Το παιχνίδι των εντυπώσεων και της παραπλάνησης εξακολουθεί να είναι το πρώτο μέλημα κυβέρνησης και τρόικας. Οι επικεφαλής των “Θεσμών” έφυγαν χωρίς να πούν πότε θα ξαναγυρίσουν, ο Τσίπρας ζητάει νέα Σύνοδο Κορυφής και όλοι μαζί μιλούν για ημέρες του 2015. Είναι πράγματι έτσι;
Σε επίπεδο ρεπορτάζ τα πράγματα έχουν ως ακολούθως:
• Κυβέρνηση και «Θεσμοί» έχουν συμφωνήσει από το τελευταίο Eurogroup στο πακέτο μέτρων 5,4 δισ. ευρώ (δηλαδή 3% του ΑΕΠ) μέχρι και το 2018 τα οποία θα προέλθουν 1% από το ασφαλιστικό, 1% από το φορολογικό και άλλο 1% του ΑΕΠ από διάφορες πηγές κυρίως στις δαπάνες. Ο Ντάισελμπλουμ δήλωσε ότι η διαφωνία αφορά μόλις το 5% του πακέτου αυτού και τα έκτακτα μέτρα. Στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους υποστηρίζουν ότι αυτό το 5% του πακέτου στην ουσία δεν υπάρχει ως διαφωνία γιατί αφορά διαφορές μερικών δεκάδων εκ. ευρώ στον προϋπολογισμό του 2018 που σημαίνει δεν υπάρχει κάν ως διαφωνία.
• Όσον αφορά στο πακέτο των έκτακτων μέτρων, δηλαδή του 1,5% – 2% του ΑΕΠ που είναι αυτά που ζήτησε το ΔΝΤ και στα οποία συμφώνησε -στο ίδιο eurogroup- η Κυβέρνηση με την προϋπόθεση ότι θα εφαρμοσθούν μόνο αν δεν πιασθεί ο στόχος του 3,5% στο πρωτογενές πλεόνασμα το 2018 υπάρχει διαφωνία. Aλλά αυτή αφορά στο πως αυτά δεν θα περάσουν ή θα πρέπει να περάσουν από την Βουλή όχι στο αν θα υιοθετηθούν ή όχι γιατί αυτό έχει λήξει από την πρώτη στιγμή. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ λέει ότι κάτι τέτοιο -αν πρέπει να περάσει δηλαδή από την Βουλή- θα αποσταθεροποιήσει την Κυβέρνηση. Ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ λένε ότι χωρίς αυτά δεν μπορούν να πάνε σε ολοκλήρωση της αξιολόγησης και απόδοση της δόσης των 5,7 δισ. ευρώ πριν από τις 20 Ιουλίου που η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει 2,3 δισ. ευρώ για ομόλογα στην ΕΚΤ.
• Όσον αφορά στη συζήτηση για το χρέος, στη συνάντηση με το ΔΝΤ και τον Σόιμπλε στην Ουάσιγκτον, στη διάρκεια της Εαρινής Συνόδου (όπου έγινε η πρώτη συμφωνία για τα επιπλέον έκτακτα μέτρα), ο γερμανός ΥΠΟΙΚ είχε δηλώσει με σαφήνεια -παγώνοντας τους συνομιλητές του από την Αθήνα- ότι δεν πρόκειται πριν από τις εκλογές του 2017 (στη Γερμανία) να εμφανισθεί στη γερμανική Βουλή με πρόταση για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Άρα, τα επιπλέον μέτρα του ΔΝΤ ακόμα και αν ψηφισθούν δεν ανοίγουν την συζήτηση αυτή με τους θεσμούς. Για τον λόγο αυτό και για να ικανοποιηθεί ο όρος αναδιάρθρωσης που έχει βάλει το ΔΝΤ αποφασίσθηκε σιωπηρά -καμία αναφορά σε καμία δήλωση- ο ESM να τρέξει ένα μοντέλο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους με τη μορφή της εξασφάλισής του έναντι κινδύνου (hedging) που δεν θα χρειασθεί να πάει στα κοινοβούλια. Αυτό όμως δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει ο Τσίπρας ως πολιτικό επιχείρημα για να εκτονώσει τις πιέσεις στο εσωτερικό γιατί ο Σόιμπλε έχει απειλήσει ότι αν αυτό γίνει γνωστό αυτός θα το ακυρώσει…
Αυτή είναι η πραγματική εικόνα για τη διακοπή και τη συνέχιση της αξιολόγησης και γι’ αυτό η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην ψήφιση κατ’ αρχήν του ασφαλιστικού νομοσχέδιου και στη συνέχεια του φορολογικού και εκείνου που αφορά στα κοκκινα δάνεια μέχρι να διαμορφωθεί μία από κοινού αποδεκτή “λύση” με ποιόν φερετζέ θα περάσει και το πακέτο των έκτακτων μέτρων.
Όλα αυτά βέβαια γίνονται σε ενα εκρηκτικό περιβάλλον πρωτοφανούς αστάθειας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς:
• το προσφυγικό παραμένει άλυτο και φέρνει στο εσωτερικό της Ευρώπης όλη την ανεξέλεγκτη δυναμική της κρίσης στην Μ.Ανατολή.
• η απειλή διάσπασης με το δημοψήφισμα στη Μ. Βρετανία είναι ανοικτή και απειλητική για ολόκληρο το ευρωοικοδόμημα.
• η κατάρρευση των κομμάτων εξουσίας στην Αυστρία και η ακραία πόλωση επιδεινώνουν την αστάθεια στον κεντρικό πυρήνα της Ευρωζώνης,
• η οικονομική (Πορτογαλία – Ιταλία, κρίση χρέους και τραπεζών) και πολιτική (Ισπανία νέες εκλογές) κρίση στη Ν. Ευρώπη ενισχύει τις φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ε.Ε.
Είναι προφανές ότι το να σκάσει και το ελληνικό μέσα σ’ αυτό το βαρέλι με ανακατεμένο πολιτικό και οικονομικό “μπαρούτι” είναι ότι λιγότερο θα ήθελε η διασπασμένη ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη που βλέπει να βγαίνει και πάλι στο κέντρο της, στο Παρίσι, ένα ορμητικό απεργιακό και Nuit Debout (νύχτες αγρύπνιας) εξεγερτικό κίνημα παρά το κλίμα αντιτρομοκρατικής υστερίας μετά τις αντιδραστικές επιθέσεις στο Βέλγιο και στην ίδια τη Γαλλία, και τις περιπολίες στρατού κι αστυνομίας στους δρόμους.
Γ. Αγγ.
