και οι παθογένειες της Ελληνικής Δημοκρατίας
του Θόδωρου Κουτσουμπού
Η δίκη των 11 Τούρκων–Κούρδων αριστερών επαναστατών της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους σε Τουρκία και Κουρδιστάν μάλλον θα περνούσε εντελώς απαρατήρητη αν δεν συνέβαινε η βίαιη επίθεση των Ειδικών Ομάδων Μεταγωγών (ΕΟΜ), με τον βάρβαρο ξυλοδαρμό των δικαζόμενων μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου κακουργημάτων στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού.
Αν και η δίκη θά ‘πρεπε να κεντρίζει κάπως το ενδιαφέρον των αστικών ΜΜΕ, καθώς 11 άνθρωποι δικάζονται για ίδρυση και δράση «διεθνούς τρομοκρατικής οργάνωσης», και στο φαντασιακό της αναζήτησης ευρημάτων στη δικογραφία υπάρχουν όπλα και σκάψιμο «τούνελ» στην οδό Αυλώνος, εν τούτοις τίποτα δεν γράφτηκε, και κανένα ενδιαφέρον δεν υπήρξε για την υπόθεση. Το ίδιο και τα κεντρο-αριστερά ή και τα της επίσημης αριστεράς μέσα, αλλά και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ή αναρχίας (Εξαίρεση αποτελεί η eksegersi.gr και η neaprooptiki.gr).
Αλλά ήλθε μια απρόσμενη εξέλιξη, ένας πρωτοφανής, προκλητικός, βάρβαρος ξυλοδαρμός δικαζόμενων μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, το μεσημέρι της Πέμπτης 8 Ιουλίου, για να σπάσει κάπως τη συνωμοσία της σιωπής ή της μονότονης πολιτικολογίας ή και της πολιτικής ασχετοσύνης…
Το μεσημέρι της Πέμπτης 8/7/2021, δεύτερη ημέρα της δίκης, μόλις η έδρα του δικαστηρίου αποχώρησε από την αίθουσα, ομάδες της ΕΟΜ χωρίς προφανή λόγο προχώρησαν σε ξυλοδαρμό των δικαζόμενων, άλλους τους κλωτσούσαν, τους περνούσαν χειροπέδες και τους έσερναν στο δάπεδο. Δεν είναι σύνηθες στα δικαστήρια να έχουμε τέτοιο θέαμα. Κάποιοι αφηγούνταν αντίστοιχα συμβάντα σε δικαστήρια «τρομοκρατών» της Τουρκίας, αλλά εκεί όλοι, νόμιμες και παράνομες οργανώσεις, κόμματα και συνδικάτα διώκονται ως τρομοκρατικά και εκλεγμένοι βουλευτές φυλακίζονται ως τρομοκράτες. Λόγου χάρη το τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα, το HDP, διώκεται ως τρομοκρατική οργάνωση και έχει κινηθεί διαδικασία απαγόρευσής του, ενώ ο ηγέτης του Ντερμιτάς είναι στη φυλακή εδώ και 4 χρόνια. Στην Ελλάδα ούτε την εποχή των στρατοδικείων της χούντας δεν είχαμε τέτοια φαινόμενα. Τα βασανιστήρια και το ξύλο γίνονταν σε άλλες αίθουσες, πιο απομονωμένες, και όχι σε κοινή θέα μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Προφανώς, η επίθεση των ΕΟΜ δεν ήταν μια απόφαση που ελήφθη εκείνη τη στιγμή, ήταν μια εν ψυχρώ σχεδιασμένη επίθεση από την οποία κινδύνεψε η ζωή δικαζόμενων φυλακισμένων. Ο αγωνιστής Sinan Özen Oktay, που έχει κάνει bypass καρδιάς, δέχθηκε κλωτσιά στο στήθος με αποτέλεσμα να χρειαστεί να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Το χτύπημα θα μπορούσε να είναι μοιραίο, αλλά ευτυχώς δεν συνέβη.
Και ως εδώ θα έλεγε κανείς ότι αυτά οφείλονται στους «θερμοκέφαλους» των ειδικών δυνάμεων. Πώς να εξηγήσει όμως τη στάση του 3μελούς Εφετείου κακουργημάτων που εκδικάζει την υπόθεση; H πρόεδρος Ιωάννα Λάμπρου-Βελήσαρη οχυρώθηκε πίσω από το γεγονός ότι τα γεγονότα, η αστυνομική επίθεση, έγιναν όταν το δικαστήριο είχε διακόψει την διαδικασία και η έδρα δεν ήταν παρούσα. Άρα, για το δικαστήριό της ήταν ένα γεγονός που δεν το ενδιέφερε! Όπως τα κωδικοποίησε την Παρασκευή 9/7 α) η έδρα δεν ήταν παρούσα, β) η έδρα δεν ασκεί αστυνομικά καθήκοντα, και γ) δεν είναι αρμόδιο το δικαστήριο να παρέμβει. Αν σχηματιστεί δικογραφία τότε θα ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία.
Όμως, αν δεν υπάρχει στοιχειώδης νομιμότητα στην όλη δικαστική διαδικασία αναρωτιέται κανείς τι δίκη είναι αυτή; Τι είδους και ποια δικαιοσύνη μπορεί να περιμένει κανείς από ένα τέτοιο δικαστήριο;
Οι συνήγοροι υπεράσπισης υποχρεώθηκαν, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, να δηλώσουν αποχώρηση από τη διαδικασία καλώντας και τον Δικηγορικό Σύλλογο να παρέμβει. Το κείμενο των τεσσάρων συνηγόρων υπεράσπισης δημοσιεύεται εδώ.
Αλλά την Παρασκευή 9/7/2021, Τρίτη μέρα της δικαστικής διαδικασίας τα πράγματα εξελίχθησαν τραγελαφικά, αποκαλύπτοντας ότι η θεσμοθετημένη δικαιοσύνη που συχνά διεκδικεί το Δ με κεφαλαίο γράμμα, δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματική απονομή του δικαίου ή ό,τι ο λαός θεωρεί δίκαιο και νόμιμο.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης αρνήθηκαν να παραστούν. Οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν να συνεχιστεί η διαδικασία χωρίς τους συνηγόρους τους. Ύστερα από πιέσεις της προέδρου σε καθέναν και καθεμία προσωπικά (δύο στους έντεκα είναι γυναίκες) και σε όλους σαν σύνολο, οι κατηγορούμενοι δήλωσαν ότι αρνούνται να συνεχίσουν τη διαδικασία, διαμαρτυρήθηκαν για τη βίαιη επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων, χαρακτήρισαν ως βασανιστήρια όσα υπέστησαν από τις Ειδικές Δυνάμεις Μεταγωγών και ζήτησαν να διακοπεί η διαδικασία μέχρι να επανέλθουν οι συνήγοροί τους. Σε δήλωσή του προς το δικαστήριο ο Χαλίλ Ντεμίρ εξέφρασε την ανησυχία του αν αυτό το δικαστήριο μπορεί να διεξάγει μια δίκαιη δίκη. Ο ίδιος και οι άλλοι δικαζόμενοι αγωνιστές προειδοποίησαν ότι θα ξεκινήσουν απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Ας σημειωθεί εδώ ότι με εξαίρεση μερικά πολύ νέα παιδιά (που δεν θα μπορούσαν, φυσικά, να είναι ιδρυτικά μέλη της «διεθνούς τρομοκρατικής οργάνωσης», όπως τους κατηγορεί η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία του Χρυσοχοΐδη), οι μεγαλύτερης ηλικίας δικαζόμενοι αγωνιστές έχουν περάσει από δίκες, καταδίκες και απεργίες πείνας στις τουρκικές φυλακές και δεν θα λυγίσουν μπροστά στις αρχές του Μητσοτάκη και του Χρυσοχοΐδη, όπως δεν λύγισαν και μπροστά στην Αντιτρομοκρατική επί Τσίπρα, που τους έκλεισε 16 μήνες στις φυλακές για να αθωωθούν πανηγυρικά στη δίκη.
Όμως, η έδρα είχε άλλη άποψη, και επιχείρησε κάτι πρωτοφανές στα χρονικά, να συνεχίσει τη δίκη χωρίς δικηγόρους υπεράσπισης και χωρίς κατηγορούμενους! Χωρίς καν να προτείνει και να διορίσει άλλους συνηγόρους υπεράσπισης όπως προβλέπεται. Η εισαγγελέας και η πρόεδρος βρήκαν μάλιστα την κατάλληλη διάταξη, στο άρθρο 340, παράγραφος 2, του κώδικα ποινικής δικονομίας…
Ο εκπρόσωπος του ΔΣΑ Θεμιστοκλής Σοφός, που παρέστη και παρενέβη στη διαδικασία, είπε ότι αυτή η διάταξη είναι ανεφάρμοστη και σε αντίθεση με το άρθρο 6 της ευρωπαϊκής σύμβασης δικαιωμάτων του ανθρώπου. Δήλωσε δε ότι ο ΔΣΑ συντάσσεται με τους συνηγόρους υπεράσπισης. Αντίθετα, η εισαγγελέας πρότεινε να εξεταστεί ο επόμενος μάρτυρας υπεράσπισης (Παύλος Αντωνόπουλος, γνωστός πρώην συνδικαλιστής της ΟΛΜΕ και στέλεχος του ΝΑΡ) χωρίς συνηγόρους υπεράσπισης και χωρίς κατηγορούμενους και το δικαστήριο να διακόψει για να ετοιμάσει την αγόρευσή της! Αγόρευση χωρίς να απολογηθούν οι κατηγορούμενοι(!) όπως επισήμανε η δικηγόρος Ιωάννα Κούρτοβικ.
Τελικά, το δικαστήριο, για να μην αυτογελοιοποιηθεί τελείως, αποφάσισε να διακόψει και όρισε νέα δικάσιμο την Τρίτη 13 Ιουλίου με την εξέταση των υπόλοιπων μαρτύρων (Οι μάρτυρες κατηγορίας, βασικά ο αστυνόμος της Αντιτρομοκρατικής Λαμπρόπουλος, είχε καταθέσει την Τετάρτη 7/7, ενώ αρκετοί μάρτυρες υπεράσπισης, Δημήτρης Χατζηπαναγιώτου, ο Τούρκος δικηγόρος Γκιουνάι, η ειδική επιστήμονας για το DNA Γκόνη Χρυσούλα, ο Άρης Σειρηνίδης, ο Θανάσης Κούρκουλας, είχαν καταθέσει την Πέμπτη 9/7).
Tέλος, για να έχουμε πιο σφαιρική εικόνα των γεγονότων, ας παρατηρήσουμε ότι την Παρασκευή, εν αντιθέσει με τις δύο προηγούμενες μέρες, είχαν αποσύρει από την αίθουσα του δικαστηρίου τους αστυνομικούς-τρομοκράτες με τις φουλ-φέις και την πολεμική εξάρτηση των Ειδικών Δυνάμεων Μεταγωγών…
Δεν ξέρουμε τι θα αποφασίσει το δικαστήριο, όταν ξανασυνεδριάσει, την Τρίτη 13 Ιουλίου. Μπορούμε όμως και εμείς να δηλώσουμε, όπως ο κατηγορούμενος πολιτικός πρόσφυγας Χαλίλ Ντεμίρ, ότι ανησυχούμε αν ένα τέτοιο δικαστήριο μπορεί να εξασφαλίσει τη διεξαγωγή μιας δίκαιης δίκης. Δίκαιης όχι με κριτήρια των καταπιεσμένων, όχι με «το κοινό περί δικαίου αίσθημα» με το οποίο θά ‘πρεπε να δικάζει μια λαϊκή δικαιοσύνη, αλλά, έστω, δίκαιης μέσα στα αστικά θεσμικά πλαίσια.
Εν πρώτοις, έχουμε αλλού σημειώσει ότι οι 7 από τους 11 κατηγορούμενους έχουν ξαναδικαστεί με την ίδια κατηγορία της τρομοκρατικής οργάνωσης και αθωώθηκαν πανηγυρικά. Είχαν συλληφθεί το 2017 επί κυβέρνησης Τσίπρα/ΣΥΡΙΖΑ τις παραμονές της επίσκεψης Ερντογάν. Έμειναν στις φυλακές για ένα χρόνο και μερικούς μήνες για να αποδειχθεί ότι δεν υπήρχε καμμία τρομοκρατική οργάνωση, απλώς κάποιοι, ελάχιστοι, είχαν παραβιάσει το νόμο περί όπλων, και δεν υπήρχε καν διακεκριμένη κατοχή όπλων. Τώρα, οι ίδιοι με μερικούς ακόμα φίλους και συντρόφους τους συνελήφθησαν, τον Μάρτιο του 2020, όταν ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της ΝΔ ξεκίνησε τη διπλωματική προσέγγιση με την κυβέρνηση του Ερντογάν στην Τουρκία. Όταν ένα κράτος και οι κυβερνήσεις του για χάρη των διπλωματικών τους ελιγμών, του «δούναι και λαβείν», δίνουν πεσκέσι το κεφάλι αθώων, δεν χτίζεται καμμία πολιτική σχέση αρχής που μπορεί να έχει συνέχεια και συνέπεια. Η στέρηση της ελευθερίας αθώων ανθρώπων ποτέ δεν θα φέρει καρπούς ειρήνης και ευημερίας για τους λαούς, για τον ελληνικό, τον τουρκικό και τον κουρδικό λαό εν προκειμένω. Οι αήθεις μέθοδοι με τις ανταλλαγές πληροφοριών και συνέργεια δράσεων μεταξύ των Αντιτρομοκρατικών Υπηρεσιών της Ελλάδας και της Τουρκίας (υπό τον συντονισμό των ΗΠΑ) χτίζουν μόνο μια αήθη και εντελώς προσωρινή σχέση που σε λίγο θα μετατραπεί στο αντίθετό της. Και μπορεί να επαίρεται η ελληνική πλευρά ότι «εμείς» έχουμε δημοκρατία, ενώ ο δύστροπος γείτων έχει εγκαθιδρύσει αυταρχία, όμως, στην πράξη, είναι σαφές ότι τόσο η ωμή αστυνομική βία, όσο και η λειτουργία της δικαιοσύνης, όπως και ο χειραγωγούμενος τύπος, όλοι οι θεμελιώδεις θεσμοί του αστικού κράτους στην εποχή της κρίσης και της παρακμής του καπιταλισμού προσομοιάζουν και ο ένας πλησιάζει τις συνήθεις πρακτικές του άλλου. Υπάρχει μια προϊούσα παθογένεια της αστικής δημοκρατίας και στην Ελλάδα καθώς, όσο τα κράτη αποτυγχάνουν να επιλύσουν τα θεμελιώδη ζητήματα υγείας, οικονομίας και εργασίας, τόσο δυναμώνει η αυταρχία, η κρατική θηριωδία, συνοδοί, πάντα, του ακραίου εθνικισμού και του φασισμού. Για τμήματα φασιστικά και φασίζοντα στην Ελλάδα αυτό είναι επιδιωκόμενος σκοπός, γι’ αυτό προ ετών δημοσίως έδιναν την στήριξή τους στους ναζιστές της Χρυσής Αυγής εντός του στρατού και των μηχανισμών της αστυνομίας, όσο και εκτός. Για όσους αντιλαμβάνονται ότι αυτές οι τάσεις οδηγούν στο φασισμό και στην ανθρωποφαγία και ότι ο φασισμός και ο αφιονισμένος εθνικισμός οδηγούν σε ποτάμια αίματος και καταστροφές, στην απώλεια του ανθρώπινου μέσα στον άνθρωπο, πρέπει να σημάνει συναγερμός. Η δικαιοσύνη για τους Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες στην Ελλάδα είναι άμεσα συνδεμένη με την πάλη για την ελευθερία και την ειρήνη στις δύο ακτές του Αιγαίου, στις δύο όχθες του Έβρου. Να μην αφήσουμε τους κομμουνιστές πολιτικούς πρόσφυγες να γίνουν παίγνια στα χέρια των ανταγωνιζόμενων/συνεργαζόμενων καπιταλιστικών τάξεων και των ιμπεριαλισμών των ΗΠΑ και της ΕΕ. Δικαιοσύνη και ελευθερία στους Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες αγωνιστές. Λευτεριά στους λαούς, θάνατος στους φασισμούς!
