G- 20 :Σύνοδος κρίσης, διάσπασης και... πολέμου

 

Στο Μπουένος Άυρες που θα γίνει μια πόλη – φρούριο από στρατό και αστυνομία, στις 30/11 και την 1/12 θα κορυφωθούν οι “εργασίες” του περιβόητου G-20, της συνόδου των ηγετών των 20 πλουσιότερων καπιταλιστικών χωρών, δέκα χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers.
Πάνω από 22.000 αστυνομικοί και στρατός από την Αργεντινή, με πάνω από 400 αμερικανούς πράκτορες που θα σταθμεύουν στην γειτονική Ουραγουάη για την ασφάλεια του Τράμπ, ετοιμάζονται να “κλείσουν” το Μπουένος Άυρες για 48 ώρες.

H επίσημη ατζέντα της συνόδου (το μέλλον της εργασίας, οι υποδομές, τα τρόφιμα) ελάχιστη σχέση έχει με τα όσα πραγματικά πρόκειται να συζητηθούν πίσω από τις κλειστές πόρτες των κτιρίων που θα φιλοξενήσουν τις συναντήσεις, κυρίως διμερείς μεταξύ “ηγετών” όπως ο Τράμπ, ο Ξι Τζίνπιγκ, η Μέρκελ, ο Πούτιν, κ.α.

Η προσοχή είναι από τώρα στραμμένη στην συνάντηση Τράμπ – Χι Τζίνπινγκ καθώς σ’ αυτή την συνάντηση –αν δεν ακυρωθεί την τελευταία στιγμή– θα κριθεί το αν ο Τράμπ στη συνέχεια θα δρομολογήσει ή όχι, το επόμενο κύμα μέτρων εμπορικού πολέμου με δασμούς σε εμπορεύματα αξίας 500 δισ. δολ. της Κίνας, με άγνωστες συνέπειες στις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές…

Το ενδεχόμενο να αποδεχθεί και να υποχωρήσει ο Ξι Τζινπιγκ στις πιέσεις Τραμπ δεν αποκλείεται μέχρι στιγμής από κανένα αναλυτή, παρ’ ότι είναι γενικευμένη η εκτίμηση ότι τα εσωτερικά οικονομικά προβλήματα της Κίνας, ειδικά όσον αφορά στο χρέος, είναι πλέον εκρηκτικά και δύσκολα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μία “υποχώρηση”.

Όμως ακόμα και σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, από όλες τις πλευρές αναγνωρίζεται ότι ο ρόλος της Κίνας στη διεθνή οικονομία δεν μπορεί πλέον να είναι εκείνος του 2008 – 2009, όταν στο ξέσπασμα της κρίσης μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers κινήθηκε υποστηρικτικά στη συντονισμένη προσπάθεια του G-20 και των κεντρικών τραπεζών να κρατήσουν όρθιο το τραπεζικό σύστημα με τις πολιτικές νομισματικής ποσοτικής χαλάρωσης.
Δέκα χρόνια μετά όλα έχουν αλλάξει.
Η εξάντληση των δυνατοτήτων ανάσχεσης των συνεπειών της κρίσης με τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης και η κατά συνέπεια σταδιακή συρρίκνωση της διαθέσιμης “ρευστότητας”, συντονίζεται χρονικά με μια συνολική προοπτική οικονομικής επιβράδυνσης που πυκνώνει τους βίαιους σπασμούς του εμπορικού πολέμου.

Αν το 2008 – 2009 κυριάρχησε στο G-20 η απόφαση της κοινής δράσης –με την πρωτοβουλία τότε του βρεττανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν– για την από κοινού ανάσχεση των συνεπειών της τραπεζικής κατάρρευσης, δέκα χρόνια μετά κυριαρχεί το εντελώς αντίθετο, “ο σώζων εαυτόν σωθήτω” με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό να… ηγείται αυτής της πολυδιάσπασης και της σύγκρουσης.

Οι περιβόητες “αγορές” του χρηματιστικού κεφαλαίου έδωσαν τον περασμένο μήνα ένα δείγμα της βιαιότητας με την οποία το κεφάλαιο αντιλαμβάνεται την κρίση και ενεργεί μέσα σ’ αυτό το νέο περιβάλλον.
Έδειξε πως μπορεί να γίνεται “όριο” στον εαυτό του με την καταστροφή περισσότερων από 6 τρισ. δολαρίων μέσα σε λιγότερο από 30 ημέρες τον Οκτώβριο… Και οι σπασμοί συνεχίζονται για δεύτερο μήνα σπάζοντας τον συνήθη κυκλικό χαρακτήρα των χρηματιστηριακών “πάνω – κάτω”.

Το ενδιαφέρον είναι ότι η σύνοδος του G-20 για πρώτη φορά συγκαλείται και πραγματοποιείται στο έδαφος της Αργεντινής. Της χώρας που αποτελεί το κατ’ εξοχήν παράδειγμα της αποτυχίας των πολιτικών με τις οποίες οι G-20 προσπάθησαν για δέκα χρόνια να απαντήσουν στην κρίση με όλα τα μέσα που διέθεταν, την προσαρμογή στις εντολές του ΔΝΤ, την νομισματική χαλάρωση, την προσφυγή στα πολιτικά εργαλεία της “κεντροαριστερής” πτέρυγας του περονισμού, στην επιστροφή της “καθαρής” δεξιάς με το ΔΝΤ.
Οι ηγέτες του G-20 επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος με αυτή την σύνοδο. Αλλά αυτή την φορά διασπασμένοι και έτοιμοι να… φύγουν μετά το τέλος της το ερχόμενο Σάββατο, όχι για να κινηθούν λιγότερο ή περισσότερο στην ίδια κατεύθυνση απέναντι στην κρίση, όπως το 2009, αλλά ο ένας εναντίον του άλλου όπως ποτέ μέχρι σήμερα.

Γιαν. Aγγ.