Ο αγώνας στα χέρια των εργαζομένων
Κάτω η κυβέρνηση των καπιταλιστών
Δεν πρόλαβε να σιγήσει η Αθήνα από την μεγαλειώδη πανεκπαιδευτική απεργιακή διαδήλωση της Δευτέρας 11 Οκτώβρη και η απόφαση του Εφετείου για την απαγόρευση της απεργίας-αποχής από την αξιολόγηση ήρθε να πέσει ως επιστέγασμα της άθλιας αντι-εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης των α(χ)ρίστων, εκδηλώνοντας συγχρόνως την κρίση εξουσίας που διέρχεται η καπιταλιστική τάξη αυτής της χώρας.
Αυτό γίνεται σαφές, όταν ειδωθεί η απόφαση του Εφετείου στο πολιτικό της “δια ταύτα”: το Εφετείο, με την χουντικής προέλευσης φρασεολογία της “απαγόρευσης της ταξικής πάλης” του δεξιού Λάσκαρη το 1976, διαχωρίζοντας τις ομοσπονδίες ΔΟΕ – ΟΛΜΕ – ΟΙΕΛΕ, στην απόφασή του, κηρύσσει παράνομη την απεργία τους, επιβάλλοντας πρόστιμο 3.000 ευρώ για κάθε παράβαση της.
Στην απόφαση διαχωρίζεται η απεργία-αποχή των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Πώς την διαχωρίζει: με το να κηρύσσει την απεργία-αποχή της ΟΙΕΛΕ (ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί) ως παράνομη, έχοντάς την κρίνει συγχρόνως σε προγενέστερο της απόφασης μέρος ως “καταχρηστική”. Εν ολίγοις διπλός “πέλεκυς” για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς.
Οι διοικούντες το Εφετείο, μπροστά στο διαφαινόμενο κίνδυνο μιας πολιτικής απεργιακής δράσης που για πρώτη φορά έφερνε στον δρόμο του αγώνα, προϋποθέσεις για ένα σπάσιμο του διαχωρισμού ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αποφάσισε να “απαγορεύσει την απεργία”.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι η μεγαλειώδης απεργία των εκπαιδευτικών, με πάνω από 70% συμμετοχή, με χιλιάδες στους δρόμους στις απεργιακές συγκεντρώσεις, έγινε χωρίς στα αιτήματά τους να υπάρχουν οικονομικά ή στενά κλαδικά αιτήματα, αλλά με μόνο αίτημα το μπλοκάρισμα της λεγόμενης “αξιολόγησης των σχολικών μονάδων”. Αυτό που θέλει η κυβέρνηση με την μισητή ακροδεξιά υπουργό παιδείας Κεραμέως είναι να διαχωρίσει τα σχολεία σε προνομιούχα, για την άρχουσα τάξη, και σχολεία-αποθήκες για τις λαϊκές και εργατικές περιοχές. Ο αγώνας των εκπαιδευτικών είναι μεγαλειώδης, γιατί υπερασπίζονται το δικαίωμα στην μόρφωση ΟΛΟΥ του λαού. Προσπαθούν να εφαρμόσουν και στην Ελλάδα, τα αποτυχημένα συστήματα που ισχύουν στην Αμερική, Αγγλία και εν μέρει στην Γερμανία, όπου και εκεί ακόμα αναγνωρίζουν ότι έχουν αποτύχει. Αυτό που εκφράζεται σε αυτό τον αγώνα είναι η λαϊκή δυσαρέσκεια και αντίδραση στην καταστροφή που προετοιμάζει η ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η απεργία έφερε στο προσκήνιο μια μεγάλης έκτασης κινητοποίηση πολλών δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών, που αμφισβητεί στην πράξη το δικαίωμα της κυβέρνησης να εφαρμόζει τους αντιδραστικούς νόμους της και με αυτόν τον τρόπο συνδέοντας την πάλη ενάντια στην αξιολόγηση με την ανατροπή της.
Αυτό είναι που τρέμουν οι γραφειοκράτες. Και είναι τουλάχιστον προβληματικό για την συνέχεια του αγώνα, το ότι η ΟΙΕΛΕ στην ανακοίνωσή της για την απόφαση του Εφετείου, γράφει για “μόνο καταχρηστική απεργία” ενώ αυτό την κήρυξε “παράνομη”, έχοντάς την χαρακτηρίσει συγχρόνως σε προγενέστερο μέρος και “καταχρηστική”.
Ο αγώνας των εκπαιδευτικών επί δύο εβδομάδες τώρα, έχει πάρει το χαρακτήρα ενός μαχητικού κινήματος δράσης στα σχολεία και τους δρόμους της χώρας, με τουλάχιστον εκατό χιλιάδες απεργούς σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δημόσια και ιδιωτική. Σε πολλά σχολεία, οι απεργοί, μπροστά στις απειλές για περικοπές μισθών “από οποιονδήποτε αναπληρωτή απεργήσει” όπως απειλούσαν οι διάφοροι διευθυντές και κυβερνητικοί παράγοντες δείχνοντας την πλήρη αδυναμία της κυβέρνησης και των αστικών κρατικών μηχανισμών εξουσίας, συζήτησαν σε πολλούς συλλόγους την αναγκαιότητα σύστασης απεργιακών ταμείων.
Για πρώτη φορά μετά από τις μεγάλες κινητοποιήσεις του Γενάρη του 2019, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ περνούσε τον αντιδραστικό νόμο Γαβρόγλου, η απεργία έχει γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων και των ταξικών πρωτοβάθμιων σωματείων τους.
Και τώρα, μετά από την 11 Οκτώβρη που σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια πολύ πιο οξεία φάση απονομιμοποίησης και ευθείας αμφισβήτησης του δικαιώματος της κυβέρνησης να εφαρμόζει την νομοθεσία που η ίδια θέσπισε, οι μηχανισμοί ταξικής δικαιοσύνης, για λογαριασμό της κυβέρνησης, πετούν το γάντι της συνέχισης της σύγκρουσης στους εργαζόμενους.
Οι επόμενες ώρες και μέρες είναι πολύ κρίσιμες για αυτήν την μάχη. Στην πραγματικότητα, η κινητοποίηση των εκπαιδευτικών από την αρχή αυτής της άθλιας δικαστικής κατασταλτικής επιχείρησης της κυβέρνησης, έχοντας συμπαρασύρει πολλά εκπαιδευτικά σωματεία βάσης στον αγώνα του δρόμου, όπως φάνηκε στην πορεία της 11 Οκτώβρη των τουλάχιστον 6.000 απεργών και νεολαίας, έρχεται σε συνέχεια της νικηφόρας κινητοποίησης των απεργών της ΣΒΕΟΔ και αντανακλά την είσοδο στο προσκήνιο ενός τμήματος των εργαζομένων αυτής της χώρας, που ήδη βιώνουν από πρώτο χέρι τις συνέπειες από την κρίση της ακρίβειας που πλήττει τον κόσμο της δουλειάς. Μια κινητοποίηση που έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη και τις ανταπεργιακές διατάξεις του. Δείχνοντας πως η αντίδραση των απεργών σε ενότητα με την αλληλέγγυα δράση της κοινωνίας μπορεί να στείλει την αξιολόγηση και την κυβέρνηση των α(χ)ρίστων στο καλάθι των αχρήστων.
Μια σημαντική διάσταση αυτού του αγώνα, αν και όχι προς το παρόν η εντονότερη, είναι ότι για τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους των 650 (νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί) ως 840 ευρώ (αναπληρωτές), που στην πλειονότητά τους επιβαρύνονται εξ ολοκλήρου το κόστος της διαμονής που είναι σε ήδη δυσβάστακτα επίπεδα, ο εφιάλτης του πληθωρισμού έχει ήδη αρχίσει να στοιχειώνει τον βίο τους, χωρίς καμία προοπτική.
Η απειλή με τον βούρδουλα του χαφιεδισμού των “αξιολογητών” και των περικοπών μισθών, της επιβολής ενός καθεστώτος ελέγχου, χειραγώγησης και κατάπνιξης οποιασδήποτε ανεξάρτητης διδακτικής εργασίας αλλά και πολιτικής ταξικής πάλης, μέσω της αξιολόγησης, είναι η θρυαλλίδα της κινητοποίησης των εκπαιδευτικών. Αυτό είναι που επιχειρεί να προλάβει το Εφετείο σε μια ενδεχόμενη απεργιακή δράση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών: την αναζωπύρωση της ταξικής τους πάλης σε συνθήκες μιας οξυνόμενης κοινωνικής κρίσης.
Οι εκπαιδευτικοί εξεγείρονται απέναντι στην εφιαλτική δυστοπική πραγματικότητα που ήδη βιώνουν, μέσα κι έξω από τα σχολεία. Εμπνέονται από τον αγώνα των εργαζόμενων οδηγών της ΣΒΕΟΔ και τη νίκη τους στην e-food, παλεύουν για την προάσπιση και ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Αντιμάχονται την κυβέρνηση, που στο πρόσωπο της υπουργού της παιδείας, δείχνει την ταξική της έχθρα απέναντι στους εργαζόμενους, τη νεολαία και τους γονείς, υποδαυλίζοντας – υποκινώντας – κατευθύνοντας τους φασίστες στη Βόρεια Ελλάδα και αλλού για να παίξουν τον βρώμικο αντεπαναστατικό τους ρόλο. Οι απεργοί εκπαιδευτικοί, απορρίπτουν τις εκκλήσεις για “εθνική συναίνεση” και “διάλογο” με την Κυβέρνηση, θέτοντας με την κινητοποίηση τους το ζήτημα επέμβασης στην αρένα της πάλης των τάξεων, της εργατικής τάξης και όλου του φτωχού λαού, σε ανεξαρτησία από την κυβέρνηση, το κράτος και τους γραφειοκράτες. Μια κινητοποίηση που πρέπει να συνδεθεί με τον αγώνα της ΔΕΗ, της ΛΑΡΚΟ και με όποιον άλλον αγώνα δίνεται αυτή την περίοδο. σε μια προοπτική να δημιουργηθεί μια πανεθνική δυνατότητα απεργιακής δράσης της εργατικής τάξης – που χωρίς καμία κρατική μέριμνα καλείται να αντιμετωπίσει τον νέο χειμώνα, την ενεργειακή κρίση, και τον πληθωρισμό.
Είναι η ώρα να σταθούμε όλοι οι εργαζόμενοι, άνεργοι, φτωχοί βιοπαλαιστές, στο πλευρό των μαχόμενων εκπαιδευτικών και της νεολαίας, σε κάθε συνοικία και χώρο δουλειάς. Παίρνοντας μέρος στις επερχόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις με πρώτη αυτή της 15 Οκτώβρη που καλούν τα εκπαιδευτικά σωματεία. Για μια πανεκπαιδευτική απεργιακή δράση διαρκείας, στο δρόμο της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας της ανατροπής της Κυβέρνησης των καπιταλιστών και μια δημόσια-δωρεάν παιδεία για όλο το λαό, με την εργατική εξουσία για τον σοσιαλισμό.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
14-10-2021
