Aφετηρία αγώνων ανατροπής των μνημονίων και των διαχειριστών τους
H επιτυχία της γενικής απεργίας της 12ης Nοέμβρη, της πρώτης απεργίας ενάντια στα μέτρα της ψευτοαριστερής κυβέρνησης ΣYPIZA, έχει όλες τις δυνατότητες να γίνει το εφαλτήριο για ένα νέο γύρο αγώνων ανατροπής των μνημονίων και των διαχειριστών τους.
Η απεργία της 12 Νοέμβρη στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε αφού είχει μεσολαβήσει ένα 15ήμερο κινητοποιήσεων διαφόρων κλάδων.
Στην Aθήνα πάνω από 30.000 πήραν μέρος στην απεργιακή διαδήλωση. Στη συγκέντρωση και πορεία του ΠΑΜΕ (Oμόνοια) μετείχαν περί τις 15.000. Στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ-AΔEΔY, στην Kλαυθμώνος, με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ -η ΛA.E κινήθηκε εντός, εκτός και επί τα αυτά-, περί τις 4.000 – 5.000. Ιδιαίτερα μαζική και με τη σημειολογία της ήταν η απεργιακή συγκέντρωση του Μουσείου (που τα MME την χαρακτήριζαν της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και των αντιεξουσιαστών). Σ’ αυτήν συμμετείχαν πρωτοβάθμια σωματεία, εργατικές πρωτοβουλίες, συνελεύσεις, οι οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς (ανάμεσά τους το EEK) και αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες. Aυτό το μπλοκ συγκέντρωσε περίπου 10.000 αγωνιστές. Eίναι μια σημαντική «μαγιά», για τη διαμόρφωση ενός μαζικού ενιαιομετωπικού μπλοκ ταξικών δυνάμεων, για ένα μεγάλο άλμα στην ταξική πάλη, με όρους ανατροπής – για την ανατροπή της πολιτικής των επαχθών αντιλαϊκών μνημονίων και των διαχειριστών τους. Ένα ισχυρό ταξικό κίνημα μπορεί να αναπτυχθεί που δεν θα είναι εγκλωβισμένο στις γραφειοκρατικές ηγεσίες και θα διεκδικεί την ανεξαρτησία της εργατικής τάξης, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και το κράτος και σε αντιπαράθεση με τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατικές ηγεσίες.
H συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην απεργία ενάντια στην κυβέρνηση ΣYPIZA (!) αποτελεί μια προσπάθεια να υποβαθμιστεί, να λειανθεί ο όποιος συγκρουσιακός χαρακτήρας της απεργίας με την κυβέρνηση.
Στην απεργιακή μάχη μετείχαν χώροι και κλάδοι όπως της υγείας, εργαζόμενοι στην αυτοδιοίκηση, εκπαιδευτικοί, κλάδοι δηλαδή του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα που πάντα κρίνουν την απεργιακή συμμετοχή σε μεγάλο ποσοστό· η συμμετοχή στον ιδιωτικό τομέα ήταν χαμηλότερη. Η συμμετοχή όμως στο συλλαλητήριο είναι μια ένδειξη πως οι απεργιακές μάχες μπορούν και πρέπει να είναι το σημείο συντονισμού της δράσης εργαζομένων και ανέργων.
Η απεργία αυτή κρίνεται με θετικό πρόσημο. Βγαίνουμε από την απεργιακή μάχη με ψηλά το κεφάλι. H συσσωρευμένη οργή, που σε αυτή τη φάση εκφράστηκε με ευδιάκριτο τρόπο στο δρόμο, είναι πολλαπλάσια μέσα στους χώρους δουλειάς. Θέτει τις προϋποθέσεις για να ανοίξει αυτή ακριβώς η προσπάθεια στην επόμενη περίοδο για τη σύνδεση των αγώνων στους κλάδους δουλειάς, με τη μάχη ενάντια στους πλειστηριασμούς και το ασφαλιστικό και τα άλλα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα και πρώτα πρώτα για το δικαίωμα στη δουλειά.
Η απεργία έδειξε για πρώτη φορά στο δρόμο, μόλις δύο μήνες μετά την εκλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πως η πολιτική της απορρίπτεται από πλατιά τμήματα της εργατικής τάξης και των εργαζομένων. Και αυτό ακριβώς είναι και ο βατήρας για την πάλη να μην περάσει το 3ο μνημόνιο, να δοθεί η πάλη να φύγει αυτή η κυβέρνηση της διαρκούς προδοσίας των εργαζομένων και των ευρύτερων λαϊκών συμφερόντων.
N.Π- Θ.K.
Θεσσαλονίκη
Θετικό πρόσημο είχαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις της 12ης Νοεμβρίου στην πόλη της Θεσσαλονίκης· παρ’ ότι δεν υπήρχαν μέσα συγκοινωνίας, χιλιάδες κόσμου συμετείχαν δυναμικά στις απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες που πραγματοποιήθηκαν.
Στην Καμάρα συγκεντρώθηκαν το Καραβάνι αγώνα και αλληλεγγύης, η πρωτοβουλία των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, οι ΕΛΜΕ, το σωματείο της Ιντρακόμ Θεσσαλονίκης, φοιτητικοί σύλλογοι, η Πρωτοβουλία Νέων Εργαζόμενων και Ανέργων, το Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς εργαζομένων, το Σωματείο Βιβλίο Χάρτου, η Ανταρσύα, ΚΚΕ-ΜΛ, Δίκτυο Κοινωνικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων, η Δικτύωση Ριζοσπαστικής Αριστεράς και συλλογικότητες του α/α χώρου.
Οι συγκεντρωμένοι χωρίστηκαν σε δύο μπλοκ καθώς το Καραβάνι αγώνα και Αλληλεγγύης ακολούθησε ξεχωριστή πορεία, από τις οδούς Αγίας Σοφίας και Τσιμισκή και έκανε στάση στην Πλατεία Αριστοτέλους όπου και συναντήθηκε και ενώθηκε με τους απολυμένους εργαζόμενους της εφημερίδας Αγγελιοφόρος. Με τους απολυμένους εργαζόμενους επικεφαλής η πορεία συνεχίστηκε με κατεύθυνση τα γραφεία της εφημερίδας στην οδό Δωδεκανήσου. Αυτό δεν κατέστη δυνατό καθώς οι κατασταλτικές δυνάμεις της Αστυνομίας, που καθόλη της διάρκεια της πορείας είχαν κάνει αισθητή την παρουσία τους, είχαν αποκλείσει όλους τους γύρω δρόμους και δεν επέτρεψαν στα μπλοκ να περασουν. Έτσι η πορεια κατευθύνθηκε στο Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης όπου και ολοκληρώθηκε.
Οι υπόλοιποι συγκεντρωμένοι της Καμάρας κατευθύνθηκαν προς το Εργατικό Κέντρο και από εκεί ενιαία διαδήλωσαν ως το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Μπροστά στο Εργατικό Κέντρο συγκεντρώθηκαν οι ηγεσίες των ΕΚΘ-ΕΔΟΘ και ορισμένων συνδικάτων και ομοσπονδιών του δημόσιου τομέα, μαζί με την ΛA.E.
Παράλληλα στο Άγαλμα του Βενιζέλου έγινε η μαζική απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, ενώ ξεχωριστό κάλεσμα με προσυγκέντρωση στην πλατεία Αγίας Σοφίας εξέδωσε η ΟΚΔΕ μαζί την Συνέλευση 17ης Ιούλη για να κατευθυνθούν και αυτή με την σειρά τους καταρχήν στο Εργατικό Κέντρο και στην συνέχεια στο Υπουργείο.
Συνοψίζοντας αναμφίβολα η μαζική συμμετοχή στις κινητοποιησεις κρίνεται θετικά καθώς είναι φανερό πως μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας δεν δέχονται τον συμβιβασμό με τους μονόδρομους που έχουν επιβάλει οι μνημονιακές πολιτικές της κυβέρνησης. Ακόμη θετικό δείγμα αποτελεί το γεγονός πως η συγκέντρωση του ΕΚΘ συσπειρώνει όλο και λιγότερο κόσμο, καθώς η πλειοψηφία δείχνει πως δεν εμπιστεύεται πλέον την συνδικαλιστική γραφειοκρατία και αναζητά νέες διεξόδους και τρόπους οργάνωσης. Αντίθετα στα αρνητικά θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε την πολυδιάσπαση, η οποία σε μεγάλο βαθμο προκύπτει και από τα αργά βήματα προς την κατευθυνση της απεμπλοκής από την γραφειοκρατία που πραγματοποιούν ακόμη και υποτιθέμενα μαχητικά κομμάτια του κινήματος, τα οποία αρνούνται από την μία να έρθουν σε ολική ρήξη με το εργατικό κέντρο και παράλληλα αρνούνται να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε διαδικασία οργάνωσης από το κάτω, βυθισμένες στην αυτοαναφορικότητα τους.
ΒΟΛΟΣ
Το ΕΕΚ ένωσε τη δράση του σε ανεξάρτητη, ταξική συγκέντρωση στo Ταχυδρομείο του Βόλου, στις 10 π.μ. την Πέμπτη στη Γενική Απεργία στις 12 Νοέμβρη, με τις δυνάμεις τις ΑΝΤΑΡΣΥΑ, φοιτητικών συλλόγων του Παν/μιου Θεσσαλίας και το συντονισμό παρεμβάσεων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, που αντιτάσσονται στην κυβέρνηση των μνημονίων και της εξαθλίωσης, ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Λίγες ώρες πριν, τα ξημερώματα της 12ης Νοεμβρίου, μετά τον αποκλεισμό δρόμου της Α΄ΒΙΠΕ και παρέμβαση στα εργοστάσια, καλέσαμε τους εργάτες της Coca Cola, οι οποίοι έχουν ξεκινήσει απεργιακό αγώνα μετά τον «ξαφνικό θάνατο» που επέβαλλε η εργοδοσία στο εργοστάσιο στο Βόλο και της ΒΙΣ, που συνεχίζουν τον απεργιακό τους αγώνα για ν’ αποτρέψουν την απόλυση συναδέρφων τους μετά την ανακοίνωση της εργοδοσίας να κλείσει το τμήμα χαρτοποιίας, να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους με γενικές συνελεύσεις και αυτοοργάνωση.
Αντίθετα, στις 11 πμ στην πλ. Ελευθερίας δυνάμεις κυβερνητικές, ΣΥΡΙΖΑ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Εργατικό Κέντρο Βόλου, καλούσαν υποκριτικά σε «συλλογική δράση ενάντια στις πολιτικές που κατεδάφισαν κοινωνικές κατακτήσεις και δικαιώματα, διέλυσαν την μεσαία τάξη και απογείωσαν την φτώχεια και την ανεργία». Στην απεργία αυτή τη φορά συμμετείχε και ο Εμπορικός Σύλλογος Βόλου κρατώντας τα καταστήματα τη περιοχής ερμητικά κλειστά.
Ο αντιεξουσιαστικός χώρος και το ΠΑΜΕ είχαν τα δικά τους ξεχωριστά καλέσματα και πορείες, ενώ παλμό, δυναμική και ενθουσιασμό έδωσε στους δρόμους της πόλης η πορεία του συντονιστικού των μαθητών.
Mαζική η απεργία στην Πάτρα
Μαζικότατη και επιτυχημένη ήταν η απεργία της 12ης Νοέμβρη στη Πάτρα. Οι εργαζόμενοι, εργάτες, συνταξιούχοι, φοιτητές και νεολαίοι της πόλης κατέβηκαν στον δρόμο και διαδήλωσαν ενάντια στα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα του νέου και πιο βάρβαρου Μνημονίου.
Το ΕΕΚ και η ΟΕΝ βρέθηκε στο Παράρτημα μαζί με Φοιτητικούς Συλλόγους, πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς, καθώς και συντρόφους από το χώρο της αναρχίας. Από εκεί ξεκίνησε η πορεία η οποία ενώθηκε με τα εργατικά σωματεία που ήταν συγκεντρωμένα στο εργατικό κέντρο. Προφανώς δεν έχουμε αυταπάτες για τους γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, πρέπει να τους πετάξουμε από τα συνδικάτα και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας με συνελεύσεις και αυτοοργάνωση. Να οργανώσουμε γενική απεργία διαρκείας για να ανατραπούν τα αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρο.
Έφη
