Για την επέτειο της Εργατικής Πρωτομαγιάς
της Μαργαρίτας Κουτσανέλλου
Σε μία πολύ σημαντική απόφαση προχώρησε το Εργατικό Κέντρο Αθήνας το Σάββατο 17/4, με αφορμή τον ορισμό ημερομηνίας για την απεργιακή συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς, η οποία φέτος πέφτει το Μ. Σάββατο και χρειάζεται να μεταφερθεί. Με ευρύτατη πλειοψηφία, 22 υπέρ έναντι 9 κατά, το Ε.Κ.Α. αποφάσισε την κήρυξη 24ωρης απεργίας για την Πρωτομαγιά την Πέμπτη 6 του Μάη.
Της απόφασης αυτής του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, είχαν προηγηθεί οι αποφάσεις για το ίδιο θέμα στις 1 και 9 Απρίλη από συσκέψεις εργατικών σχημάτων και συλλογικοτήτων του ταξικού μετώπου, οι οποίες καλούσαν για απεργιακό συντονισμό στις 6 Μαΐου. Για τις 6 Μαΐου έδωσαν κατεύθυνση και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε αντίστοιχη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στις 9 Απριλίου στην Πλατεία Μητροπόλεως. Ακολούθησαν τις επόμενες ημέρες κατά πλειοψηφία αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά για την ίδια ημερομηνία. Σε όλες αυτές τις αποφάσεις πρυτάνευσε η θέση ότι δεν θα επιτραπεί στην κυβέρνηση να ορίσει εκείνη με πρωτοβουλία της την πρωτομαγιάτικη απεργία και να την εμφανίσει ως αργία.
Στη συνεδρίασή του το ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας επέλεξε με μία εντυπωσιακή διαφορά να διαχωρίσει τη θέση του από τη ΓΣΕΕ, η οποία λίγες ημέρες πριν, κήρυξε την επαύριο των πασχαλιάτικων αργιών και συγκεκριμένα την Τρίτη 4 Μαΐου ως την ημέρα εορτασμού της εργατικής Πρωτομαγιάς, επιβεβαιώνοντας με τον πιο επίσημο τρόπο, άλλη μία φορά, ότι έχει απωλέσει κάθε στοιχείο ταξικότητας και έχει ενσωματωθεί απολύτως στον κρατικό μηχανισμό. Η ΓΣΕΕ εμφανίζεται πλέον απομονωμένη και από θεσμικές εργατικές δυνάμεις, όπως το ΕΚΑ, στις οποίες διατηρούσε σταθερά συσχετισμούς υπέρ της.
Συγκεκριμένα ψηφίσανε: Υπέρ της 6ης Μάη: ΠΑΜΕ (9 μέλη), ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ) (6 μέλη), Νέα Πορεία (διάσπαση της ΔΑΚΕ) (4 μέλη), ΑΤΕ-ΕΚΑ (2 μέλη), και 1 μέλος της ΠΑΣΚΕ που έχει ανεξαρτητοποιηθεί.
Κατά: ΠΑΚΕ (5 μέλη) + ΔΑΚΕ (4 μέλη)
Η ΕΑΚ (Πρόεδρος του ΕΚΑ Μυλωνάς) ξεκίνησε απορρίπτοντας την απόφαση της ΓΣΕΕ για απεργία στις 4 του Μάη χαρακτηρίζοντάς την σαν απόφαση αποκλιμάκωσης του αγώνα που έχει ξεκινήσει ήδη από τον Οκτώβρη ενάντια στο εργασιακό νομοσχέδιο. Αντιπρότεινε απεργία στις 11 του Μάη που ήταν και η πρόταση της ΕΑΚ στην ΓΣΕΕ. Μετά τις τοποθετήσεις του ΠΑΜΕ, της Νέας Πορείας, της ΑΤΕ-ΕΚΑ και του ανεξαρτητοποιημένου μέλους της ΠΑΣΚΕ (και άρα είχε ήδη διαμορφωθεί πλειοψηφία 16 ψήφων υπέρ της απεργίας στις 6 του Μάη), δήλωσε ότι στο όνομα της ενότητας η ΕΑΚ αποσύρει την πρόταση για 11 του Μάη και ψηφίζει απεργία στις 6 του Μάη.
Το ΠΑΜΕ έβαλε πρώτο την πρόταση για απεργία στις 6 του Μάη λέγοντας ότι ήδη πολλά συνδικάτα έχουν πάρει απόφαση για αυτήν την ημερομηνία ότι αποτελεί ουσιαστική απεργία και όχι αργία-απεργία και ότι η απόφαση της ΓΣΕΕ είναι απόφαση σε συνεννόηση με την κυβέρνηση, η οποία με αυτόν τον τρόπο μετράει την δυνατότητα των συνδικάτων να αντιδράσουν στο επικείμενο εργασιακό νομοσχέδιο.
Η ΠΑΣΚΕ δήλωσε στήριξη στην απόφαση της ΓΣΕΕ για γιορτασμό στις 4 του Μάη και κατηγόρησε όλους τους άλλους ότι διασπούν το εργατικό κίνημα και αποδυναμώνουν τον αγώνα ενάντια στο εργασιακό νομοσχέδιο.
Η ΔΑΚΕ δήλωσε επίσης στήριξη της απεργίας στις 4 του Μάη και είπε ότι δεν ξέρουμε πότε θα έλθει το νομοσχέδιο ούτε τι θα λέει.
Η Νέα Πορεία δήλωσε υπέρ της απεργίας στις 6 του Μάη και ανοιχτή σε κλιμάκωση.
Η ΑΤΕ-ΕΚΑ (εξωκοινοβουλευτική αριστερά) έβαλε σαν κεντρικό διακύβευμα της συνεδρίασης την απεργία στις 6 του Μάη. Τόνισε την ανάγκη να δοθεί το μήνυμα ότι η απάντηση στο εργασιακό νομοσχέδιο θα είναι δυναμική και απεργιακή, σπάζοντας την λογική της αργίας-απεργίας. Η απεργία αυτή θα είναι και δοκιμή από την ίδια την εργατική τάξη των εργαλείων που θα πρέπει να χρησιμοποιήσει για να αντιδράσει στην επίθεση της κυβέρνησης που έχει στρατηγικά χαρακτηριστικά. Η στρατηγική που θα ακολουθήσουμε θα πρέπει να είναι διαφορετική από αυτήν που χρησιμοποιήθηκε από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στην δεκαετία των μνημονίων – κοινωνικός εταιρισμός και περιορισμός των απωλειών. Και άρα χρειαζόμαστε εργαλεία που θα μας επιτρέπουν να ξεπεράσουμε την σημερινή πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που ευθύνεται για την ήττα του αγώνα ενάντια στα μνημόνια. Τέτοια εργαλεία όπως οι 115 ΣΕΟ της δεκαετίας του 1960 και το ΣΑΔΕΟ της δεκαετίας του 1970. Τέλος ο εκπρόσωπος της ΑΤΕ-ΕΚΑ ανέδειξε την ανάγκη κλιμάκωσης με 24ωρη απεργία στην κατάθεση και 48ωρη στη συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή. Γίνεται φανερό ότι η εργοδοτική κυβερνητική συνδικαλιστική γραφειοκρατία ως λόμπυ δέχεται πιέσεις τεράστιες. Η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη προχωράνε σε επιθέσεις που υπονομεύουν και το δικό της ρόλο, ως διαμεσολαβητών της εργασιακής δύναμης στην αγορά εργασίας. Η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ έχοντας προχωρήσει πάρα πολύ στην άνευ όρων συνεργασία με την κυβέρνηση και την εργοδοσία (μην ξεχνάμε ότι το συνέδριο της ΓΣΕΕ έγινε με την προστασία των ΜΑΤ) δεν μπορεί να προσφέρει στρατηγική όχι μόνο στην εργατική βάση αλλά ούτε στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία σαν στρώμα. Αυτό οδηγεί σε τάσεις αποσυσπείρωσης.
Έτσι μετά την απόφαση της ΑΔΕΔΥ και του ΕΚΠ, η απόφαση του ΕΚΑ δίνει την δυνατότητα να έχουμε μια ακόμα απεργία με πανελλαδικά χαρακτηριστικά στις 6 του Μάη και να περιλάβει και αρκετά συνδικάτα που δεν ανήκουν στην δύναμη του ΠΑΜΕ.
Διαφαίνεται η δυνατότητα να ορθωθεί ένα μέτωπο αντίστασης στο νομοσχέδιο που θα περιλαμβάνει ΠΑΜΕ-ΕΑΚ-και αγωνιστικές ταξικές εργατικές συνδικαλιστικές συλλογικότητες και κινήσεις. Ένα μέτωπο που θα κινητοποιήσει αρκετά σημαντικά συνδικάτα στον αγώνα κατά του νομοσχεδίου και θα ασκήσει έτσι την πίεση ακόμα και για Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία.
(ΥΓ: Το κείμενο βασίστηκε στην ενημέρωση και μνημόνευσε σε σημεία του την ανάλυση του εκπροσώπου της ΑΤΕ – ΕΚΑ στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, που συμμετείχε σ’ αυτή τη σημαντική συνεδρίαση της 17/4).
