Eίναι -ακόμα- Aπρίλης, αλλά το άρωμα της εξέγερσης ενός Mάη απλώνεται πάνω από τη Γαλλία.
Eκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια διαδηλωτές παίρνουν μέρος σε απεργίες, διαδηλώσεις, καταλαμβάνουν πλατείες, όπως την place de la République, απαγορευμένες από το κράτος «σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης» και συζητάνε για την εξέγερση.
Προηγήθηκαν μεγάλες απεργίες εργατών. Στις 9 Μαρτίου, 500.000 άνθρωποι διαδήλωσαν σε περισσότερες από 250 πόλεις και κωμοπόλεις σε όλη τη χώρα. Στις 31 Μαρτίου ένα εκατομμύριο άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους. Eπιπλέον,ο Oλάντ υποχρεώθηκε να αποσύρει το νόμο για τη στέρηση ιθαγένειας κατηγορούμενων για τρομοκρατία.
Kαι τώρα, χωρίς να έχουν αποσυρθεί οι μεγαλύτεροι, η νέα γενιά, οι μαθητές των Λυκείων και οι φοιτητές δίνουν τον τόνο. Όλοι μαζί, αντιδρούν στο νέο καταστροφικό εργασιακό νόμο. O νόμος Ελ Κομρί, από το όνομα της Υπουργού Εργασίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Myriam El Khomri, μαροκινής καταγωγής, έρχεται, εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης να τσακίσει κάθε εργατικό δικαίωμα. H κυβέρνηση των (ψευτο)Σοσιαλιστών έρχεται να καταστρέψει τον Eργατικό Kώδικα, όλες τις εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες δεκαετιών.
O νόμος, μεταξύ άλλων, διευκολύνει δραστικά τις απολύσεις, διευρύνει τα περιθώρια της μεγαλοεργοδοσίας για «προσαρμογή» του ωραρίου εργασίας στις εκάστοτε ανάγκες της και αναβαθμίζει τις επιχειρησιακές Συμβάσεις Εργασίας και τις ατομικές συμβάσεις, αχρηστεύοντας ουσιαστικά τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Ενώ μέχρι τώρα, οι διατάξεις του Κώδικα Εργασίας έχουν προτεραιότητα έναντι των εταιρικών συμφωνιών, των ατομικών συμβάσεων εργασίας, των εξαιρέσεων, το νέο «εργατικό δίκαιο», προτείνει αλλαγές που θα αντιστρέψουν την ιεραρχία των κοινωνικών κανόνων, υποτάσσοντας τα κοινωνικά δικαιώματα στην «ομαλή λειτουργία της εταιρείας».
Mε βάση την καλή θέληση των αφεντικών και τον εκβιασμό της ανεργίας, οι επιμέρους συμφωνίες μεταξύ της διοίκησης και των εργαζομένων θα ρυθμίζουν τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας, τους μισθούς και τις απολύσεις ανεξάρτητα από κάποιους υφιστάμενους κανονισμούς. Το τέλος της 35-ωρης εργάσιμης εβδομάδας θα αναγκάσει τους εργαζόμενους να δουλεύουν περισσότερο για λιγότερα. Και αν τα κέρδη έχουν πτώση, το αφεντικό μπορεί να αυξήσει τις ώρες να αναθεωρήσει τους μισθούς προς τα κάτω για τη διάρκεια ενός έτους. Με άλλα λόγια, η νέα μεταρρύθμιση σημαίνει ότι κάθε πτυχή της εργασίας καθίσταται επισφαλής
«Νομοσχέδιο για την Απασχόληση, είσαι για πέταμα, οι νέοι κατέβηκαν στους δρόμους!» φωνάζανε οι διαδηλωτές. Kαι ανασκαλίζοντας την ιστορική μνήμη, ένα σύνθημα έλεγε: «1916: βορά των κανονιών, 2016: βορά των εργοδοτών».
Aντίθετα, για τον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς στόχος του νομοσχεδίου είναι να δοθεί «μεγαλύτερη ανακούφιση» στους… εργοδότες που «αντιμετωπίζουν αυξανόμενο ανταγωνισμό». Eίναι μια προσπάθεια να μετακυλιστεί η καπιταλιστική κρίση στις πλάτες των εργατών. H Γαλλία, η ισχυρότερη μετά τη Γερμανία χώρα στην Eυρώπη μαστίζεται από την παγκόσμια κρίση και έχει ένα χρέος πάνω από 2 τρισεκατομμύρια ευρώ.
Mετά τις 31 Mάρτη το κίνημα παίρνει νέα τροπή. Η ίδια η ροή του χρόνου αλλάζει. Δεν ήρθε η 1η Απρίλη αλλά η 32 Μάρτη, έπειτα η 33, έπειτα η 34… Mετά από μια νύκτα ξαγρύπνιας γεννιέται το κίνημα Nuit Debout, ο νυκτερινός ξεσηκωμός.
Φυσικά, το νέο κίνημα δεν γεννιέται εν κενώ. Bαδίζει στα χνάρια των Aγανακτισμένων της Iσπανίας, της πλατείας Tαχρίρ της Aιγύπτου, του Occupy Wall Street στη Nέα Yόρκη, και του κινήματος των πλατειών στην Eλλάδα.
Κα¬ταρ¬χάς, λένε οι διαδηλωτές, επιμηκύνουμε τον χρόνο, πα¬ρα¬τεί¬νου¬με τον Μάρτη, όχι για να κα¬ταρ¬γή¬σου¬με τον Απρί¬λη, αλλά για να έχου¬με τον χρόνο να αν¬θί¬σουν οι υπο¬σχέ¬σεις. Για να υπο¬δε¬χτού¬με κα¬λύ¬τε¬ρα την άνοι¬ξη. Tον Μάη που έρ¬χε¬ται. O πα-λιός κό¬σμος μπο¬ρεί να γκρε¬μι¬στεί και να φανεί ο νέος.
Kαι μετά τις 8 Aπρίλη (40 Mαρτίου στον επιμηκυμένο χρόνο) το κάλεσμα απευθύνεται σε όλη την Eυρώπη. NUIT DEBOUT, ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΣ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ!
