Όχι στο κλείσιμο του εργοστασίου
Όχι στις απολύσεις
Όχι στο ξεσπίτωμα
Φωτορεπορτάζ Θόδωρου Κουτσουμπού
Εκατοντάδες εργάτες της ΛΑΡΚΟ από τη Λάρυμνα και την Εύβοια έφθασαν στην Αθήνα με δώδεκα πούλμαν το πρωί της Πέμπτης 10/2 για να διαδηλώσουν έξω από το υπουργείο οικονομικών με αίτημα να μην κλείσει η εταιρία. Την ίδια ώρα μαθητές των σχολείων της Λάρυμνας διαδήλωναν για να μην μείνουν άνεργοι οι πατεράδες τους και να μη χάσουν τα σπίτια τους 300 οικογένειες εργατών που μένουν σε οικισμούς της εταιρίας.
Όχι μόνο για τους εργάτες, αλλά για τις τοπικές κοινωνίες σε Λάρυμνα, Εύβοια, Βοιωτία, Καστοριά, Σέρβια Κοζάνης, το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ σημαίνει οικονομική καταστροφή των απολυμένων εργατών και μαρασμό των τοπικών κοινωνιών.
Το μεγαλύτερο εργοστάσιο της χώρας, το εμβληματικό εργοστάσιο σιδηρονικελίου ΛΑΡΚΟ, σύμβολο παλαιότερα της εκβιομηχάνισης -αλλά και των εργατικών αγώνων- οδηγείται σε κλείσιμο. 1065 εργάτες χάνουν τη δουλειά τους και πολλοί όπως προείπαμε χάνουν ταυτόχρονα και τα σπίτια τους. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με πρωτεργάτη τον υπουργό Χατζηδάκη (και την συνευθύνη όλων των καπιταλιστικών κυβερνήσεων) κυριολεκτικά σκοτώνει τη ΛΑΡΚΟ.
Όχι στο κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ, φώναξαν οι εργάτες. Στο πλευρό των εργατών της ΛΑΡΚΟ, οι εργάτες της Cosco με τον πρόεδρο του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ Μάρκο Μπεκρή να απευθύνει χαιρετισμό, οι εργαζόμενοι στα Πετρέλαια Καβάλας, στην επιχείρηση Βαρβαρέσος, οισυμβασιούχοι στην καθαριότητα του υπ. Οικονομικών που αγωνίζονται για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Επίσης, εκπρόσωποι ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων, πολιτικών κομμάτων (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΜΕΡΑ25), σύντροφοι του ΕΕΚ.
“Είμαστε όλοι ΛΑΡΚΟ – Να φράξουμε το δρόμο στο έγκλημα”, τόνιζε η προκήρυξη του ΕΕΚ.
Εκπρόσωπος από το μπλόκο των αγροτών της Νίκαιας μετέφερε την αλληλεγγύη τους. “Τα αιτήματά μας είναι κοινά, εμάς μας διώχνουν από τα χωράφια μας και μας ξεριζώνουν, η κυβέρνηση και η ΕΕ με τις αποφάσεις της ΚΑΠ. Εσάς σας διώχνουν από τη δουλειά, κλείνουν το εργοστάσιο», είπε.
Το κτίσιμο μιας πλατειάς συμμαχίας στη δράση εργατών, αγροτών και των τοπικών κοινωνιών είναι αποφασιστικό για να αντιπαλευτεί η ανάλγητη πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του Χατζηδάκη.
Έξω από το υπουργείο οικονομικών οι εργάτες έδωσαν συνέντευξη τύπου. Στη 1 και μισή αντιπροσωπεία συνδικαλιστών έχει συνάντηση με τον υπουργό Σταϊκούρα. Τα αποτελέσματα ισχνά, «τσάι και συμπάθεια», όπως είπε ένας συνδικαλιστής. O Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα δήλωσε μετά τη συνάντηση με τον υπουργό ότι «δεσμεύτηκαν να μας καλέσουν εκ νέου για να μας πουν νέα».
Την Κυριακή 13/2 στη Λάρυμνα, οργανώνεται μεγάλο συλλαλητήριο.
Σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο όλοι οι εργαζόμενοι απολύονται, περί τους 400 αναμένεται, εφόσον βρεθεί αγοραστής, να εργαστούν ως συμβασιούχοι, όσοι είναι άνω των 55 ετών, περίπου 300 άτομα, θα ενταχθούν σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Οι υπόλοιποι θα μπουν στο Ταμείο Ανεργίας. Κι αν παραμείνουν πάνω από ένα χρόνο άνεργοι θα ενταχθούν στα άλλα ειδικά προγράμματα για μακροχρόνια άνεργους. Επίσης, η κυβέρνηση ζήτησε να γίνει εκκένωση των οικισμών που ανήκουν στη βιομηχανία, όπου διαμένουν περίπου 300 οικογένειες.
Η κυβέρνηση επικαλείται το ότι η ΛΑΡΚΟ είναι ζημιογόνα, έχει χρέη περί τα 500 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 350 οφείλονται στη ΔΕΗ. Στην πραγματικότητα η υπό κρατικό έλεγχο ΛΑΡΚΟ πλήρωνε/πληρώνει την ΔΕΗ ακριβότερα απ’ όσο οι ιδιώτες καπιταλιστές. Η συσσώρευση χρεών είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής της κυβέρνησης απαξίωσης της ΛΑΡΚΟ, κακοδιαχείρισης από τις διορισμένες από αυτήν την κυβέρνηση και τις προηγούμενες κυβερνητικά διορισμένες διοικήσεις. Η δε απόφαση για το τωρινό κλείσιμο-ξεπούλημα έρχεται σε μια συγκυρία που η τιμή της ενέργειας στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά κάνει απαγορευτική τη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, όμως η απόφαση δεν συνυπολογίζει, την εκτίναξη των τιμών του νικελίου και του κοβαλτίου και κυρίως τις αλλαγές στη στρατηγική των ευρωπαϊκών εταιριών κατασκευής ηλεκτροκινούμενων οχημάτων, όπου το κοβάλτιο παίζει βασικό ρόλο στην κατασκευή μπαταριών ηλεκτροκίνησης. Η ΛΑΡΚΟ είναι βασική, ίσως μοναδική στην αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκτός αν, όπως συνήθως συμβαίνει με τα κοράκια του νεοφιλελευθερισμού, η σκόπιμη απαξίωση ή και κλείσιμο αποσκοπεί στην δωρεάν παραχώρηση σε κάποιους διαπλεκόμενους φιλικούς τους καπιταλιστές…
