Την Τρίτη 3 Ιουλίου στο κηπάκι της Τσαμαδού, στα Εξάρχεια, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών. Η διοργάνωση έγινε με πρωτοβουλία των Συλλογικών Δράσεων για το 18 Άνω, του Σωματίου στήριξης του κοινωνικού και επιστημονικού έργου του 18 Άνω, της Λαϊκής Συνέλευσης Εξαρχείων, του θεάτρου του καταπιεσμένου «Boalitaria» και της Συλλογικής κουζίνας του 5ου λυκείου «Χωράφια Αλληλεγγύης.
Η εκδήλωση άρχισε με την ομάδα κρουστών «Quilombo», η οποία έδωσε με την μουσική της ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στις εξαρτήσεις και τον ρατσισμό.
Στη συνέχεια ακολούθησε ομιλία για το δικαίωμα στην απεξάρτηση από μέλη των Συλλογικών Δράσεων Κοινωνικής αλληλεγγύης για το 18 Άνω. Την ίδια στιγμή που αστυνομία και κράτος χρησιμοποιούν καθημερινά όλη την κατασταλτική τους δύναμη, στοχοποιώντας μετανάστες και εξαρτημένους, εκδηλώσεις τέτοιου είδους έρχονται να μας θυμίσουν ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο από αυτό που θέλουν να μας παρουσιάσουν. Κατά την διάρκεια της συζήτησης, τονίστηκε ότι τα ναρκωτικά είναι ένα ακόμα σύμπτωμα της παθογένειας της κοινωνίας.
Οι εξαρτημένοι δεν πάσχουν από ανίατη ασθένεια και σαφώς το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν λύνεται με τα υποκατάστατα που συντηρούν και δεν αντιμετωπίζουν την εξάρτηση. Η πρόσφατη «επιχείρηση σκούπα» στο πεδίον του Άρεως με δεκάδες συλλήψεις και προσαγωγές τοξικομανών καθώς και η προπαγάνδα που προηγήθηκε είναι ένα ακόμα παράδειγμα ότι δήμος, πολιτεία και κράτος αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα προσφέροντας ουσιαστικές λύσεις. Το να μετατοπίζουν κάθε φορά την «πιάτσα» των ναρκωτικών απ’ το ένα σημείο της πόλης στο άλλο δεν εξυπηρετεί σε τίποτα, παρά στην διαιώνιση του ίδιου του προβλήματος.
«Οι εξαρτημένοι δεν πίνουν ναρκωτικά για να πεθάνουν αλλά για να καταφέρουν να ζήσουν και να αντέξουν το ψυχικό τους πόνο», τόνισε χαρακτηριστικά η ψυχίατρος και μέλος των Συλλογικών Δράσεων Κοινωνικής Αλληλεγγύης για το 18 Άνω, Κατερίνα Μάτσα. Η αντιμετώπιση των τοξικοεξαρτήσεων θα είναι εφικτή μόνο όταν προσπαθήσουμε να βρούμε τις πραγματικές αιτίες που τις προκαλούν. Μέχρι τότε όχι μόνο θα υπάρχουν αλλά και θα αυξάνονται καθημερινά.
Η ανεργία και η αβεβαιότητα για το μέλλον είναι πολύ συχνά αιτίες χρήσης αλλά και υποτροπής κατά τη διαδικασία της απεξάρτησης, καθώς το κράτος αδυνατεί να θέσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την ισότιμη ένταξη των απεξαρτημένων στο κοινωνικό σύνολο.
Σημαντικό κομμάτι της συζήτησης αφορούσε και τα λεγόμενα «ναρκωτικά της κρίσης» όπως το σίσα και τόσα άλλα, που από την μία ξεφυτρώνουν καθημερινά σαν μανιτάρια, γεμίζοντας τις τσέπες κάποιων, απ’ την άλλη στέλνουν γρηγορότερα στο θάνατο τους χρήστες.
Οι απεξαρτημένοι που συμμετείχαν στην κουβέντα διεκδικώντας δημόσια, δωρεάν και χωρίς υποκατάστατα απεξάρτηση ήταν η τρανταχτή απόδειξη ότι η εξάρτηση δεν είναι ανίατη και δεν είναι αρρώστια.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης πρόσφυγες από το 5ο λύκειο με τη Συλλογική τους κουζίνα «Χωράφια Αλληλεγγύης» μαγείρεψαν και μετανάστες απεξαρτημένοι και αλληλέγγυοι έφαγαν μαζί συζητώντας τούς προβληματισμούς τους. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με το θέατρο του καταπιεσμένου «Boalitaria» προσφέροντας ένα διαδραστικό θεατρικό δρώμενο στο κοινό.
Σε μια κοινωνία όπου το μόνο θέατρο που παίζεται καθημερινά είναι το «θέατρο του παραλόγου», η κοινή πάλη και ο κοινός αγώνας αποδεικνύουν ότι η δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς «αποδιοπομπαίους τράγους» δεν είναι ουτοπία.
Β.Κ.
