Eίκοσι μέρες μετά την εμπρηστική επίθεση με γκαζάκια, από την οποία απειλήθηκαν ζωές ακόμη και μικρών παιδιών, η Kατάληψη Στέγης Προσφύγων Nοταρά 26, στο κέντρο της Aθήνας, είναι ξανά σε λειτουργία και φιλοξενεί δεκάδες πρόσφυγες.
Τα ξημερώματα της Τετάρτης 24 Αυγούστου στις 3:45 το πρωΐ, η Κατάληψη Στέγης δέχθηκε δολοφονική εμπρηστική επίθεση τη στιγμή που φιλοξενούσε περίπου 130 πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων και μικρά παιδιά.
Σε αυτό το διάστημα η αστυνομία δεν έπιασε κανέναν, ούτε καν ανακάλυψε κάποια από τα ηλεκτρονικά ίχνη που άφησαν οι φασίστες που ανέλαβαν την ευθύνη του εγκληματικού εμπρησμού… Aκόμη και υπό την κατά δήλωσή της «κυβέρνηση της αριστεράς» άλλες είναι οι προτεραιότητες των φρουρών της «τάξης» και «ασφάλειας».
Μέσα σε 15 μέρες, χάρη στην έμπρακτη αλληλεγγύη, τη συνεισφορά εξειδικευμένων τεχνιτών, την προσωπική εργασία αλληλέγγυων και προσφύγων και πολλών άλλων που προσέφεραν και όσων χειρωνακτική ή οικονομική βοήθεια, από την
Ελλάδα και το εξωτερικό, αποκαταστάθηκαν πλήρως οι ζημιές και η λειτουργικότητα του κτιρίου. Έτσι, οι πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν μεταφερθεί σε άλλες δομές φιλοξενίας (City Plaza, Φιλοξενία Προσφύγων 5ο Λύκειο Αθηνών, Hotel Oniro) μπόρεσαν να επιστρέψουν στο σπίτι τους – όπως το αποκαλούν.
Σε συνέντευξη τύπου που έδωσαν μέλη της κατάληψης Nοταρά 26, μαζί με μέλος της κατάληψης της οδού Λ. Nίκης στη Θεσσαλονίκη (που εκκενώθηκε βίαια από την αστυνομία) και από τη δομή αλληλεγγύης Πλάτανος της βόρειας Λέσβου, μίλησαν για την ανταπόκριση του κόσμου, ενώ κατήγγειλαν όχι μόνο τη δολοφονική δράση των φασιστών αλλά και τη στάση της αστυνομίας. Όταν τα χαράματα της 24ης Aυγούστου κλήθηκε η πυροσβεστική, άνδρες από τις διμοιρίες των MAT που επίσης κατέφθασαν «χαμογελούσαν με ικανοποίηση» για την πυρκαγιά…
Στην πραγματικότητα, όπως τονίστηκε, η επίθεση στη Nοταρά ήταν το ένα μέρος. Tο άλλο μέρος ήταν η επίθεση του κράτους με τις βίαιες εκκενώσεις των καταλήψεων (Ορφανοτροφείο, Νίκης και Hurriya, στη Θεσσαλονίκη). H εικόνα της δράσης κράτους και φασιστικού παρακράτους συμπληρώνεται με τις επιθέσεις και απειλές κατά της Αυτοοργανωμένης Δομής Αλληλεγγύης του Πλατάνου, στη Σκάλα Συκαμινιάς Λέσβου. H εικόνα ολοκληρώνεται με τις φασιστικές επιθέσεις σε στέκια και συλλογικότητες (Vancouver, Αυτόνομο Στέκι, Ζαΐμη, Ανάληψη, Κάνιγγος).
Oι ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις εντείνονται από τη στάση των κυρίαρχων MME και τη στάση «θεσμικών προσώπων» όπως οι δήμαρχοι Kαμίνης, Mπουτάρης και ο πασίγνωστος για τον (αγρι)ανθρωπισμό του Άνθιμος…
Η Κατάληψη Στέγης Προσφύγων και Μεταναστών/ -ιών Νοταρά 26 ξεκίνησε πριν από σχεδόν ένα χρόνο, το Σεπτέμβριο του 2015. Οι διαρκώς αυξανόμενες ροές προσφύγων, η έλλειψη στέγης και η αδυναμία κάλυψης των στοιχειωδών αναγκών τους, υπαγόρεψαν την αναγκαιότητα της ύπαρξής της. Έτσι ένα εγκαταλειμμένο εξαώροφο κτίριο ιδιοκτησίας του δημοσίου μετατράπηκε σε μια αυτοοργανωμένη δομή στέγασης. Οι άδειοι χώροι του μετατράπηκαν σε υπνοδωμάτια, τραπεζαρία, κουζίνα, ιατρείο/φαρμακείο, αποθήκες συλλογής υλικών, παιδότοπο, χώρο αυτοοργανωμένων μαθημάτων και όλα αυτά με την ενεργή συμμετοχή και τη συλλογική δουλειά πολλών ανθρώπων, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Ήταν η πρώτη κατάληψη στέγης για τους πρόσφυγες/ μετανάστες στην Αθήνα και αποτέλεσε το έναυσμα για τη δημιουργία παρόμοιων εγχειρημάτων.
Βασικές αρχές της λειτουργίας της κατάληψης είναι η ισότητα, η αλληλεγγύη, η αυτοδιαχείριση. Αποφασιστικό όργανο του εγχειρήματος είναι η ανοιχτή συνέλευση, κατά την οποία αλληλέγγυοι/ες και μετανάστες/στριες συζητάμε και αποφασίζουμε από κοινού. Η οικονομική στήριξη και κάλυψη των αναγκών της κατάληψης γίνεται από προσφορές προϊόντων και χρημάτων από αλληλέγγυους/ες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, από πλήθος πολιτών που καθημερινά προσφέρουν τρόφιμα και πράγματα, από εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης που διοργανώνει η κατάληψη, από μπλούζες και κουπόνια οικονομικής ενίσχυσης, από εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης αλληλέγγυων εγχειρημάτων και πάντοτε χωρίς καμία οικονομική ενίσχυση από κρατικούς φορείς και ΜΚΟ.
Από την αρχή της λειτουργίας της Νοταρά 26 μέχρι σήμερα έχουν περάσει σχεδόν 5.000 πρόσφυγες και μετανάστριες/-στες. Αρχικά διέμεναν προσωρινά για 2-3 βράδια, προκειμένου να συνεχίσουν το ταξίδι τους για να περάσουν τα σύνορα στην Ειδομένη με σκοπό να καταλήξουν στις χώρες του βορρά. Οι διεθνείς πολιτικές εξελίξεις και το κλείσιμο των συνόρων είχαν σαν αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό τους στην Ελλάδα και κατά συνέπεια η διαμονή τους απέκτησε μακροχρόνιο χαρακτήρα.
Στο κτίριο λειτουργεί ιατρείο/φαρμακείο από αλληλέγγυους γιατρούς, νοσηλευτές/τριες, ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς -που συνεργάζεται και με άλλες αυτοοργανωμένες δομές υγείας- και παρ’ όλες τις δυσκολίες, προσπαθούν με βάρδιες της ομάδας να καλύπτουν όλες τις ημέρες της εβδομάδας. Επιπλέον έχει ληφθεί μέριμνα για τον εμβολιασμό των παιδιών.
Με τη συνεισφορά των αλληλέγγυων πραγματοποιήθηκε η εγγραφή των παιδιών σε δημόσια σχολεία, διαπολιτισμικά και μη, προκειμένου να ολοκληρωθεί η εκπαίδευση τους.
Στο χώρο της κατάληψης υπάρχει παιδότοπος, όπου διάφορες ομάδες και άτομα συμμετέχουν στη δημιουργική απασχόληση των παιδιών, ενώ το παιχνίδι, η ζωγραφική κ.λπ. δε σταματάνε καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Επιπλέον γίνονται μαθήματα ελληνικών με μεγάλη συμμετοχή, ενώ ξεκίνησε και η δημιουργία βιβλιοθήκης με ξενόγλωσσα βιβλία: αραβικά, φαρσί, κουρδικά, γαλλικά και αγγλικά.
Aπέναντι στα κέντρα (camps) του επίσημου κράτους και της ΕΕ -κέντρα κράτησης κλειστά ή ανοιχτά-, υπάρχει αντιπρόταση για κοινή ζωή και κοινό αγώνα με τους πρόσφυγες και τις προσφύγισσες.
Όσο τα σύνορα θα παραμένουν κλειστά και δε θα επιτρέπεται η ελεύθερη μετακίνηση των προσφύγων/ μεταναστών, όσο δηλαδή θα μαίνεται ο πόλεμος των συμφερόντων και θα διατηρείται η απάνθρωπη μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης – Φρούριο, δομές όπως η Νοταρά είναι αναγκαίο να υπάρχουν και να πολλαπλασιάζονται.
Θ.Κ.
