του Θόδωρου Κουτσουμπού
Ο εξαιρετικός άνθρωπος, φίλος, σύντροφος, μεγάλος πολυτάλαντος καλλιτέχνης, ο Κυριάκος Κατζουράκης δεν είναι πια μαζί μας.
Μετά από ένα μήνα μάχης στην εντατική “έφυγε”, όπως συνηθίζεται να λέγεται…
Το παιδί του ορφανοτροφείου, που αναδείχθηκε σε σπουδαίο εικαστικό, ταξιδεύει στη χώρα της ουτοπίας. Ρεαλιστικά θα ζει μαζί μας, στις μνήμες και τις καρδιές μας. Αυτός και το έργο του. Τον θυμόμαστε και θα τον θυμόμαστε πάντα, μαζί με την αγαπημένη του Κάτια, την αγαπημένη όλων μας Κάτια, στα θεατρικά έργα που σκηνοθέτησε, στα κινηματογραφικά, στο Δρόμο για τη Δύση, στο USSAK… Κι όταν βλέπουμε τα εικαστικά του έργα, ιδίως αυτή την αξεπέραστη συνομιλία του με τη Γκουέρνικα του Πικάσο. Θα τον θυμόμαστε στις εκδηλώσεις και συζητήσεις σε στέκια και κοινωνικές συλλογικότητες στις προβολές των ταινιών του, μαζί με την αγαπημένη του και αγαπημένης μας Κάτιας Γέρου. Θα τον θυμόμαστε στις διαδηλώσεις, στον αγώνα και την αγωνία για έναν ανθρώπινο κόσμο. Με την κόκκινη σφήνα, για την έφοδο στον ουρανό – της τέχνης και της… ουτοπίας. Της ουτοπίας που είναι ρεαλιστική. «Γιατί ο ουτοπικός φίλε μου, είναι απόλυτος υλιστής». Και όπως στο σινεμά που έκανε, «όλα είναι εφικτά, ο θάνατος δεν είναι θάνατος, ο πολιτισμός είναι αθάνατος», κι ο Κυριάκος Κατζουράκης είναι αθάνατος.
Οι φωτογραφίες είναι από την προβολή και συζήτηση του USSAK στις φυλακές Κορυδαλλού, στις 8 Μαρτίου 2019. Ο Κυριακός με την Κάτια και τους φυλακισμένους που δεν χάσανε την “ανθρωπινότητά” τους – κι αυτή η εκφράση άρεσε τόσο στον Κυριάκο!
