Εν ψυχρώ βάρβαρη επίθεση στο ΣΒΕΟΔ
του Θόδωρου Κουτσουμπού
Μια ακόμη γενική απεργία, οργανώθηκε την Πέμπτη 16 Μαρτίου, παραλύοντας την οικονομική δραστηριότητα σε όλη τη χώρα, με ογκώδεις διαδηλώσεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, Πάτρα και άλλες πόλεις της χώρας. Απρόκλητα τα ΜΑΤ επιτέθηκαν σε διαδηλωτές, με βάρβαρη επίθεση στο σωματείο βάσης ΣΒΕΟΔ.
Δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες, φοιτητές, συνταξιούχοι και μαθητές σε όλη τη χώρα καταδίκασαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την εγκληματική της πολιτική, των ιδιωτικοποιήσεων που έχουν εξαρθρώσει όλες τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας οδηγώντας στην τραγική πολύνεκρη σύγκρουση των δύο τρένων τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου προς 1η Μαρτίου με 57 νεκρούς στην πλειοψηφία νέους. Κανείς δεν ξεχνά ότι η τραγωδία έχει υπεύθυνους – δεν ήταν τυχαίο δυστύχημα, ήταν προδιαγεγραμμένη δολοφονία, αποτέλεσμα της απαξίωσης και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων και του τεμαχισμού ενός μέσου που μπορεί να λειτουργεί με ασφάλεια μόνο ως ενιαίο ολοκληρωμένο σύστημα.
Οι διαδηλώσεις δεν είχαν τον όγκο της προηγούμενης γενικής απεργίας, της 8ης Μαρτίου, που οργανώθηκε παρά και ενάντια στη ΓΣΕΕ. Ωστόσο, και στις 16/3 δεν κινήθηκε τίποτα. Στα λιμάνια δεν κινήθηκε τίποτα. Τα τρένα από την 1η Μαρτίου δεν κινούνται. Τα αεροπλάνα δεν κινήθηκαν. Στα σχολεία η απεργία είχε σημαντικά υψηλά ποσοστά συμμετοχής, παρά την προβοκάτσια του υπουργείου εσωτερικών ότι τάχα η απεργία της ΑΔΕΔΥ είχε κηρυχθεί παράνομη. Σχολεία, νοσοκομεία, υπηρεσίες παρέλυσαν. Στην Αθήνα το ΜΕΤΡΟ – ΗΣΑΠ και τα λεωφορεία έκαναν στάση εργασίας για να κατέβει ο κόσμος στη διαδήλωση.
Συνολικά, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές πλημμύρισαν την Αθήνα. Τα σωματεία του ΠΑΜΕ, μαζί με μαχητικά μπλοκ μαθητών και φοιτητών είχαν συγκέντρωση στα Προπύλαια. Ο όγκος τους καταλάμβανε όλη την Πανεπιστημίου. Μετά τις ομιλίες των συνδικαλιστών από την Πανεπιστημίου πέρασαν από τη Βουλή και κατευθύνθηκαν στην Συγγρού, στα γραφεία της Hellenic Train, όπου και διαλύθηκαν.
Μεγάλη ήταν και η συγκέντρωση στην Κλαυθμώνος, στη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, σωματείων και κάποιων από τις αριστερές οργανώσεις (ΛΑΕ-ΜΕΡΑ25, ΣΕΚ/Ανταρσύα, Μ-Λ ΚΚΕ, ΟΚΔΕ, ΔΕΑ, κ.ά).
Λίγο πιο πάνω, στην πλατεία Κολοκοτρώνη, τα πρωτοβάθμια σωματεία, δάσκαλοι, καθηγητές και αριστερές οργανώσεις (ΝΑΡ/Ανταρσύα, ΚΚΕ(μ-λ), ΕΕΚ, ΟΡΜΑ, Ροσινάντε, Αναρχία), συγκροτούσαν ένα εντυπωσιακό μαχητικό μπλοκ χιλιάδων διαδηλωτών.
Στα Χαυτεία, ένα άλλο μπλοκ με το ΣΒΕΟΔ κινήθηκε επίσης προς την πλατεία Συντάγματος και τη Βουλή. Στην πλατεία Συντάγματος, στο ύψος της Ερμού, δέχθηκαν την βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ με βροχή κρότου-λάμψης, χημικών και γκλοπς στα κεφάλια και τα σώματα. Ήταν μια εντελώς απρόκλητη, εν ψυχρώ επίθεση καθώς δεν έπεσε ούτε πετραδάκι. Πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες χτυπήθηκαν και αρκετοί πήγαν για εξετάσεις σε νοσοκομεία.
Video από τη στιγμή της επίθεσης στο ΣΒΕΟΔ από το site της Αυγής
Ο Θεοδωρικάκος και ο Μητσοτάκης νομίζουν ότι με τη βαρβαρότητα και την τρομοκρατία, μπορούν να κάμψουν το ηθικό του μαχόμενου κινήματος. Στην πραγματικότητα εξοργίζουν τον κόσμο και δυναμώνουν την παλλαϊκή απαίτηση “να φύγει η κυβέρνηση των δολοφόνων”. Όπως εξοργίζει και η αστυνομική απόφαση να κλείνουν τους κεντρικούς σταθμούς της Αθήνας για να αποτρέψουν την πρόσβαση στις απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις.
Είναι σαφές ότι μεγάλα πλήθη εργαζομένων, φοιτητών, σπουδαστών των καλλιτεχνικών σχολών, μαθητών, έχουν βγει στους δρόμους και δραστηριοποιούνται. Η 8η Μάρτη ήταν μια τομή, και μάλιστα δεν χρειάστηκε να έχει καν την κάλυψη της ΓΣΕΕ – που τότε αρνήθηκε να κηρύξει απεργία. Στη δεύτερη πανεργατική απεργία της Πέμπτης 16 Μαρτίου, παρά τη διαφημιστική συμβολή των ΜΜΕ για τη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και του ΕΚΑ στο Σύνταγμα, η συμμετοχή του κόσμου ήταν μηδαμινή, με κάποιες εκατοντάδες κόσμου, και κυρίως ανθρώπων που εξ αιτίας των κλειστών σταθμών αναγκάστηκαν από τους σταθμούς του ΜΕΤΡΟ στον Ευαγγελισμό και Ακρόπολη, να πάνε στο Σύνταγμα. Η συμβολή της νεολαίας του… ΣΥΡΙΖΑ, ασήμαντη, δεν μπόρεσε να διορθώσει την εικόνα.
Σε τούτη τη στιγμή άνοιξης της ταξικής πάλης, την Άνοιξη του 2023, υπάρχουν όλοι οι όροι να απαιτήσουμε να πάρει πίσω ο εργαζόμενος λαός όλα όσα οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις των αντιλαϊκών μνημονίων του κλέψανε όλα αυτά τα χρόνια. Αυτοί που καταστρέφουν τις ζωές μας, που απαξιώνουν τη δημόσια υγεία και παιδεία, που ρίξανε τις συντάξεις στο επίπεδο της πείνας για χάρη των τραπεζιτών και των διεθνών δανειστών – που αδιαφορούν για το πώς κινούνται τα μέσα μαζικής μεταφοράς εκατομμυρίων ανθρώπων, που ξεπουλήσανε τα τρένα στο ιδιωτικό κεφάλαιο μπορεί και πρέπει τώρα να ανατραπούν.
Tώρα είναι αναγκαίο να παλευτεί και να οργανωθεί μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας, μαζί με καταλήψεις των σχολών και σχολείων. “Δέκα, εκατό, χιλιάδες καταλήψεις, ενάντια σε ένα κόσμο οργανωμένης σήψης”, όπως λέει ένα σύνθημα των αγωνιζόμενων καλλιτεχνών.
Τα τρένα δεν μπορεί και δεν πρέπει να επαναλειτουργήσουν με το ίδιο αποτυχημένο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που όχι μόνο ξεπούλησε στο ξένο (ιταλικό) κεφάλαιο τους σιδηροδρόμους, αλλά τεμάχισε τη λειτουργία ενός συστήματος που μπορεί να λειτουργήσει με ασφάλεια μόνο ως ολοκληρωμένο σύστημα. Η εθνικοποίηση, άμεσα, των τρένων χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο είναι αναγκαία προϋπόθεση της ασφαλούς και αναβαθμισμένης λειτουργίας τους. Αντί να δίνονται εκατομμύρια ευρώ στις αδιάκοπες προσλήψεις αστυνομικών, να χρηματοδοτηθεί άμεσα ο εκσυχρονισμός των τρένων κι η κίνησή τους με ασφάλεια. Γιατί τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπως επίσης η υγεία, η παιδεία, το νερό, το ψωμί και το ηλεκτρικό ρεύμα, είναι κοινωνικά αγαθά, όχι αντικείμενα πλουτισμού και κερδοσκοπίας.
Οι διεθνείς συνθήκες επίσης είναι ευνοϊκές για παραπέρα δραστηριοποίηση των μαζών και την ανάπτυξη του μαζικού εργατικού κινήματος στην κατεύθυνση της γενικής απεργίας, όπως φαίνεται από τις διαδηλώσεις εκατομμυρίων εργατών στη Γαλλία, στη Βρετανία και σε άλλες χώρες. Και μάλιστα σε συνθήκες που το τραπεζικό σύστημα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη καταρρέει.
Ο κόσμος τους ή ορθότερα, γιατί δεν τους ταιριάζει η λέξη κόσμος, ο εσμός της βουλιμικής καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της αστυνομικής βαρβαρότητας, το σύστημα που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ανθρώπινες ζωές, το σύστημα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της καταστροφής του πλανήτη, του πνιγμού των προσφύγων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας και εκμετάλλευσης, πρέπει και μπορεί να ανατραπεί. Στον κανιβαλικό μαφιόζικο καπιταλισμό της χρηματιστηριακής φούσκας και στις κυβερνήσεις του, αντιπαραθέτουμε τον κόσμο της εργασίας, της ταξικής και κοινωνικής αλληλεγγύης, της κοινωνικής επανάστασης και της εργατικής εξουσίας.
Φωτογραφίες: Θόδωρος Κουτσουμπός
