του Άρη Μαραβά
Το περιστατικό δεν είναι «μεμονωμένο», ούτε απλώς ένα ακόμη επεισόδιο καταστολής ενός πολιτικού ακτιβιστή. Η σύλληψη και ο βασανισμός του Κρις Σμόλς, εμβληματικής μορφής του αμερικανικού εργατικού κινήματος, από τις δυνάμεις του ισραηλινού κράτους κατοχής αποτελεί μια συνειδητή πολιτική επίθεση διεθνούς εμβέλειας.* Η σιωνιστική οντότητα, ενισχυμένη από τα δισεκατομμύρια των ΗΠΑ και την ανοχή της Ε.Ε., δεν στρέφεται μόνο ενάντια στον παλαιστινιακό λαό, αλλά σε κάθε διεθνή φωνή που τολμά να σπάσει την πολιορκία, να δηλώσει αλληλεγγύη και να συγκρουστεί με τη γενοκτονική μηχανή.
Ο Κρις Σμολς, ιδρυτής του Amazon Labor Union, δεν είναι ένας «απλός» αλληλέγγυος. Είναι εκπρόσωπος μιας νέας γενιάς εργατικής τάξης στις ΗΠΑ, που σηκώνει κεφάλι απέναντι σε γίγαντες του παγκόσμιου κεφαλαίου, όπως η Amazon. Συμμετείχε όχι ως “φιλάνθρωπος”, αλλά ως επαναστάτης εργάτης, που γνωρίζει από πρώτο χέρι τι σημαίνει εκμετάλλευση, τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, καταστολή και απόλυση. Με την παρουσία του στην αποστολή του πλοίου Χαντάλα, που μετέφερε άοπλους ακτιβιστές, γιατρούς, εθελοντές και βουλευτές στη Γάζα, συνέδεσε τον αγώνα των Παλαιστινίων με τον αγώνα των εργατών της Αμερικής.
Η βίαιη σύλληψή του, τα βασανιστήρια, οι ξυλοδαρμοί, οι στραγγαλισμοί, η στρατιωτική επιτήρηση δεν ήταν “υπερβολές” ή “παρεκτροπές” του ισραηλινού στρατού. Ήταν μια ξεκάθαρη προειδοποίηση προς το παγκόσμιο εργατικό κίνημα: Μην τολμήσετε να ενωθείτε με την Παλαιστίνη. Μην τολμήσετε να οργανώσετε διεθνιστική αλληλεγγύη. Μην σπάσετε την απομόνωση της Γάζας, ούτε πολιτικά ούτε υλικά.
Αυτή η πράξη τρομοκρατίας αποκαλύπτει πως το σιωνιστικό καθεστώς λειτουργεί ως πολεμικό φυλάκιο του διεθνούς ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ δεν είναι απλώς ένα κράτος-έθνος: είναι ένας εξοπλισμένος πυλώνας της παγκόσμιας καπιταλιστικής τάξης, ένας μηχανισμός ελέγχου των πόρων, των ροών, των πληθυσμών και των λαϊκών εξεγέρσεων. Η γενοκτονία στη Γάζα, με χιλιάδες νεκρούς, κατεστραμμένες υποδομές και λιμό, δεν είναι «παράπλευρη απώλεια»· είναι κεντρική στρατηγική εξόντωσης ενός λαού που αντιστέκεται – και τρομοκράτησης όλων όσοι τον στηρίζουν.
Η Δύση -ΗΠΑ, Ε.Ε., διεθνείς οργανισμοί, κυβερνήσεις και ΜΜΕ- δεν είναι ουδέτερη, δεν είναι αμήχανη παρατηρήτρια. Είναι συνεργός. Είναι οι ίδιες κυβερνήσεις που χτυπούν απεργίες, ποινικοποιούν την αλληλεγγύη, υπογράφουν συμβόλαια με τη Lockheed και την Elbit, που σήμερα κάνουν πλάτες στο Ισραήλ και αύριο κλαίνε για τους «αμάχους» με τηλεοπτικές δηλώσεις. Πρόκειται για μια δολοφονική συμμαχία κεφαλαίου, κράτους και πολέμου.
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι ανθρωπιστική μόνο, ούτε διπλωματική. Χρειάζεται μαζική, οργανωμένη, επαναστατική κινητοποίηση. Όχι μόνο σε επίπεδο διαδηλώσεων, αλλά σε επίπεδο πολιτικής οργάνωσης της τάξης μας. Η πάλη για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης πρέπει να γίνει υπόθεση της παγκόσμιας εργατικής τάξης, που θα ενοποιήσει τους αγώνες ενάντια στο κεφάλαιο, το κράτος, τον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Ο Σμολς δεν είναι το τέλος — είναι η αρχή. Η τιμή που πληρώνει το κίνημά του αποτελεί σάλπισμα αφύπνισης. Χρειαζόμαστε την οικοδόμηση ενός νέου επαναστατικού πόλου της εργατικής τάξης: ενός παγκόσμιου Κόμματος, της 4ης Διεθνούς, που θα ενώσει τους αγώνες από το λιμάνι της Χάιφα μέχρι τις αποθήκες logistics της Amazon, από τις καταλήψεις στη Γαλλία μέχρι τις συνοικίες της Ράφα.
Η νίκη του παλαιστινιακού λαού δεν θα έρθει από τα “παλάτια” του ΟΗΕ ή τις κάλπες των ιμπεριαλιστικών κρατών. Θα έρθει από την κοινή ταξική εξέγερση των εργατών και του λαού της Γάζας και των εργατών της Ατλάντας, του Καΐρου και του Παρισιού, της Τεχεράνης, του Σαντιάγο και της Αθήνας.
*Αφέθηκαν και οι τελευταίο ελεύθεροι – ύστερα από κακοποίηση
Ο ισραηλινός στρατός ύστερα από πέντε ημέρες κράτησης απελευθέρωσε, το πρωί της Πέμπτης 31/7, τον Κρις Σμολς, αφού τον υπέβαλε σε σωματική κακοποίηση και τον κράτησε σε ένα υπερπλήρες κελί φυλακής χωρίς εξαερισμό ή κλιματισμό, παρά τις ακραίες θερμοκρασίες των 44 βαθμούς Κελσίου, σύμφωνα με την ομάδα νομικής βοήθειας Adalah και τον Συνασπισμό του Στόλου της Ελευθερίας.
Ούτε το αμερικανικό προξενείο ούτε οι αξιωματούχοι της αμερικανικής πρεσβείας συναντήθηκαν με τον Σμολς, αν και είχαν ενημερωθεί για την απελευθέρωσή του, ούτε τον επισκέφθηκαν αυτόν ή άλλους Αμερικανούς ακτιβιστές κατά τη διάρκεια της κράτησής τους, παρά τα επανειλημμένα αιτήματα, ανέφεραν οι οργανώσεις.
Ο Σμολς ήταν το μόνο μαύρο μέλος του 21μελούς διεθνούς πληρώματος του σκάφους Handala, του τρίτου κατά σειρά σκάφους που προσπαθούσε να σπάσει την πολιορκία της Γάζας και να παραδώσει τρόφιμα, φάρμακα, βρεφικό γάλα και πάνες. Μετά από έξι ημέρες, το ισραηλινό ναυτικό αναχαίτισε την αντιπροσωπεία σε διεθνή ύδατα και τους οδήγησε στη φυλακή Givon. Ο μαύρος συνδικαλιστής της Amazon υπέστη άγρια κακοποίηση, ανέφεραν οι οργανώσεις και ένας αυτόπτης μάρτυρας.
«Όταν έφτασε στην ισραηλινή φυλακή, ο Αμερικανός υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Κρις Σμολς δέχθηκε σωματική επίθεση από επτά άτομα. Του έσφιγγαν το λαιμό για να τον στραγγαλίσουν και τον κλωτσούσαν στα πόδια, αφήνοντας εμφανή σημάδια βίας στο λαιμό και την πλάτη του», ανέφερε ο συνασπισμός.
«Όταν οι δικηγόροι του συναντήθηκαν μαζί του, ο Κρις ήταν περικυκλωμένος από έξι μέλη της ειδικής αστυνομικής μονάδας του Ισραήλ. Αυτό το επίπεδο βίας δεν χρησιμοποιήθηκε εναντίον άλλων απαχθέντων ακτιβιστών».
Δικηγόροι που συναντήθηκαν με τον Σμολς και άλλους κρατούμενους ανέφεραν ότι «τους αρνήθηκαν βασικά είδη υγιεινής και οι χώροι του ύπνου τους είναι γεμάτοι κοριούς», ανέφερε η ομάδα νομικής βοήθειας Adalah. «Δεν υπήρχε χρόνος προαυλισμού, παράμεναν περιορισμένοι σε κλειστά κελιά όλη την ημέρα, χωρίς καθαρό αέρα ή χώρο για να κινηθούν».
Ο Σμολς ήταν ο τελευταίος που αφέθηκε ελεύθερος νωρίς το πρωί της Πέμπτης, μαζί με τον Τυνήσιο ακτιβιστή Χάτεμ Αουίνι, ο οποίος έγινε δεκτός από την πρεσβεία της Τυνησίας στα σύνορα με την Ιορδανία. Τόσο ο Σμολς όσο και ο Αουίνι -όπως και οι άλλοι συλληφθέντες- είχαν κάνει απεργία πείνας και τις πέντε ημέρες που ήταν στη φυλακή. Δικηγόροι από την Adalah επισκέφθηκαν τους δύο και ανέφεραν ότι οι σωφρονιστικοί φύλακες «είχαν κάνει βίαιες επιδρομές και έψαχναν τα κελιά τους σε τακτική βάση».
Θ.Κ.