Η Διαθήκη του Χο Τσι Μινγ

Πριν 51 χρόνια, στις 2 Σεπτεμβρίου 1969, πέθανε μια μεγάλη μορφή του παγκόσμιου επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, ο ηγέτης της βιετναμέζικης επανάστασης Χο Τσι Μινγ*. Από την Νέα Προοπτική του 2002 αναδημοσιεύουμε την Διαθήκη του.

Εισαγωγή της σύνταξης της Νέας Προοπτικής (κείμενο του 2002):

Η Πρωτομαγιά του 1975 έφερνε το άγγελμα της νίκης του επαναστατικού λαϊκού στρατού του Βιετνάμ. Ύστερα από ένα μακρόχρονο λαϊκό επαναστατικό ένοπλο αγώνα, πρώτα ενάντια στο γαλλικό και στη συνέχεια ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, οι βιετκόγκ νίκησαν. Ήταν η πρώτη ήττα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού που είχε κινητοποιήσει 525.000 αμερικανούς στρατιώτες και 1,5 εκατομμύριο άλλους από τα συμμαχικά του καθεστώτα. Παρά την γιγάντια κινητοποίησή τους, οι ιμπεριαλιστές νικήθηκαν. Οι Βιετναμέζοι επαναστάτες νίκησαν γιατί συνδύαζαν τον αγώνα για εθνική απελευθέρωση με τον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση των εργατών και φτωχών αγροτών. Μπροστά στο μακρόχρονο πόλεμο – επανάσταση, οι υπέρτερες στρατιωτικές δυνάμεις του ιμπεριαλισμού υποχρεώθηκαν σε ταπεινωτική ήττα.

Σήμερα 27 χρόνια από εκείνο τον επαναστατικό θρίαμβο, η κατάσταση στο Βιετνάμ είναι σχεδόν δραματική. Το εξωτερικό χρέος, υποχρεώνει τη χώρα να προσφεύγει στο ΔΝΤ για δανειοδότηση. Αλλά το μεγαλύτερο δράμα στο Βιετνάμ είναι η γραφειοκρατία με όλα τα συμπαρομαρτυρούντα εκφυλιστικά φαινόμενα. Απομονωμένη σε μια μικρή, φτωχή χώρα, κάτω από τη συνεχή ιμπεριαλιστική πίεση, η βιετναμέζικη επανάσταση εκφυλίστηκε σε γραφειοκρατική κυριαρχία, επιβεβαιώνοντας τον Τρότσκι: “Ο σοσιαλισμός ή θα είναι διεθνής ή δεν θα υπάρξει”. Παρά την τραγωδία της, για την οποία μεγάλη ευθύνη φέρει η ηγεσία του Κ.Κ. Βιετνάμ που ποτέ δεν έσπασε από τις σταλινικές αντιλήψεις, η βιετναμέζικη επανάσταση παραμένει μια σημαντική στιγμή στην πάλη για την απελευθέρωση των λαών και της εργατικής τάξης.

Η Νέα Προοπτική δημοσιεύει τη ΔΙΑΘΗΚΗ του ΧΟ ΤΣΙ ΜΙΝΧ, ηγέτη του Κ.Κ. Βιετνάμ, οργανωτή και καθοδηγητή του επαναστατικού αγώνα. Ο Χο Τσι Μινχ πέθανε το 1969, έξι χρόνια πριν από την απελευθέρωση του Νότιου Βιετνάμ και την ενοποίηση της χώρας. Δεν έζησε τη σημερινή τραγωδία του Βιετνάμ, ούτε την κατάρρευση των “αδελφών κομμάτων” και του γραφειοκρατικού “σοσιαλισμού” στην Ανατολική Ευρώπη. Η Διαθήκη αποκαλύπτει τον επαναστάτη Χο Τσι Μινχ, παρά τη στρεβλή του διαπαιδαγώγηση στην Τρίτη Διεθνή που απ’ το ΄30 και ύστερα μετατρεπόταν σε όργανο της εξωτερικής πολιτικής του Στάλιν. Η πλήρης Διαθήκη του Χο Τσι Μινχ δημοσιεύτηκε στο Ανόι το 1989, ενώ ένα μέρος είχε δημοσιευτεί το 1969, όταν πέθανε ο “θείος Χο”.

Οι επίγονοι -όπως και ο Στάλιν με τη σωρό του Λένιν- δεν σεβάστηκαν την προσωπική επιθυμία του Χο Τσι Μινχ να αποτεφρώσουν το σώμα του, αλλά το διατήρησαν σε Μαυσωλείο. Μαζί με τη σωρό, έβαλαν στο Μαυσωλείο και τις επαναστατικές ιδέες που ενέπνευσαν τον Χο. Τη μετάφραση του κειμένου της Διαθήκης έκανε, από τα Βιετναμέζικα, ο σύντροφος Κώστας Σαραντίδης, ο μοναδικός Έλληνας που πήρε μέρος στον αγώνα των βιετναμέζων ανταρτών κατά των γάλλων αποικιοκρατών. Το ψευδώνυμό του ήταν Nguyen Van Lap.

Διαθήκη

Αυτό το χρόνο, κλείνω τα 78 μου χρόνια. Έτσι μπαίνω στην κατηγορία των ανθρώπων του “μέσου όρου”. Πνευματικά έχω σώας τας φρένας, αν και το σώμα μου έχει κάπως εξασθενήσει σε σχέση με μερικά χρόνια παλιότερα. Οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν, χαλαρώνει η υγεία τους. Αυτό είναι εξάλλου φυσικό. Αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει για πόσους μήνες ή χρόνια εγώ θα ζήσω ακόμη για να υπηρετήσω την πατρίδα, και την επανάσταση.

Γι’ αυτό κι εγώ γράφω μερικά λόγια για να είναι έτοιμα και να σας τα αφήσω, αν ξαφνικά θα πάω να ανταμώσω τους γέροντες: τον Καρλ Μαρξ, τον γέροντα Λένιν, κι όλους τους εξέχοντες αδελφούς Επαναστάτες. Διότι τότε οι πατριώτες μου όλης της χώρας και οι σύντροφοι του Κόμματος θα έχουν μια εκρηκτική αίσθηση για το ξάφνιασμα.

Για τα προσωπικά μου

Όλη μου τη ζωή υπηρέτησα την Επανάσταση, υπηρέτησα το λαό μου. Αυτή τη στιγμή, αν και πρέπει να αποχαιρετίσω αυτόν τον κόσμο, εγώ δεν βλέπω να έχω ΚΑΤΙ που θα πρέπει να μετανιώσω γι’ αυτό. Απλώς λυπάμαι, πολύ λυπάμαι που δεν θα μπορέσω να υπηρετήσω για πολύ ακόμη και περισσότερο. Μετά τον θάνατό μου, δεν θα πρέπει να οργανωθούν προσφωνήσεις (ψυχής) για να αποτραπεί η σπατάλη χρόνου καθώς και το χρήμα του λαού. Απαιτώ, η σωρός μου να “καεί”, δηλαδή να “αποτεφρωθεί”. Εγώ επιθυμώ ο τρόπος αυτός, η αποτέφρωση, σιγά-σιγά να διαδοθεί. Διότι έτσι μόνο θα συμβάλει καλύτερα για τους επιζώντες από άποψη υγιεινής, αλλά και δεν θα σπαταλιέται η γη. Κι όταν θα έχουμε άφθονο ρεύμα, τότε να γίνεται “ηλεκτρική αποτέφρωση”, που θα’ ναι και καλύτερα. Η στάχτη μου να διαιρεθεί σε 3 μέρη, να μπει σε 3 κουτιά. Ένα κουτί για το Βορρά, ένα κουτί για το Νότο και ένα κουτί για το Κέντρο. Οι πατριώτες της κάθε περιοχής θα διαλέξουν το λόφο που θα θάψουν το κουτί με την τέφρα. Πάνω στον τάφο δεν θα πρέπει να στηθεί πλάκα, ή μπρούτζινο ομοίωμα, αλλά ένα κτίσμα απλό, ευρύχωρο, γερό, δροσερό -για τους επισκέπτες που θα’ ρχονται να αποχαιρετίσουν- και χώρος για ξεκούραση. Όποιος έρχεται για επίσκεψη να φυτεύει κι ένα δεντράκι για ενθύμιο. Με το πέρασμα του χρόνου να γίνει δάσος που θα ομορφαίνει το γύρω περιβάλλον και θα αποφέρει κέρδη στη γεωργία. Τη φροντίδα να την αναλάβουν οι γέροντες της περιοχής.

* * *

5 Μάη 1968. Ξαναβλέποντας αυτό το γράμμα, αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω μερικά θέματα ακόμη, που να μην μπαίνουν βαθιά στις λεπτομέρειες. Αμέσως μετά τον αγώνα του λαού κατά των Αμερικανών για τη σωτηρία της χώρας, και που θα ολοκληρωθεί με τη νίκη, οι εργασίες του Κόμματος, του στρατού και του λαού μας πρέπει να δώσουν τις δυνάμεις τους για να γιατρέψουν, το συντομότερο δυνατό, τις σοβαρές πληγές που προκάλεσαν οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές με τον επιθετικό τους πόλεμο, εισβάλλοντας με βαρβαρότητα στην πατρίδα μας. Αυτό είναι ένα έργο πολύ μεγάλο, δύσκολο και πολύπλοκο, γεμάτο δυσχέρειες.

Εμείς πρέπει να έχουμε έτοιμο σχέδιο, ξεκάθαρο και πλήρως οργανωμένο για να αποφύγουμε τυχόν σύμπτωση στις ελλείψεις και στα λάθη. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που πρέπει να γίνει πρώτα είναι η αναδιοργάνωση στο κόμμα, να κάνουμε το κάθε κομματικό μέλος, κάθε συνδικαλιστή και κάθε ΚΟΒ να δώσουν ταυτόχρονα τις δυνάμεις τους στο να ολοκληρώσουν τις υποχρεώσεις που το Κόμμα έχει χρεώσει στον καθένα χωριστά, με όλη τους την ομοψυχία να υπηρετήσουν το λαό. Αν θα μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό, τότε, όσο μεγάλος και να είναι ο φόρτος δουλειάς, όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσουμε, εμείς θα θριαμβεύσουμε.

Πρωταρχικές εργασίες ως προς τον Άνθρωπο.

Ως προς τους ανθρώπους που θαρραλέα θυσίασαν μέρος του σώματός τους με αίμα και οστά (στελέχη, οπλίτες, πολίτες, εθνοφρουρά, νέοι εθελοντές…), το κόμμα, η κυβέρνηση και οι συμπατριώτες πρέπει με κάθε τρόπο να τους στεγάσουν – να ξενοιάσουν. Και ταυτόχρονα θα πρέπει να δημιουργηθούν επιμορφωτικές τάξεις προσιτές στις επιθυμίες τους ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν μόνοι τους.

Ως προς τους νεκρούς μας, η κάθε επαρχία (πόλη και χωριό) θα πρέπει να ανεγείρουν μνημεία σε πλατείες για να μνημονεύουν τις θυσίες των Ηρώων μας, διαπαιδαγωγώντας παντοτινά το πνεύμα, το θάρρος, και την αγάπη τους προς το λαό μας.

Ως προς τους γονείς, τις γυναίκες και τα παιδιά τους (των τραυματιών και των νεκρών) που δεν έχουν δυνάμεις εργασίας κι έχουν οικονομικές ελλείψεις, η διοίκηση της κάθε περιφέρειας (εάν είναι αγρότες, η κοινότητα ή ο συνεταιρισμός) θα πρέπει να τους βοηθήσουν δίνοντάς τους εργασία κατάλληλη με την υγεία τους, αλλά σε καμιά περίπτωση να μη μείνουν αβοήθητοι και πεινασμένοι ή να κρυώνουν.

Οι νεαροί στρατιώτες που είναι στις διάφορες ένοπλες δυνάμεις του λαού και οι νέοι εθελοντές θα πρέπει επίσης να σφυρηλατηθούν μέσα στους αγώνες και να αναδειχθούν θαρραλέοι. Το Κόμμα και η κυβέρνηση πρέπει να διαλέξουν μερικούς πρωτοπόρους και να σταλούν αυτά τα παιδιά να σπουδάσουν σε διάφορους κλάδους τέχνες, για να γίνουν τα στελέχη και οι τεχνικοί, εργάτες με υψηλή τέχνη, καλό ηθικό, σταθεροί πολιτικοί στην επανάσταση. Αυτοί θα είναι οι κύριες δυνάμεις που θα συμβάλλουν δυναμικά στη νίκη της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη χώρα μας.

Στο έργο της σωτηρίας της πατρίδας κατά των Αμερικανών, οι γυναίκες μας εξασφάλισαν άξια συμμετοχή στον αγώνα καθώς και στην παραγωγή. Το Κόμμα και η κυβέρνηση πρέπει να έχουν πρόγραμμα ρεαλιστικό για την ενίσχυσή τους, να την εξυψώσουν και να τις βοηθήσουν ούτως ώστε κάθε μέρα όλο και πιο πολλές γυναίκες να αναλάβουν θέσεις σε κάθε κλάδο εργασίας συμπεριλαμβανομένων και των διοικητικών θέσεων. Οι ίδιες οι γυναίκες θα πρέπει από μόνες τους να προσπαθήσουν να αναδειχθούν. Αυτό είναι μια επανάσταση, να πετύχουν τα ίδια δικαιώματα οι γυναίκες.

Ως προς τα θύματα του παλιού κοινωνικού καθεστώτος, σαν τους κλέφτες, τις πόρνες, τζογαδόρους, μαυραγορίτες κ.λπ., το κράτος πρέπει να τους απασχολήσει, αλλά και να τους μορφώσει και ταυτόχρονα βάσει νόμου να τους “αναμορφώσει”, να βοηθηθούν ώστε να γίνουν ξανά χρήσιμοι εργάτες και έντιμοι.

Στα τόσα χρόνια του πόλεμου κατά των Γάλλων αποικιοκρατών που συνεχίστηκε αμέσως μετά με την εθνική αντίσταση κατά των Αμερικανών ιμπεριαλιστών, ο λαός μας και ήταν οι πιο πιστοί στο Κόμμα και την κυβέρνησή μας, βάζοντας όλες τους τις δυνάμεις, τις περιουσίες και τους ίδιους τους εαυτούς τους ακόμα, με ευχαρίστηση, μπροστά σε κάθε δυσκολία και ταλαιπωρία. Τώρα που νικήσαμε ολοκληρωτικά (σ.σ. εννοεί στο Βορρά) εγώ έχω να προτείνω: ένα χρόνο να μην φορολογηθούν οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, για να δοθεί στους πατριώτες μας η δυνατότητα να “ανασάνουν” και να “δροσιστούν”, να δροσίσουν την καρδιά τους και να ευχαριστηθούν – έτσι θα ωθήσουν και την παραγωγή.

Σε αυτό το σημείο μιλώ για το σχέδιο οικοδόμησης των πόλεων και των χωριών, για να ομορφύνουν, να γίνουν αξιοζήλευτα και περισσότερα απ’ ότι πριν τον πόλεμο. Ανόρθωση και επέκταση σε όλους τους οικονομικούς κλάδους. Ανάπτυξη της υγιεινής και υγείας. Αλλαγή του μορφωτικού καθεστώτος για να ταιριάζει με τις νέες ανάγκες του λαού και επέκτασή του στα σχολεία, που τη μισή μέρα θα σπουδάζουν και την άλλη μισή θα εργάζονται. Επίσης, δυνάμωμα της εθνικής μας άμυνας. Έτσι, θα μπορέσουμε να προετοιμάσουμε το κάθε τι για την ενοποίηση της Πατρίδας…

Αυτή η προεργασία είναι περίπλοκη, βαριά και μεγάλη, αλλά και πολύ τιμητική. Εδώ είναι μια μάχη που γίνεται ενάντια στο παλιό, στο άχρηστο, από το νέο, το φρέσκο και δροσερό. Για να αποσπάσουμε αυτή τη γιγάντια Νίκη, θα πρέπει να κινητοποιήσουμε όλο το λαό για την οργάνωση και μόρφωση, να βάλουμε να πάρουν μέρος οι μεγάλες δυνάμεις του λαού…

Χο Τσι Μινγ

*Σημείωση της επιμέλειας: Η πλησιέστερη προσέγγιση της προφοράς του ονόματος του ηγέτη της Βιετναμέζικης επανάστασης είναι Χο Τσι Μινγ, αλλά στο κείμενο της Νέας Προοπτικής του 2002 διατηρήσαμε την παλαιότερη μεταγραφή “Χο Τσι Μινχ”.