Το βράδυ της Κυριακής 22/5 η κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία πέρασε το νόμο για την ίδρυση του υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων.
Αλλά τί είναι αυτό το νέο υπερταμείο; Είναι καταρχήν ο απόγονος του ΤΑΙΠΕΔ, που με τη συμφωνία του Ιουλίου του 2015 είχε αναλάβει να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων ύψους 50 δις. Το ΤΑΙΠΕΔ κατέρρευσε καθώς μέλη της διοίκησής του, διώκονται για κακουργήματα που αφορούν σκάνδαλα στους διαγωνισμούς παραδίδοντας τη σκυτάλη στο νέο υπερταμείο. Προκήρυξε διαγωνισμούς μέχρι σήμερα για κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις αντί πινακίου φακής, όπως το λιμάνι του Πειραιά (350 εκατομμύρια ευρώ), με σκανδαλώδεις συμβάσεις παραχώρησης που προβλέπουν εκτός από το ξεπούλημα και κρατικές ενισχύσεις, ανάλογα με τις ανάγκες, όπως τις κρίνει ο επενδυτής. Οι διαγωνισμοί για τον ΟΛΘ, αεροδρόμια κ.λπ. έγιναν με τους ίδιους όρους. Η κατάρρευση ήρθε μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου της πρόσληψης ως συμβούλων του ΤΑΙΠΕΔ, στελεχών από εταιρείες που εμφανίστηκαν ως μελλοντικοί αγοραστές. Αυτός ο κύκλος, ήταν οι μοναδικοί άνθρωποι που γνώριζαν το περιεχόμενο και τη μυστική λίστα των προς ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων του παραρτήματος του μνημονίου που υπόγραψε ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του τον Ιούλιο του 2015, μέχρι το βράδυ της Πέμπτης 19/5/2016.
Το βράδυ της Πέμπτης ανακοινώθηκε αιφνιδίως ότι στη λίστα των υποψηφίων για ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων και σε πρώτη προτεραιότητα του νέου υπερταμείου, έχουν ενταχθεί, μαζί με τα ΕΛΤΑ και τον οργανισμό διαχείρισης του Ολυμπιακού Σταδίου, οι οργανισμοί αστικών συγκοινωνιών (ΣΤΑΣΥ, ΟΣΥ, ΟΑΣΑ). Η απόφαση προδικάζει ότι η πρώτη μεγάλη μάχη κυβέρνησης και εργαζόμενων για την εφαρμογή του μνημονίου θα δοθεί στις συγκοινωνίες.
Το ερώτημα αν θα μπορέσουν οι εργαζόμενοι των συγκοινωνιών να απαντήσουν στην επίθεση κυβέρνησης – «θεσμών» (τοκογλύφων δανειστών) δεν μπορεί να απαντηθεί παρά μόνο στο πλαίσιο της γενικότερης κατάστασης του εργατικού κινήματος. Ένα αξιόπιστο δείγμα για την μέτρηση της θερμοκρασίας του κινήματος είναι η αντίδραση της εργατικής τάξης στις δύο τελευταίες 48ωρες απεργίες. Ιδιαίτερα στην πρώτη 48ωρη για το ασφαλιστικό -παρά την λαθεμένη διαπίστωση του συνόλου της αριστεράς, επαναστατικής και ρεφορμιστικής, ότι το εργατικό κίνημα αιφνιδιάστηκε- υπήρχε μια άμεση αντίδραση από την τάξη. Στην απεργία συμμετείχαν όλα τα εργατικά κέντρα της χώρας, εργαζόμενοι στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, στους σιδηρόδρομους. Κοινωνικά στρώματα με συμμαχική κατεύθυνση, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, δημοσιογράφοι. Η ναυτική ομοσπονδία και δεκάδες εργοστάσια της βαριάς βιομηχανίας. Η πρώτη 48ωρη απεργία των συγκοινωνιών και η άμεση απάντηση με μια δεύτερη 48ωρη ενάντια στην ένταξη στο υπερταμείο δείχνουν αντίθετες μετρήσεις στο θερμόμετρο της ταξικής πάλης από εκείνες ενός αιφνιδιασμού.
Οι δράσεις στο σωματείο του μετρό, το πιο μαχητικό στο χώρο των συγκοινωνιών, συνεχίστηκαν με κατάληψη του κτηρίου διοίκησης της ΣΤΑΣΥ, την Δευτέρα μετά την ψήφιση του νόμου, και έκτακτη γενική συνέλευση στον κατειλημμένο χώρο με παρουσία εκατοντάδων εργαζόμενων. Tην Πέμπτη 26/5, όλα τα σωματεία των συγκοινωνιών, ΟΣΥ και ΣΤΑΣΥ, προχώρησαν σε συντονισμένη στάση εργασίας, σε συνεννόηση με τα σωματεία λιμενεργατών, ΟΛΠ και ΟΛΘ που βρίσκονται σε 48ωρη απεργία, και γενικές συνελεύσεις σε όλα τα αμαξοστάσια. Στις μαζικότατες συνελεύσεις αποφασίστηκε η συνέχεια συντονισμένων δράσεων τόσο με τους φορείς των συγκοινωνιών όσο και με κάθε σωματείο ή χώρο που βρίσκεται σε κινητοποίηση του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ιδιαίτερα στο μετρό, οι εργαζόμενοι φαίνεται να ξαναπιάνουν το νήμα από την τελευταία μεγάλη απεργία των αρχών του 2013. Οι παρακαταθήκες και οι προοπτικές εκείνου του αγώνα ξαναζωντανεύουν, ξανανοίγουν οι λογαριασμοί με καλύτερους όρους αυτή τη φορά για τους εργαζόμενους. Κανένας δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να προβλέψει την διάρκεια και την έκβαση της μάχης. Όμως μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι μια μεγάλη μάχη έχει αρχίσει….
Παναγιώτης Aλεξόπουλος
