του Θόδωρου Κουτσουμπού
φωτογραφίες του Θόδωρου Κουτσουμπού
Αθήνα, 12 Ιουλίου 2023. Δεύτερη μέρα της συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Σ’ αυτήν την πιο αντισημιτική πρωτεύουσα της Βαλτικής, η σύνοδος του ΝΑΤΟ στοχευε στην ενίσχυση της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας στον πόλεμο δι’ αντιπροσώπου ενάντια στη Ρωσία, και σε δεύτερο πλάνο κατά της Κίνας, σύμφωνα και με τη “Νέα Στρατηγική Αντίληψη”, που διατυπώθηκε πριν ένα χρόνο στη Μαδρίτη.
Στην Ελλάδα τα ΜΜΕ, κρατικά και ιδιωτικά, απασχολούνταν αποκλειστικά με τον “σουλτάνο” Ερντογάν και τη συνάντησή του με τον Μητσοτάκη. Στη στενή εθνοκεντρική τους οπτική, στη συντριπτική τους πλειοψηφία διέγραφαν όποια είδηση δεν ταίριαζε στο αφήγημα της… “νέας σελίδας” στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Για παράδειγμα, η απαλοιφή της Κύπρου ως οντότητας στους χάρτες του ΝΑΤΟ, κατ’ απαίτηση της Άγκυρας και η αντικατάστασή της με γεωγραφικές συντεταγμένες. Στην πραγματικότητα, η σύνοδος, ήταν ένα βήμα προς την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των χωρών του ΝΑΤΟ, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Όπως σημείωναν οι σύντροφοι της αδελφής φινλανδικής οργάνωσης MTL (Μαρξιστική Εργατική Ένωση) η κλιμάκωση υλοποιείται με τη διαμόρφωση τριών αξόνων: O έναςπρώτος άξονας περιλαμβάνει την Σκανδιναβία και την Αρκτική, όπου οι εντάσεις θα οξυνθούν καθώς λιώνουν και οι πάγοι λόγω της κλιματικής καταστροφής, ο δεύτερος εκτείνεται από τη Βαλτική μέχρι την κεντρική Ευρώπη και ο τρίτος περιλαμβάνει τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια, και τη Μεσόγειο. Όπως σημειώνει η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΕΚ:
«Ο τρίτος αυτός άξονας συμπεριλαμβάνει και την Ελλάδα με τις δουλικές ευλογίες των κρατούντων αλλά και σε αναβαθμισμένο ρόλο την Τουρκία του Ερντογάν μετά την συμφωνία για τα F-16, την άρση του τουρκικού βέτο στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ με όρο την επανέναρξη των διαδικασιών ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Η πρώτη συνάντηση του Μητσοτάκη με τον Ερντογάν στο Βίλνιους δεν έχει τίποτα να κάνει με την άμβλυνση των επικίνδυνων και αντιδραστικών ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών σε Αιγαίο, Κύπρο και Ανατολική Μεσόγειο. Εντάσσεται πλήρως στα ολέθρια για τους λαούς, μαζί και για τον ελληνικό και τον τουρκικό λαό, πολεμικά σχέδια της ευρω-ατλαντικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.»
Kαι μπορεί να μην τους “βγαίνουν” τα σχέδια, καθώς η διαφημιζόμενη ουκρανική αντεπίθεση έχει αποτύχει, όμως χιλιάδες άνθρωποι θυσιάζονται στο βωμό των ιμπεριαλιστικών σχεδίων του ΝΑΤΟ για τεμαχισμό και αποικιοποίηση του χώρου της Ρωσικής ομοσπονδίας, κληρονόμο της πυρηνικής στρατιωτικής ισχύος της πρώην ΕΣΣΔ και της Κίνας, του ισχυρότερου οικονομικού ανταγωνιστή των ΗΠΑ. Και δισεκατομμύρια δαπανώνται για τις πολεμικές δαπάνες και εξοπλισμούς, την ίδια στιγμή που ο πλανήτης καταστρέφεται, οι άνθρωποι στην Αφρική και την Ασία δεν μπορούν να ζήσουν και μεταναστεύουν, με αποτέλεσμα να πνίγονται κατά χιλιάδες στη Μεσόγειο ή να τους πνίγουν για να μην εισέλθουν στο Φρούριο-Ευρώπη, και ακόμη και στον πλούσιο Βορρά, εκατομμύρια να ζουν στο περιθώριο των ευρωπαϊκών κοινωνιών…
Ενάντια στη σύνοδο των ιμπεριαλιστών, στην Αθήνα λίγες εκατοντάδες συγκεντρώθηκαν, παρά τις συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών, στο σταθμό Μεγάρου Μουσικής και πραγματοποίησαν πορεία μέχρι την Αμερικανική πρεσβεία. «Η πιο μεγάλη γιάφκα των τρομοκρατών, είναι η πρεσβεία των Αμερικανών”, έλεγε ένα από τα συνθήματα.
Την πορεία είχε καλέσει o Aντιιμπεριαλιστικός Συντονισμός για την Ήττα του ΝΑΤΟ που υποστηρίχθηκε από το ΕΕΚ, τον πολιτικό χώρο Ηλέκτρα Αποστόλου, το Λαϊκό Μέτωπο των Τούρκων συντρόφων, την Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα. Το πανό και η προκήρυξη του ΕΕΚ καλούσε σε αγώνα για την ήττα του ΝΑΤΟ στον πόλεμο δια πληρεξουσίου στην Ουκρανία, έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και διάλυση των αμερικανο-νατοϊκών βάσεων.
Στην πορεία συμμετείχαν επίσης το ΚΚΕ(μ-λ), η ΟΚΔΕ, το ΝΑΡ, και άλλες οργανώσεις που στο θέμα του πολέμου έχουν τη γραμμή των ίσων αποστάσεων, όπως φαινόταν και από τα συνθήματά τους. Βέβαια, για το ΚΚΕ(μ-λ) όχι μόνο η σημερινή Ρωσία, αλλά και η ΕΣΣΔ από το 1956 ήταν ιμπεριαλισμός, επομένως το “Ούτε ΗΠΑ, ούτε Ρωσία”… είχε μια -εντελώς λαθεμένη- θεωρητική δικαιολόγηση. Όμως, για συντρόφους και οργανώσεις που πριν μερικά χρόνια υποστήριζαν θερμά τους λαούς του Ντονμπάς στον ένοπλο αγώνα για ανεξαρτησία από το φασιστοειδές καθεστώς του Κιέβου και τις φασιστικές δυνάμεις του Αζόφ, είναι ανεξήγητο σήμερα, στην παρούσα σύγκρουση να μην βρίσκουν λέξη να πουν για το Ντονμπάς.
