Χαιρετισμός των Comunistas στην 26η Ιουλίου

Με την ευκαιρία της επετείου της 26ης Ιουλίου¹Στις 26 Ιουλίου 1953 μια ομάδα επαναστατών υπό την ηγεσία του Φιντέλ Κάστρο επιχείρησε την πρώτη πολεμική επιχείρηση στο στρατώνα Μονκάδα της Κούβας. Η επιχείρηση ήταν αποτυχημένη, όμως ήταν η απαρχή της επανάστασης που οδήγησε, το 1959, στην ανατροπή της δικτατορίας του Μπατίστα. Κίνημα της 26ης Ιουλίου (Movimiento 26 de Julio, M-26-7), ονομάστηκε η επαναστατική ομάδα υπό την ηγεσία του Κάστρο - Σ.τ.Μ. στην Κούβα η συλλογικότητα Comunistas κυκλοφόρησε το παρακάτω κείμενο που δημοσιεύεται στο ομώνυμο μπλογκ.

25 Ιουλίου 2021

15 ημέρες μετά τις διαμαρτυρίες της 11ης Ιουλίου, οι Comunistas αποτίουν φόρο τιμής στους μάρτυρες της 26ης Ιουλίου και αναλύουν τις αμφιλεγόμενες διαδηλώσεις.

Αυτή η 26η Ιουλίου σηματοδοτεί την 68η επέτειο από την επίθεση στους στρατώνες της Μονκάδα και έρχεται 15 ημέρες μετά τις διαδηλώσεις που συγκλόνισαν την Κούβα στις 11/7/2021.

Αν και τα δύο γεγονότα απέχουν πολύ για ιστορική σύγκριση, ωστόσο η αντεπανάσταση προσπαθεί να τα εκμεταλλευτεί παραμορφώνοντάς τα. Σύμφωνα με τη Δεξιά, οι διαμαρτυρίες της 11ης Ιουλίου θα είναι η αληθινή ημέρα της εθνικής εξέγερσης και όχι η επίθεση στους στρατώνες της Μονκάδα.

Ωστόσο, πέρα από τις διαστρεβλώσεις και τις ιδεολογικές χρήσεις, η αλήθεια είναι ότι η 11η Ιουλίου θα παραμείνει μια ιστορική ημέρα. Είναι ανησυχητικό ότι η κουβανική κυβέρνηση προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει και να ποινικοποιήσει τις διαμαρτυρίες εκείνης της ημέρας. Αυτό μπορεί να χρησιμεύσει, αν και όχι πλήρως, στην πολιτική προπαγάνδα, αλλά αν στην πραγματικότητα οι ηγέτες μας πιστεύουν ότι οι διαμαρτυρίες ήταν το αποκλειστικό προϊόν της αντεπανάστασης, τότε δεν έχουν καταλάβει τι συνέβη στις 11 Ιουλίου. Αυτή η πιθανή κώφωση είναι πολύ επικίνδυνη για την κουβανική κοινωνία. Αν αγνοήσουμε ότι στις 11 Ιουλίου αυτοί που διαδήλωσαν εκπροσωπούσαν εκείνους που οικονομικά πλήττονται περισσότερο, τότε είμαστε καταδικασμένοι να αντιμετωπίσουμε κάτι παρόμοιο μέσα σε λίγους μήνες.

Είναι αλήθεια ότι η αντεπανάσταση έπαιξε έναν αποφασιστικό ρόλο στην προπαγάνδα. Είναι αλήθεια ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να ανατρέψουν το Κομμουνιστικό Κόμμα στην Κούβα. Είναι αλήθεια ότι το εμπάργκο έχει τον αρνητικό του αντίκτυπο. Όμως, ο αυθορμητισμός των μαζών της 11ης Ιουλίου είναι πολύ πιο κοντά στα προβλήματα της καθημερινής ζωής της εργατικής τάξης, όπως είναι οι ελλείψεις, η κακοδιαχείριση και η παραμέληση των οικονομικά ευάλωτων γειτονιών. Θα χρειαστεί πολλή δουλειά για την κουβανική κυβέρνηση για να διορθώσει τις τρομερές ελλείψεις που υφίσταται η Κούβα. Αλλά η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και πολιτική και αυτό μαζί με τον παράγοντα της πείνας γίνεται πολύ επικίνδυνο.

Υπάρχει τόσο μεγάλη δυσπιστία μεταξύ του λαού και της ηγεσίας του Κόμματος που η σιωπηλή πλειοψηφία δεν διαβάζει τον επίσημο Τύπο και ο επίσημος Τύπος αναφέρει μόνο εκείνους που βγήκαν για να υπερασπιστούν την κυβέρνηση και υπέστησαν βία.

Τόσο ο επίσημος όσο και ο ιδιωτικός Τύπος έχουν εκμεταλλευτεί και παραμορφώσει τα γεγονότα της 11ης Ιουλίου σε τέτοιο σημείο που τα καθιστά μη αναγνωρίσιμα. Ξαφνικά, για μερικούς, η 11 Ιουλίου, ήταν πράξεις βανδαλισμού κατακριτέες, ενώ για άλλους μια εθνική εξέγερση κατά της «δικτατορίας». Και οι δύο αυτές απλουστευτικές εκδοχές ακυρώνουν την πολυπλοκότητα που προκύπτει από την κατάσταση πείνας των μαζών. Τα γεγονότα της 11ης Ιουλίου είχαν την πολιτική νομιμότητα της κοινωνικής διαμαρτυρίας και είχαν επίσης κατακριτέες πράξεις βανδαλισμού.

Η Κούβα δεν είναι δικτατορία, αλλά έχουν παραβιαστεί τα δικαιώματα πολλών πολιτών που βγήκαν για να διαδηλώσουν. Είναι αλήθεια ότι γίνεται εκμετάλλευση της τρομερής λέξης “εξαφανισμένοι”, αλλά εκατοντάδες κρατούμενοι αδυνατούν να επικοινωνήσουν με τις οικογένειές τους για μέρες, και είναι άγνωστο πού βρίσκονται. Είναι αλήθεια ότι η Κούβα είναι ένα σοσιαλιστικό κράτος δικαίου, αλλά σε λίγες συνοπτικές δίκες παραβιάστηκαν οι καθιερωμένες νομικές διαδικασίες και επιβλήθηκαν ποινές σχεδόν ενός έτους για το γεγονός ότι συμμετείχαν στη διαδήλωση. Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά μπορούν να χρησιμεύσουν για να εκφοβίσουν και να αποτρέψουν νέες διαμαρτυρίες, αλλά αν συμβεί ξανά μια 11η Ιουλίου, οι διαδηλωτές θα βγουν με το θυμό που προκάλεσαν αυτές οι παραβιάσεις. Με τον καταναγκασμό η διαμαρτυρία σταματά, αλλά η απόσταση μεταξύ της κυβέρνησης και του κουβανικού λαού διευρύνεται.

Η αναπαραγωγή του λόγου ότι οι χιλιάδες διαδηλωτές στις 11 Ιουλίου ήταν αντεπαναστάτες δίνει στην αντεπανάσταση μια νίκη που δεν έχει κερδίσει. Η αναπαραγωγή του λόγου ότι οι διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου προετοιμάστηκαν από την αντεπανάσταση είναι σα να αναγνωρίζεται στη Δεξιά μια ικανότητα οργάνωσης και κινητοποίησης που δεν έχει. Μόνο με μια κριτική, μαρξιστική ανάλυση μπορεί να καταλάβει κανείς τι συνέβη στις 11 Ιουλίου. Ο άκριτος λόγος απομονώνει την κυβέρνηση από την κοινωνία και ενισχύει την αντεπαναστατική πολιτική προπαγάνδα. Είναι επείγον να αναλύσει η κουβανική κυβέρνηση τι έχει κάνει λάθος και να το εξηγήσει δημόσια. Οι μάζες έχουν κουραστεί να ακούνε πως για τα πάντα είναι υπεύθυνος ο γιάνκικος ιμπεριαλισμός.

Η πλειοψηφία θέλουν να ακούσουν την κυβέρνηση να κάνει μια βαθιά αυτο-κριτική, αναγνωρίζοντας ότι η 11η Ιουλίου είναι σε μεγάλο βαθμό μέρος των λαθών της -μια χειρονομία που θα έδινε ισχυρή πολιτική νομιμοποίηση στην ηγεσία- αλλά η αλαζονική τύφλα της γραφειοκρατίας το αποτρέπει. Η σιωπηλή πλειοψηφία διαφοροποιεί ολοένα και περισσότερο τον Φιντέλ Κάστρο από την τρέχουσα κυβέρνηση, βλέποντας στον Κομαντάντε-Αρχηγό κάποιον που θα είχε επιλύσει την οικονομική κρίση με τον λαό, εν αντιθέσει με την παρούσα ηγεσία της χώρας, την οποία θεωρούν απόμακρη και ξένη προς την πραγματικότητά τους. Πρόκειται για μια άλλη ανησυχητική θραύση της πολιτικής νομιμότητας της κυβέρνησης.

Πέρα από τις συλλήψεις που πραγματοποιήθηκαν στις 11 Ιουλίου και τις επακόλουθες συνοπτικές δίκες, έχουν αρχίσει να λαμβάνονται και άλλα μέτρα διοικητικών αντιποίνων, όπως απολύσεις και πολιτικές κυρώσεις εναντίον εκείνων που απλά συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες ή ακόμη υποθέτουν ότι έχουν συμμετάσχει. Αυτή η κατάσταση έχει επίσης χρησιμεύσει για την εκκαθάριση των διανοουμένων που δεν συμμορφώνονται με τον επίσημο λόγο, δεν έχει σημασία ότι είναι μαρξιστές. Δεν μπορούν πλέον να ασκούν κριτική στο κατεστημένο, μπορεί να επικρίνουν μόνο όταν υπάρχει έγκριση και αυτό που έχει εγκριθεί. Επισείοντας το φάντασμα της 11ης Ιουλίου, οι οπορτουνιστές θα εξαπολύσουν εκκαθαρίσεις και πολιτικό κανιβαλισμό. Εάν κάτι καταστραφεί, θα είναι το σοσιαλιστικό ιδανικό το οποίο ένα μέρος της εργατικής τάξης θα συνεχίσει να το συνδέει, όλο και περισσότερο, με τη λογοκρισία και την καταστολή. Αλλά ας θυμόμαστε πάντα ότι ο σταλινισμός και οι εκδοχές του δεν είναι τίποτα περισσότερο από αντεπαναστατικές παραμορφώσεις του κομμουνιστικού ιδανικού.

Ένα μεγάλο μέρος της βίας που ασκήθηκε στις 11 Ιουλίου θα είχε αποφευχθεί εάν η κουβανική κυβέρνηση είχε νομιμοποιήσει το δικαίωμα στην ειρηνική διαδήλωση. Το κάλεσμα του κουβανού προέδρου Μιγκέλ Ντιάζ Κανέλ χρησίμευσε για την κινητοποίηση εκατοντάδων κομμουνιστών, αλλά έχει επίσης συναντήσει ευρεία απόρριψη. Το γεγονός είναι ότι λίγοι από εκείνους που βγήκαν για να υπερασπιστούν την κυβέρνηση το κατάλαβαν κυριολεκτικά σαν “στρατιωτική διαταγή μάχης”. Δεκάδες από αυτούς κρατούσανε ρόπαλα προφανώς προετοιμασμένα εκ των προτέρων για παρόμοιες καταστάσεις. Όλα ήταν κατασκευασμένα στο ίδιο χρώμα, στο ίδιο μέγεθος και με τον ίδιο σχεδιασμό. Όμως, για την καταστολή των βίαιων επεισοδίων υπεύθυνη είναι η αστυνομία και παρόμοια σώματα.

Για να αντιμετωπιστούν ταραχές δεν φτιάχνονται παλούκια και δεν στρέφονται κατά των πολιτών που ως γνωστόν προστατεύονται από το νόμο, ακόμη και όταν ασκούν παράνομη βία

Ας πέσει το βάρος του νόμου σε εκείνους που πραγματοποίησαν βανδαλισμούς, ή, ακόμα χειρότερα, σε κείνους που προσπάθησαν να δολοφονήσουν. Όχι όμως σε εκείνους που άσκησαν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, το οποίο δεν είναι νομοθετημένο στην Κούβα, αλλά είναι νόμιμο.

Κάτω η αντεπανάσταση!
Ζήτω η εργατική τάξη!
Ζήτω η ελευθερία!
Ζήτω η 26η Ιουλίου!
Πατρίδα ή θάνατος!
Εμπρός για τον Κομμουνισμό!

Η πορεία της 26ης Ιουλίου ας είναι οδηγός στον αγώνα μας!

Μετάφραση Κ.Ο.

(Aκολουθεί ο Ύμνος στην 26^η Ιουλίου)