Αγαπητοί σύντροφοι! Σας γράφω από τη Δημοκρατία της Λευκορωσίας. Ξέρω ότι για την κατάσταση στη Λευκορωσία, οι κομμουνιστές στην Ευρώπη γνωρίζουν λίγα. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να σας πω εν συντομία για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στη Λευκορωσία και το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα μας.
Λευκορωσία – ένα μικρό μετασοβιετικό κράτος στην Ανατολική Ευρώπη με πληθυσμό περίπου 9,5 εκατομμύρια ανθρώπους. Η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1991. Στη θέση του γραφειοκρατικού Κομμουνιστικού Κόμματος της Λευκορωσίας (ως μέρους του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης) ήρθε η μετρίως εθνικιστική κυβέρνηση του Στανισλάβ Σουσκέβιτς, πρώην μέλους του ΚΚΛ-ΚΚΣΕ. Το καθεστώς αυτό δεν κράτησε για πολύ. Ήδη το 1994, αρχηγός του κράτους είχε εκλεγεί ο Αλεξάντερ Λουκασένκο. Το 1996 Λουκασένκο έκανε δημοψήφισμα, με το οποίο επέκτεινε τις αρμοδιότητές του και κατάργησε το Ανώτατο Συμβούλιο, αντικαθιστώντας το με ένα διθάλαμο κοινοβούλιο «μαριονέτα». Το 2004 άλλο ένα δημοψήφισμα, με το οποίο καταργήθηκε το όριο των δύο θητειών για την προεδρία του. Έτσι, ο Λουκασένκο κατέστρεψε ολοκληρωτικά όλα τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, και έγινε ο “αιώνιος” δικτάτορας της Λευκορωσίας. Αργότερα θα περιοριστεί και το δικαίωμα στην ελευθερία του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι. Τα δικαιώματα αυτά είναι παρόντα στο νόμο, αλλά στην πραγματικότητα δεν υφίστανται καθώς το Σύνταγμα περιορίζεται σε πράξεις που εκδίδονται από την κυβέρνηση και προσωπικά τον Πρόεδρο.
Πολλοί θεωρούν τον Λουκασένκο “αριστερό” ηγέτη. Αυτό αρέσει ιδιαίτερα στους σταλινικούς του Kομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Λευκορωσίας. Μια τέτοια γνώμη διαμορφώθηκε λόγω της θετικής αξιολόγησης του Λουκασένκο υπέρ του Στάλιν και τη νίκη στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επίσης στη Λευκορωσία υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα μαριονέτα, το οποίο υποστηρίζει την «αριστερή» εικόνα του Λουκασένκο. Συνολικά στη Λευκορωσία υπάρχουν 15 πολιτικά κόμματα. Ακόμη κι αν είναι στην αντιπολίτευση, ελέγχονται από την κυβέρνηση. Tα περισσότερα είναι συντηρητικά ή σοσιαλδημοκρατικά, στη φύση τους. Όλα τα Λευκορώσικα κόμματα πρέπει να έχουν υποχρεωτική εγγραφή. Για την εγγραφή το κόμμα πρέπει να έχει 1000 άτομα. Και αν η κυβέρνηση δεν θέλει να καταχωρήσει μια πολιτική οργάνωση, σίγουρα θα βρεθεί κάποια δικαιολογία για άρνηση της εγγραφής. Όλη η πολιτική και κοινωνική ζωή ελέγχεται από την Επιτροπή Κρατικής Ασφάλειας «KGB».
Πολλοί θεωρούν τον Λουκασένκο σοσιαλιστή επειδή η πλειοψηφία των βιομηχανικών επιχειρήσεων είναι κρατική ιδιοκτησία. Όμως δεν ελέγχονται από τους εργαζόμενους, αλλά από μια νέα κρατική αστική τάξη. Eξουσία στη Λευκορωσία έχουν μόνο η γραφειοκρατία και η στρατιωτική διοίκηση με την αστυνομία, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος συνεχώς ελίσσεται. Αυτό μας επιτρέπει να χαρακτηρίσουμε τον Λουκασένκο ως έναν κλασικό “Βοναπάρτη”.
Στη Λευκορωσία δεν υπάρχει επαναστατική κομμουνιστική εναλλακτική λύση. Υπάρχει ένα φιλοκυβερνητικό “Κομμουνιστικό” Κόμμα της Λευκορωσίας, “αριστεροί” σταλινικοί του Λευκορώσικου Κομμουνιστικού Κόμματος των Εργαζομένων και το Λευκορώσικο Αριστερό Κόμμα “Δίκαιος Κόσμος”, το οποίο μέχρι το 2009 ονομαζόταν το Κόμμα των Κομμουνιστών Λευκορωσίας. Υπάρχει επίσης μια “νέα αριστερά”, το κόμμα των Πρασίνων. Δυστυχώς, στη Λευκορωσία δεν υπάρχει λενινιστικό επαναστατικό κόμμα. Όλα τα άλλα αριστερά κόμματα έχουν μολυνθεί με τον οπορτουνισμό, και είναι αποκομμένα από τις μάζες. Μοιάζουν όχι σαν προλεταριακές οργανώσεις, αλλά ως ομάδες χόμπι. Οποιαδήποτε διαμαρτυρία μονοπωλείται από τους φιλελεύθερους και τους εθνικιστές, οι οποίοι είναι πεπεισμένοι ότι ο Λουκασένκο είναι κομμουνιστής. Και έτσι το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης έχει ριζικά αντι-κομμουνιστικό χαρακτήρα. Από τη μία πλευρά στους κομμουνιστές επιτείθονται οπορτουνιστές-σταλινικοί, και από την άλλη οι συντηρητικοί και οι υποστηρικτές του «Μαϊντάν» στη Λευκορωσία.
Tώρα, ωστόσο, οι αρχές άρχισαν μια ταχεία φιλελευθεροποίηση και η φιλελεύθερη πλευρά του Κοινοβουλίου εκτόπισε την παλιά γραφειοκρατία. Η εξουσία σιγά σιγά αρνείται την πολιτική του «κοινωνικόυ κράτους» και αρχίζει να εκτελεί τις μεταρρυθμίσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε χειρότερη θέση από ό,τι ήταν πριν, και η δυσαρέσκεια αυξάνεται. Αυτό δίνει ελπίδα για το σχηματισμό ενός επαναστατικού εργατικού κόμματος.
Ελπίζω ότι αυτό σας επέτρεψε να πάρετε μια ιδέα για την κατάσταση στη χώρα μας. Με κομμουνιστικούς χαιρετισμούς από τη Λευκορωσία.
Πάβελ Κατορζέβσκι
