Το ΕΕΚ έχει αποφασίσει να στηρίξει την πολιτική προσπάθεια συγκρότησης ενός αριστερού-ανατρεπτικού δημοτικού ψηφοδελτίου στο Βόλο.
Οι τριπλές ή τετραπλές εκλογές του Μαΐου συνηγορούν να συνεχιστεί η πάλη σε όλα τα επίπεδα χωρίς να αγνοήσουμε την ιδιομορφία της σημερινής δημοτικής αρχής του Μπέου και ταυτόχρονα να μην υποπέσουμε στο σφάλμα μιας φτηνής αντιμπεϊκής ή αντιμνημονιακής εκλογικής καμπάνιας.

Η συγκρότηση ενός αριστερού ανατρεπτικού δημοτικού σχήματος θα ενισχύσει και την καμπάνια για τις περιφερειακές εκλογές· το ΕΕΚ το 2014 είχε στηρίξει εκλογικά το περιφερειακό ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τοπικά όμως δεν υπήρχε μια εναλλακτική πολιτική λύση που σήμερα αναζητείται από πολλούς μετά από πέντε χρόνια Μπέου και οκτώ χρόνια μνημονίων.

Οι δημοτικές εκλογές 2019 συνδέονται στενά με τις περιφερειακές εκλογές, τις ευρωεκλογές και τις βουλευτικές εκλογές. Οι βασικοί πολιτικοί μας άξονες έχουν ήδη τεθεί από το 16ο συνέδριο του EEK και χρειάζεται μια συγκεκριμενοποίησή τους καθώς η συζήτηση για τις εκλογές έχει ήδη ανοίξει. Στο ζήτημα των δημοτικών εκλογών απαιτείται μια εγρήγορση καθώς ήδη διαμορφώνονται (στο παρασκήνιο τις περισσότερες φορές) συμμαχίες, ίντριγκες και προσωπικές φιλοδοξίες.

Το δημοτικό σχήμα που θα θέλαμε δεν μπορεί να είναι η ευκαιριακή σύνταξη ενός εκλογικού ψηφοδελτίου αλλά να ενσωματώνει τους αγώνες της ταξικής πάλης που έχουμε δώσει στην περιοχή και να ενδυναμώνει τις συμμαχίες που έχουμε δημιουργήσει στο δρόμο. Η εκλογική επιτυχία θα ενδυναμώσει τα μέσα και τον σκοπό που επιδιώκουμε και θα αποδείξει την επόμενη ημέρα των εκλογών τη σταθερότητα των πολιτικών σχέσεων που έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή.

Σε αντίθεση με αρκετές αντιλήψεις του ρεφορμισμού, η δημοτική κίνηση δεν έρχεται για να ενσωματώσει τα υπαρκτά κινήματα της πόλης αλλά να αλληλεπιδράσει με αυτά για να βρούμε ένα κοινό βηματισμό χωρίς παραγοντισμούς, καπελώματα, εκατέρωθεν μαχαιρώματα και πολύ περισσότερο ενσωμάτωσής τους σε μια άνευρη δημοτική κοινοβουλευτική προσαρμογή. Είμαστε πολιτικά αντίθετοι με την άποψη που υποστηρίζουν οι επαγγελματίες της πολιτικής σύγχυσης ότι τα κινήματα είναι απαραίτητα ως μηχανισμοί πίεσης για να διευκολύνονται οι εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι έναντι των δημοτικών αρχών. Η άποψη αυτή στερεί από τα κινήματα τον δυναμισμό που αναπτύσσουν και το κυριότερο την πολιτική τους ανεξαρτησία να καθορίζουν τις μεθόδους του αγώνα που διεξάγουν.

Οι όροι μιας τέτοιας προσπάθειας είναι πολιτικοί, χρειάζεται μια από κοινού επεξεργασία με τις δυνάμεις που συμφωνούν για ένα τέτοιο βήμα, συγκρότησης κι εκλογικής καθόδου στις δημοτικές εκλογές του Βόλου για να καταλήξουμε σε ένα συμφωνημένο σχέδιο διακήρυξης και δράσης.

Ως τέτοιοι πολιτικοί όροι που πρέπει να συζητηθούν μεταξύ μας και τους οποίους προτείνουμε, είναι οι παρακάτω:

• Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι η συνέχεια του αστικού κράτους και δεν αγωνιζόμαστε για την “αναβάθμισή της” αλλά για την πλήρη της αντικατάσταση (καταστροφή της για την ακρίβεια) από την Λαϊκή Αυτοδιοίκηση που σημαίνει έναν τελείως διαφορετικό τρόπο της διαχείρισης των τοπικών ζητημάτων που επί της ουσίας απαντά το ερώτημα ποιος κάνει κουμάντο, στην πόλη και στη χώρα.
• Η Λαϊκή Αυτοδιοίκηση απαιτεί την αιρετότητα και άμεση ανακλητότητα όλων των δημοτικών συμβούλων (συμπεριλαμβανομένου του δημάρχου), επαναφορά των συνοικιακών και κοινοτικών επιτροπών (συμβουλίων) αλλά και τη δημιουργία δημοτικών επιτροπών συμβιβασμού που θα επιλύουν τις διαφορές μεταξύ δημοτών, δημόσια, χωρίς δικαστές και δικηγόρους.
• Τα διαρκή νομοσχέδια για την Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ 1) εξάλειψαν κάθε μορφή τοπικής αυτοδιοίκησης που σε ορισμένες περιπτώσεις δήμων και κοινοτήτων ενέπλεκαν ενεργά τους πολίτες στα τοπικά ζητήματα. Η χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού και τα αλλεπάλληλα μνημόνια, επιβάλλουν μια συγκεντρωτική διαχείριση των τοπικών ζητημάτων υποταγμένη πλήρως στις ανάγκες της χρεοκοπίας, δηλ. του κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης. Δεν μπορούμε να υποσχεθούμε “ένα δήμο στην υπηρεσία των πολιτών για την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας”, δηλ. τη σωτηρία του καπιταλισμού σε συνθήκες χρεοκοπίας. Ο ρόλος μας στο δήμο θα πρέπει να έχει σκοπό την ενδυνάμωση όλων των λαϊκών αυτοοργανωμένων δομών, πρωτοβουλιών και την προετοιμασία του πληθυσμού για την μάχη ενάντια στον καπιταλισμό, το κεφάλαιο και το κράτος του, κεντρικό και τοπικό.
• Η κριτική στη σημερινή δημοτική αρχή δεν μπορεί να γίνει με τους όρους που έχουν κινηθεί μέχρι σήμερα οι δημοτικές κινήσεις κάθε χρώματος. Χρειάζεται η κινητοποίηση του πληθυσμού στα γιγαντιαία κοινωνικά προβλήματα όπου οι δήμοι είναι σε τοπική κλίμακα μηχανισμοί ενσωμάτωσης στην αστική πολιτική διαχείρισης της κρίσης προσφέροντας θέσεις εργασίας, πρόνοια, δημοτικά ιατρεία και πολλά ρουσφέτια. Οι πολιτικοί καβγάδες στα δημοτικά συμβούλια αποδείχτηκαν αναποτελεσματικοί όπως και η προσπάθεια άσκησης των δικαιωμάτων που προβλέπονται από τον κανονισμό του δημοτικού συμβουλίου.
• Η δημοτική κίνηση πρέπει να έχει σαφή στάση απέναντι στο φασισμό, τον εθνικισμό, το ρατσισμό και τον κίνδυνο του πολέμου σε μια περιοχή στρατηγική για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Απαιτείται μια ξεκάθαρη στάση υπεράσπισης μεταναστών και προσφύγων και πάλη ενάντια σε κάθε προσπάθεια γκετοποίησής τους και υπαγωγής τους στις φιλάνθρωπες ΜΚΟ.
• Η πάλη μας οφείλει να είναι ξεκάθαρη και σε ένα τμήμα της αριστεράς που συντάσσεται με τον αριστερό εθνικισμό ή άλλων δυνάμεων που ασκούν στα λόγια κριτική σε αυτόν αλλά χωρίς κανένα πρακτικό μέτρο αντιμετώπισής του (π.χ. αποκλεισμός υποψηφίων στα ψηφοδέλτια) με το επιχείρημα της “χαλαρής αυτοδιοικητικής ψήφου” χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τις επιπτώσεις στην ταξική πάλη συνολικά.
• Η πρόσδεση της χώρας στην ΕΕ και την ΟΝΕ έχει ως απαραίτητο συμπλήρωμά της το σύνολο της ασκούμενης αστικής πολιτικής συμπεριλαμβανομένων περιφερειών και δήμων. Η ανασφάλιστη, προσωρινή, ελαστική εργασία βρήκε ένα τεράστιο έδαφος στο δημόσιο, ιδιαίτερα στους δήμους για τη συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων και την υποβάθμιση της ζωής συνολικά του εργαζόμενου πληθυσμού με ταυτόχρονη επέλαση του ιδιωτικού κεφαλαίου μέσω ΣΔΙΤ και δεκάδων άλλων μορφών απομύζησης του κοινωνικού πλούτου. Ο αγώνας μας δεν στρέφεται μόνο κατά του τοπικού δημάρχου, του περιφερειάρχη και της σημερινής κυβέρνησης αλλά και κατά της καπιταλιστικής ΕΕ για μια αντικαπιταλιστική, επαναστατική, διεθνιστική και από τα κάτω διέξοδο από την παγκόσμια κρίση προς όφελος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Η περίοδος που διανύουμε, παρά την φαινομενική της ησυχία, φέρνει νέες καταιγίδες και καθήκοντα πολύ μεγαλύτερα από αυτά από το 2008 μέχρι σήμερα.
Από την άποψη της στρατηγικής χρειάζεται να εμφανιστούμε ως η αδιάλλακτη δύναμη διεκδίκησης της δημοτικής αρχής και όχι να ξεκινήσουμε από τη θέση ότι θα είμαστε η πιο μάχιμη αντιπολίτευση. Αυτό υποσκάπτει από την αρχή τη δυνατότητα της νίκης και της συσπείρωσης μάχιμων δυνάμεων της πόλης.

18/12/2018
ΕΕΚ κ.ο. Βόλου