Ο Ισημερινός [Εκουαδόρ] είναι μία από τις χώρες που πλήττονται περισσότερο στην περιοχή των Άνδεων. Η υποχρηματοδότηση στον τομέα της υγείας και η ανεργία συγκαταλέγονται μεταξύ των σημαντικότερων προβλημάτων στην εκεί κοινωνία.

Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί 76.217 θετικά κρούσματα και 5.367 άνθρωποι έχουν πεθάνει από τον κορονοϊό. Πολλοί από αυτούς τους θανάτους έχουν λάβει χώρα στο δρόμο ή μέσα στο αυτοκίνητο των νεκρών, δείγμα της πολιτικής αδράνειας και λιτότητας της κυβέρνησης του Λένιν Μορένο.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Μητροπολιτικής Εταιρείας Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων, από τον Απρίλιο έως τις 15 του τρέχοντος μήνα, υπήρξαν 144 νεκροί, εκ των οποίων οι 48 επιβεβαιώθηκαν με Covid-19 και 96 με την υποψία. Μία ώρα και 45 λεπτά, είναι η διάρκεια του πρωτοκόλλου ανά πτώμα, η τραγική έκφραση ενός κατεστραμμένου και εγκαταλειμμένου συστήματος υγείας.

Ωστόσο, τα στοιχεία αυτά δεν πρέπει να προκαλούν καμιά έκπληξη. Μια μελέτη που διεξήχθη από το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικών και Απογραφών (INEC) το 2019, σε εθνικό επίπεδο, αποκάλυψε ότι το 93% του πληθυσμού έχει πρόσβαση σε σαπούνι ή απορρυπαντικό για να πλύνει τα χέρια του. Οι υπόλοιποι, περίπου 1.120.000 Εκουαδοριανοί δεν έχουν αυτά τα απαραίτητα μέσα σε καιρούς κρίσηςˑ επιπλέον το 96,7% έχει βιώσιμα καταλύματα και το 98,2% διαθέτει νερό.

Τα περισσότερα από τα εξωνοσοκομειακά θύματα ως επί το πλείστον είναι άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών και μεταξύ άλλων παραγόντων. Υπήρχε έλλειψη δυνατότητας πρόσβασης σε νοσοκομεία και δομές υγείας, όσο και ανεπαρκής ενημέρωση του πληθυσμού. Πολλοί δεν πάνε σε ιατρικά κέντρα εγκαίρως από φόβο μόλυνσης, άλλοι εμπιστεύονται κάποιο αμφιβόλου αποτελεσματικότητας εναλλακτικό μέτρο υγείας, όπως η κατανάλωση χλωρίου ή παράξενων φαρμάκων.

Τα νοσοκομεία στο Κίτο, πρωτεύουσα του Ισημερινού, έχουν καταρρεύσει. Το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας ανέφερε ότι οι κλίνες στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) έχουν φθάσει στο 99,19% της χωρητικότητάς τους. Η κατάσταση είναι τόσο κρίσιμη που στις αρχές Ιουλίου το Στρατιωτικό Νοσοκομείο της πρωτεύουσας ανακοίνωσε ότι παύει τις υπηρεσίες του με εξωτερικούς ασθενείς λόγω της αύξησης των κρουσμάτων και της περίθαλψης των ασθενών με COVID-19.

Η επαρχία Γκουάγιας εξακολουθεί να πλήττεται περισσότερο με 1644 θανάτους, καθώς δεν εφάρμοσε επαρκή προληπτικά μέτρα λόγω της άρνησης του προβλήματος από τις χριστιανικές κοινωνικές αρχές κατά τις πρώτες εβδομάδες. Η απουσία συνοδευτικών εκστρατειών για τους ανθρώπους που βρίσκονται στο δρόμο, άστεγοι, χωρίς άνοιγμα καταφυγίων, ενώ το σύστημα υγείας καταρρέει αποκαλύπτει ότι τα κατασταλτικά μέτρα δεν έχουν άλλη λειτουργία από το να συντηρούν την εγκληματική αμέλεια της κυβέρνησης.

Η θανατηφόρα δράση του κορονοϊού και η ελλιπής περίθαλψη συνυφαίνεται με την υποχρηματοδότηση της δημόσιας υγείας. Ταυτόχρονα η ανεργία είναι το μέγιστο κοινωνικό πρόβλημα. Το Υπουργείο Εργασίας δεν καταγράφει πλέον τις απολύσεις εργαζομένων, που οικονομικά έχουν πέσει κάτω από τους δείκτες φτώχειας, με σοβαρά προβλήματα στη διατήρηση των σπιτιών τους και που δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους.

Το οικονομικό παραγωγικό σύστημα της χώρας έχει χρεοκοπήσει. Οι οικογένειες του είναι θύματα, όχι μόνο της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στον τομέα της υγείας, αλλά και της ανεργίας με ένα ανησυχητικό μέλλον για τις νέες γενιές. Η πολιτική του προέδρου Μορένο είναι μια πολιτική για τη δεξιά, για τους τραπεζίτες, τα παραδοσιακά καπιταλιστικά μέσα ενημέρωσης και τα ανώτερα στρώματα της στρατιωτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας. Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε τις υπηγεσίες του στην αμερικανική πρεσβεία.

Η πολιτική υποταγής στα γεωπολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά και στρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών που απορρέει από τις συμφωνίες του Moreno με το ΔΝΤ με την τυπική “παραδοσιακή” συνταγή: μείωση του μεγέθους του κράτους (ελάχιστο κοινωνικό κράτος), μείωση των φορολογικών δαπανών, ευελιξία και απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, φορολογικές μεταρρυθμίσεις για την ικανοποίηση των συμφερόντων των οικονομικών και εταιρικών ελίτ, ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, απορρύθμιση των κρατικών ελέγχων και ελευθέρωση του εξωτερικού τομέα. Αυτή η βάναυση προσαρμογή των εργαζομένων σε ένα πλαίσιο πανδημίας απεικονίζεται περαιτέρω στην έλλειψη υποδομών και προμηθειών στα νοσοκομεία και τη μείωση του ιατρικού προσωπικού, περιορίζοντας σημαντικά την ικανότητα αντιμετώπισης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στον τομέα της υγείας.

Από την μεριά τους, τα μεγάλα καπιταλιστικά μέσα ενημέρωσης έχουν φυσικά ευθυγραμμιστεί με την κυβέρνηση, την υποστηρίζουν και αποκρύπτουν το μηδενικό της έργο. Οποιοσδήποτε διανοούμενος ή επικριτικός δημοσιογράφος εκφράζει απόψεις που δεν αρέσουν στην επίσημη ηγεσία και σε αυτούς που εκπροσωπεί, αποκλείεται άμεσα από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης.

Δεδομένης της αύξησης των κρουσμάτων στη χώρα, χωρίς επείγοντα υγειονομικά και κοινωνικά μέτρα, η πανδημική κρίση που εξαπέλυσε η καπιταλιστική κυριαρχία, θα είναι απολύτως καταστροφική.

Αρ.Μα.