“ΤΙΠΟΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΕΝ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΞΕΝΟ”
Ένας χρόνος έχει περάσει από τότε που χάσαμε το σύντροφο Δημήτρη Ι. Κατσαγάνη. Ήταν το πρωί της 14ης Φεβρουαρίου, όταν ο 61χρονος σ. Δημήτρης εξέπνευσε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας ύστερα από 12ήμερη μάχη με τις συνέπειες ενός πολύ ισχυρού εγκεφαλικού επεισοδίου. Εντάχθηκε στο κίνημα από τότε σχεδόν που ήλθε στην Αθήνα από το χωριό του, την Άνω Βασιλική Ναυπακτίας, στρατολογήθηκε στο ΕΕΚ το 1985 και παρέμεινε ενεργό μέλος του κόμματος μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του.
Υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. του ΕΕΚ για σχεδόν δέκα χρόνια και είχε εκλεγεί επανειλημμένως μέλος της παναττικής και πανελλαδικής συνέλευσης της Ομοσπονδίας των Εφοριακών (ΠΟΕ-ΔΟΥ).
Παράλληλα με την πολιτική και συνδικαλιστική του δράση, ανέπτυξε πλατιά δραστηριότητα στον τομέα της ποίησης. Εξέδωσε 8 ποιητικές συλλογές (η τελευταία στις εκδόσεις Γαβριηλίδη: “Αναλυτικά Επόμενα”) και ήταν επί μακρόν μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συμποσίου της Ποίησης.
Αγαπούσε πολύ τη δημοτική μουσική, τις βόλτες και τα ταξίδια στη Δυτική Ευρώπη. “Τίποτα ανθρώπινο δεν του ήταν ξένο”, όπως του είχαν γράψει οι σύντροφοι Σάββας και Κατερίνα Μάτσα, σε μια αφιέρωση σε ένα βιβλίο που του’ χαν χαρίσει στη γιορτή του.
Οι γιοι του σ. Δημήτρη, Γιάννης και Δημήτρης Κατσαγάνης (μέλη και οι δύο του ΕΕΚ), επιθυμούν να ευχαριστήσουν ιδιαίτερα για τη στήριξή τους: τους συντρόφους του κόμματος και της τοπικής οργάνωσης του Ιλίου, τους ομότεχνους του στο Συμπόσιο Ποίησης, τους συναδέλφους του στην ΚΒ’ ΔΟΥ Αθηνών και την ΠΟΕ-ΔΟΥ, τη γιαγιά τους (μητέρα του σ. Δημήτρη) Γιωργία Κατσαγάνη και το θείο τους Νώντα Κατσαγάνη.
