Το 1992 στο δυστύχημα που έγινε στα διυλιστήρια της τότε ΠΕΤΡΟΛΑ του Λάτση, 14 άνθρωποι βρήκαν φρικτό θάνατο ενώ 24 τραυματίστηκαν.
Δύο χρόνια μετά και ενώ όλες οι πληροφορίες που διέρρεαν από τον έλεγχο που έγινε έδειχναν τα ελλιπή μέτρα και τις ευθύνες τις εταιρείας, όλοι οι υπεύθυνοι αθωώθηκαν! Ενώ ακόμη και το πόρισμα του δυστυχήματος που θα εξέδιδε το υπ. Δημόσιας τάξης ακόμη αναμένεται.
Στις 8 Μαΐου φέτος, 23 χρόνια μετά το ατύχημα αυτό, 6 εργάτες τραυματίζονται βαριά στις εργασίες συντήρησης που γίνονται στις δεξαμενές. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές τέσσερεις από τους τραυματισμένους εργάτες έχουν πεθάνει. Η απίστευτη ένταση εργασίας με 12ώρες και 16ωρες βάρδιες σε συνδυασμό με την αντικατάσταση του έμπειρου προσωπικού που απολύθηκε με εθελούσιες τα τελευταία 3 χρόνια οδήγησαν στο ατύχημα.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, εργάτες που τους χώρισε το κεφάλαιο σε έλληνες και ξένους, σε μόνιμους και επινοικιαζόμενους εργολαβικούς τους ένωσε πάλι το ίδιο το κεφάλαιο με τόσο οδυνηρό τρόπο. Οι εργάτες των ΕΛΠΕ, Μπάμπης Δευτεραίος, ο Ραμτάν Ντελιλάϊ, ο Αντώνης Αβράμπου και ο Κώστας Μαγκούρας δεν θα ξαναχωρίσουν ποτέ πια…
Ακριβώς αυτές τις εργασιακές συνθήκες που οδήγησαν τους εργαζόμενους στο θάνατο, στο πλαίσιο εργασιακών σχέσεων που έχουν εγκαθιδρύσει το βασίλειο της αυθαιρεσίας στην παραγωγή, αντί να καταργηθούν άμεσα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ τις διαπραγματεύεται με τους «θεσμούς» στην ΕΕ και το ΔΝΤ.
Η πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών στην τακτική συνέλευσή της που έγινε την Κυριακή 24 Μαΐου, αποφάσισε να σπάσει την εκκωφαντική σιωπή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας γύρω από το εργοδοτικό έγκλημα, ώστε να αποκαλυφθούν οι ευθύνες των φυσικών και ηθικών αυτουργών αλλά και η κυβερνητική υποκρισία. Με κάλεσμα που απεύθυνε σε εργατικές συλλογικότητες, σωματεία, πολιτικές κινήσεις της αριστεράς και κοινωνικούς χώρους κάλεσε ανοιχτή σύσκεψη για τη διοργάνωση κινητοποίησης την Πέμπτη 4/6/15, 6μμ, στο Πολυτεχνείο
(κτίριο Γκίνη)
