Για ποιόν Xτυπάει η Kαμπάνα του Xρυσού
Εδώ και περίπου 24 μήνες ένα μεγάλο “μυστήριο” πλανιέται πάνω από τον… πλανήτη.
Με μια πρωτοφανή πυκνότητα αυξάνονται σταθερά τα “αόρατα” αεροπορικά δρομολόγια, που μεταφέρουν χρυσό από κεντρικές τράπεζες σε κεντρικές τράπεζες.
Μια ματιά στα ελάχιστα προσβάσιμα στοιχεία αυτής της παράξενης μετακίνησης χρυσού καταγράφει το πιό πυκνό δρομολόγιο που συνήθως ξεκινά από το αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης ή από το Χήθροου του Λονδίνου και καταλήγει υπό άκρα μυστικότητα σε δεκάδες πρωτεύουσες ανά τον πλανήτη.
Μέσα στους τελευταίους 18 μήνες περίπου 400 τόνοι χρυσού έχουν μεςτακινηθεί από τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, στην Ολλανδία, την Γερμανία, την Αυστρία και το Βέλγιο. Ένα άλλο διασταυρωμένο στοιχείο αναφέρει ότι τον Ιούνιο σε συνθήκες άκρας μυστικότητας ένα αεροπλάνο φορτωμένο με 30 τόνους χρυσού (καθαρότητας 99,8%) απογειώθηκε από το αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης με προορισμό την Ευρώπη. Τα κυβώτια μεταφοράς είχαν απ’ έξω το σήμα της Federal Reserve Bank of New York.
Η Εκθεση
Στο τελευταίο ραπόρτο (Δεκέμβριος 2016) του World Gold Council καταγράφεται μια διαφωτιστική στατιστική για το τι συμβαίνει τα τελευταία δύο χρόνια. Δείχνει ότι χώρες του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης αυξάνουν τα εντός των συνόρων αποθέματά τους σε χρυσό.
Η εικόνα γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρη από τα δημοσιοποιημένα στοιχεία σε σχέση με τα αποθεματικά σε χρυσό στην Federal Reserve Bank of New York (FRBNY).
Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα αποθεματικά σε χρυσό στην FRBNY ήταν 12,5 χιλ. τόνοι πριν το σκάσιμο της τραπεζικής φούσκας το 2008. Σήμερα έχουν μειωθεί σε 5,2 χιλ. τόνους. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες έχουν ήδη δρομολογηθεί διαδικασίες για επιστροφή σε άλλες χώρες κάπου 1.000 τόνων επιπλέον…
Η Fed σε Εκθέσεις της εκτιμά ότι έχουν “επιστραφεί” πάνω από 7.000 τόνοι χρυσού.
Η αλήθεια είναι ότι η ισχυρότερη τάση “επιστροφής χρυσού” καταγράφεται μεταξύ Ευρωζώνης και ΗΠΑ – Μ. Βρετανίας. Μέχρι το 2008/2009 η τάση που επικρατούσε ήταν μία σιωπηρή απομάκρυνση από τον χρυσό παρά το γεγονός ότι οι χώρες της Ευρωζώνης στα τέλη της δεκαετίας του 90 χρειάσθηκε να συνεισφέρουν για την εγγύηση του ισολογισμού της ΕΚΤ 767 τόνους χρυσού από τα αποθέματά τους.
Παρ’ όλα αυτά η συγκέντρωση χρυσού με μόνη ίσως εξαίρεση την Γερμανία δεν ήταν κάτι που παρατηρούσε κανείς στην Ευρωζώνη καθώς η εμπιστοσύνη στο ευρώ που μόλις άρχιζε να κάνει τα πρώτα του βήματα είχε “ενθουσιάσει” τις αγορές συναλλάγματος.
Η αβεβαιότητα και ο χρυσός
Η στροφή έγινε με το ξέσπασμα της κρίσης του 2008. Από τότε, αλλά ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, στην Ευρωζώνη άρχισε η “δίψα” για χρυσό.
Μεταξύ 2018 και 2020 οι χώρες σύμφωνα με τον υπάρχοντα σχεδιασμό υπολογίζεται ότι θα έχουν πάρει πίσω πάνω από το 50% των αποθεματικών τους σε χρυσό που έχουν αποθηκευμένο εκτός των συνόρων τους. Ακόμα και η Ελβετία που είναι μία από τις χώρες με τα μεγαλύτερα αποθέματα σε χρυσό έχει δρομολογήσει την επιστροφή εντός συνόρων περίπου 500 τόνων χρυσού.
Η “επιστροφή” στον χρυσό κατά τους περισσότερους αναλυτές δεν εκφράζει μόνο την τάση θωράκισης απέναντι στην γενική αβεβαιότητα. Είναι κάτι πολύ περισσότερο καθώς αυτή η “δίψα” παρατηρείται περισσότερο στον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Αυστρία) και εκφράζεται κατά βάση σε εθνικό επίπεδο, αφού η “επιστροφή” γεμίζει τα εθνικά θησαυροφυλάκια και όχι εκείνο της ΕΚΤ.
Το χαρακτηριστικό είναι ότι οι χώρες που κατά βάση “μαζεύουν” τον χρυσό τους πίσω στα δικά τους θησαυροφυλάκια είναι οι χώρες που λιγότερο από κάθε άλλον θα έπρεπε να το κάνουν. Είναι οι χώρες του “σκληρού πυρήνα” δηλαδή η Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία και το Βέλγιο. Με άλλα λόγια οι χώρες που εμφανίζονται ως οι υποψήφιες για την ομάδα του “σκληρού ευρώ” σε ενδεχόμενη ανατροπή της καταστασης στην ευρωζώνη ή στο σχέδιο Σόιμπλε για τα “δύο ευρώ”.
Ορισμένοι αναλυτές ερμηνεύουν ανοικτά πλέον την στάση αυτή από τις χώρες του σκληρού πυρήνα, ως μια σιωπηρή επιχείρηση θωράκισης απέναντι σε μελλοντικές περιπέτειες του ευρώ, είτε την ολοσχερή κατάρρευση του εγχειρήματος είτε για την εισαγωγή του δεύτερου “ακριβού” ευρώ.
Βέβαια η επιστροφή στον χρυσό σαν βασικό συναλλαγματικό αποθεματικό δεν σημαίνει καμμία… στρατηγική επιστροφής στο στάνταρτ χρυσού, ούτε καν σαν σκέψη. Κανείς μετά το 1971 και τα όσα έχουν μεσολαβήσει από τοτε δεν τολμά να μιλήσει για κάτι τέτοιο μετά την φάση του υπερπληθωρισμού και την απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων.
Η ενδόρρηξη της παγκοσμιοποίησης του χρηματιστικού κεφαλαίου με την κρίση του 2008 σπρώχνει και πάλι το χρήμα στον χρυσό, μια διαδικασία ανέφικτη όπως και η επιστροφή ενός ηλικιωμένου στη μήτρα της μάνας του!
Γ. Aγγ.
