Με λιλιπούτειες αυξήσεις στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα επιχειρεί η κυβέρνηση να φτιασιδώσει τη βαρβαρότητα της ελαστικής απασχόλησης, της ανεργίας, των αμοιβών –πείνας, των κόκκινων δανείων αλλά και της εργοδοτικής τρομοκρατίας.
Ο λόγος για τη δέσμευση την οποία ανέλαβε ο Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας από το βήμα της 83ης ΔΕΘ περί αύξησης του κατώτατου μισθού και κατάργησης του «υποκατώτατου» μισθού των νέων έως 24 ετών. Η εξίσωση του μισθού των νέων έως 24 ετών με εκείνο όσων είναι πάνω από 24 ετών θα οδηγήσει θεωρητικά σε αύξηση 12 % του μισθού των νέων έως 24 ετών. Παράλληλα, εξετάζεται αύξηση 2% – 3% στον κατώτατο μισθό όλων των μισθωτών.
Ωστόσο, όλα αυτά είναι πρέπει να ιδωθούν με μία ρεαλιστική ματιά… Και αυτό γιατί ο κάθε εργοδότης έχει κάθε «νόμιμο» δικαίωμα να αλλάζει τις συμβάσεις εργασίας, να απολύει και να προσλαμβάνει όποιον θέλει και όποτε θέλει. Μάλιστα, υπενθυμίζεται πως ήταν η ίδια κυβέρνηση που κατήργησε το υπουργικό βέτο στις ομαδικές απολύσεις, αλλά και περιόρισε το δικαίωμα στην απεργία στα πρωτοβάθμια σωματεία.
Έτσι, κάθε εργοδότης, προκειμένου να αποφύγει να δώσει αύξηση στον κατώτατο μισθό ενός εργάτη με σύμβαση πλήρους απασχόλησης (8ωρο, πενθήμερο), την οποία θα αποφασίσει η κυβέρνηση, μπορεί να μετατρέψει τη σύμβαση πλήρους απασχόλησης σε σύμβαση μερικής απασχόλησης και έτσι να ρίξει (6ωρο, 5μερο) ή σε σύμβαση εκ περιτροπής απασχόλησης. Τη διαφορά, αν θέλει, μπορεί να την πληρώσει «μαύρα», δηλαδή χωρίς να τη δηλώσει στο σύστημα «Εργάνη» και τον ΕΦΚΑ. Έτσι θα γλιτώσει και μέρος των ασφαλιστικών εισφορών…
Αυτό έγινε μαζικά μετά την ένταξη του ελληνικού καπιταλισμού στα Μνημόνια από το 2010 και την κατρακύλα της οικονομίας. Οι συμβάσεις μερικής απασχόλησης εκτινάχθηκαν από το 17% του συνόλου των συμβάσεων στο 30%. Ο δε μέσος μισθός όλων των απασχολούμενων (μερικώς ή πλήρως) έπεσε περισσότερο από 25%. Οι τάσεις αυτές δεν εμφανίστηκαν μόνο στην περίοδο 2010 -2014, όπου κυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αλλά και την περίοδο 2015 – 2018 όπου κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, η ανεργία εκτοξεύθηκε στο 27%.
Η μείωση της ανεργίας στο 20% επί ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά οφείλεται σε κάποια «βιώσιμη», πόσο μάλλον «δίκαιη», ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού την περίοδο 2017 -2018. Αντίθετα, οφείλεται :
* Στην εκτίναξη της ελαστικής απασχόλησης, η οποία υποκαθιστά την πλήρη απασχόληση. Τέτοιες θέσεις απασχόλησης δεν δημιουργούνται μόνο στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και στο ευρύτερο δημόσιο και προπαντός στους δήμους (π.χ. κοινωφελής απασχόληση) όπου έχει σημειωθεί έκρηξη των πάσης φύσεων προσωρινών συμβάσεων εργασίας (με κοινοτικά ή κρατικά κονδύλια, συγχρηματοδοτούμενα κ.λπ.). Μ’ άλλα λόγια, η ίδια η κυβέρνηση προωθεί την ελαστική απασχόληση και, μάλιστα, με δημόσιο χρήμα, όσα…δάκρυα και αν χύνει για την εργασιακή ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα.
* Στη μετανάστευση του νεαρού εργατικού δυναμικού αλλά και στις μαζικές συνταξιοδοτήσεις. Καθώς μειώνεται το πλήθος του εργατικού δυναμικού, το ποσοστό της ανεργίας φαίνεται πιο μειωμένο σε σχέση με την πραγματικότητα. Έτσι δημιουργείται μία πλαστή εικόνα.
Η δε επαναφορά της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, αν και έχει επιστρέψει ως δυνατότητα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να λάβει μαζικές διαστάσεις. Η ίδια η κυβέρνηση έχει… συμβάλλει σ’ αυτό, θεσπίζοντας δύο νέες ρήτρες. Πρώτον, πρέπει κάθε κλαδική εργοδοτική οργάνωση να έχει «μητρώο μελών». Δεύτερον, πρέπει να ελέγχεται αν στις επιχειρήσεις που είναι μέλη της κλαδικής εργοδοτικής οργάνωσης που υπογράφει μία κλαδική συλλογική οργάνωση απασχολείται το 51% των εργαζομένων του κλάδου…
Δ.Κ.
