Από την εκλογή Κόρμπιν στο ταραγμένο συνέδριο των Τόρηδων
Το ετήσιο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος των Τόρηδων στο Μάντσεστερ σημαδεύτηκε από τις μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στη λιτότητα. Τα επίσημα στοιχεία της αστυνομίας υπολογίζουν στους 60.000 τους διαδηλωτές την περασμένη Κυριακή οι οποίοι κυριολεκτικά πολιόρκησαν το χώρο διεξαγωγής του συνεδρίου για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και τις ιδιωτικοποιήσεις της κυβέρνησης του Ντέηβιντ Κάμερον.
Τα βρετανικά ΜΜΕ φυσικά έστρεψαν την προσοχή τους στα μικροεπεισόδια που έλαβαν χώρα από οργισμένους διαδηλωτές και ασχολήθηκαν με την τρέχουσα εκστρατεία δολοφονίας προσωπικότητας του νεοεκλεγέντος επικεφαλής του Εργατικού Κόμματος, Τζέρεμι Κόρμπιν. Το νέο θανάσιμο αμάρτημα του Κόρμπιν μετά τις κατηγορίες για αντισημιτισμό, εξαιτίας των ήπιων φιλοπαλαιστινιακών του θέσεων και την άρνησή του να τραγουδήσει σε δημόσια τελετή τον εθνικό ύμνο –ο Θεός σώζει τη βασίλισσα-, αυτή τη φορά ήταν η συμμετοχή του στη συγκέντρωση που διοργάνωσε η Συνέλευση του Λαού και το Συνδικάτο των Επικοινωνιών στο Μάντσεστερ ενάντια στη λιτότητα και το ξεπούλημα του (εναπομείναντος) 15% των μετοχών των Ταχυδρομείων από το βρετανικό δημόσιο. Η παραβίαση της ετικέτας από μεριάς του Κόρμπιν να παρευρεθεί στην ίδια πόλη όπου γίνεται το συνέδριο αντίπαλου κόμματος επικρίθηκε από σύσσωμο τον αστικό Τύπο. Αυτό το οποίο φαίνεται ωστόσο να πέρασε στα ψιλά ήταν η συμμετοχή δέκα χιλιάδων εργαζομένων και νεολαίας σε αυτή τη συγκέντρωση.
Η συντριπτική νίκη του Κόρμπιν -με το 59,5% των ψήφων- απέναντι στους υπόλοιπους τέσσερις υποψήφιους ηγέτες του Εργατικού κόμματος στις 12 Σεπτεμβρίου δεν θα είχε τόσο μεγάλη σημασία αν δεν είχε συνοδευτεί από ένα κύμα υποστήριξης πέρα από τα παραδοσιακά μέλη του Εργατικού κόμματος. Η περιθωριακή υποψηφιότητα Κόρμπιν που δεν μπορούσε αρχικά να συγκεντρώσει τις απαραίτητες 35 υπογραφές βουλευτών του κόμματος για να κατέλθει υποψήφιος εκτινάχθηκε εξαιτίας του κύματος των 178 χιλιάδων συνδικαλισμένων εργαζομένων που γράφτηκαν μέλη του κόμματος και των 200 χιλιάδων που πλήρωσαν 3 λίρες για να γραφτούν ως υποστηρικτές για να ψηφίσουν.
Η επόμενη ημέρα της εκλογής Κόρμπιν συνοδεύτηκε από 80 χιλιάδες επιπλέον εγγραφές στο Εργατικό Κόμμα και πολλές συζητήσεις για τον χορτοφάγο ακτιβιστή του αντιπολεμικού και του οικολογικού κινήματος, δηλωμένο πολέμιο της λιτότητας. Οι οργισμένες δηλώσεις του Τζον Κρούντας, συγγραφέα του εκλογικού προγράμματος του 2015 του Εργατικού Κόμματος, για τον κίνδυνο μετατροπής τού κόμματος σε μια “Τροτσκιστική γκρούπα των αρχών της δεκαετίας του ’80” με τη νέα ηγεσία των Εργατικών αναπαράχθηκε από τον Guardian μέχρι τους Financial Times, τον Telegraph και τη Sun.
Ο μετριοπαθής αριστερός σοσιαλδημοκράτης Κόρμπιν δεν ξεφεύγει ακριβώς από τα πλαίσια της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, και όμως συναντά την άκαμπτη αντίσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας των βουλευτών του κόμματος οι οποίοι παραμένουν πιστοί στον Τόνι Μπλερ και τον Γκόρντον Μπράουν. Το γέγονος ότι μόλις 20 από τους 232 βουλευτές των Εργατικών φαίνεται να στηρίζουν τον Κόρμπιν εκφράστηκε περίτρανα στο ετήσιο συνέδριο του Εργατικού Κόμματος στο οποίο δεν κατάφερε καν να θέσει στην ατζέντα το ζήτημα του πυρηνικού αφοπλισμού και τη μη ανανέωση του πυρηνικού προγράμματος Τριντέντ, κορυφαίο σημείο του προγράμματός του. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως ο Κόρμπιν ήταν ο επικεφαλής της “Συμμαχίας σταματήστε τον πόλεμο” μέχρι την ημέρα της εκλογής του.
Οφείλουμε να σημειώσουμε πως το πρόγραμμα του Κόρμπιν έχει στο κέντρο του μια “Λαϊκή Ποσοτική Χαλάρωση” για την ενίσχυση της οικονομίας και την αύξηση των μισθών. Απέχει πολύ από το να αποτελέσει μια επαναστατική εναλλακτική για την εργατική τάξη και τη νεολαία στην Αγγλία. Αντίθετα φαίνεται να κινείται στα ίδια αδιέξοδα της προσπάθειας αναζήτησης οικονομοτεχνικών λύσεων σε μια βαθιά συστημική κρίση υποστηρίζοντας την επανάληψη αποτυχημένων συνταγών. Τα ονόματα Στίγκλιτς, Πίκετι και Βαρουφάκη ανάμεσα στους νέους συμβούλους του οικονομολόγους είναι η καλύτερη απόδειξη αυτού του ισχυρισμού.
Το κύμα υποστήριξης που συναντά δείχνει μια πολιτική ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων μαζών και ιδιαίτερα της νεολαίας στη συντηρητική Αγγλία, η οποία δεν θα μπορέσει να εκφραστεί από ένα από τα δύο παραδοσιακά κόμματα του βρετανικού ιμπεριαλισμού. Αυτή η πολιτική ριζοσπαστικοποίηση είναι που τρομάζει την κυρίαρχη τάξη , η οποία δεν έχει συνέλθει ακόμα από το ράπισμα της νέας ανόδου του Σκωτσέζικου Εθνικού Κόμματος στις εκλογές του περασμένου Μαΐου.
Μπροστά σε κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις και με ανοιχτό το θέμα του Brexit στο επερχόμενο δημοψήφισμα η παλαιότερη αστική τάξη του πλανήτη φοβάται πως μπορεί να χάσει τον έλεγχο μπροστά σε μια τρικυμία. Η στροφή προς τα αριστερά των μαζών σε ολόκληρη την Ευρώπη της κρίσης από την Ισπανία μέχρι την Ελλάδα είναι που τρομάζει τους καπιταλιστές. Η εργατική τάξη όμως στην πάλη της για το τσάκισμα της Ευρώπης του κεφαλαίου χρειάζεται ατσάλινα επαναστατικά εργαλεία, όχι χάρτινα.
Νίκος Τζιρής
