της Τζάννα Τζιχάντ
H Τζάννα Τζιχάντ είναι νεαρή Παλαιστίνια δημοσιογράφος, ακτιβίστρια και σπουδάστρια. Είναι η νεότερη δημοσιογράφος που διαθέτει πιστοποιημένη δημοσιογραφική ταυτότητα. Το κείμενό της δημοσιεύτηκε στο Al Jazeera, στις 14 Σεπτεμβρίου 2021. Η αφήγηση έχει προσωπικά στοιχεία αλλά όχι μόνο. Η ιστορία της Τζάννα Τζιχάντ είναι μια μικρογραφία της ιστορίας των παιδιών και των ανθρώπων της Παλαιστίνης. Για το ελληνικό κοινό, και ιδίως για το κοινό της Νέας Προοπτικής, ας προσθέσουμε ότι η Τζάννα Τζιχάντ είναι εξαδέλφη της γνωστής μας, θαρραλέας Αχέντ Ταμίμι.
Πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν γνωρίζουν πώς είναι η ζωή των παιδιών στην Παλαιστίνη, πόσο ανασφαλείς νιώθουμε στα σπίτια μας και τι περνάμε κάθε μέρα εξαιτίας της ισραηλινής κατοχής.
Μεγάλωσα στο χωριό Νάμπι Σάλεχ στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Όταν ήμουν 7 ετών, άρχισα να κάνω ταινίες στο κινητό της μητέρας μου για τη ζωή μας για να τις μοιραζόμαστε στα κοινωνικά μέσα και στις ειδήσεις.
Στις ταινίες μου, προσπαθώ να δείξω πώς είναι η καθημερινότητα για εμάς. Οι νυχτερινές επιδρομές – ξύπνημα στις 3 τα χαράματα υπό τους ήχους βομβίδων δακρυγόνων, ρίψη βομβών κρότου κοντά στο παράθυρό σας ή ισραηλινές δυνάμεις που επιχειρούν να εισβάλουν στο σπίτι σας. Μια φορά, μάλιστα, ξύπνησα και βρήκα έναν Ισραηλινό στρατιώτη στο δωμάτιό μου, που έσπαζε με το όπλο του τα παιχνίδια μου. Μου έβαλε το όπλο του στο κεφάλι μου.
Αυτή την εβδομάδα, οι παγκόσμιοι ηγέτες συναντώνται στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη και στη Γενεύη πραγματοποιούνται οι συνεδριάσεις του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τη διεθνή κοινότητα να σταματήσει τη σιωπή της απέναντι στις κακοποιήσεις που αντιμετωπίζουν παιδιά των Παλαιστινίων. Το Ισραήλ παραβιάζει τα δικαιώματά μας και παραβιάζει το διεθνές δίκαιο ατιμώρητα.
Τα πιο βασικά δικαιώματα και ελευθερίες μας, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός μας στη ζωή, παραβιάζονται. Συχνά παλεύουμε να ξεπεράσουμε τα συναισθήματα θλίψης, άγχους, μοναξιάς και φόβου που προκαλούνται από την υπερβολική χρήση βίας εναντίον μας, τη στόχευση των οικογενειών, των σχολείων και των σπιτιών μας. Οι φίλοι μου στη Γάζα ζουν κάθε μέρα με το φόβο να μην γίνουν στόχοι των βομβών του Ισραήλ.
Ο ξάδερφός μου, Μοχάμεντ Μουνίρ αλ-Ταμίμι, δολοφονήθηκε την τελευταία μέρα των εορτών του Άιντ1Άιντ αλ Φιτρ: η εορτή λήξης της νηστείας του Ραμαζανιού φέτος. Ισραηλινοί στρατιώτες επιτέθηκαν στο χωριό μας και σύντομα άρχισαν να πυροβολούν όσους έβλεπαν στους δρόμους. Όταν ο Μοχάμεντ βγήκε από το σπίτι του για να αναζητήσει τον αδελφό του, ένας στρατιώτης τον πυροβόλησε στο στομάχι με αληθινά πυρά. Ήταν μόλις 17 ετών.
Θρηνούμε για τους χαμένους φίλους και συγγενείς μας, αλλά παραμένουμε δυνατοί. Κάθε σφαίρα που δεν μας σκοτώνει, μας δίνει περισσότερη ελπίδα και μας κάνει πιο αποφασισμένους να αντισταθούμε στην κατοχή.
Το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που συστηματικά συλλαμβάνει, θέτει υπό κράτηση και δικάζει παιδιά σε στρατιωτικό δικαστήριο (στρατοδικείο).
Η ξαδέρφη μου, Αχέντ Ταμίμι, φυλακίστηκε για οκτώ μήνες σε ισραηλινή φυλακή όταν ήταν μόλις 16 ετών. Ήταν εκεί με πολλές άλλες γυναίκες και παιδιά. Ορισμένοι βρίσκονταν υπό «διοικητική κράτηση» – που σημαίνει ότι μπορεί να κρατούνται στη φυλακή για χρόνια, χωρίς καμία επίσημη κατηγορία ή δίκη.
Τα παιδιά των Παλαιστινίων που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές αντιμετωπίζουν μεγάλα τραύματα. Εξ αιτίας όσων έχουν περάσει, ακόμη και μετά την απελευθέρωσή τους, πολλά παιδιά δεν θα μπορούν να απολαύσουν ξανά τα παιδικά τους χρόνια.
Όταν ήμουν μόλις 12 ετών, με σταμάτησαν στα σύνορα καθώς επέστρεφα από την Ιορδανία και με ανέκριναν για τρεις ώρες οι ισραηλινές δυνάμεις. Δεν είχα μαζί μου γονέα ή δικηγόρο, οπότε η ανάκριση ήταν παράνομη σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Αλλά δεν τους ένοιαζε.
Μετά από αυτό το περιστατικό, αποφάσισα να σπουδάσω δημοσιογράφος. Σύντομα έγινα η νεότερη δημοσιογράφος με δημοσιογραφική ταυτότητα στον κόσμο. Η διαπίστευσή μου μού παρείχε κάποια προστασία. Αλλά, φυσικά, και οι δημοσιογράφοι συστηματικά συλλαμβάνονται, τραυματίζονται και ακόμη και σκοτώνονται στην κατεχόμενη Παλαιστίνη.
Σήμερα, θα μιλήσω ως αυτόπτης μάρτυρας σε μια δημόσια εκδήλωση, που οργανώνεται από τις ΜΚΟ ActionAid και Al-Haq. Θα μιλήσω για ορισμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου που αντιμετωπίζουν τα παιδιά της Παλαιστίνης. Η Άραβας δημοσιογράφος του Al Jazeera Γκιβάρα Μπουντέιρι -η οποία συνελήφθη βίαια από τις ισραηλινές δυνάμεις ενώ κάλυπτε μια ειρηνική διαδήλωση στη γειτονιά Σέιχ Τζάρρα της κατεχόμενης Ανατολικής Ιερουσαλήμ τον Ιούνιο- θα είναι επίσης εκεί για να μιλήσει για τις επιθέσεις του Ισραήλ στην ελευθερία του Τύπου. Άλλοι μάρτυρες θα καταθέσουν για την αναγκαστική εκτόπιση παλαιστινιακών οικογενειών από τη συνοικία Σέιχ Τζάρρα και την κλοπή της γης και των πηγών στην κοιλάδα του Ιορδάνη.
Εν τω μεταξύ, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ καλεί τα κράτη-μέλη να συνεργαστούν πλήρως με την Εξεταστική Επιτροπή του για τις παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Αυτή η έρευνα έχει καθυστερήσει πολύ. Η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να συνεχίσει να κλείνει τα μάτια μπροστά στα δεινά των Παλαιστινίων.
Τα παιδιά της Παλαιστίνης, όπως όλα τα παιδιά, έχουν το δικαίωμα να είναι ασφαλή στα σπίτια και τα σχολεία τους. Έχουν το δικαίωμα να είναι απαλλαγμένα από παρενοχλήσεις, βία, αυθαίρετες συλλήψεις και επιθέσεις των Ισραηλινών στρατιωτών και εποίκων.
Αλλά παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, είμαι αισιόδοξη για το μέλλον. Είμαστε η γενιά της αλλαγής και η γενιά που, ελπίζω, θα απελευθερώσει την Παλαιστίνη. Θα κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος, ένα μέρος όπου δεν θα υπάρχει κατοχή ή εποικισμός, όπου όλοι θα είναι ίσοι, όπου οι Παλαιστίνιοι θα μπορούν να ζήσουν τη ζωή τους ελεύθερα και με αξιοπρέπεια. Αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας – η διεθνής κοινότητα πρέπει να σταματήσει τη σιωπή της και να σταθεί στο πλευρό μας στον αγώνα μας ενάντια στην καταπίεση.
Μετάφραση: Θόδωρος Κουτσουμπός
Υποσημειώσεις
