Διαστάσεις «εθνικής» κρίσης έχει λάβει το Ασφαλιστικό.
Όχι μόνο η κυβέρνηση, το αστικό πολιτικό σύστημα αλλά, πριν απ΄ όλα, το αστικό κράτος δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει.
Η μείωση των συντάξεων αποτελεί «μονόδρομο» για τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των Ταμείων, των ελλειμμάτων του κρατικού προϋπολογισμού και του δημοσίου χρέους, σύμφωνα με τους δανειστές.
Άλλο ένα «τσεκούρι» των συνταξιοδοτικών δαπανών θα σήμαινε –πέρα από τη ληστεία σε βάρος των συνταξιούχων- την παραπέρα καταβύθιση του ελληνικού καπιταλισμού στην ύφεση, την πτώση των εσόδων από φόρους και εισφορές και, έτσι, την ανάγκη για νέες περικοπές σε συντάξεις, μισθούς και άλλες δημόσιες παροχές.
Δεν βρισκόμαστε αντιμέτωποι απλά με τον κίνδυνο επανάληψης μιας αποτυχημένης και καταστρεπτικής πολιτικής που εφαρμόζεται από το 2010, αλλά στον προθάλαμο ενός νέου σταδίου οικονομικής κατάρρευσης του αστικού κράτους σαν μηχανισμού αναδιανομής πόρων και, έτσι, άσκησης πολιτικής.
Απορρίπτεται από όλους το νέο Ασφαλιστικό
Το κυβερνητικό σχέδιο για το νέο Ασφαλιστικό που προβλέπει μειώσεις σε όλες τις συντάξεις και το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων, αλλά αυξήσεις ασφαλίστρων σε ΟΓΑ-ΟΑΕΕ-ΕΤΑΑ.
Στόχος η εξοικονόμηση του 11% των συνταξιοδοτικών δαπανών έως το 2018, μέσω κυρίως της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης προς τα συνταξιοδοτικά ταμεία.
Το σχέδιο αυτό έχει απορριφθεί από τους θεσμούς που εμπλέκονται σ’ αυτό, δηλαδή από τους δανειστές, τα κοινοβουλευτικά κόμμα της αντιπολίτευσης, από τους «κοινωνικούς εταίρους» (ΓΣΕΕ, ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ), αλλά και από μια σημαντική μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το κουαρτέτο των δανειστών (EE, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ESM) λέει «όχι» γιατί δεν πείθεται ότι τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση μπορούν να φέρουν τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς τα συνταξιοδοτικά ταμεία. Μόνο έτσι, κατά τη γνώμη τους είναι βιώσιμα τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτούνται για να γίνει βιώσιμο το αβίωτο υπέρογκο δημόσιο χρέος της χώρας – η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του οποίου φαίνεται πως θα ξεκινήσει τον προσεχή Μάρτιο του 2016.
Η Νέα Δημοκρατία που δεν… κατάφερε να κάνει εκλογές για να βγάλει πρόεδρο, το ΠΑΣΟΚ της ασήμαντης κόρης του Γεννηματά, το στεγνό «Ποτάμι» του καθόλου … ΜΕGAλου Σταύρου Θεοδωράκη και η Ένωση Κεντρώων του γελοίου Λεβέντη που συμμετείχαν δια των ηγετών τους στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών είπαν «όχι» γιατί φοβούνται να πάρουν πάνω τους άλλο έναν κύκλο μειώσεων στις συντάξεις με κίνδυνο να κονιορτοποιηθούν εντελώς.
Η ΓΣΕΕ του «ναι» στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου λέει… «όχι» στις περικοπές στις συντάξεις, ενώ ο ΣΕΒ, η ΓΣΕΒΕΕ, η ΕΣΕΕ και ο ΣΕΤΕ λένε «όχι» στις αυξήσεις στις εργοδοτικές εισφορές -τις οποίες όμως υποστηρίζει η ΓΣΕΕ- και… όλοι μαζί συνυπογράφουν κοινή δήλωση.
Ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ λέει «όχι» στις μειώσεις στις συντάξεις γιατί αν αποφασιζόταν σε κυβερνητικό επίπεδο κάτι τέτοιο θα αποτελούσε τη χαριστική βολή για το κόμμα αυτό.
Υφεσιακές οι περικοπές στις συντάξεις
Δεν χωρά αμφιβολία πως οι μειώσεις στις συντάξεις θα έφερναν νέες υφεσιακές τάσεις στην ήδη καθημαγμένη ελληνική οικονομία. Κάθε μείωση δημοσίων δαπανών κατά 1% του ΑΕΠ φέρνει μείωση του ΑΕΠ κατά 0,5%.
Δεν είναι τυχαίο πως το μόνο εξάμηνο στο οποίο δεν είχε ύφεση η ελληνική οικονομία από το 2009 ήταν το α’ εξάμηνο του 2015, όπου δεν επιβλήθηκε καμία μείωση σε συντάξεις και μισθούς του Δημοσίου.
Τα μέτρα που προβλέπει το νέο Μνημόνιο αντιστοιχούν στο 1,9% του ΑΕΠ και, έτσι, θα μπορούσαν να φέρουν ύφεση κοντά στο 1%, γεγονός που θα κάνει άθλια την ήδη ασφυκτική κατάσταση που έχουν φέρει τα capital controls του περασμένου Ιουνίου. Σε τρέχουσες τιμές, το γ’ τρίμηνο του 2015, το ΑΕΠ μειώθηκε σχεδόν κατά 2%.
Αυτό σημαίνει πως ό,τι κερδίσουν τα συνταξιοδοτικά ταμεία σε συντάξεις το 2016, θα το χάσουν από ασφαλιστικές εισφορές… το 2017, ανοίγοντας το δρόμο για νέες περικοπές στις συντάξεις και ούτω κάθε εξής.
Εργατική επαναστατική η μόνη διέξοδος
Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει αυτός ο καταστρεπτικός «φαύλος κύκλος» είναι να ανατραπεί τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαζί και ολόκληρο αστικό πολιτικό σύστημα που παίζει το ρόλο του εντολοδόχου των διεθνών δανειστών και των ντόπιων καπιταλιστών.
Για να ανασάνουν οι συνταξιούχοι χρειάζεται μαζική – πλήρης απασχόληση που θα φέρει νέες ασφαλιστικές εισφορές στα Ταμεία, αλλά και ικανοποίηση των αναγκών τους (π.χ. μέσω των μαζικών προσλήψεων και την επέκταση του εθνικού συστήματος υγείας). Ο χρεοκοπημένος ελληνικός καπιταλισμός κάθε άλλο παρά μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Στην καλύτερη περίπτωση θα φέρει μαζική μερική και ανασφάλιστη απασχόληση που σημαίνει μηδαμινά έσοδα στα Ταμεία και ελεεινές παροχές υγείας.
Χρειάζεται ένα δημοκρατικά επεξεργασμένο σχέδιο για το σχεδιασμό της οικονομίας, την τοποθέτηση του υπάρχοντος εργατικού δυναμικού στις υπάρχουσες θέσεις εργασίας και δημιουργία νέων θέσεων για την κάλυψη των βασικών αναγκών της κοινωνίας (σε διατροφή, στέγη, ένδυση, υγεία, παιδεία). Να σταματήσει η απορρύθμιση και η αποσύνθεση της οικονομίας από την οποία κερδίζουν οι μεγαλοκαπιταλιστές επιβάλλοντας τα δικά τους μονοπώλια τα οποία απαλλοτριώνουν τα εισοδήματα του λαού. Να απαλλοτριωθεί το μεγάλο κεφάλαιο, να δημευτεί η περιουσία των μεγάλων αφεντικών και να τεθεί στην υπηρεσία του λαού.
Μόνο η εργατική εξουσία μπορεί να επιβάλλει τέτοια μέτρα που ‘ναι αναγκαία για τη διάσωση του λαού. Τώρα όσο ποτέ είναι επείγουσα η πάλη γι’ αυτή την προοπτική.
Δ.K.
