Για πολλοστή φορά την τελευταία δεκαετία ο λαός της Αϊτής έχει ξεχυθεί στους δρόμους, απαιτώντας την παραίτηση του προέδρου Μοΐζ, που εκλέχθηκε το 2017 εν μέσω καταγγελιών για νοθεία.
Η Αϊτή αποτελεί την πιο φτωχή χώρα του δυτικού ημισφαιρίου, με 60% του πληθυσμού των 11 εκατομμυρίων ανθρώπων να ζει με λιγότερο από δύο δολάρια την ημέρα.
Βρισκόμενη ήδη σε πολύ δύσκολη κατάσταση (θυμηθείτε την εξέγερση της άνοιξης του 2008 λόγω της αύξησης των τιμών των τροφίμων) η χώρα τον Ιανουάριο του 2010 δέχθηκε θανάσιμο πλήγμα από τον σεισμό μεγέθους 7,0 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που άφησε πίσω του εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκτεταμένες καταστροφές στις υποδομές της, και την επιδημία χολέρας που ακολούθησε. Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα η χώρα συνεχίζει να μην έχει ανακάμψει από την καταστροφή, κυρίως εξ αιτίας της βαθειάς διαφθοράς της κυρίαρχης ελίτ (μαζί και του τωρινού προέδρου Μοΐζ), που καταχράται την διεθνή οικονομική βοήθεια, αφήνοντας τον αϊτιανό λαό να βολοδέρνει στη φτώχεια και την εξαθλίωση, χωρίς πόσιμο νερό και βασικές υποδομές.
Έτσι, η επιδεινούμενη έλλειψη καυσίμων και η αύξηση των τιμών τους οδήγησαν τον λαό της Αϊτής να βγει για άλλη μια φορά στους δρόμους, απαιτώντας την παραίτηση του προέδρου και την πάταξη της διαφθοράς. Οι καθημερινές πορείες σύντομα εξελίχθηκαν σε γενικευμένες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες απάντησαν με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες. Τουλάχιστον τριάντα νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες είναι έως τώρα τα θύματα της καταστολής, αυτό όμως δεν πτόησε τους εξεγερμένους σε όλες τις μεγάλες πόλεις αλλά και πολλά χωριά της χώρας.
Ο πρόεδρος Μοΐζ, μετά από δύο εβδομάδες απουσίας από την δημόσια σκηνή, παρουσιάστηκε σε συνέντευξη τύπου την Τρίτη 15 του μήνα (την ίδια μέρα που αποχώρησαν και οι τελευταίοι κυανόκρανοι του ΟΗΕ από την χώρα) και αρνήθηκε κατηγορηματικά να παραιτηθεί, νιώθοντας προφανώς σίγουρος από την αμέριστη συμπαράσταση που του παρέχουν οι ΗΠΑ. Όμως, η εξέγερση όλο και διογκώνεται, συμπεριλαμβάνοντας πια εκτός των στρατιών εργαζομένων, ανέργων και εξαθλιωμένης φτωχολογιάς πόλης και υπαίθρου και μεγάλη μερίδα των μεσαίων τάξεων και διανοουμένων.
Με την πλειοψηφία του λαού της Αΐτής να μην εμπιστεύεται το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του και έχοντας απηυδήσει από την φτώχεια και την διαφθορά, δεν χρειάζεται παρά μια σπίθα για να εξελιχθεί η εξέγερση σε μια πλήρη επανάσταση. Ζητούμενο είναι αν και πώς αυτή θα πυροδοτηθεί – εδώ διαφαίνεται για άλλη μια φορά η αναγκαιότητα της διεθνιστικής πάλης και της Επαναστατικής Διεθνούς.
Marius V.
