Ύστερα από 21 χρόνια στη φυλακή
Σε όλο τον κόσμο, αλλά ιδιαίτερα στην Παλαιστίνη, οι επαναστάτες διεθνιστές, οι μαχητές της απελευθέρωσης των λαών από την ιμπεριαλιστική-καπιταλιστική σκλαβιά, την εκμετάλλευση και την αδικία, πανηγυρίζουν για την απελευθέρωση της 77χρονης μαχήτριας Fusako Shigenobu. Η Fusako Shigenobu αποφυλακίζεται στις 28 Μαΐου 2022.
Το Δίκτυο Αλληλεγγύης Παλαιστινίων Κρατουμένων Samidoun εκφράζει την υποστήριξη και αλληλεγγύη του στην Fusako Shigenobu, διεθνίστρια κρατούμενη του παλαιστινιακού απελευθερωτικού αγώνα. Βρίσκεται φυλακισμένη στην Ιαπωνία για περισσότερα από 21 χρόνια ως πολιτική κρατούμενη για το ρόλο της ως ιδρύτρια της επαναστατικής οργάνωσης Ιαπωνικός Κόκκινος Στρατός (JRA), ο οποίος αγωνίστηκε για ένα επαναστατικό μέλλον της Ιαπωνίας καθώς και για τη συνεργασία της με τους Παλαιστίνιους επαναστάτες του Λαϊκού Μετώπου Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης (PFLP). Στις 28 Μαΐου στην Ιαπωνία, η Fusako Shigenobu αποφυλακίζεται και η κόρη της, May Shigenobu, μαζί με συντρόφους και υποστηρικτές σε πολλές χώρες οργανώνουν εκδηλώσεις καλωσορίσματος στην ελευθερία.
Το Samidoun δίνει ένα βιογραφικό της Fusako Shigenobu προτρέποντας τους υποστηρικτές του να δουν το livestream, να οργανώσουν ομαδικές συγκεντρώσεις για το livestream και να δείξουν την αλληλεγγύη τους στη Fusako, καλωσορίζοντας την αγωνίστρια που έμεινε δεκάδες χρόνια φυλακή για την Παλαιστίνη.
Το livestream θα λάβει χώρα στα παρακάτω κανάλια 28 Μαΐου, στις 2:30 π.μ., στην κεντρική Ευρώπη (3:30 π.μ. ώρα Ελλάδας).
Ακολουθήστε:
- Instagram – @freedomfighterfu
- Youtube – May Shigenobu
- Facebook – FusakoShigenobu page
- Twitter – @MayShigenobu
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες το Ελαιόδεντρο（オリーブの樹）, μια ομάδα υποστήριξης της Fusako στην Ιαπωνία, δημοσίευσε 157 ενημερωτικά δελτία που περιείχαν τα γραπτά της από τη φυλακή. Είμαστε ο διεθνής κλάδος υποστήριξης της Fusako που ονομάζεται Olive Tree – Διεθνής Κολλεκτίβα Ελαιόδεντρο. Δουλεύοντας μαζί με την κόρη της, May (Mei) Shigenobu, ο στόχος μας είναι να αφηγηθούμε την αληθινή ιστορία της ζωής και της κληρονομιάς της Fusako και να διορθώσουμε τη χρήση ρατσιστικής ορολογίας από τα χρηματοδοτούμενα από το κράτος εταιρικά μέσα ενημέρωσης και τα αφηγήματα που πλαισιώνουν τις ενέργειες του JRA, αγνοώντας τους ανθρωπιστικό του έργο για τη στήριξη των Παλαιστινίων.
Η Fusako Shigenobu (1945– ) είναι πολιτική κρατούμενη, ποιήτρια, συγγραφέας, μητέρα και επαναστάτρια αγωνίστρια για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Φυλακίστηκε για 21½ χρόνια έχοντας αφιερώσει τη ζωή της στον αγώνα κατά του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.
Εντάχθηκε στο φοιτητικό κίνημα στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ενώ παρακολουθούσε νυχτερινό σχολείο στο Πανεπιστήμιο Meiji στο Τόκιο∙ σταδιακά αφοσιώθηκε στην επαναστατική πολιτική και αργότερα εντάχθηκε στην Φράξια Κόκκινος Στρατός (RAF) το 1969. Η RAF ήταν ένα κομμουνιστικό κόμμα που υποστήριζε την επανάσταση ενάντια στις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Η Fusako έγινε ένας από τους κυριότερους ηγέτες το 1970 και της ανατέθηκε η ίδρυση ενός Γραφείου Διεθνών Σχέσεων.
Το 1971, η Fusako έφυγε από την Ιαπωνία, εν μέρει λόγω της διαφωνίας της με τον Mori Tsuneo, τον νέο τότε ηγέτη της RAF, μετά από μαζικές συλλήψεις της ηγεσίας της. Αλλά ο κύριος λόγος που έφυγε από την Ιαπωνία ήταν η αναζήτηση της διεθνούς αλληλεγγύης με άλλες επαναστάσεις που γινόντουσαν εκείνη τη στιγμή και αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό σε όλο τον κόσμο. Κατευθύνθηκε στη Μέση Ανατολή αφότου έμαθε για τον αγώνα των Παλαιστινίων ενάντια στην ισραηλινή κατοχή.
κατά την διάρκεια εκπαίδευσης, το 1972.
Όταν έφτασε στον Λίβανο την 1η Μαρτίου 1971, ο Fusako άρχισε να συνεργάζεται με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), μια κοσμική μαρξιστική-λενινιστική οργάνωση που ιδρύθηκε από τον Παλαιστίνιο γιατρό Τζορτζ Χαμπάς. Η Fusako ξεκίνησε το αλληλέγγυο έργο της στο γραφείο Δημοσίων Σχέσεων του PFLP και στο κέντρο εκδόσεων περιοδικών Al Hadaf. Αυτή ήταν μια εποχή με πολύ περιορισμένη πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης και τις πληροφορίες, έτσι η κύρια εστίασή της ήταν να διαδώσει τις πληροφορίες που απέκτησε για τον αγώνα των Παλαιστινίων και για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή στην Ιαπωνία γράφοντας αναφορές για ιαπωνικές αριστερές εφημερίδες και περιοδικά, και επίσης αλληλογραφώντας με διάφορους ακτιβιστές, καλλιτέχνες, γιατρούς, δημοσιογράφους και άλλους ειδικούς για να τους ενθαρρύνει να έρθουν και να εργαστούν εθελοντικά στα παλαιστινιακά στρατόπεδα ή να ενημερώσει το ιαπωνικό κοινό και να δημιουργήσει υποστήριξη στη βάση.
Τον Μάιο του 1971, βοήθησε να συστηθούν οι Masao Adachi και Koji Wakamatsu στους Παλαιστίνιους μαχητές της ελευθερίας Φενταγίν και διευκόλυνε την δημιουργία της ταινίας τους Red Army/PFLP Declaration of World War. Τους συνόδευσε στο παλαιστινιακό στρατόπεδο Jarash της Ιορδανίας, όπου γύρισαν το πρώτο βίντεο με Παλαιστίνιους μαχητές στην καθημερινή ζωή των Φενταγίν. Αυτοί οι Φενταγίν σφαγιάστηκαν δύο ημέρες αργότερα.
Στις 30 Μαΐου 1972, τρεις Ιάπωνες προσφέρθηκαν εθελοντικά να συμμετάσχουν σε μια στρατιωτική επιχείρηση στο αεροδρόμιο Lydda (γνωστό στους Ισραηλινούς ως αεροδρόμιο Ben Gurion) που είχε ως στόχο τον Aharon Katzir, τον επικεφαλής επιστήμονα για τα βιολογικά όπλα του Ισραήλ. Είκοσι πέντε άμαχοι σκοτώθηκαν στα διασταυρούμενα πυρά με τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας. Το Ισραήλ αρνήθηκε την πρόσβαση σε μια διεθνή επιτροπή έρευνας για να διερευνήσει πώς σκοτώθηκαν τόσοι πολλοί άμαχοι στο περιστατικό. Μια ανεξάρτητη έρευνα θα είχε αποκαλύψει ποιος ήταν υπεύθυνος για τη δολοφονία αμάχων.
Οι τρεις Ιάπωνες εθελοντές είχαν σχεδιάσει να θυσιάσουν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της επιχείρησης χρησιμοποιώντας χειροβομβίδες, αλλά ένας από τους συμμετέχοντες, ο Kozo Okamoto επέζησε και συνελήφθη. Στην ισραηλινή ανάκριση, αποκαλύφθηκε ότι ήταν μέλος της Φράξιας Κόκκινος Στρατός (RAF). Οι τρεις εθελοντές αυτοαποκαλούνταν Αραβικός Κόκκινος Στρατός και αυτό διέρρευσε στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης. Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης τους ονόμασαν Ιαπωνικό Κόκκινο Στρατό και έτσι το όνομα υπήρχε πριν από την εμφάνιση της οργάνωσης το 1974.
Η Fusako αναγκάστηκε να βγει στην παρανομία από το φόβο των ισραηλινών αντιποίνων εναντίον των Ιαπώνων που συνεργάζονταν με το παλαιστινιακό απελευθερωτικό κίνημα. Παρόλο που η Fusako δεν είχε καμία ανάμειξη στην επιχείρηση, το Ισραήλ επιχείρησε να την δολοφονήσει βομβαρδίζοντας τα κτίρια όπου διέμενε.
Εκείνη την περίοδο, έμεινε έγκυος στην κόρη της που γεννήθηκε την 1η Μαρτίου 1973. Η Fusako και η κόρη της May έζησαν κρυμμένες για τα επόμενα 28 χρόνια. Η May πήρε το όνομά της από την ιαπωνική λέξη για την επανάσταση (Kaku-mei) με τον χαρακτήρα Κάντζι που σημαίνει «ζωή»（命）.
Ενώ παρέμεναν κρυμμένοι, οι Ιάπωνες εθελοντές στο PFLP αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια πολιτική οργάνωση το 1974. Η Fusako έγινε η ηγέτιδα και εκπρόσωπος αυτής της διεθνιστικής αριστερής επαναστατικής οργάνωσης που πήρε το όνομα Ιαπωνικός Κόκκινος Στρατός (και Αραβικός Κόκκινος Στρατός στα πρώτα του στάδια). Διεξήγαγαν διάφορες επιχειρήσεις εναντίον καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών οντοτήτων όπως η εταιρεία Shell στη Σιγκαπούρη (1974) και απαίτησαν την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων καταλαμβάνοντας τη Γαλλική Πρεσβεία στη Χάγη (1974) και το Προξενείο των ΗΠΑ στην Κουάλα Λουμπούρ το (1975).
Αφού η JRA έγινε ανεξάρτητη οντότητα το 1974, προσπάθησε να διασφαλίσει ότι οι άμαχοι δεν θα βλάπτονταν σε μελλοντικές επιχειρήσεις. Μετά από μια αλλαγή πολιτικής, όλες οι μιλιταριστικές τους επιχειρήσεις σταμάτησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η ομάδα αποφάσισε να συνεχίσει το έργο της εστιάζοντας στην υποστήριξη του απλού λαού και την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό.
Η Fusako αναφέρει: «Οι λόγοι που ματαιώσαμε τον ένοπλο αγώνα τύπου 1970 ήταν επειδή μαζί με την αναγνώριση των Παλαιστινίων από τον ΟΗΕ (και λόγω των πολλών θανάτων) στη σκέψη μου ήταν η αγάπη για τη ζωή σε κάθε αγώνα».
Η Fusako έγραψε 10 βιβλία εν όσο ζούσε στην παρανομία και στη φυλακή, συμπεριλαμβανομένου ενός βιβλίου ποίησης. Στο πρώτο της βιβλίο, Η Αγάπη μου, η Επανάστασή μου (1974), η Fusako έγραψε: «Θα ήθελα να δω ανθρώπους να ανατρέφονται για να βοηθούν ο ένας τον άλλον ανεξαρτήτως συνόρων».
σχεδιασμένη από τον Sliman Mansour, 1980.
Το Νοέμβριο του 2000, η Fusako συνελήφθη στην Οσάκα και μεταφέρθηκε στο Τόκιο. Σε πολλές περιπτώσεις, η Fusako έχει αναλάβει δημόσια την ευθύνη για προηγούμενες ενέργειες του JRA και ζήτησε συγγνώμη από όλους εκείνους που έπαθαν ζημιά άσκοπα. Στις 14 Απριλίου 2001, διέλυσε τον Ιαπωνικό Κόκκινο Στρατό και δήλωσε ότι θα συνέχιζε το ίδιο έργο στην Ιαπωνία μέσω νόμιμων μέσων. Η κυβέρνηση της φόρτωσε δύο κατηγορίες για πλαστογραφία διαβατηρίου και ισχυρίστηκε ότι πρέπει να είχε «συνωμοτήσει» στον σχεδιασμό της επιχείρησης ομηρίας του 1974 στη Γαλλική Πρεσβεία στη Χάγη (μια επιχείρηση που είναι γνωστό ότι σχεδιάστηκε από τον Waddie Haddad του PFLP και είχε επικεφαλής τον Carlos, ο οποίος τραυμάτισε έναν φρουρό). Η κατηγορούσα αρχή δεν παρουσίασε συγκεκριμένα στοιχεία για την εμπλοκή της Fusako. Βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε καταθέσεις που πάρθηκαν από ομολογίες που πάρθηκαν με καταναγκαστικό τρόπο τη δεκαετία του 1970, οι οποίες ανακλήθηκαν από εκείνους τους μάρτυρες στο βήμα κατά τη διάρκεια της δίκης. Αδιαφορώντας για αυτές τις ανακλήσεις, ο δικαστής την καταδίκασε το 2005 σε 20 χρόνια φυλάκιση για πιθανή συνωμοσία «απόπειρας ανθρωποκτονίας».
Όπως και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι, η Fusako έχει τιμωρηθεί υπερβολικά επειδή αμφισβητεί ανοιχτά τη νομιμότητα της ιαπωνικής μοναρχίας και κυβέρνησης για τη διαιώνιση των αυτοκρατορικών συστημάτων κυριαρχίας και διακρίσεων. Από τη φυλακή, έγραψε: «Η Ιαπωνία δεν είναι ένα θεϊκό έθνος˙ πρέπει να γίνουμε ένα ανθρώπινο έθνος» (Δεκέμβριος 2000).
Το 2008, διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου και υποβλήθηκε σε τρεις χειρουργικές επεμβάσεις. Σε μια επιστολή του 2017 από το νοσοκομείο της φυλακή Hachioji στο Τόκιο, η Shigenobu γράφει:
«Αν οι διαδηλωτές κατά των πυρηνικών και οι διαδηλωτές κατά του πολέμου μπορούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, μπορούν να αλλάξουν το μέλλον. Είμαι αισιόδοξη… Θα μπορούσατε να πείτε ότι ο κόσμος είναι ώριμος για επανάσταση, σε υλικούς όρους. Όσο συνεχίζει η ανθρωπότητα να βρίσκεται σε άρνηση, η παγκόσμια ουμανιστική επανάσταση θα λάβει χώρα σίγουρα σε μια μελλοντική γενιά».
Μετάφραση από τα αγγλικά: Γιαν. Σιμ.
