Στις 20 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν έξι χρόνια από τη δολοφονία του συντρόφου μας Mariano Ferreyra, αγωνιστή του Partido Obrero της Αργεντινής. Ο Mariano δέχτηκε μια μοιραία σφαίρα στο στήθος από συμμορίτες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της Unión Ferroviaria, σε μια σύγκρουση με διαδηλωτές, σοσιαλιστές εργαζόμενους στους σιδηροδρόμους.
Οι αυτουργοί της δολοφονικής επίθεσης, στην οποία τραυματίστηκαν σοβαρά τρεις ακόμη σύντροφοι, η Elsa Rodríguez και οι Nelson Aguirre και Ariel Benjamín Pintos, φυγαδεύτηκαν πρακτικά την επόμενη ακριβώς στιγμή. Η Κυβέρνηση Νέστορ Κίρχνερ, με την προσωπική εμπλοκή του ιδίου, μερίμνησε για να μην εντοπιστούν ποτέ οι υπεύθυνοι, προβαίνοντας έκτοτε σε προστασία μαρτύρων, απαγωγές και καμπάνιες λασπολογίας απέναντι στο Partido Obrero και το νεαρό νεκρό.
Η λαϊκή οργή, όμως, και η πάλη για την καταδίκη των αυτουργών και των πολιτικών υπευθύνων της θρασύδειλης δολοφονίας του Mariano, συνεχίζει να είναι μια από τις μεγαλύτερες που έχουν λάβει χώρα στη Αργεντινή, με την έμπρακτη αλληλεγγύη οργανώσεων και αγωνιστών-αγωνιστριών από όλον τον κόσμο. Μια μεγάλη νίκη ήλθε με την κάθειρξη τεσσάρων γραφειοκρατών της Unión Ferroviaria, συμπεριλαμβανομένου του πρώην γραμματέα της και επικεφαλής της επίθεσης, José Pedraza. Και ο αγώνας δε σταματά εδώ.
Ο Mariano έγινε το σύμβολο μιας γενιάς αγωνιστών που ανδρώθηκε μέσα από τη σύγκρουση με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και το πολιτικό προσωπικό μιας αστικής τάξης σε αποσύνθεση, σε μια χώρα ισχυρά χτυπημένη από την ιστορική αυτή κρίση του καπιταλισμού. Μια γενιά που δε θα ξεχάσει ότι από την αστική τάξη μας χωρίζει μια θάλασσα αίματος, αίματος αγωνιστών, το αίμα του Mariano.
Από την αλληλεγγύη και την ενότητα που εμπνέει ανάμεσα στους καταπιεσμένους, μέχρι τους κύκλους καλλιτεχνών και διανοούμενων, το όνομα του Μαριάνο Φερέυρα έγινε συνώνυμο του αγώνα για την καθολική πανανθρώπινη χειραφέτηση.
Ξανά και ξάνα, ¡MARIANO PRESENTE!
