By Presidenza della Repubblica, Attribution, Link

Prospettiva Operaia

Ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης Ντράγκι είχε ως αποτέλεσμα την πολιτική συμμαχία όλων των κομμάτων της ιταλικής μεγάλης και μικρής αστικής τάξης, με τη Lega1H Lega Nord, πλήρες όνομα: Lega Nord per l ‘Indipendenza della Padania. είναι δεξιό, φεντεραλιστικό, φασίζον λαϊκιστικό, συντηρητικό πολιτικό κόμμα στην Ιταλία. Εν όψει των γενικών εκλογών του 2018, το κόμμα μετονομάστηκε σε Lega (League), χωρίς να αλλάξει την επίσημη ονομασία του στο καταστατικό του κόμματος. Ωστόσο, το κόμμα αναφερόταν συχνά μόνο ως “Lega” ακόμα και πριν από την αλλαγή επωνυμίας, καθώς και ως Carroccio. τη Forza Italia2H Forza Italia: κεντροδεξιό πολιτικό κόμμα στην Ιταλία με φιλελεύθερες συντηρητικές, χριστιανοδημοκρατικές, φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές και λαϊκιστικές τάσεις. Αρχηγός της ήταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, τέσσερις φορές πρωθυπουργός της Ιταλίας. Το κόμμα ιδρύθηκε το Δεκέμβριο του 1993 και κέρδισε τις πρώτες γενικές εκλογές λίγο αργότερα το Μάρτιο του 1994., το Partito Democratico3Το Δημοκρατικό Κόμμα είναι ένα σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό κόμμα στην Ιταλία. Το PD ιδρύθηκε στις 14 Οκτωβρίου του 2007 μετά τη συγχώνευση διαφόρων κεντροαριστερών κομμάτων τα οποία είχαν αποτελέσει μέρος της λίστας Ελιά και του συνασπισμού Ένωση στις γενικές εκλογές του 2006. Oυσιαστικά είναι η (άθλια) μετεξέλιξη του πάλαι ποτέ πανίσχυρου Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας., το M5S4Το Κίνημα Πέντε Αστέρων (Movimento 5 Stelle, M5S) είναι πολιτικό κόμμα στην Ιταλία. Το M5S ιδρύθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2009 από τον Beppe Grillo, κωμικό και blogger, και τον Gianroberto Casaleggio. Το 2014 ο Grillo διόρισε μια διεύθυνση αποτελούμενη από πέντε κορυφαίους βουλευτές (Alessandro Di Battista, Luigi Di Maio, Roberto Fico, Carla Ruocco και Carlo Sibilia) η οποία διήρκεσε μέχρι τον επόμενο Οκτώβριο, όταν το διέλυσε και αυτοανακηρύχθηκε “πολιτικός επικεφαλής” του M5S. Ο Grillo είναι επίσης επίσημα πρόεδρος της ένωσης που ονομάζεται Κίνημα των Πέντε Αστέρων, ο ανιψιός του, Enrico Grillo, υπηρετεί ως αντιπρόεδρος και ο λογιστής του, Enrico Maria Nadasi, ως γραμματέας. Ο Davide Casaleggio, γιος του Gianroberto, έχει έναν όλο και πιο σημαντικό αν και ανεπίσημο ρόλο., ΤΟ LEU5Ελεύθεροι και Ίσοι, LeU, είναι αριστερή κοινοβουλευτική ομάδα στη Βουλή των Αντιπροσώπων και υποομάδα στη Γερουσία, τα δύο σώματα του ιταλικού κοινοβουλίου. Το LeU εγκαινιάστηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2017 ως ομοσπονδία πολιτικών κομμάτων. Αρχηγός της συμμαχίας για τις γενικές εκλογές του 2018 ήταν ο Pietro Grasso, πρώην Πρόεδρος της Γερουσίας και πρώην εισαγγελέας κατά της Μαφίας. Τα τρία ιδρυτικά κόμματα αποχώρησαν από τη συμμαχία στα τέλη του 2018, αλλά το LeU συνέχισε να υπάρχει στο Κοινοβούλιο. Μετά την κρίση της ιταλικής κυβέρνησης το 2021, το LeU έχει έναν μόνο υπουργό στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας του πρωθυπουργού Mario Draghi. και το IV να συμμετέχουν στη νέα κυβέρνηση. Η Τζόρτζια Μελόνι6Ο Τζόρτζια Μελόνι 15 Ιανουαρίου 1977 είναι Ιταλός δημοσιογράφος και πολιτικός ηγέτης του κόμματος Αδερφοί της Ιταλίας, ενός εθνικού συντηρητικού κόμματος στην Ιταλία, και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συντηρητικού και Μεταρρυθμιστικού Κόμματος., αν και παραμένει, για εκλογικούς σκοπούς, εκτός του μεγάλου σωρού, έχει διακηρύξει τον απόλυτο σεβασμό στον Ντράγκι και ότι θα εκτιμήσει τη στήριξή της σε μεμονωμένα οικονομικά μέτρα. Ο συμβιβασμός της κεντροαριστεράς με τον Σαλβίνι και τον Μπερλουσκόνι είναι σχεδόν ολοκληρωτικός και δείχνει για άλλη μια φορά ότι το Δημοκρατικό Κόμμα και η «ριζοσπαστική αριστερά» δεν μπορούν ποτέ να αποτελέσουν πολιτικές εναλλακτικές προς τη δεξιά. Τα ταξικά συμφέροντα υπερισχύουν των πάντων και όλων. Στη συνέχεια, η ενότητα των πολιτικών κομμάτων συνοδεύτηκε επίσης από την ενότητα του τσίρκου των μέσων ενημέρωσης, αποτελούμενο από άθλιους καιροσκόπους από τις διοικήσεις όλων των ειδησεογραφικών πρακτορείων και των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, τα οποία εγγυήθηκαν την άνευ όρων υποστήριξη (π.χ. δείτε την προπαγάνδα με απίστευτες δημοσκοπήσεις που δείχνουν δυσανάλογη λαϊκή υποστήριξη προς τον Ντράγκι) προκειμένου να πείσουν τη μεσαία τάξη, τους μισθωτούς και τους ανέργους ότι ο Μάριο Ντράγκι θα κυβερνήσει προς το συμφέρον τους.

Η αποθέωση των συμφερόντων της αστικής τάξης εκπροσωπείται με τον σαφέστερο τρόπο από την κυβερνητική ομάδα, στην οποία διακρίνεται η παρουσία, σε αρκετά υπουργεία, πρώην διευθυντών στρατηγικών εταιρειών όπως ο Κολάο (Vodafone) για την Τεχνολογική Καινοτομία ή ο Τσινγκολάνι (Leonardo) για το Περιβάλλον και την Οικολογική Μετάβαση, κορυφαίων ακαδημαϊκών και «υψηλού κύρους» οικονομολόγων όπως ο Φράνκο (γενικός διευθυντής της Τράπεζας της Ιταλίας) για την Οικονομία, ο Μπιάνκι (οικονομολόγος στην υπηρεσία του πρώην υπουργού Ατζολίνα) για την Εκπαίδευση, ο Καρτάμπια (πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου και μέλος της Comunione e Liberazione) για τη Δικαιοσύνη, ο Τζιοβανίνι (οικονομολόγος και στατιστικολόγος υπεύθυνος της ISTAT και πρώην υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Letta, επίσης κοντά στην Comunione e Liberazione) για τις Υποδομές, ο Μέσα (πρύτανης της Μπικόκα) για το Πανεπιστήμιο. Πέρα τον κλόουν Γκρίλο, θα πρέπει να αναφερθούμε στον Τζιανκάρλο Τζορτζέτι, ιστορικό της Λέγκας (στις κυβερνήσεις Μπόσι, Μαρόνι, Σαλβίνι) και το ατλαντικό πρόσωπο (παρά το λαϊκισμό του Σαλβίνι, ο οποίος έβγαζε σέλφι στη Μόσχα με πουκάμισο που απεικόνιζε τον Πούτιν) και φιλοευρωπαϊστή (αλλά ακόμη και εδώ, όπως είδαμε, ο αντιευρωπαϊσμός του Σαλβίνι είναι περισσότερο λαϊκιστικός παρά ουσιαστικός).

Ο Τζορτζέτι ο οποίος περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον σε αυτό το κόμμα διατηρεί, πάντα και σε κάθε περίπτωση σε συμφωνία με τον Salvini, άμεση επαφή με την κοινωνική του βάση: τη μεσαία παραγωγική αστική τάξη του Βορρά. Αποτελεί θεμελιώδες σημείο αναφοράς για τον ιταλικό καπιταλισμό (ο οποίος έχει την ατμομηχανή του στο βορρά), και η σημερινή κυβέρνηση ετοιμάζεται να γίνει πιστός υπηρέτης του. Μιλάμε λοιπόν για μια κυβέρνηση της οποίας τα μέλη προέρχονται όλοι από τα «ανώτερα κλιμάκια» και τα πλούσια στρώματα αυτής της κοινωνίας, και δεν είναι καθόλου σαφές γιατί θα πρέπει κανείς να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των εκμεταλλευόμενων τάξεων, οι οποίες πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα για την οικονομική και υγειονομική κρίση.

Τούτων λεχθέντων, σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητο να εργαστούμε για την ενότητα της εργατικής τάξης, μέσω της οικοδόμησης της δικής της ανεξάρτητης οργάνωσης, με το δικό της πολιτικό πρόγραμμα και συνθήματα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των μισθών, ενάντια στην ενότητα της αστικής τάξης, που εκφράζεται από την κυβέρνηση Ντράγκι των τραπεζιτών και των βιομηχάνων, οι οποίοι δεν περιμένουν τίποτα περισσότερο από το να έχουν το ελεύθερο για να απολύσουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και να αυξήσουν τα εταιρικά τους μερίσματα σε βάρος της πλειοψηφίας της εκμεταλλευόμενης κοινωνίας.

Μετάφραση, σημειώσεις Αρ. Μα.


Υποσημειώσεις[+]