της Κατερίνας Μάτσα
Με τις δύο ψήφους που προσέφερε η ναζιστική Χρυσή Αυγή στο Δήμαρχο της Αθήνας εμποδίστηκε η υπερψήφιση του κοινού ψηφίσματος όλων των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων για την απόσυρση του «σχεδίου νόμου», που κατεδαφίζει το ΚΕΘΕΑ
Αυτό το σχέδιο νόμου είναι το πόνημα της δοτής διοίκησης του ΚΕΘΕΑ, που διορίστηκε πριν 1,5 χρόνο από το Μητσοτάκη με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, καταργώντας το αυτοδιοίκητο του μεγαλύτερου φορέα υλοποίησης στεγνών προγραμμάτων απεξάρτησης.
Το θέμα αυτό απασχόλησε το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας στη συνεδρίασή του της 26-4-21, όπου προτάθηκε κοινό ψήφισμα από όλες τις αντιπολιτευόμενες παρατάξεις. Στη συζήτηση πήρε μέρος και ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του ΚΕΘΕΑ, που απορρίπτει αυτό το σχέδιο νόμου, ο πρόεδρος του Συλλόγου οικογενειών θεραπευτικής κοινότητας του ΚΕΘΕΑ και η Κατερίνα Μάτσα, εκλεγμένη με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα, τέως επιστημονικά υπεύθυνη της Μονάδας Απεξάρτησης 18ανω.
Το σχέδιο παρουσιάστηκε αναλυτικά και κριτικά από όλες τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης, η συζήτηση φώτισε όλες τις πτυχές του ζητήματος, τόσο σε επιστημονικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Η δοτή αντιπρόεδρος του ΚΕΘΕΑ, σύμβουλος του Δημάρχου, που την είχε φέρει ως εισηγήτρια, δεν είχε τίποτε να πει, υπεκφεύγοντας διαρκώς και αποφεύγοντας να απαντήσει στα καίρια ζητήματα που τέθηκαν.
Το ΚΕΘΕΑ έχει μια ιστορία 38 χρόνων στην απεξάρτηση, με θεραπευτικές κοινότητες σε όλη την Ελλάδα και χιλιάδες απεξαρτημένα παιδιά έχουν αποφοιτήσει από τα προγράμματά του και έχουν επανενταχθεί στην κοινωνία.
Στο σχέδιο νόμου δεν υπάρχει ούτε αναφορά στη θεραπευτική κοινότητα και τη φιλοσοφία της. Τα θεραπευτικά προγράμματα συρρικνώνονται, οι διοικητικές υπηρεσίες γιγαντώνονται, πολλά προγράμματα -των φυλακών, του αλκοόλ, του τζόγου κ.ά- συγχωνεύονται, με γνώμονα τη νεοφιλελεύθερη αρχή κόστος – όφελος, η συλλογική σύμβαση των εργαζομένων καταργείται, η κεντρική εξουσία συγκεντρώνει όλες τις αρμοδιότητες.
Μέχρι την έκδοση της ΠΝΠ στις διαδικασίες εκλογής διοίκησης συμμετείχαν θεραπευτές, θεραπευόμενοι, οικογένειες με εξαρτημένα μέλη. Αυτό το ΔΣ ήταν άμισθο, απαρτίζονταν από κοινωνικά καταξιωμένους ανθρώπους, επιστήμονες, καλλιτέχνες και άλλους, με μια ιστορική διαδρομή κοινωνικής προσφοράς.
Αντίθετα, το νέο ΔΣ είναι δοτό, έμμισθο και εντελώς ξένο σε κάθε δημοκρατική διαδικασία.
Το οργανόγραμμα του οργανισμού διαρθρώνεται με τρόπο που ουσιαστικά καταργεί τη δυνατότητα πλήρους απεξάρτησης και ισότιμης κοινωνικής επανένταξης, για να προωθήσει τη λογική της συντήρησης της εξάρτησης μέσα από τη χορήγηση υποκαταστάτων, κάτι που κάνει μέχρι τώρα ο ΟΚΑΝΑ.
Με αυτόν τον τρόπο επιβάλει ως κυρίαρχη, πλέον, την πολιτική της μείωσης της βλάβης, θεωρώντας την εξάρτηση όχι ως κοινωνικό φαινόμενο, έκφραση της κρίσης της κοινωνίας και του πολιτισμού, αλλά ως χρονία, υποτροπιάζουσα νόσο του εγκεφάλου, με φάρμακο το υποκατάστατο. Με αυτήν την αντίληψη, το εξαρτημένο άτομο καταδικάζεται σε μια ζωή με νόμιμα -και παράνομα- ναρκωτικά, στο περιθώριο της κοινωνίας, στο χώρο του κοινωνικού αποκλεισμού. Του στερούν το δικαίωμα να ενταχθεί σε ένα στεγνό πρόγραμμα, να κάνει μέσα σε αυτό τις αλλαγές του, να κατακτήσει τη συλλογικότητα, να οριοθετηθεί, να κάνει σχέσεις, να συνάψει δεσμούς αλληλεγγύης, να δώσει νόημα στη ζωή του, να βρει τη θέση και το ρόλο του μέσα στην κοινωνία, να αγωνισθεί για τα δικαιώματά του, να χειραφετηθεί. Χωρίς ναρκωτικά και χωρίς υποκατάστατα.
Όμως η πολιτική της συντήρησης της εξάρτησης δεν απασχολείται με αυτά. Υπαγορεύεται από τις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς, τα συμφέροντα της αγοράς του φαρμάκου, τα πανίσχυρα ιατρικά και παραϊατρικά κυκλώματα. Η ζωή των νέων αυτών ανθρώπων δεν μετράει, γίνεται θυσία στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους. Το κράτος, με τους μηχανισμούς του, και σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, έρχεται για να διευθετήσει τις λεπτομέρειες και να φροντίσει, ώστε όλο αυτό να μην «ενοχλεί», να μη γίνεται στην κοινή θέα της «πιάτσας», που υποβαθμίζει την περιοχή… Φροντίζει να δημιουργήσει κινητές μονάδες εποπτευόμενης χρήσης ναρκωτικών.
Αυτή είναι η πεμπτουσία του ρατσισμού απέναντι στα εξαρτημένα άτομα, τους παρίες της κοινωνίας. Αυτή η αλήθεια εξόργισε τον Δήμαρχο, που ζητούσε να διαγραφεί από τα πρακτικά η κατηγορία της Κατερίνας Μάτσα για ρατσισμό. Ο δήμαρχος της οικογένειας Μπακογιάννη προσπαθούσε να υπεκφύγει, μιλώντας γενικά και αόριστα για διάλογο, για να αποφύγει να καταψηφιστεί από τον πρώτο Δήμο της χώρας -όπως έγινε στην Θεσσαλονίκη και αλλού- η κυβερνητική πολιτική της ΝΔ για τα ναρκωτικά και το καταστροφικό της σχέδιο κατεδάφισης του ΚΕΘΕΑ ως θεσμού της επάρατης “Μεταπολίτευσης”.
Με την ψηφοφορία, όμως, φάνηκαν καθαρά και οι εκλεκτικές συγγένειες της Δεξιάς με την εγκληματική οργάνωση ΧΑ. Μόνον χάρη στις δύο ναζιστικούς ψήφους σαν δεκανίκια, το ψήφισμα Μπακογιάννη πλειοψήφησε, οριακά.
Ο λαός θα βγάλει τα μαθήματα και θα δώσει αγωνιστικά την απάντησή του. Αυτό το σχέδιο νόμου πρέπει να αποσυρθεί και η ΠΝΠ, που άνοιξε το δρόμο, να καταργηθεί.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΘΕΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ
[ Για περισσότερη ενημέρωση στο ζήτημα του ΚΕΘΕΑ δείτε την διαδικτυακή συζήτηση στο: https://youtu.be/VY0PP6K_DPQ ]
