Η πάλη για την επαναστατική εφημερίδα
Η ομιλία σ. Θόδωρου Κουτσουμπού
[ O Θόδωρος Κουτσουμπός, υπεύθυνος της Νέας Προοπτικής, εφημερίδας του ΕΕΚ, ήταν εκ των ομιλητών στην εκδήλωση μνήμης και τιμής στο σύντροφο Γιάννη Γιαννατσή, στη Λοκομοτίβα, το Σάββατο 11 Οκτωβρίου. Οι άλλοι ομιλητές ήταν η σ. Τρισεύγενη Βαρελά-Γιαννατσή, η Κατερίνα Μάτσα και ο Σάββας Μιχαήλ, ενώ προέδρευε ο σ. Γρηγόρης Δαφνής.
Η εκδήλωση για τα 10 χρόνια από τον πρόωρο θάνατο του Γιάννη Γιαννατσή ήταν ενταγμένη στα 40χρονα από το ιδρυτικό συνέδριο του ΕΕΚ (Νοέμβρης 1985).
Ακολουθεί η ομιλία του Θόδωρου Κουτσουμπού. ]
Καλησπέρα σε όλες και όλους.
Είμαστε όλοι κι εγώ προσωπικά, συγκινημένοι για την εκδήλωση που κάνουμε για τον σύντροφο Γιάννη και προσωπικά ευχαριστώ την συντρόφισσα Τρισεύγενη και την Γιάννα, αγαπημένα μας πρόσωπα, για την πρόσκληση που έκαναν σε εμένα και στους υπόλοιπους συντρόφους γι’ αυτήν την εκδήλωση.
Ο Γιάννης, λοιπόν, για την Επαναστατική Εφημερίδα.
Δεν θα μιλήσω πολύ θεωρητικά, όσο για να αναφέρω μερικές “στιγμές”. Η “Νέα Προοπτική” είχε προκάτοχο την “Σοσιαλιστική Αλλαγή” – ένας τίτλος που είχε προκύψει τον καιρό της δικτατορίας και λίγο μετά και που σύμφωνα με την κριτική που κάναμε αργότερα είχε το πνεύμα της αλλαγής, του ρεφορμισμού, και όχι μίας επαναστατικής προοπτικής, ρήξης και ανατροπής. Μετά το 1988 – 89, μετά το 1987 βασικά, στη “Σοσιαλιστική Αλλαγή” (και την ΕΔΕ) είχαμε ένα τραυματικό σχίσμα που αφορούσε παγκόσμιες εξελίξεις. Κατέρρευσε ένας ολόκληρος κόσμος, ο κόσμος του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού. Αυτό επέδρασε σε πάρα πολλά κινήματα που είχαν αναφορές στον Οκτώβρη του 1917 και σε μας. Αποφασίσαμε λοιπόν να βγάλουμε την “Νέα Προοπτική”. Ο Γιάννης είχε γνώσεις και λόγω σπουδών στο πρώην ΚΑΤΕΕ (ΤΕΙ Αιγάλεω) Αθήνας που τώρα έχει γίνει Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και είχε εμπλακεί στο εγχείρημα έκδοσης της εφημερίδας. Στο υπόβαθρο υπήρχε η αντίληψη για την Επαναστατική Εφημερίδα σαν ένα όργανο με βάση το οποίο χτίζεις το επαναστατικό κόμμα, σαν μια σκαλωσιά – η εφημερίδα ως οργανωτής, προπαγανδιστής και αγκιτάτορας, σύμφωνα με το Λενινιστικό πρότυπο.
Ταυτόχρονα ο Γιάννης συνδύαζε το Παγκόσμιο, με το εθνικό και το τοπικό. Όπως ειπώθηκε προηγουμένως, πίσω από από την έμπνευση της Λαϊκής Συνέλευσης Πετραλώνων ήταν το Αργεντινάζο και πιο πριν η Asamplea Popular στη Βολιβία. Ζούμε σ’ ένα κόσμο που πρέπει να βλέπουμε μέσα στο άπειρο μεγάλο, το μικρό, το ιδιαίτερο και ταυτόχρονα μέσα σ’ αυτό το μικρό και ιδιαίτερο, το Εθνικό και το τοπικό, να βλέπουμε πως εμπεριέχεται το άπειρα μεγάλο. Ο ποιητής το λέει: “Σ’ αυτό τον κόσμο τον μικρό τον μέγα”. Στη φυσική επιστήμη λένε οι επιστήμονες ότι σε ένα απειροστό του κόσμου κρύβεται το παγκόσμιο όλο και οι νόμοι του παγκόσμιου όλου. Ο Γιάννης είχε αυτή την αντίληψη – στη γειτονιά, στα Πετράλωνα, έβγαζε τοπική εφημερίδα και ταυτόχρονα συνέβαλε στην έκδοση της εφημερίδας του επαναστατικού Κόμματος, για το χτίσιμο του Επαναστατικού κόμματος, γιατί είμαστε με τα κινήματα, ζούμε στα κινήματα. Όπως ήδη ειπώθηκε κολυμπούσε σαν το ψάρι στο νερό στα κινήματα και στο κίνημα στην περιοχή των Πετραλώνων και συγχρόνως πάλευε για μια γραμμή, μια πολιτική γραμμή έχοντας τις πιο προωθημένες ιδέες, χωρίς να προσπαθεί να καπελώσει κανέναν, με σεβασμό στις ιδιαιτερότητες διαφόρων άλλων συντρόφων – κάποιοι είναι εδώ και χαίρομαι πάρα πολύ να βλέπω την Κατερίνα, τον Δήμο και άλλους συντρόφους από τα Πετράλωνα γιατί πάντα υπήρχε αυτός ο σεβασμός της ιδιαιτερότητας του κάθε συντρόφου και της κάθε ομάδας συντρόφων. Ποτέ μια επιβολή γραφειοκρατική γιατί δεν έχουμε σχέση με την γραφειοκρατεία. Το ρεύμα μας έχει βγει από το Μπολσεβίκικο κόμμα παλεύοντας ενάντια στις γραφειοκρατικές αντιλήψεις, ενάντια στον γραφειοκρατικό εκφυλισμό της Σοβιετικής Ένωσης και του κόμματος τότε, του ΚΚΣΕ.
Η εφημερίδα είναι το όπλο για να χτίσεις το κόμμα και πάνω σ’ αυτή τη βάση είναι που ο Γιάννης πάλευε. Μια ακόμα μικρή λεπτομέρεια. Έχουμε διασπαστεί, δεν έχουμε εφημερίδα, μετά από λίγο καιρό αρχίζουμε να παλεύουμε για να βγάλουμε εφημερίδα, την “Νέα Προοπτική”, συζητάμε, βρίσκουμε ένα πρώην συμφοιτητή του Γιάννη που είχε ατελιέ και ήταν πολύ καλός στη δουλειά του, μας λέει ελάτε με όλα τα υλικά, κατά τις 5 η ώρα νομίζω μας είπε, ένα απόγευμα, Παρασκευή απόγευμα, πάμε περιμέναμε καμιά ώρα, ήλθε και λέει θα την βγάλουμε σύντομα. Φύγαμε, την άλλη μέρα κατά τις 9 – 10, ο ήλιος ήταν πάρα πολύ ψηλά, για να μπορέσουμε να βγάλουμε. Ο Γιάννης ήταν εκεί και παλεύαμε πώς θα διαμορφώσουμε την εφημερίδα και από την άποψη του περιεχομένου και από την άποψη της μορφής. Γιατί μία επαναστατική εφημερίδα δεν σημαίνει ότι είναι ένα φυλλάδιο που το βγάζεις στο έτσι, αλλά πρέπει να προσπαθείς κατά το μέτρο του δυνατού να το έχεις καλό και να προσπαθείς να το κάνεις καλύτερο. Ο Γιάννης συχνά ερχότανε για να βρούμε τον τίτλο, να διαμορφώσουμε ειδικά την 1η σελίδα, που πάντα παίζει ένα μεγάλο ρόλο. Προσπαθούσε, έχοντας και τις τεχνικές γνώσεις, που εγώ δεν τις είχα, να μπορέσουμε να δώσουμε κάτι καλύτερο για την εφημερίδα, την “Νέα Προοπτική”.
Τιμάμε τον σύντροφο Γιάννη, είναι ένας από τους συντρόφους που έβαλαν τους λίθους για το χτίσιμο και την διαμόρφωση του ΕΕΚ, αλλά και πάνω και πέρα από αυτό για την διαμόρφωση ενός ρεύματος πολιτικής σκέψης και δράσης για την ανατροπή αυτού του συστήματος της εκμετάλλευσης, της αδικίας, των πολέμων, των γενοκτονιών όπως αυτής που βλέπουμε σήμερα στη Γάζα, αλλά και της καταστροφής της φύσης και του περιβάλλοντος. Γιατί ο καπιταλισμός όπως συμπεριφέρεται εκμεταλλευτικά και απάνθρωπα στον άνθρωπο, με τον ίδιο τρόπο, απάνθρωπα συμπεριφέρεται απέναντι στη φύση που την βλέπει μόνο σαν ένα αντικείμενο εκμετάλλευσης και όχι σαν το ανόργανο σώμα του Ανθρώπου, όπως έχει πει ο Μαρξ.
Εμείς παλεύουμε πάνω σ’ αυτήν τη γραμμή και τιμάμε τον σύντροφο Γιάννη. Όπως όλοι είπαμε και χειροκροτήσαμε είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ. Μαζί, τιμάμε κι άλλους συντρόφους που τους χάνουμε σ’ αυτή την πορεία των αγώνων. Τιμάμε επίσης, έναν άλλον σύντροφο που πολύ πρόσφατα χάσαμε, που είναι από ένα άλλο πολιτικό ρεύμα, τον σύντροφο Χρήστο Σπήλιο των Εξαρχείων που μόλις την Πέμπτη κηδεύτηκε. Είμαστε συντροφικοί, την ίδια στιγμή που έχουμε την δική μας άποψη. Γιατί θεωρούμε ότι ο Μαρξισμός είναι το όπλο σκέψης, διαμόρφωσης μιας πολιτικής και δράσης για την ανατροπή του συστήματος όχι απλά για συμμετοχή στα κινήματα. Είμαστε μέσα και συμμετέχουμε στα κινήματα, το θέμα είναι να νικήσουμε. Σ’ αυτό το πρόβλημα είναι ο Μαρξισμός που μπορεί να δώσει μια προοπτική και γι’ αυτή την προοπτική πάλευε ο σύντροφος Γιάννης Γιαννατσής και παλεύει το ΕΕΚ.