Τα τελευταία νέα από τη Μέση Ανατολή, που έχουν αποσπάσει την προσοχή των ΜΜΕ, αποτυπώνουν την επιτάχυνση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης στο Ισραήλ, με ακραίο στοιχείο ανισορροπίας την ένταξη στην κυβέρνηση Νετανιάχου του φασιστοειδούς Λίμπερμαν !
Παρ’ όλα αυτά ένας άλλος σεισμός πολλών ρίχτερ βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή και αφορά στο άλλο “άκρο” του εκκρεμούς της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην περιοχή, την Σαουδική Αραβία.
Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία -που έχουν απασχολήσει το ΔΝΤ- δείχνουν ότι η οικονομία της παλαι ποτέ πάμπλουτης Σαουδικής Αραβίας και των μοναρχών της τραντάζεται εκ θεμελίων, εξ αιτίας της πτώσης της τιμής του πετρέλαιου σε συνδυασμό με την παρεμβατική, στην ευρύτερη γεωπολιτική περιοχή, πολιτική της.
Τα ελλείμματά της έχουν χτυπήσει κόκκινο. Το 2015 έφθασαν στο 15% του ΑΕΠ και φέτος, χωρίς μέτρα, θα φτάσουν στο 20% του ΑΕΠ. Αν εφαρμόσουν το πρόγραμμα λιτότητας που έχουν εξαγγείλει ίσως καταφέρουν να το περιορίσουν στο 14% του ΑΕΠ. Να σημειωθεί εδώ ότι η επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη τής έχει κοστίσει μέχρι σήμερα περί τα 75 – 80 δισ. δολ.
Η μοναρχία της περιοχής έχει προς το παρόν δεχθεί τις προτάσεις που της λένε ότι αν πουλήσει μετοχές της γιγανταίας Αramco, εταιρείας που διαχειρίζεται τα πετρέλαιά της, μπορεί εύκολα να μαζέψει πολλά δισ. δολ. Όμως, όπως δείχνει η ακραία κατάσταση της Βενεζουέλας, τα πράγματα έχουν στο μεταξύ αλλάξει, καθώς για όλες τις οικονομίες που στηρίζονται στην εξαγωγή ενος προϊόντος όπως η Σαουδική Αραβία (το 90% των εξαγωγών της είναι πετρέλαιο και παράγωγά του) η πτώση των τιμών του πετρελαίου έχει γκρεμίσει την πιστοληπτική τους αξιοπιστία.
Η πώληση μεριδίου της Saudi Aramco μέσω χρηματιστηρίου, δεν μπορεί πλέον να φέρει τα τρισεκατομμύρια δολάρια που υπολόγιζαν αρχικά.
Η υπόθεσή τους, όπως σημειώνει σε άρθρο του ο καθηγητής χρηματοοικονομικών στο πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ Κ. Βέργος, στηρίζεται στην εντύπωση ότι “αφού η ExxonMobil, που είναι η μεγαλύτερη εισηγμένη σε χρηματιστήριο ιδιωτική εταιρεία παγκοσμίως έχει 14 δισ. βαρέλια αποθεματικών και χρηματιστηριακή αξία 320 δισ. δολάρια, η Saudi Aramco, με 261 δισ. βαρέλια αποθεματικών θα πρέπει να έχει αξία… 10 τρισ.!…”. Στην πραγματικότητα όμως, όπως εξηγεί ο ίδιος, “οι εταιρείες αξιολογούνται πολύ περισσότερο με βάση τα κέρδη των επομένων 3 – 10 ετών και πολύ λιγότερο με τα αποθεματικά! Επιπλέον, η Saudi Aramco έχει εμπλακεί εμμέσως πλην σαφώς στη χρηματοδότηση πολλών κατασκευαστικών έργων του ίδιου του σαουδαραβικού κράτους, έχοντας άγνωστες τρύπες!… Το σημαντικότερο, και καθώς ο βαθμός «καθετοποίησής» της δεν είναι του επιπέδου της ExxonMobil, το πιθανότερο είναι ότι θα αξιολογηθεί με βάση ένα πολλαπλασιαστή επί των πωλήσεων, συν ένα premium για αποθέματα… Αν η τιμή πετρελαίου είναι στα 40 δολάρια το βαρέλι, θα ήταν εντυπωσιακή οποιαδήποτε αποτίμηση πάνω από 2,5 φορές τις πωλήσεις της εταιρείας, δηλαδή 440 δισ. λόγω και του γεωπολιτικού κινδύνου, ενώ οι συμμετοχές της σε τρίτες εταιρείες θα μπορούσαν να δώσουν άλλα 35 δισ. περίπου, ανεβάζοντας την αποτίμηση μάλλον προς τα 475 δισ. δολάρια, αντί των… 10 τρισ. που κάποιοι θα ήθελαν!…”.
Με τους όρους αυτούς, η πώληση του 5% της Aramco, όταν γίνει, επιτρέπει έσοδα μέχρι και 24 δισ. στην εταιρεία, ή μάλλον στους μετόχους αυτής. Και κατά συνέπεια είναι άγνωστο πόσα από αυτά θα φτάσουν για να καλύψουν τα τερατώδη κρατικά ελλείμματα.
Το συμπέρασμα είναι ότι πολύ πιθανό ο “πρίγκιπας” Mohammed θα πρέπει να απευθυνθεί σύντομα στο ΔΝΤ για λεφτά ! Λεφτά τα οποία “θα λείπουν” πλέον από την παρεμβατική αντιδραστική πολιτική στην περιοχή που στις περισσότερες των περιπτώσεων λειτουργούσε συμπληρωματικά σε εκείνη του Ισραήλ.
Όσο για το περιβόητο σχέδιο για τη μετατροπή της οικονομίας της Σαουδικής Αραβίας σε οικονομία που δεν θα στηρίζεται στο πετρέλαιο, όπως υπολογίζεται από τους οικονομικούς αναλυτές, θα χρειασθεί περί τα 4 τρισ. δολ. για να πραγματοποιηθεί. Δηλαδή περίπου 7 φορές τον προϋπολογισμό της για να χρηματοδοτηθεί από μία οικονομία που προς το παρόν παράγει μόνο ελλείμματα και μάλιστα υπερ-πολλαπλάσια της Ελλάδας…
Είναι φανερό, κατά συνέπεια, ότι η κρίση στη Μ. Ανατολή και η αποτυχία του ιμπεριαλισμού μέχρι σήμερα να δώσει τις “λύσεις” που απαιτούσαν τα γεωπολιτικά και οικονομικά του συμφέροντα στην περιοχή, δημιουργεί με την κατάσταση στο Ισραήλ και την Σ. Αραβία ένα εκρηκτικό μείγμα με τις εξελίξεις στην Ευρώπη, με ένα από τα σημεία μεγαλύτερης έντασης, αυτό της Ελλάδας να είναι ήδη ένας “σπασμένος κρίκος”.
Γ. Aγγ.
