάδες.” (ΜΑΓΝΗΣΙΑ 6/12/14), και πιο προσεκτικά “Σύμφωνα ωστόσο με πληροφορίες του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ ο ιατροδικαστής απέκλεισε το ενδεχόμενο πνιγμού με τις εκτιμήσεις να μην αποκλείουν ο άτυχος εργαζόμενος να υπέστη βλαπτικό για την υγεία του επεισόδιο, μεαποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις του και να πέσει στη δεξαμενή χάνοντας έτσι τη ζωή του”. (ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, 6/12/14).

Ο δικηγόρος της οικογένειας διαμαρτυρήθηκε σε εφημερίδα για το δημοσίευμα, το οποίο πριν από κάθε επιστημονική έρευνα χάραζε την υπερασπιστική γραμμή της εργοδοσίας. Πρόκειται για πλάνη της εφημερίδας που δημιουργήθηκε από την έκδοση του πιστοποιητικού ταφής (5/12/14) που αναφέρει τα παθολογικά ευρήματα αλλά αναφέρει περί βίαιου θανάτου, “Πνευμονικό οίδημα, εγκεφαλικό οίδημα, εν αναμονή περαιτέρω εξετάσεων, επί βίαιου θανάτου, ατύχημα”;

Οι ιστολογικές εξετάσεις και το πόρισμα δεν δικαίωσαν τις “πληροφορίες” των τοπικών εφημερίδων όπου θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζουν ότι χωρίς περαιτέρω επιστημονική έρευνα δεν μπορεί να απαντηθεί ένα γεγονός. Ποιος είχε συμφέρον από μια πρόωρη προδιάθεση της κοινής γνώμης για τα πραγματικά αίτια του θανάτου;

Οι “πληροφορίες” των εφημερίδων επιβεβαιώθηκαν στο δικαστικό αποτέλεσμα, τέσσερα χρόνια πριν τη δίκη και πολύ πριν το οριστικό πόρισμα της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Θεσσαλονίκης. Για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας, έστω κι εκ των υστέρων, οι εφημερίδες θα πρέπει να επανορθώσουν αν δεν θέλουν να χάσουν το κύρος τους στην τοπική κοινωνία.

Ό,τι δεν έγραφε η επίσημη ιατροδικαστική έκθεση και οι ιστολογικές εξετάσεις, ανέλαβαν να το συμπληρώσουν τρίτοι με δικές τους αυθαίρετες ερμηνείες που αποδείχτηκαν αποτελεσματικές στην έκβαση της δίκης με την πλήρη αθώωση της εργοδοσίας της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ.

Όπως έγινε γνωστό από την ακροαματική διαδικασία και τη λεπτομερή κατάθεση της ιατροδικαστή της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Θεσσαλονίκης, οι ισχαιμικές αλλοιώσεις οφείλονται στον πνιγμό και όχι αντίστροφα, όπως διακαώς επιχείρησαν να αποδείξουν δυο ιατροδικαστές (ένας της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ κι ένας του κατηγορούμενου διευθυντή του εργοστασίου), ακολουθώντας μια παρελκυστική τροποποίηση των στοιχείων που συμπλήρωσαν “δημιουργικά” το πόρισμα της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Θεσσαλονίκης:

Και οι δυο ιατροδικαστές της εργοδοσίας προσθέτουν στα συμπεράσματά τους για το θάνατο του εργάτη ότι αυτός προήλθε “επί εδάφους φλεγμονώδους διηθήσεως καρδιάς” ενώ στο πόρισμα δεν αναφέρεται καθόλου.
Ένας εξ αυτών διαπιστώνει ότι: “Κατά την εξέταση της καρδιάς διαπιστώθηκαν πρόσφατες ισχαιμικού τύπου αλλοιώσεις του μυοκαρδίου επί εδάφους στεφανιαίας νόσου” αν και αυτό, επίσης, δεν αναφέρεται πουθενά.

Οι αναφορές “επί εδάφους…” είναι η φράση κλειδί που προστέθηκε έντεχνα για να τεκμηριωθεί ότι ο πνιγμός προήλθε από καρδιολογικό επεισόδιο κι άρα είτε υπήρχαν, είτε δεν υπήρχαν τα αναγκαία μέτρα ασφαλείας, ο θάνατος δεν συσχετίζεται ευθέως με αυτά.

Στα συμπεράσματα του πορίσματος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Θεσσαλονίκης και σε κανένα σημείο δεν αναφέρεται ότι ο εργάτης έπασχε από στεφανιαία νόσο ή ότι ανεβρέθηκαν αλλοιώσεις του μυοκαρδίου πριν τον πνιγμό του! Το ακριβώς αντίθετο! Η στεφανιαία νόσος εφευρέθηκε για να καλύψει τις ένοχες παραλείψεις και τα μυστικά της εργοδοσίας. Δεν πρέπει να ξεχαστείότι στις 16 Αυγούστου 2006, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, πνιγμό σε δεξαμενή νερού, ο εργάτης Μελέτης Χατζέλαβρέθηκε νεκρός στο 2ο εργοστάσιο της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ στο Βόλο δυο ημέρες μετά, αφού κανείς δεν τον αναζήτησε νωρίτερα.

Στη συγκεκριμένη δίκη, παρά την πληθώρα μαρτυριών και αποδεικτικών στοιχείων για την εγκληματική αδιαφορία της εργοδοσίας πάνω στα ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας, τα παράδοξα είναι περισσότερα:

Η έκθεση ελέγχου της επιθεωρήτριας του ΣΕΠΕ είναι καταπέλτης και καταγράφει πλήθος παραβάσεων της εργατικής νομοθεσίας σχετικά με με τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας που προβλέπονται από την εργατική νομοθεσία στο σημείο θανάτου. Για πρώτη φορά σε θανατηφόρο περιστατικό κατά την ώρα της εργασίας, η επιθεωρήτρια του ΣΕΠΕ εξαιρέθηκε από το κατάλογο των μαρτύρων, παρά τις επίμονες προσπάθειες του δικηγόρου της οικογένειας να καταθέσει.
Ο Τεχνικός Ασφαλείαςτης επιχείρησης είχε καταγράψει λεπτομερώς τα μέτρα ασφαλείας που έπρεπε να έχουν ληφθεί στα φρεάτια των δεξαμενών, την έλλειψη φωτισμού, κάγκελα, σχάρες κλπ (Π.Δ. 16/1996) και είχε προτείνει στην ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΑΕ να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα. Η έκθεση αγνοήθηκε από την εταιρεία και το δικαστήριο.
Η επίσημη ιατροδικαστική έκθεση με τα πλήρη στοιχεία των ιστολογικών εξετάσεων συμπεραίνει “Πνιγμός εντός ύδατος, Bίαιος Θάνατος” και ότι ο πνιγμός προκάλεσε ισχαιμικές αλλοιώσεις. Αντίθετα, το δικαστήριο έκρινε ως ορθές τις τεχνικές εκθέσεις των ιατροδικαστών της εργοδοσίας που έντεχνα σερβίρουν ως αρχική αιτία θανάτου τη στεφανιαία νόσο (όπως και οι τοπικές εφημερίδες πριν 4 χρόνια περί παθολογικών αιτίων), αγνοώντας πλήρως την Ιατροδικαστική Υπηρεσία Θεσσαλονίκης, τα πραγματικά στοιχεία περί άριστης υγείας του εργάτη, τις μαρτυρίες συναδέλφων του, τη μη προσκόμιση καμιάς άλλης ιατρικής αναφοράς περί στεφανιαίας νόσου.

Αν το δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη ή δεν εκτίμησε ορθά τα στοιχεία θα φανεί στο Εφετείο της Λάρισας, το οποίο έκανε δεκτή την έφεση του δικηγόρου της οικογένειας για επανεξέταση της υπόθεσης που αθωώνει τραγικά την εργοδοσία της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ και καταδικάζει τους νεκρούς μας στην λήθη.

Το σημαντικότερο στοιχείο για την εξέλιξη της δίκης ήταν η πλήρης απουσία από την ακροαματική διαδικασία του εργατικού και κοινωνικού κινήματος στο Βόλο.Ακόμα και για τις πιο απλές περιπτώσεις εργατικών διαφορών παρευρίσκεται σύσσωμο και διαγκωνιζόμενο ποιος είναι ο καλύτερος υπερασπιστής των εργαζομένων. Αυτή η σοβαρή παράλειψη μπορεί να διορθωθεί την ύστατη στιγμή όταν οριστεί η δικάσιμος στο εφετείο της Λάρισας και από σήμερα με μια εκτενέστερη αναφορά στα παράδοξα της δίκης.

Σε έναν άκαρδο, σκληρό, εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό κόσμο, με ατελείωτα τα θύματα των μνημονίων, τα αστικά δικαστήρια ανακαλύπτουν ότι οι νεκροί εργάτες είναι οι μόνοι που έχουν ανθρώπινη Καρδιά. Γι’ αυτή την Καρδιά των εργατών, είμαστε υποχρεωμένοι να παλέψουμε μέχρι τη δικαίωσή τους. Αλλιώς οι νεκροί δεν μπορούν να αναπαυθούν.