Διαδήλωση στη ΔΕΘ
Στην αναζήτηση δρόμων για τη μάχη ενάντια στην κυβέρνηση και το σύστημα
Οι κινητοποιήσεις στη Δ.Ε.Θ. εφέτος γνωρίζαμε πως θα γίνονταν στο φόντο μιας επικοινωνιακής προσπάθειας της κυβέρνησης να καταστήσει την επίσκεψη του Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη έναν από τους σταθμούς της διαφορετικής πορείας της κυβέρνησης προς τη «δίκαιη ανάπτυξη», την εκδοχή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δηλαδή για ένα success story. Έχει προηγηθεί η επίσκεψη Μακρόν και έχει προαναγγελθεί, πράγμα που τελικά δε συνέβη, πως ο πρωθυπουργός θα παρέμενε μια εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη. Τόσο οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες που δεν θα εξετάσουμε εδώ, όσο και οι κινητοποιήσεις χάλασαν την επικοινωνιακή φιέστα Τσίπρα.
Η μαζική συγκέντρωση και πορεία από την Καμάρα προς το Βελίδειο, αποτέλεσε για άλλη μια χρονιά το σημείο αναφοράς για τις οργανώσεις της κομμουνιστικής, επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς (εκεί φυσικά ήταν και το Ε.Ε.Κ.), πρωτοβάθμια σωματεία που δίνουν τη μάχη για την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, επιτροπές αγώνα όπως αυτή ενάντια στην παρουσία της Eldorado Gold στις Σκουριές που πορεύτηκε μαζί με το «μπλοκ της Καμάρας», η ΒΙΟΜΕ και άλλες συλλογικότητες. Το κύριο όμως χαρακτηριστικό της φετινής συγκέντρωσης στην Καμάρα ήταν το πλήθος ανένταχτου κόσμου, που έδωσε τον τόνο στην συγκέντρωση, διαμόρφωσε καθοριστικά τη μαζικότητα της πορείας και έδωσε τον παλμό. Μέσα στη γενικότερη κρίση διακυβέρνησης την οποία ζει ο ελληνικός καπιταλισμός και το πολιτικό του σύστημα, με την αδυναμία κάθε θεσμού που συσχετίζεται με την αστική εξουσία όπως είναι και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ή αποτελεί τμήμα της, οι φετινές κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ, και ειδικά η συγκέντρωση της Καμάρας έδειξαν πως «σκάει μύτη» ξανά ένα δυναμικό από την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που αναζητά να δώσει τη μάχη ενάντια στην κυβέρνηση και το σύστημα που υπηρετεί, να σπάσει τις μνημονιακές δεσμεύσεις, χωρίς να γνωρίζει ακριβώς το πώς, και χωρίς ακόμα, σε αυτή τη φάση να έχει αποφασίσει αν θα δώσει με όρους οργανωμένης πάλης αυτή του τη μάχη.
Είναι χαρακτηριστικό πως και τα συνθήματα της πορείας, περισσότερο σχετίζονταν με συνολικά αντικυβερνητικά και αντιΕ.Ε. συνθήματα, με συνθήματα καταγγελίας της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, παρά με συνθήματα για επιμέρους διεκδικήσεις.
Είναι σαφές πως η ΔΕΘ έδειξε πως μπορεί να είναι ένα σημείο επανεκκίνησης. Είχαμε μαζικά συλλαλητήρια (και του ΠΑΜΕ ήταν ένα μαζικό συλλαλητήριο), που δείχνουν την ελπιδοφόρα τάση που θα πρέπει να ενισχυθεί, να αποκτήσει συγκεκριμένο πολιτικό στόχο την αμέσως επόμενη περίοδο και εν μέσω της τρίτης αντεργατικής και αντικοινωνικής αξιολόγησης.
Από αυτή την άποψη είναι θετικό στοιχείο η προσπάθεια διαλόγου και κοινής δράσης των μαχόμενων δυνάμεων του εργατικού κινήματος. Οι όροι όμως της συζήτησης για να γίνουν οργανωμένα, θα πρέπει να τεθούν με γνώμονα την κεντρική θέση που θα πρέπει να έχει η αναζήτηση του αναγκαίου προγράμματος για την έξοδο από την μέγγενη της καπιταλιστικής κρίσης, υπερβαίνοντας τις στενές συνδικαλιστικές ή κλαδικές αναζητήσεις. Τώρα είναι περισσότερο αναγκαία η διαμόρφωση ενός σχεδίου δράσης, που με ενιαίο τρόπο θα καθορίσει και τους όρους που θα παρέμβει «το μπλοκ της Καμάρας» στις μάχες που έρχονται. Ο δρόμος του εμπειρισμού και του κατακερματισμού ανά κλάδους και θέμα όπως συμβαίνει μέχρι τώρα δε βοηθά να αναλάβουν τα πρωτοπόρα τμήματα του εργατικού κινήματος και της αριστεράς τις ευθύνες που τους αναλογούν.
Θλιβερή εικόνα επιβεβαίωσης της χρεοκοπίας της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ήταν και η φετινή συγκέντρωσή της στο άγαλμα του Βενιζέλου. Κάποιες δεκάδες γραφειοκράτες, περιφρουρούμενοι από τα ΜΑΤ, με τη συμμετοχή για άλλη μια χρονιά δυστυχώς και δυνάμεων που θέλουν να εγγράφονται στην αντικαπιταλιστική αριστερά. Την ίδια στιγμή η ΛΑΕ, επέλεξε να συγκεντρωθεί, για άλλη μια φορά, ανάμεσα στην ανεξάρτητη συγκέντρωση της Καμάρας και τη συγκέντρωση των γραφειοκρατών.
Το Ε.Ε.Κ. έδωσε τη μάχη και της φετινής συγκέντρωσης, συμμετείχε στις διεργασίες που έλαβαν χώρα.
Η ΔΕΘ αποτέλεσε μια «εισαγωγή» στις μάχες που έρχονται. Για αυτές τις μάχες οι πρωτοπορίες του εργατικού κινήματος και της αριστεράς οφείλουν να προετοιμαστούν γρήγορα.
Ν. Πελ.
