G20: “Καλώς ήρθατε στην Κόλαση!”

του Σάββα Μιχαήλ

Επίσημη έναρξη της Συνόδου της Ομάδας των 20 (υποτίθεται) ισχυρότερων κρατών, της G20, στο Αμβούργο της Γερμανίας, στο νεόκτιστο επιβλητικό κτίριο της ορχήστρας Elbphilarmonie. Η ορχήστρα παίζει την υπέροχη 9η Συμφωνία του Μπετόβεν κι η χορωδία τραγουδάει το θριαμβευτικό φινάλε, την Ωδή της Χαράς. Οι κάμερες των διεθνών τηλεοπτικών καναλιών περιπλανώνται στα πρόσωπα των 19 ηγετών -ο Ερντογάν έλειπε, πιθανόν γιατί δεν του αρέσει ο Μπετόβεν- και συλλαμβάνει τον εξίσου φιλόμουσο Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να κοιμάται μακαρίως. Τα ροχαλητά του καλύπτονταν από την μυριόστομη χορωδία: “Ώ Χαρά ουράνια σπίθα…”.

Σε λίγο και στις επόμενες μέρες μια άλλη σπίθα θ’ ανάψει μιαν άλλη πυρκαγιά στην πόλη και θ’ ακουστεί μια άλλη Ωδή, η Ωδή της Οργής χιλιάδων διαδηλωτών. Την Πέμπτη 6 Ιουλίου θα γίνει η διαδήλωση με το κεντρικό εμπρηστικό σύνθημα που απευθύνονταν στους ηγέτες της Συνόδου: Welcome to Hell! Καλώς ήρθατε στην Κόλαση!

Οι ορδές των 20 χιλιάδων σιδηρόφρακτων αστυνομικών, τα κανόνια νερού, τα σπρέι πιπεριού και τα δακρυγόνα στάθηκαν αδύνατα να σταματήσουν το τσουνάμι των οργισμένων νέων. Η Μέρκελ έξαλλη ζητούσε ενισχύσεις στρατού και αστυνομίας και την παραίτηση των σοσιαλδημοκρατικών αρχών του Αμβούργου. Ο Τραμπ, πάντα στον κόσμο του, έδινε συγχαρητήρια στα γερμανικά ΜΑΤ. Οι εκπρόσωποι του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς-Πρασίνων διαμαρτύρονταν για την σύλληψη μιας Ιταλίδας ευρωβουλευτίνας του και μαζί με την Αttac και την ρεφορμιστική πτέρυγα του “αντι-παγκοσμιοποιητικού “κινήματος καταδικάσανε όχι μόνο την αστυνομία αλλά και το περίφημο “μπλακ μπλοκ” με τους “κουκουλοφόρους” του. Η νομιμόφρονη προβοκατορολογία τους, ως συνήθως, έδωσε και πήρε, μαζί και η τύφλα μπροστά στην κοινωνική απόγνωση και την θύελλα οργής που γεννά η κρίση και η χρεοκοπία του καπιταλισμού.

Παρά την κρατική καταστολή, οι διαδηλώσεις, οι αντισυγκεντρώσεις, οι εναλλακτικές δρασεις συνεχίστηκαν. Το Σάββατο 8 Ιουλίου, 100 χιλιάδες διαδηλωτές θα πορευτούν στην ιστορική προλεταριακή πόλη της Γερμανίας, στην καρδιά της Ευρώπης.

Η Κόλαση δεν ξορκίζεται. Υπήρχε πριν, στην διάρκεια και συνεχίζεται μετά από την Σύνοδο του Αμβούργου, έξω και μέσα στην Σύνοδο, μέσα κι έξω από την Γερμανία, την Ευρώπη, σε πλανητική κλίμακα.

Η Μέρκελ ονειρευόταν να πετύχει τρεις στόχους: μια επιβεβαίωση της συμφωνίας του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, μια δήλωση υπέρ του ελεύθερου εμπορίου και μια κοινή συστράτευση για την αντιμετώπιση των ακατάπαυτων κυμάτων των προσφύγων. Απέτυχε οικτρά και στα τρία κι όχι μόνο λόγω Τραμπ, παρόλο, που βέβαια, αυτός ήταν ο πρωταγωνιστής της εσωτερικής διάλυσης της Συνόδου.

Το Τελικό Ανακοινωθέν πασκίζει μάταια να κουκουλώσει το φιάσκο, αδυνατώντας πάντως να μην καταγράψει την επιμονή των ΗΠΑ στην απόσυρση από την συμφωνία του Παρισιού και την εμμονή της Ουάσιγκτον στον προστατευτισμό. Στο θέμα των προσφύγων, όλοι γύρισαν την πλάτη στις εκκλήσεις της Μέρκελ…

Η Αμερική του Τραμπ ήρθε στο Αμβούργο προετοιμασμένη πολύ καλύτερα από οποιοδήποτε μπλακ μπλοκ για να σπείρει την Κόλαση.

Ο Πρόλογος του δράματος της Συνόδου παίχτηκε στην Βαρσοβία. Η επιλογή της πολωνικής πρωτεύουσας, λίγο πριν την Σύνοδο των 20, στο δεύτερο υπερπόντιο ταξίδι του νέου αμερικανού Προέδρου μετά από εκείνο το πρώτο στην Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, δεν ήταν τυχαία. Η σύνδεση έγινε καθαρή και στην ομιλία που γράψανε οι λογογράφοι του και εκφώνησε ο Τραμπ στην Βαρσοβία ενώπιον της ακροδεξιάς εθνικιστικής κυβέρνησης και λοιπών εκπροσώπων του εγχώριου φασισμού. Στη Ριάντ ο στόχος ήταν η συγκρότηση ενός αραβικού ΝΑΤΟ σουνιτικών κρατών υπό την Σαουδική Αραβία σε συμμαχία με το Ισραήλ ενάντια στο Ιράν και τους συμμάχους του στην περιοχή, στο όνομα της πάταξης τάχα της “ισλαμικής τρομοκρατίας”. Στη Βαρσοβία, αυτός ο τρομοπόλεμος συνδέθηκε ρητά με τον προγενέστερο πόλεμο κατά του “σοβιετικού κομμουνισμού”, ο οποίος με την σειρά του ταυτίστηκε με τον “γερμανικό Ναζισμό”(!!). Δεν λείψανε και μερικά καρφιά κατά της μετασοβιετικής Ρωσίας του Πούτιν, προς αγαλλίαση των Πολωνών φασιστοειδών.

Το τρομοπολεμικό κάλεσμα του Τραμπ συνδέθηκε με την αποστροφή του λόγου του που θεωρήθηκε σαν θεμελιώδης για την πολιτική που πρόβαλε τόσο στην Βαρσοβία όσο, κυρίως, στο Αμβούργο: “Το θεμελιώδες ζήτημα των καιρών μας είναι το εάν η Δύση έχει την βούληση να επιβιώσει”!

Όπως σχολίασε ο Μάρτιν Γουλφ στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (11 Ιουλίου 2017), ο νέος “πόλεμος των πολιτισμών” που κηρύσσει ο Τραμπ “δεν είναι ένας πόλεμος της Δύσης ενάντια στους υπόλοιπους όσο ένας πόλεμος μέσα στην ίδια την Δύση”.

Η επίσκεψη Τραμπ στην Πολωνία έγινε καθώς η ακροδεξιά κυβέρνηση έχει αναβιώσει το παλιό σχέδιο Intermarium του προπολεμικού φασίστα δικτάτορα Πιλσούδσκι, με το όνομα τώρα Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών (Three Seas Initiative – TSI), για μια ανατολικοευρωπαϊκή συμμαχία των χωρών που βρέχονται από την Βαλτική (Πολωνία), την Αδριατική (Κροατία) και την Μαύρη Θάλασσα (Ρουμανία). Στο μεσοπόλεμο το Intermarium στρεφόταν κατά της Σοβιετικής Ένωσης από τη μια και της Γερμανίας από την άλλη. Τώρα, η φαντασίωση μιας Πρωτοβουλίας των Τριών Θαλασσών έχει καταρχήν στόχο την Ρωσία αλλά εκφράζει και την εχθρότητα απέναντι σε μιαν ΕΕ που έφερε πείνα κι ανεργία κι όχι την υπεσχημένη το μακρινό 1989 ευμάρεια. Το όλο σχέδιο επέκτασης της ΕΕ προς ανατολάς, το οποίο υπηρετούσαν η Συμφωνία του Μάαστριχτ και το ευρώ, για την αποικιοποίηση του πρώην σοβιετικού χώρου που θα έδινε και το προβάδισμα στην ΕΕ στον μεταψυχροπολεμικό κόσμο, έχει καταρρεύσει μετά την δεκάχρονη άλυτη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Η Αμερική του Τραμπ επιχειρεί να κινητοποιήσει την Ανατολική Ευρώπη ενάντια στη Δυτική και πρωταρχικά ενάντια στον υπό ανασύσταση γαλλογερμανικό άξονα.

Καθόλου τυχαία, την στιγμή που συναντώνταν στο Αμβούργο ο Μακρόν, η Μέρκελ κι ο Πούτιν για να συζητήσουν την αποκλιμάκωση στο Ουκρανικό, ο αρχηγός του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ πήγαινε στο Κίεβο να εγκαινιάσει την έκθεση “Ουκρανία – ΝΑΤΟ: μια φόρμουλα για την ασφάλεια” θέλοντας να κλείσει τον σιδερένιο βρόχο στρατιωτικών βάσεων γύρω από την Ρωσία…

Οι όποιοι χαριεντισμοί μεταξύ Πούτιν και Τράμπ στο Αμβούργο, ακόμα και η καταρχήν συμφωνία για εκεχειρία στη νοτιοδυτική Συρία, δεν αποδιώχνουν τα σύννεφα μιας επέκτασης της ιμπεριαλιστικής πολεμικής απειλής.

Μαζί με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο βαδίζουν και οι προετοιμασίες για το νέο στάδιο του κοινωνικού ταξικού πολέμου στην Ευρώπη. Κοντά στο Αμβούργο, στην πόλη-φάντασμα του Ζάχσεν-Άνχαλτ (Sachsen-Anhalt), θα αρχίσουν τον Ιανουάριο του 2018 κοινές ασκήσεις του Γερμανικού Στρατού και του ΝΑΤΟ για την αντιμετώπιση μαζικών εξεγέρσεων και αντάρτικου πόλεων στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις…

Δεν είναι δύσκολο να δούμε ότι το νέο στάδιο κοινωνικού ταξικού πολέμου με θέατρο αυτήν την φορά την ίδια την Ευρώπη δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την αναβίωση του “αντιπαγκοσμιοποιητικού” κινηματισμού, είτε στην μαχητική είτε στην ρεφορμιστική του εκδοχή. Δεν ζούμε στο 1999-2001, στο απόγειο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης στα τέλη του 20ου αιώνα και μετά την πτώση της ΕΣΣΔ. Έχουν περάσει ήδη δέκα χρόνια από την “ενδόρρηξη”, την έκρηξη προς τα μέσα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης το 2007. Η συσσωρευμένη οργή των θυμάτων της συστημικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού πρέπει να διοχετευτεί σε ένα άλλο κανάλι επαναστατικής στρατηγικής, προγράμματος και διεθνούς οργάνωσης. Ένα βήμα σ’ αυτόν τον εναλλακτικό δρόμο, στην συλλογική και στην προετοιμασία μιας διεθνούς επαναστατικής απάντησης στην κρίση ήταν και η πρόσφατη 4η Ευρω-Μεσογειακή Συνδιάσκεψη της Αθήνας που ορθά πήρε και τον τίτλο “Επείγουσα”. Τα επόμενα βήματα θα είναι η προετοιμασία ενός διεθνούς επαναστατικού αντιιμπεριαλιστικού αντιπολεμικού μετώπου και μιας διεθνούς Συνάντησης διεθνιστών του τύπου του Τσίμερβαλντ.

Το θεμελιώδες ζήτημα δεν είναι το εάν η ιμπεριαλιστική-καπιταλιστική Δύση έχει την βούληση να επιβιώσει αλλά το εάν το διεθνές επαναστατικό κίνημα έχει την βούληση, το πρόγραμμα, την οργάνωση και την Διεθνή για να γίνει ο νεκροθάφτης της κι ο οικοδόμος ενός νέου κόσμου και μιας νέας ζωής: του πανανθρώπινου ελευθεριακού κομμουνισμού.