του Θόδωρου Κουτσουμπού
Το μεσημέρι (11:32) της Τετάρτης 13 Οκτωβρίου ξεκίνησε η δίκη των δύο μελών του Ρουβίκωνα που κατηγορούνται για τη δολοφονία του Αιγύπτιου μαφιόζου και έμπορου ναρκωτικών, του επονομαζόμενου Χαμπίμπι, στα Εξάρχεια, στις 7 Ιουλίου του 2016. Κατηγορούμενοι για ανθρωποκτονία, στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Κακουργημάτων, ο Νίκος Ματαράγκας ως φυσικός αυτουργός και ο Γιώργος Καλαϊτζίδης ως ηθικός αυτουργός.
Αλλά από την έναρξη της δίκης ολόκληρο το κατηγορητήριο που έστησαν οι διωκτικές αρχές αποδομήθηκε πλήρως, αποκαλύπτοντας το μέγεθος και την ωμότητα της σκευωρίας. Το κατηγορητήριο αποδομήθηκε όχι από τους μάρτυρες υπεράσπισης (που δεν πρόλαβαν να καταθέσουν), ούτε από τους συνηγόρους υπεράσπισης (που δεν πρόλαβαν να αγορεύσουν), αλλά από τους πρώτους μάρτυρες του κατηγορητηρίου.
Η πρώτη μάρτυρας, η κυρία Αλ. Χριστ., ουσιώδης μάρτυρας, στην κατάθεση της οποίας στηρίζεται εν πολλοίς το κατηγορητήριο, αρνήθηκε ότι αναγνώρισε τους δύο κατηγορούμενους ως δράστες. Είπε ευθαρσώς ότι η δήθεν κατάθεσή της, και ο ισχυρισμός της αστυνομίας ότι αναγνώρισε τους κατηγορούμενους πάρθηκαν όταν η ίδια, το 2016, ήταν άρρωστη, εθισμένη στα ναρκωτικά, μπλεγμένη στα κυκλώματα των ναρκωτικών – πράξεις για τις οποίες σήμερα, απεξαρτημένη από τις ουσίες, ντρέπεται. Ακόμη και την στιγμή που την συνέλαβαν, η ίδια επιχειρούσε να κάνει χρήση ναρκωτικών. Ποτέ δεν είπε ότι «είδε», είπε ότι «άκουσε»… Στην πραγματικότητα αυτό που «άκουσε» ή υποτίθεται ότι άκουσε, διαψεύδεται από άλλες μαρτυρίες. Ουσιαστικά επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης, που επανέλαβε ενώπιον του δικαστηρίου ο Γιώργος Καλαϊτζίδης ότι όλες οι (επιβαρυντικές) καταθέσεις είναι καταθέσεις των εμπόρων ναρκωτικών που «έγιναν καθ’ υπαγόρευση της αστυνομίας». Ο ίδιος ο Καλαϊτζίδης δήλωσε στο δικαστήριο ότι ως μέλη του Ρουβίκωνα «είμαστε περήφανοι που ανοικτά, κινηματικά, μαζί με άλλες συλλογικότητες και κατοίκους διώξαμε τους εμπόρους ναρκωτικών από την πλατεία Εξαρχείων». Φυσικά, αυτές ήταν κινηματικές μαζικές δράσεις κατά της μετατροπής των Εξαρχείων σε χώρο μαφίας και εμπορίας ναρκωτικών. Δεν είχαν καμία σχέση με την ανθρωποκτονία που όπως έγραψε τότε ο τύπος επικαλούμενος στοιχεία της αστυνομίας «επρόκειτο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Και ας σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι η μετατροπή της πλατείας σε χώρο εμπορίας ναρκωτικών, με την κάθε θέση να τιμολογείται μέχρι και ένα (1) εκατομμύριο ευρώ, γινόταν υπό την κάλυψη ή τουλάχιστον την άρνηση επέμβασης της αστυνομίας – που κατά τα άλλα ήταν δραστήρια στις εφόδους και τα πογκρόμ κατά καταλήψεων στέγης και χώρων φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών.
Η κατάθεση της κυρίας Αλ. Χριστ. είναι χαρακτηριστική : [Για τη δολοφονία του Χαμπίμπι] «δεν γνωρίζω τίποτα. Στις 16 Ιουλίου 2016 ήμουν στα Εξάρχεια, ήμουν από την άλλη πλευρά. Δεν μπορώ να βάλω φυλακή κανέναν. Το 2016 ήμουν υπό επήρεια ναρκωτικών. Το θύμα ήταν πολύ βίαιος άνθρωπος.
Πρόεδρος: Δώσατε τότε κατάθεση.
Μάρτυρας: Δεν είχα πει ότι είδα. Άκουσα. Για έναν καράφλα… Ο Αφγανός Ανούρ μου είπε ότι φορούσαν κράνη (οι δράστες).
Εισαγγελέας: Το κοινωνικό κέντρο Βοξ το γνωρίζετε;
Μάρτυρας: Όχι.
Μάρτυς: Ήμουν άρρωστη, δεν θεωρώ ότι έχω πει αυτά που γράφει η κατάθεση.
Ήμουν από τους διακινητές. Η αστυνομία μου είπε να τους βοηθήσω για να με βοηθήσουν… Δεν ήμουν νηφάλια.
Εισαγγελέας: Μιλήσατε (στην κατάθεση στην αστυνομία) με τέτοια διαύγεια.
Μάρτυρας: Ήμουν με τους εμπόρους ναρκωτικών, ο κόσμος μας φοβόταν.
Εισαγγελέας: Υπάρχει κόσμος που απειλείται στα Εξάρχεια;
Πρόεδρος: Για τον Χαμπίμπι γνωρίζετε;
Μάρτυρας: Κάποιοι στην πλατεία πουλούσαν ναρκωτικά, από την άλλη δεν γνωρίζω αυτούς που αντιδρούσαν.
Εισαγγελέας: Είχατε περιγράψει συγκεκριμένα.
Μάρτυς: Εγώ δεν ήξερα τους δύο ανθρώπους, είχα ακούσει.
Άννυ Παπαρούσου (συνήγορος υπεράσπισης): Έχετε δώσει τρεις καταθέσεις. Σε τί κατάσταση ήσασταν.
Μάρτυρας: Ακόμη και όταν με συλλαμβάνουν έκανα χρήση.
Παπαρούσου: μου φαίνεται ότι στην κατάθεση λέτε πολλά.
Μάρτυρας: Τα λόγια μου αυτά δεν μπορεί να τα έχω πει ακριβώς όπως έχουν γραφτεί.
Παπαρούσου: H αστυνομία σας είπε να βοηθήσετε για να σας βοηθήσει. Να βοηθήσει να βρεθούν οι δράστες της δολοφονίας ή να βοηθήσει να παγιδευτούν τα δύο μέλη του Ρουβίκωνα;
Πρόεδρος: (αντιδρά και απαγορεύει την ερώτηση).
Παπαρούσου: κ. Πρόεδρε να με αφήστε να κάνω τη δουλειά μου. Η κατάθεση χειραγωγήθηκε, δεν ήταν αυτόπτης…
Κώστας Παπαδάκης (συνήγορος υπεράσπισης): Συγχαρητήρια στη μάρτυρα. Παρατηρώ ότι την ίδια μέρα που δίνετε κατάθεση δίνουν και οι άλλοι μάρτυρες.
Μάρτυρας: Ναι. Κάποιοι είναι ακόμη Φυλακή…
H συγκεκριμένη μάρτυρας και οι άλλοι μάρτυρες κατηγορίας έδωσαν καταθέσεις ημέρες μετά την εκτέλεση του Χαμπίμπι, όταν συνελήφθησαν για υπόθεση ναρκωτικών στην περιοχή των Εξαρχείων -μια μεγάλη «επιτυχία» της αστυνομίας, όπως διαφημίστηκε τότε- και κρατούνταν στην ΓΑΔΑ. Από τους 35 συνολικά μάρτυρες κατηγορίας που παρουσιάζει η κατηγορούσα αρχή οι 7 ήταν παρόντες, οι 28 απόντες, πολλοί είναι στη φυλακή.
Η δεύτερη μάρτυρας του κατηγορητηρίου Μ. Πλ., νοσηλεύτρια, δήλωσε ότι «Δεν γνωρίζω τίποτα». Την έφεραν στο δικαστήριο χωρίς να γνωρίζει απολύτως τίποτα για την υπόθεση.
Η τρίτη μάρτυρας υπήρξε αυτόπτης. Εργαζόταν σε γραφείο πάνω από το σημείο δολοφονίας. Δήλωσε στο δικαστήριο: Ήμουν λογίστρια, άκουσα πυροβολισμούς, κοίταξα από το παράθυρο κάτω, είδα έναν άνθρωπο να κρατάει πιστόλι, φορούσαν φουλ φέις.
Τον Χαμπίμπι τον γνώριζα, θεώρησα ότι ήταν ξεκαθάρισμα λογαριασμών… Τους Ματαράγκα, Καλαϊτζίδη πρώτη φορά τους βλέπω εδώ.
Οι έμποροι ναρκωτικών συχνά τσακώνονταν μεταξύ τους, σε άλλες γλώσσες… Ο κ. Κ. [συνάδελφός της στη δουλειά] τράβηξε φωτογραφίες με το θύμα. Εγώ είδα τον ένα από τους δράστες. Έφυγε προς τα πάνω, προς την Ερεσσού, με τα πόδια, όχι με μηχανή… Μισή ώρα έκανε να έλθει ΕΚΑΒ, μετά ήλθαν τα ΜΑΤ, αργότερα η αστυνομία.
Μάρτυρας: Ήταν 11 και μισή. Πήραμε δύο φορές το ΕΚΑΒ, τη δεύτερη φορά όταν διαπιστώσαμε ότι ακόμη ήταν ζωντανός. Ήλθαν τα ΜΑΤ, μετά η αστυνομία.
Παπαδάκης: ο άνθρωπος που είδατε έφυγε προς οδό Ερεσσού.
Μάρτυς: Ναι, μηχανή δεν άκουσα, ούτε είδα.
Ανησυχούσαμε, φοβόμασταν, βλέπαμε τους εμπόρους ναρκωτικών.
Το Βοξ δεν μας ενοχλούσε.
(Η κατάθεση της μάρτυρα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το κατηγορητήριο που εμφανίζει δύο άτομα, σε μηχανή, που φορούσαν κράνη, και διέφυγαν προς την αντίθετη κατεύθυνση! Eπιπλέον αποκαλύπτει ότι η αστυνομία, παρότι σημειώθηκε μία ανθρωποκτονία στο κέντρο της Αθήνας, στα Εξάρχεια, δεν έκανε καμία έρευνα από τις στοιχειώδεις που γίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις, φωτογράφηση του σημείου, αναζήτηση αυτοπτών μαρτύρων, οπτικού υλικού κ.λπ.).
Σε αυτό το σημείο η Άννυ Παπαρούσου ζήτησε από το δικαστήριο να κάνει ένα σχόλιο. Το σχόλιο φωτίζει όσα οι μάρτυρες καταθέτουν και δίνουν άλλη διάσταση στην υπόθεση: «H αστυνομία, μετά την ανθρωποκτονία δεν ενδιαφέρθηκε να πάρει καταθέσεις από τους αυτόπτες μάρτυρες. Αντίθετα, βρήκε τους ανθρώπους του κυκλώματος και τους πήρε καταθέσεις. Όχι τους αυτόπτες, το κύκλωμα ναρκωτικών».
Το δικαστήριο διέκοψε λόγω παρελεύσεως ωραρίου γραμματέως και η δίκη θα συνεχιστεί την Παρασκευή 29 Οκτωβρίου.
Έξω από το δικαστήριο εκατοντάδες αλληλέγγυοι διαδήλωναν στην οδό Δέγλερη, που από τις 7 το πρωί είχε αποκλειστεί από «κλούβες» της αστυνομίας σε δύο σημεία. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις δεν επέτρεπαν σε αλληλέγγυους να περάσουν στο δικαστήριο για να παραστούν στη δίκη.
***
Το τόσο διάτρητο κατηγορητήριο γεννάει δύο σκέψεις. Είτε ότι η αστυνομία χαλκεύει τόσο χονδροειδείς κατηγορίες προκειμένου να κατηγορήσει, να στιγματίσει, να εξουδετερώσει και, αν μπορέσει, να κλείσει στη φυλακή μέλη μιας κινηματικής, πολιτικής συλλογικότητας, οπότε μάλλον θάπρεπε να θεωρηθούν ανίκανοι και ακατάλληλοι. Είτε ο τότε (το 2020) πολιτικός τους προϊστάμενος, ο κύριος Χρυσοχοΐδης, πίεσε πάρα πολύ να βγει από το συρτάρι της αστυνομίας ο φάκελος της εκτέλεσης του Χαμπίμπι, για να παρουσιάσει «έργο» – σαν αυτό με τη «μάνικα» στις πυρκαγιές του καλοκαιριού. Οπότε, ο φάκελος του 2016, που για σχεδόν 4 χρόνια έμενε στο συρτάρι, γιατί οι διωκτικές αρχές αντιλαμβάνονταν ότι δεν έχουν επαρκή στοιχεία για να κινήσουν δίωξη κατά του Καλαϊτζίδη και Ματαράγκα, βγήκε το 2020 και ξεκίνησε η διωκτική διαδικασία. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας καταλαβαίνει ότι στην κοινωνία μας, στη μεταπολιτευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία, ο αστυνόμος, ο διάδοχος του παλιού μετεμφυλιοπολεμικού χωροφύλακα μπορεί «να τυλίξει» τον οποιονδήποτε σε μια κόλλα χαρτί και να τον κλείσει στη φυλακή. Είναι ένα μέγα πολιτικό ζήτημα και δεν αφορά κάποιους στην αναρχία. Αφορά όλους.
