Πριν από μερικούς μήνες, η αποκάλυψη των σχέσεων Μπαλτάκου-Κασιδιάρη, δηλαδή κυβέρνησης και Χρυσής Αυγής, αποκάλυψε αυτό που ήδη με την άμεση εμπειρία τους είχαν αντιληφθεί χιλιάδες αγωνιστές. Την σύμφυση και την οργανική σχέση κράτους και ναζιστών.
Η επίθεση προ ημερών των πραιτοριανών της ομάδας Δέλτα, στους συντρόφους του αντιφασιστικού στεκιού «Δίστομο», ήταν μια ακόμα απόδειξη, ότι το ρόλο της ναζιστικής συμμορίας, έχει αναλάβει κατευθείαν το ίδιο το κράτος μέσα από ειδικά κατασταλτικά σώματα. Είναι χαρακτηριστικό πως δεν αρκέστηκαν στις συλλήψεις, αλλά ενδιέφερε κυρίως να σπαστεί, μάταια βέβαια, το φρόνημα και το ηθικό των συντρόφων, μέσα από την επιχείρηση διαπόμπευσής τους, και φυσικά με την ανάρτηση στο internet των φωτογραφιών τους.
Δεν ξεγελούν κανένα. Μπορεί να έχουν αποσύρει στο περιθώριο όλους τους ναζιστές ηγέτες ώστε να προκαλούν λιγότερο, όμως ούτε στιγμή δεν σταμάτησε να αναδεικνύεται στο φως, αυτό που προειδοποιεί το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, στη διακήρυξη της τελευταίας πανελλαδικής του Συνδιάσκεψης, ότι δηλαδή το κράτος με όλους τους μηχανισμούς του, καταρρέον και πληγωμένο, δεν έχει ούτε στιγμή σταματήσει να ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα των εκλογών και της κοινωνικής αντιπαράθεσης. Και σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται φυσικά και οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής, που περιμένουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα, που θα τους βάλει στο κέντρο του αστικού πολιτικού παιχνιδιού, μέρος σε ένα χορό συνολικού σαπίσματος περαιτέρω, του αστικού κοινοβουλευτισμού.
Από αυτή τη σκοπιά, η αντιφασιστική αντιναζιστική πάλη, είναι κριτήριο των επιλογών για τις εκλογές, αλλά και μετά από αυτές για κάθε αγωνιστή, πως και από ποια σκοπιά θα δώσει οργανωμένα την πάλη του.
Για το Ε.Ε.Κ. η αντιπαράθεση ενάντια στο ναζισμό, το φασισμό, το ρατσισμό, έχει ως βασικό της στοιχείο, την ανάγκη της ιδεολογικής ανεξαρτησίας του εργατικού κινήματος, με την «εκδίωξη» εθνικιστικών ιδεών και αντιλήψεων, χωρίς ούτε σπιθαμή παραχώρηση στις εθνικές επιλογές και πολιτικές, σε όλες τις αποχρώσεις τους. Την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από το κράτος μαζί με τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, τα αφεντικά, τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Έχει βασική τακτική το Ενιαίο Μέτωπο. Στόχο την επανάσταση και την εργατική εξουσία. Έχει «ξίφος» της τον προλεταριακό διεθνισμό.
Δεν μπορεί κανείς αγωνιστής να νανουριστεί από τις συστάσεις για υπομονή, όπου θα επιληφθεί του θέματος η ανεξάρτητη δικαιοσύνη και οι νόμοι τους (παρόλο που θα παλεύουμε και στις δικαστικές αίθουσες για το δίκιο μας). Είναι οι ίδιοι νόμοι και η ίδια δικαιοσύνη, που λίγο ήθελε για να αθωώσει τον παραλίγο δολοφόνο της Αγγελικής Κουτσουμπού – που έτσι κι αλλοιώς τον έριξε στα πολύ μαλακά. Η δικαιοσύνη που αρνείται το δικαίωμα στη δουλειά στις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών.
Δεν χωράει κανείς μας στα δημοκρατικά ή συνταγματικά τόξα, μιας δημοκρατίας που έχει συνδαιτυμόνες μέσα ενημέρωσης προβολής των φασιστών, επιχειρηματικά συμφέροντα, αστικά κόμματα και τους ίδιους τους ναζιστές.
Δεν γίνεται κανείς μας, να βρίσκεται σε αντιφασιστικές συμμαχίες, με την παρουσία αστών πολιτικών και γραφειοκρατών. Όλων όσων σπέρνουν απλόχερα το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Δε μπορείς να έχεις σύμμαχο τον Κάμερον στην Αγγλία, το Λαλιώτη ή τον Παναγόπουλο στην Ελλάδα, για να «πλατύνεις» την αντιφασιστική σου απεύθυνση. Το μόνο που καταφέρνεις τελικά, είναι να προσπαθείς να βάλεις πανοπλία σε μια σάπια αστική δημοκρατία, να την απαλλάσσεις για τις σχέσεις της με το φασισμό.
Δε μπορείς να έχεις την αυταπάτη πως το ζήτημα είναι «όλοι μαζί να μορφώσουμε τους ναζί». Η αντιφασιστική πάλη, είναι πάλη συνολικά ενάντια στον καπιταλισμό, και «επιλύεται» με την ανειρήνευτη πάλη ενάντια στο ίδιο το σύστημα, στην πάλη για το τσάκισμα των φασιστών. Δεν είναι ζήτημα καλλιέργειας. Όλοι αυτοί που έβαζαν εκατομμύρια εβραίων στα κρεματόρια, στα διαλείμματα των αποφάσεων τους άκουγαν κλασσική μουσική.
Η πραγματική θωράκιση του εργατικού κινήματος, είναι η οργάνωση της αυτοάμυνάς του, από τώρα, απέναντι στα χτυπήματα των ένστολων ή μη χρυσαυγιτών. Για την περιφρούρηση όλων των εργατοδημοκρατικών διαδικασιών, των συλλογικών μορφών πάλης της εργατικής τάξης, για το τσάκισμα σε κάθε πόλη και γειτονιά των ναζιστών σε κάθε ομαδοποίησή τους. Για την αλληλέγγυα συλλογική προστασία και ανάπτυξη της δράσης των οργανωμένων πρωτοποριών από την αριστερά και τον αναρχικό και αντιεξουσιαστικό χώρο. Με την κοινή ενιαιομετωπική δράση τους.
N. Πελ.
