Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΝΑ ΤΡΙΖΟΥΝ
Τα πρησμένα, από την σκληρή δουλειά και την ορθοστασία, πόδια των καθαριστριών σηκώνουν το βάρος ενός αγώνα που κάνει τις κυβερνητικές καρέκλες να τρίζουν.
Εννιά μήνες στο δρόμο και 28 μερόνυχτα έξω από το Υπουργείο Οικονομικών οι καθαρίστριες έχουν γίνει σύμβολο στον αγώνα της εργατικής τάξης για το δικαίωμα στη δουλειά. Ήδη και άλλοι απολυμένοι του δημοσίου στέκονται δίπλα στις απολυμένες καθαρίστριες.
Το Σεπτέμβρη του 2013 οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών τίθενται σε διαθεσιμότητα ενώ η δουλειά που έκαναν ανατίθεται σε συνεργεία καθαρισμού. Από εκείνη την ώρα ξεκινάει ένας αγώνας που έμελλε να αφήσει παρακαταθήκες στο εργατικό κίνημα. Σε πείσμα κάθε απαισιοδοξίας και ηττοπάθειας γύρω από την υπόθεσή τους, πεισματωμένες από την αναλγησία της κυβέρνησης και του Υπουργείου Οικονομικών ξεκινάνε έναν αγώνα που η αποφασιστικότητά του έφερε σε αμηχανία την κυβέρνηση και μετέτρεψε ένα κίνημα που η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΠΟΕ ΔΥΟ και της ΑΔΕΔΥ το κρατούσε στο περιθώριο, σε σημείο αναφοράς για όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Μετά, μάλιστα, από τη δικαστική απόφαση, που αναγνώρισε το αυτονόητο και διέτασσε άμεσα την επιστροφή στην δουλειά τους, ο αγώνας αυτός από σημείο αναφοράς μετατράπηκε σε ένα ζωντανό Κέντρο Αγώνα καθώς καθημερινά πλαισιώνεται από εργαζόμενους σε διαθεσιμότητα και απεργούς, που στην δικαίωση των καθαριστριών βλέπουν την δική τους δικαίωση και την λύτρωση από τα δεσμά των μνημονίων.
Η απόφαση του μονομελούς Πρωτοδικείου να αναγνωρίσει το προφανές, διατάσσοντας την επιστροφή στην δουλειά των απολυμένων, έφερε σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση που σαν χαμερπής τραμπούκος των τοκογλύφων, αρνήθηκε την εφαρμογή της με το σκεπτικό: «…τίθενται ζητήματα εξαιρετικής σπουδαιότητας που αποτελούν τον πυρήνα του θεσμού της διαθεσιμότητας και συνδέονται με την ερμηνεία και εφαρμογή συνταγματικών διατάξεων.». Με αυτό τον τρόπο το ζήτημα πολιτικοποιείται και γίνεται κεντρικό για όλο το εργατικό κίνημα καθώς από την έκβασή του, θα κριθούν μελλοντικές εργατικές διεκδικήσεις και η ίδια η διαθεσιμότητα.
Η νομική μορφή που παίρνει ο αγώνας για την δικαίωση των καθαριστριών είναι ο τρόπος που δύο διαφορετικά πολιτικά δικαιώματα διεκδικούν την επιβολή τους στον ταξικό στίβο: από τη μια το δικαίωμα στην δουλειά και από την άλλη η δυνατότητα της κυβέρνησης να απολύει σύμφωνα με τις διαταγές του μνημονίου ώστε η αδυσώπητη κρίση του συστήματος να φορτωθεί εξολοκλήρου στους εργαζόμενους. Έτσι, η νομική μορφή που παίρνει το ζήτημα δεν μπορεί να κρύψει τον βαθύ πολιτικό και αντικυβερνητικό χαρακτήρα της αντιπαράθεσης.
Ακριβώς πάνω σε αυτό θα κρίνει ο Άρειος Πάγος, στην συζήτηση πάνω στο αίτημα της κυβέρνησης για αναστολή της απόφασης στις 10 Ιουνίου, αλλά ακόμη περισσότερο, πάνω στην αναίρεση που έχει κάνει η κυβέρνηση ενάντια στην πρωτόδικη απόφαση.
Οι καθαρίστριες το διατύπωσαν με ένα ξεκάθαρο σύνθημα στις 3 Ιούνη όταν έκλεισαν την πόρτα του Υπουργείου Οικονομικών για να διαμαρτυρηθούν:
«ή ο Σαμαράς ή Εμείς!».
Στη διαμαρτυρία αυτή, η αστυνομία, για άλλη μια φορά, τραυμάτισε αρκετές καθαρίστριες και έστειλε στο νοσοκομείο δύο από αυτές με κακώσεις στα πόδια από τις κλωτσιές των δυνάμεων Υ. ΜΕ. Τ. που προσπάθησαν ανεπιτυχώς να τις απωθήσουν.
Εννιά μήνες στο δρόμο και 28 μερόνυχτα έξω από το Υπουργείο Οικονομικών οι καθαρίστριες δηλώνουν με αποφασιστικότητα πως «θα πάρουν πίσω τη δουλειά τους». Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΠΑΣΚΕ ΔΑΚΕ σιωπά ένοχα ελπίζοντας στην κούρασή τους. Η ΑΔΕΔΥ εξάντλησε το ενδιαφέρον της σε μια… απογευματινή διαδήλωση μετά από 9 μήνες αδιαφορίας. Ενώ οι δυνάμεις της καθεστωτικής αριστεράς όταν δεν κουνάνε το δάχτυλο στις καθαρίστριες, κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, αδυνατώντας ακόμη και τώρα να πάρουν αποφάσεις στην κατεύθυνση της γενίκευσης του αγώνα, στην κατεύθυνση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας.
Στο επαναστατικό ρεύμα μέσα στο εργατικό κίνημα μπαίνει το καθήκον να πάρει το μήνυμα και να δουλέψει με αποφασιστικότητα μέσα στις μάζες των απολυμένων. Τα πρησμένα, από την σκληρή δουλειά και την ορθοστασία, πόδια των καθαριστριών σηκώνουν το βάρος ενός αγώνα που κάνει τις κυβερνητικές καρέκλες να τρίζουν. Ήδη όμως δίπλα στην σκηνή των καθαριστριών οι απολυμένοι σχολικοί φύλακες και οι καθηγητές σε διαθεσιμότητα έχουν στήσει σκηνή συμμετέχοντας στον αγώνα.
Στο χέρι μας είναι να ενώσουμε τα ορμητικά εργατικά ρυάκια σε ένα μεγάλο ποτάμι που θα γκρεμίσει τρόικες μνημόνια και αφεντικά.
Αβραμίδης Κώστας
